Quantcast
Channel: Un cachiño doce
Viewing all 60 articles
Browse latest View live

TRENZA DE PASCUA

$
0
0
 
Hoxe é luns de Pascua, así que aínda chego a tempo.
Diría que estas masas non teñen época, son de todo o ano. Non me canso de facer este tipo de masas e de probar e probar con novas combinacións de ingredientes. Non sei que busco porque todas me gustan e a última sempre me parece a mellor. Esta ten unha peculiaridade, que está feita na panificadora, polo tanto púidenme permitir facer unha masa máis hidratada, non sei se se podería traballar a man, a única forma posible de amasarla sería co amasado Bertinet, é moi pegañenta, para manipulala necesito bastante fariña. Este problema soluciónase engadindo un pouco menos de leite.
Agora coa pani estou que me saio, traballa a moza que dá gusto vela. É un non parar coas masas. E todo culpa dos meus compis. Non contei a historia de pani e creo que é digna de ser contada: Un luns estaba eu na miña garda de recreo tan tranquilamente cando aparece a miña compi Patri e dime que baixe que me reclama o dire, "miña nai  que pasará", pensei. Chego ao despacho do dire e moi serio dime que temos que falar, se me pinchan non boto sangue. Lévame a outro despacho e ao chegar alí aparece Patricia; non entendía nada, "pero esta que fai aquí??". Vexo diante dos meus narices unha caixa moi grande con dedicatoria, e pregunto "e isto?". Empezan a rirse, leo a dedicatoria e sóltome a chorar. Abro a caixa e vexo a pani, non mo podía crer. Aparecen o resto dos meus compis ríndose, que momento!!! Son ou non son uns soles??? Eu creo que queren masa, hihihi. Mooooooooooitas grazas aos meus supercompis.
Fixen de novo a masa con tang zhong, estou totalmente abducida con este método, quedan as masas de marabilla, mantense en boas condicións por máis tempo, a miga é máis esponxosa, que todo son vantaxes.


 
En castellano
Hoy es lunes de Pascua, así que todavía llego a tiempo.
Diría que estas masas no tienen época, son de todo el año. No me canso de hacer este tipo de masas y de probar y probar con nuevas combinaciones de ingredientes. No sé que busco porque todas me gustan y la última siempre me parece la mejor. Esta tiene una peculiaridad, que está hecha en la panificadora, por lo tanto me he podido permitir hacer una masa más hidratada, no sé si se podría trabajar a mano,la única forma posible de amasarla sería con el amasado Bertinet, es muy pegajosa, para manipularla necesito bastante harina. Este problema se soluciona añadiendo un poco menos de leche.
Ahora con la pani estoy que me salgo, trabaja la chica que da gusto verla. Es un no parar con las masas. Y todo culpa de mis compis. No he contado la historia de pani y creo que es digna de ser contada: Un lunes estaba yo en mi guardia de recreo tan tranquilamente cuando aparece mi compi Patri y me dice que baje que me reclama el dire, "madre mía que pasará", pensé. Llego al despacho del dire y muy serio me dice que tenemos que hablar, si me pinchan no echo sangre. Me lleva a otro despacho y al llegar allí aparece Patricia; no entendía nada, "pero ésta que hace aquí??". Veo delante de mis narices una caja muy grande con dedicatoria, y pregunto "y esto?". Empiezan a reirse, leo la dedicatoria y me suelto a llorar. Abro la caja y veo la pani, no me lo podía creer. Aparecen el resto mis compis riéndose, que momento!!!Son o no son unos soles??? Yo creo que quieren masa, jijiji. Muuuuuchas gracias a mis supercompis.
He hecho de nuevo la masa con tang zhong, estoy totalmente abducida con este método, quedan las masas de maravilla, se mantiene en buenas condiciones por más tiempo, la miga es más esponjosa, vamos, todo son ventajas.


 
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. fariña de forza
125 grs. auga
Masa
500 grs. fariña de forza
100 grs. azucre
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en po (de maizena, son 6 g)
3  ovos (deixar un pouco para pintar)
125 ml leite morno (si se hace a mano será suficiente 75 ml)
50 ml de anís
Todo o tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
75 grs. manteiga a temperatura ambiente
En castellano
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. harina de fuerza
125 grs. agua
Masa
500 grs. harina de fuerza
100 grs. azúcar
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en polvo (de maizena, son 6 g)
3 huevos (dejar un poco para pintar)
125 ml leche tibia (si se hace a mano llegará con 75 ml)
50 ml de anís
Todo el tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
75 grs. mantequilla a temperatura ambiente
Elaboración
Tang zhong
- Nun cazo, mesturar a auga e a fariña cunhas varillas, cociñar a lume medio-baixo ata que se volva unha pasta suave, cunha textura similar ás natillas, tarda arredor de 5 minutos. No meu caso poño o lume en 5 de 9 e vou baixando ata 4. Din que espesa cando alcanza os 65º, eu non teño termómetro, non é necesario, só hai que vixiar a mestura e remover contínuamente.
- Sacar do lume, cubrir cun filme de plástico tocando o tang zhong, isto é para que cando se arrefríe non se forme costra. Deixarse arrefriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.



Masa
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite anís, todo o tang zhong, os ovos (nunca poño todo, deixo un pouquiño no fondo do prato para logo, mesturado cun chorriño de leite, pintar por encima), o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Cando se forma a masa incorporamos a manteiga branda. Eu doulle dous amasados. Cando termina o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado. Necesito bastante fariña para facer a bóla, a masa pégase moito.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, o anís, o tang zhong e os ovos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica. Se amasamos a man debemos poñer menos leite, con 75 ml será suficiente.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Unha vez fermentada a masa, enfariñamos a superficie de traballo, dividímola en tres partes iguais, cada parte aplastámola formando un rectángulo e formamos un rulo longo. Cando teñamos os tres formamos a trenza, eu fórmoa directamente na bandexa de forno cuberta con papel de fornear.  Esta masa feita na panificadora queda moi pegañenta, é imposible manipulala se non se emprega fariña. Podemos poñer menos leite, uns 100 ml e se se fai a man sería bastante difícil manipulala, penso que chegaría con 75 ml de leite.
- Deixamos fermentar a trenza tapada hasta que dobre o volume, por espazo de unha ou dúas horas, ou na neveira durante toda a noite.
- Unha vez fementada pintámola con ovo. A min dáme moita rabia usar un ovo enteiro para pintar e que me sobre, por iso dos ovos que uso para a masa reservo un pouco, mestúroo con un chorro de leite e xa me chega para pintar.
- Cubrimos a superficie con azucre remollado en anís.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante media hora. Vixiamos por si se doura demasiado, se é así, cubrímola con papel de prata.


 
En castellano
Elaboración
Tang zhong
- En un cazo, mezclar el agua y la harina con unas varillas, cocinar a fuego medio-bajo hasta que se vuelva una pasta suave, con una textura similar a las natillas, estará en unos 4-5 minutos. En mi caso pongo el fuego en 5 de 9 y voy bajando hasta 4. Dicen que espesa cuando alcanza los 65º, yo no tengo termómetro, no es necesario, solo hay que vigilar la mezcla y remover contínuamente.
- Sacar del fuego, cubrir con un film de plástico de forma que toque el tang zhong, esto es para que cuando se enfríe no se forme costra. Se dejar enfriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.


 
Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, anís, todo el tang zhong, los huevos, la sal, el azúcar y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy dos amasados. Cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado. Necesito bastante harina para hacer la bola de masa.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el anís, el tang zhong y los huevos y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado. Si se hace a mano será suficiente con 75 ml de leche, sino será casi imposible poder manipularla.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada la masa, enharinamos la superficie de trabajo, la dividimos en tres partes iguales, cada parte la aplastamos formando un rectángulo y formamos un rulo largo. Cuando tengamos los tres formamos la trenza, yo la formo directamente en la bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Esta masa hecha en la panificadora queda muy pegajosa, es imposible manipularla si no se emplea harina. Podemos poner menos leche, unos 100 ml y se se hace a mano sería bastante difícil manipularla, pienso que llegaría con 75 ml de leche.
- Dejamos fermentar la trenza tapada hasta que doble el volumen, por espacio de una o dos horas, o en la nevera durante toda la noche.
- Una vez fementada la pintamos con huevo. A mí me da mucha rabia usar un huevo entero para pintar y que me sobre, por eso de los huevos que uso para la masa reservo un poco, lo mezclo con un chorro de leche y ya me llega para pintar.
- Cubrimos la superficie con azúcar humedecido con unas gotas de anís.
- horneamos en horno precalentado a 180º durante media hora. Vigilamos por si se dora demasiado, si es así, la cubrimos con papel de plata.

TALLARÍNS CON SALMÓN AFUMADO

$
0
0
TALLARINES CON SALMÓN AHUMADO
Botando a vista ás últimas entradas entroume empacho de masa. Non me estraña que aumente de volume, fermento como as miñas masas. Cústame poñer receitas salgadas porque as salgadas fanse para comer no momento e para publicalas é necesario que pasen pola sesión fotográfica, o cal implica que se atrase a hora de comer, que cando se vaia a comer estea frío, entón sempre se deixa para outro día.
Este prato comémolo no restaurante ao que imos os xoves, o "Praia de Quenxe" de Corcubión, póñeno ás veces de primeiro prato no menú do día. Cando o poñen eu cólloo sempre, e de prato único, as racións son moi abundantes. A verdade é que está moi bo, por iso había que intentar facelo na casa. Seguramente a receita non é exactamente a mesma, aínda así está boísimo en calquera das versións.
Como sei que á miña compi Patri lle gusta moito esta receita e como sei que é unha fiel seguidora e que se le todas as miñas entradas pois esta é especialmente para ela. Foi ela quen me recordou fai uns días que debería poñer máis receitas salgadas, pois aí vai unha, sinxelliña, pero moi sabrosa.
 

 

En castellano
Echando la vista a las últimas entradas me he entrado empacho de masa. No me extraña que aumente de volumen, fermento como mis masas. Me custa poner recetas saladas porque las saladas se hacen para comer en el momento y para publicarlas es necesario que pasen por la sesión fotográfica, lo cual implica que se retrase la hora de comer, que cuando se vaya a comer esté frío y por tanto siempre se deja para otro día.
Este plato lo comemos en el restaurante al que vamos los jueves, el "Praia de Quenxe" de Corcubión, lo ponen a veces de primer plato en el menú del día. Cuando lo ponen yo lo cojo siempre, y como plato único, las raciones son muy abundantes. La verdad es que está muy bueno, por eso había que intentar hacerlo en casa. Seguramente la receta no es exactamente la misma, aún así está buenísimo en cualquiera de las versiones.
Como sé que a mi compi Patri le gusta mucho esta receta y como sé que es una fiel seguidora y que se lee todas mis entradas pues ésta es especialmente para ella. Fue ella quien me recordó hace unos días que debería poner más recetas saladas, pues ahí va una, sencillita, pero muy sabrosa.
 
 
 
Ingredientes (para unha ración, completiña)
70 g de tallaríns
dúas lonchas de salmón afumado
100 ml de nata
2 cuclleradas de aceite de oliva
2 dentes de allo
Un anaco de rulo de queixo de cabra (usei president, dous dedos do rulo) ou outro queixo que nos guste.
sal e pementa
En castellano
Ingredientes (para una ración, completita)
70 g de tallarines
dos lonchas de salmón ahumado
100 ml de nata
2 cucharadas de aceite de oliva
2 dientes de ajo
Un trozo de rulo de queso de cabra (usé president, dos dedos del rulo) u otro queso que nos guste.
sal y pimienta
 

 
 
Realización
- Cocemos os tallaríns en abundante auga salgada, escorrémolos e reservamos.
- Mentres se cocen os tallaríns facemos a salsa:
- Picamos moi finos os allos, todo o finos que podamos (se lle  retiramos a parte interior non repetirá).
- Douramos os allos en dúas culleradas de aceite, cando empecen a tomar cor engadimos a nata e ligámola ben coa allada dándolle unhas voltas. A continuación cando colla un pouco de temperatura incorporamos o queixo sen a pel cortado en anacos. Removemos ata que o queixo se funda. Se queremos podemos poñerlle un pouco de pementa.
- Para rematar engadimos o salmón cortado en anaquiños pequenos.
- Mesturamos os tallaríns coa salsa e listo.
 
 

En castellano
Realización
- Cocemos los tallarines en abundate agua salada, los escurrimos y reservamos.
- Mientras se cuecen los tallarines hacemos la salsa:
- Picamos muy finos los ajos, todo lo finos que podamos (si le retiramos la parte interior no repetirá).
- Doramos los ajos en dos cucharadas de aceite, cuando empiecen a tomar color añadimos la nata y la integramos bien dándole unas vueltas. A continuación cuando coja un poco de temperatura incorporamos el queso sin la piel cortado en trozos. Removemos hasta que el queso se funda. Si queremos podemos ponerle un poco de pimienta.
- Por último añadimos el salmón cortado en trocitos pequeños.
- Mezclamos los tallarines con la salsa y listo.


TORTA FLORENTINA

$
0
0
Fai pouco máis dun ano propúxenme facer esta torta e tiven o meu primeiro intento, o resultado foi un delicioso biscoito de améndoa, pero segundo o catador oficial da torta florentina non conseguira o punto xusto, aínda que debo confesar, que a min gústame máis ca esta. Aínda que no seu momento busquei pola rede algunha receita que me orientase non atopei ningunha, pero fai unhas semanas Mosquis de Laurel e Canela publicou a receita da torta florentina, aí quedou anotada e toda a intención de copiala e tamén me alegrou ver que non ía moi desencamiñada na miña improvisación. O fin de semana pasado decidín facela e en lugar de ir directamente ao blogue de Mosquis pois puxen en google "tarta florentina" e saíu estoutra do blogue Sazono y me lo como. Agora xa tiña dúas propostas, fixen a miña propia versión coa que quedei moi contenta, tivo moi boas críticas e o mellor de todo, ao catador encantoulle, emocionoume cando me dixo que estaba mellor que a orixinal.



En castellano
Hace poco más de un año me propuse hacer esta tarta y tuve mi primer intento, el resultado fue un delicioso bizcocho de almendra, pero según el catador oficial de la tarta florentina no había conseguido el punto justo, aunque debo confesar, que a mi me gusta más que esta. Aunque en su momento busqué por la red alguna receta que me orientara no encontré ninguna, pero hace unas semanas Mosquis de Laurel y Canela publicó la receta de la tarta florentina, ahí quedó anotada y toda la intención de copiarla y también me alegró ver que no iba muy desencaminada en mi improvisación. El fin de semana pasado decidí hacerla y en lugar de ir directamente al blog de Mosquis pues puse en google "tarta florentina" y salió esta otra del blog Sazono y me lo como. Ahora ya tenía dos propuestas, hice mi propia versión con la que he quedado muy contenta, tuvo muy buenas críticas y lo mejor de todo, al catador le encantó, me emocionó cuando me dijo que estaba mejor que la original.



Ingredientes
Para o bizcocho
240 gr. de azucre
225 gr. de améndoa moída
135 gr. de manteiga en pomada (en pomada significa que debe estar branda, levar unhas horas fóra da neveira)
110 gr. de fariña
5 ovos
5 gr de royal
Media culleradiña de bicarbonato (é prescindible)
Para a cobertura
1 culleradiña de mel
65 gr. de auga
80 gr. de azucre
80 gr. de manteiga
125 gr. de améndoa fileteada.

En castellano
Ingredientes
Para el bizcocho
240 gr. de azúcar
225 gr. de almendra molida
135 gr. de mantequilla en pomada (blandita, que lleve un tiempo fuera de la nevera)
110 gr. de harina
5 huevos
5 gr de royal
Media cucharadita de bicarbonato (es prescindible)
Para la cobertura
1 cucharadita de miel
65 gr. de agua
80 gr. de azúcar
80 gr. de mantequilla
125 gr. de almendra fileteada.



Elaboración
Da masa.
- Debemos acordarnos de sacar a manteiga da neveira con antelación, unhas dúas ou tres horas antes para que cando a usemos estea en pomada.
- Batemos os ovos co azucre ata que queden escumosos. Eu fágoo coa batidora de dúas varillas.
- Engadimos a manteiga e batemos.
- Incorporar a fariña e o royal e o bicarbonato, mesturamos.
- Para rematar engadimos a améndoa e mesturamos ben.
- Forramos un molde de 26 cm de diámetro con papel de fornear ou o engraxamolo e enfariñámolo e vertemos nel a mestura.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante 35-40 minutos. Temos a seguridade de que está feito si ao pincharlo cunha agulla ou unha brocheta, esta sae seca.



Da cobertura
- Cando ao biscoito lle falten uns dez minutos para acabar de cocerse, (podemos observar que xa está douradiño pola superficie) poñemos no lume un cazo cos ingredientes para a cobertura, menos a alméndoa fileteada que a engadiremos ao final.
- Deixamos que ferva a lume medio durante uns 5-8 minutos e engadimos a améndoa fileteada. Remexéndoo para que se impregne ben no almíbar.
- Cando o biscoito estea listo retirámolo do forno e cubrimos a superficie coa améndoa repartíndoa ben.
- Volvemos introducir a tarta no forno e deixamos que se doure a almendra. Son necesarios uns 10 minutos. Eu subo a grella un nivel máis para que estea máis preto da resistencia superior, podemos poñer calor só arriba. É necesario estar atentos. Retiramos do forno en canto vexamos que ten unha bonita cor dourada, tirando a torrado.
- Deixamos que se temple un pouco e desmoldamos. Coidado porque o caramelo pode pegarse ás paredes do molde.




Elaboración
De la masa.
- Debemos acordarnos de sacar la mantequilla de la nevera con antelación, unas dos o tres horas antes para que cuando la usemos esté en pomada.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que queden espumosos. Yo lo hago con la batidora de dos varillas
- Añadimos la mantequilla y batimos.
- Incorporar la harina y el royal y el bicarbonato, mezclamos.
- Por último añadimos la almendra y mezclamos bien.
- Forramos un molde de 26 cm de diámetro con papel de hornear o lo engrasamos y enharinamos y vertemos en él la mezcla.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante 35-40 minutos. Tenemos la seguridad de que está hecho si al pincharlo con una aguja o una brocheta, ésta sale seca.
 
 
 
 
De la cobertura
 - Cuando al bizcocho le falten unos diez minutos para terminar de cocerse, (podemos observar que ya está dorarito por la superficie) ponemos en al fuego un cazo con los ingredientes para la cobertura, menos la almendra fileteada que la añadiremos al final. 
- Dejamos que hierva a fuego medio durante unos 5-8 minutos y añadimos la almendra fileteada. Lo removemos para que se impregne bien en el almíbar.
- Cuando el bizcocho esté listo lo retiramos del horno y cubrimos la superficie con la almendra repartiénla bien.
- Volvemos a introducir la tarta en el horno y dejamos que se dore la almendra. Son necesarios unos 10 minutos. Yo subo la rejilla un nivel más para que esté más cerca de la resistencia superior, podemos, incluso, poner calor solo arriba. Es necesario estar atentos. Retiramos del horno en cuanto veamos que tiene un bonito color dorado, tirando a tostado.
- Dejamos que se temple un poco y desmoldamos. Cuidado porque el caramelo puede pegarse a las paredes del molde.




MUFFINS CON CHOCOLATE E PLÁTANO

$
0
0
Xa facía moito tempo que non forneaba uns muffins, e non sei moi ben por que, son tan agradecidos, fáciles e rápidos, ademais de darlle vidiña aos almorzos. Gárdanse nunha lata e temos un bo almorzo ou merenda para varios días.
Os culpables destes exemplares foron uns plátanos moi maduros cuxo destino sería o lixo e que mellor forma de empregalos nestes doces individuais. Os plátanos e un pouco de improvisación co resto dos ingredientes deron como resultado estes resultóns, esponxosos e saborosos muffins. Nun momentiño están listos.
En castellano
Ya hacía mucho tiempo que no horneaba unos muffins, y no sé muy bien por qué, son tan agradecidos, fáciles y rápidos, además de darle vidilla a los desayunos. Se guardan en una lata y tenemos un buen desayuno o merienda para varios días.
Los culpables de estos ejemplares fueron unos plátanos muy maduros cuyo destino sería la basura y que mejor forma de emplearlos en estos dulces individuales. Los plátanos y un poco de improvisación con el resto de los ingredientes dieron como resultado estos resultones, esponjosos y sabrosos muffins. En un momentito están listos.
 
 
 
Ingredientes
350 g de fariña de repostaría
120 g de azucre mascabado (pode ser moreno ou branco)
1 cullerada de royal
Unha culleradiña de bicarbonato
media culleradiña de canela
2 ovos
200 ml de leite enteiro
100 g de queixo crema tipo philadelphia
100 g de manteiga derretida
2 plátanos moi maduros
100 g de pebidas de chocolate.
En castellano
Ingredientes
350 g de harina de repostería
120 g de azúcar mascabado (puede ser moreno o blanco)
1 cucharada de royal
Una cucharadita de bicarbonato
media cucharadita de canela
2 huevos
200 ml de leche entera
100 g de queso crema tipo philadelphia
100 g de mantequilla derretida
2 plátanos muy maduros
100 g de pepitas de chocolate.
 
 
 
Elaboración
- Tamizamos a fariña e mesturámola co azucre, o royal, o bicarbonato, a canela e as pebidas.
- Noutro recipiente batemos lixeiramente os ovos e mesturámoslle o leite, o queixo, a manteiga derretida e e a polpa dos plátanos feita puré. Mesturamos todo e incorporamos os sólidos que temos no outro recipiente.
- Mesturamos ata que quede todo integrado, non é necesario bater, só ata que quede todo mesturado.
- Introdúcense en cápsulas de madalenas hasta case o borde, se queremos que manteñan a forma, metemos as cápsulas de papel dentro dunhas flaneiras de aceiro inoxidable.
- Prequecemos o forno e forneamos durante media hora a 180º.
 
 

En castellano
Elaboración
- Tamizamos la harina y la mezclamos con el azúcar, el royal, el bicarbonato, la canela y las pepitas.
- En otro recipiente batimos ligeramente los huevos y le mezclamos la leche, el queso, la mantequilla derretida y y la pulpa de los plátanos hecha puré. Mezclamos todo e incorporamos los sólidos que tenemos en el otro recipiente.
- Mezclamos hasta que quede todo integrado, no es necesario batir, solo hasta que quede todo mezclado.
- Se introducen en cápsulas de magdalenas hasta casi el borde, si queremos que mantengan la forma, metemos las cápsulas de papel dentro de unas flaneras de acero inoxidable.
- Precalentamos el horno y horneamos durante media hora a 180º.
 

ESPIRAIS DE CANELA. CINNAMON ROLLS

$
0
0
Pois xa levaba eu tempo querendo facer estes bolos, encántame a canela, a masa, o éxito estaba asegurado no meu padal. O caso é que o ía deixando, pero o outro día alguén me retou no facebook e non esperei máis. E agora declárome adicta, que barbaridade que boísimos están, algo pasa que é imposible parar para comer, un pide outro e debes apartarte da zona na que estean porque cando te dás conta xa tes outro na man.
Busquei pola rede e busqueino co nome en inglés e claro, saían todas receitas en inglés, mirei os ingredientes da masa e non tiñan nada de especial, fariña, leite, manteiga e ovo, como nesas receitas todo o expresan en cuncas e culleradas e como non me apetecía calcular pois fixen unha masa ao meu xeito e saíu xenial, e o mellor de todo, estira fenomenal.
En castellano
Pues ya llevaba yo tiempo queriendo hacer estos bollos, me encanta la canela, la masa, el éxito estaba asegurado en mi paladar. El caso es que lo iba dejando, pero el otro día alguien me retó en el facebook y no esperé más. Y ahora me declaro adicta, que barbaridad que buenísimos están, algo pasa que es imposible parar de comer, uno pide otro y debes apartarte de la zona porque cuando te das cuenta ya tienes otro en la mano.
Busqué por la red y lo busqué con el nombre en inglés y claro, salían todas recetas en inglés, miré los ingredientes de la masa y no tenían nada de especial, harina, leche, mantequilla y huevo, como en esas recetas todo lo expresan en tazas y cucharadas y como no me apetecía calcular pues hice una masa a mi manera y salió genial, y lo mejor de todo, estira fenomenal.




Ingredientes
Masa
500 g de fariña de forza (usei do lidl)
1 sobre de levadura de panadería (de maizena)
250 ml de leite morna
1 ovo lixeiramente batido
8 g de sal
100 g de azucre
Raiaduras de limón e de laranxa ou, na súa falta, esencias.
80 g de manteiga a temperatura ambiente
Recheo
50 g de manteiga a temperatura ambiente
2 culleradas de azucre branco
2 culleradas de azucre moreno
2 culleradiñas de canela (uns 10 g)
Glaseado
60 g de queixo crema
30 g de manteiga
70 g de azucre glass
3-4 culleradas de leite morna
En castellano
Masa
500 g de harina de fuerza (usé del lidl)
1 sobre de levadura de panadería (de maizena)
250 ml de leche templada
1 huevo ligeramente batido
8 g de sal
100 g de azúcar
Ralladuras de limón y de naranja o, en su defecto, esencias.
80 g de mantequilla a temperatura ambiente
Relleno
50 g de mantequilla a temperatura ambiente
2 cucharadas de azúcar blanco
2 cucharadas de azúcar moreno
2 cucharaditas de canela (unos 10 g)
Glaseado
60 g de queso crema
30 g de mantequilla
70 g de azúcar glass
3-4 cucharadas de leche templada



 
Elaboración
Masa
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite, o ovo, as esencias ou raiaduras, o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Cando se forma a masa incorporamos a manteiga branda. Eu doulle dous amasados. Cando remata o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, as esencias ou raiaduras,  o ovo e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
 - Unha vez fermentada estiramos a masa en forma de rectángulo nunha superficie lixeiramente enfariñada. Deixámola ben finiña.
- Untamos a superficie da masa coa manteiga branda e por encima esparcimos a mestura de azucre e canela.
- Envolvemos a masa, eu fágoo pola parte máis longa.
- Cortamos porcións duns 2 cm aproximadamente, que imos dispoñendo nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear. Dispoñemos as porcións separadas para que non se xunten demasiado, aínda que queda moi ben que se toquen un pouco ao fornear.
- Deixamos que fermenten ata dobrar o seu volume, ao redor dunha hora.
- Forneamos a 180º durante media hora. Si vemos que se doura demasiado na superficie cubrimos con papel de prata.
Glaseado
- Nun recipiente mesturamos todos os ingredientes e mesturamos ata obter unha especie de crema. Recomendo non poñer todo o leite ao principio, si vemos que queda moi espesa engadimos aos poucos algo máis de leite.
- Ao sacalos do forno regamos a superficie coa crema.


 
En castellano
Elaboración
Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, el huevo, la sal, el azúcar, las ralladuras o esencias y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy dos amasados. Cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el huevo, las esencias  y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada estiramos la masa en forma de rectángulo en una superficie ligeramente enharinada. La dejamos bien finita.
- Untamos la superficie de la masa con la mantequilla blanda y por encima esparcimos la mezcla de azúcar y canela.
- Enrollamos la masa, yo lo hago por la parte más larga.
- Cortamos porciones de unos 2 cm, que vamos disponiendo en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Disponemos las porciones separadas para que no se junten demasiado, aunque queda muy bien que se toquen un poco al hornear.
- Dejamos que fermenten hasta doblar su volumen, alrededor de una hora.
- Horneamos a 180º durante media hora. Si vemos que se dora demasiado en la superficie cubrimos con papel de plata.
Glaseado
- En un recipiente mezclamos todos los ingredientes y mezclamos hasta obtener una especie de crema. Recomiendo no poner toda la leche al principio, si vemos que queda muy espesa añadimos poco a poco algo más de leche.
- Al sacarlos del horno regamos la superficie con la crema.

 

COULANT

$
0
0
Este doce paréceme do máis sofisticado, incluso diría que elegante. Temos unha sobremesa que pode sorprender a calquera. Ademais o sabor, a pesar de ser a intenso chocolate, inunda de sensacións o padal, un sabor delicado e intenso á vez.
Xa fai bastante tempo que o elaborei por primeira vez, probei varias receitas, pero nunca cheguei a publicalo, xa tiña as receitas recompiladas antes de telo blogue, unha delas é esta que presento e non sei de onde o saquei, se alguén a identifica coma súa que mo faga saber. É a máis sinxela que probei e obtense moi bo resultado, entón para que complicarse a vida.
A súa elaboración é moi fácil, realizar a masa non ten ningunha dificultade, a dificultade reside no forneado. O meu consello é que non nos fiemos de ningunha receita, senón que debemos establecer os nosos tempos. Non podemos deixar a elaboración da receita para o día, non podemos deixalo en mans da improvisación, debe estar todo moi calculado. Polo tanto, hai que facer este doce con antelación e experimentar con el, penso que non chega con un intento, eu fixen varios hasta lograr o punto xusto. Como debe fornearse mentres se come é bastante difícil estar atenta a todo, a falar cos convidados, a atender á hora, a recoller, cantos minutos leva??? Por este motivo debería estar todo máis que calculado. 
Tamén é bastante cómodo facer a masa con antelación, conxelala e ter controlados os tempos e as temperaturas porque temos unha sobremesa estupenda no conxelador para imprevistos.
Aquí queda a miña tese sobre o coulant. Desde logo a partires de agora xa non lle terei medo e poderei sorprender gratamente con este magnífico doce. 




En castellano
Este dulce me parece de lo más sofisticado, incluso diría que elegante. Tenemos un postre que puede sorprender a cualquiera. Además el sabor, a pesar de ser a intenso chocolate, inunda de sensaciones el paladar, un sabor delicado e intenso a la vez.
Ya hace bastante tiempo que lo elaboré por primera vez, probé varias recetas, pero nunca llegué a publicarlo, ya tenía las recetas recopiladas antes de tener el blog, una de ellas es esta que presento y no sé de donde la saqué, si alguien la identifica como suya que me lo haga saber. Es la más sencilla que probé y se obtiene muy bueno resultado, entonces para que complicarse la vida.
Su elaboración es muy fácil, realizar la masa no tiene ninguna dificultad, la dificultad reside en el horneado. Mi consejo es que no nos fiemos de ninguna receta, sino que debemos establecer nuestros tiempos. No podemos dejar la elaboración de la receta para el día que lo necesitamos, no podemos dejarlo en manos de la improvisación, debe estar todo muy calculado. Por lo tanto, hay que hacer este dulce con antelación y experimentar con él, pienso que no llega con un intento, yo hice varios hasta lograr el punto justo. Como debe hornearse mientras se come es bastante difícil estar atenta a todo, a hablar con los comensales, a atender a la hora, a recoger, cuantos minutos lleva??? Por este motivo debería estar todo más que calculado. 
También es bastante cómodo hacer la masa con antelación, congelarla y tener controlados los tiempos y las temperaturas porque tenemos un postre estupendo en el congelador para imprevistos.
Aquí queda mi tesis sobre lo coulant. Desde luego a partir de ahora ya no le tendré miedo y podré sorprender gratamente con este magnífico dulce.





Ingredientes
5 ovos
100 gr. de azucre glass
200 gr. de manteiga en pomada
100 gr. de fariña de repostería
250 gr de chocolate para prostres
Esencia de vainilla
5 gr. de cacao en po (para espolvorear os moldes)
1'5 g. de sal.

En castellano
Ingredientes
5  Huevos
100 gr. de azúcar glass
200 gr. de mantequilla en pomada
100 gr. de harina floja
250 gr de chocolate para postres
Esencia de vainilla
5 gr. de cacao en polvo (para espolvorear los moldes)
1'5 g. de sal.




PREPARACIÓN
- Acordarse de sacar con tempo a manteiga da neveira.
- Montar a manteiga en pomada co azucre e cando branquee, botar os ovos de un en un, hasta que estea integrado o primeiro non engadir o seguinte.

- Seguir batendo aínda que pareza que a mestura está cortada, engadir o sal e a esencia de vainilla. 
- Agregar a fariña, cando ligue, incorporar o chocolate previamente derretido (no meu caso no micro). 

- Poñer a masa en flaneiras metálicas previamente untadas de manteiga e espolvoreadas con cacao puro en po.
- Conxelar, no momento de preparalos, sacalos do conxelador xusto cando acendamos o forno a 220º, ao acadar esa temperatura metelos no horno durante 20 minutos, no nivel máis baixo e na grella. Isto no meu caso, cada un debe experimentar co seu forno.
- Queda fenomenal acompañado de xeado. Neste caso acompañeino con nata semimontada cun pouco de queixo crema e azucre glass.





En castellano
Preparación
- Acordarse de sacar la mantequilla a tiempo.
- Montar la mantequilla en pomada con el azúcar y cuando blanquee, echar los huevos de uno en uno.
- Seguir batiendo aunque parezca que la mezcla esté cortada, añadir la sal y la esencia de vainilla. 
- Agregar la harina  y, cuando ligue, incorporar el chocolate previamente derretido (en mi caso en el micro). - Poner la masa en flaneras metálicas previamente untadas de mantequilla y espolvoreados con cacao puro en polvo
- Congelar, en el momento de prepararlos, sacarlos del congelador justo cuando el horno a 220º, al alcanzar esa temperatura meterlos en el horno durante 20 minutos, en el nivel más bajo y en la rejilla. Esto en mi caso, cada uno debe experimentar con su horno.
- Queda fenomenal acompañado de helado. En este caso lo acompañé con nata semimontada con un poco de queso crema y azúcar glass. 

CREMA DE ESPÁRRAGOS TRIGUEROS

$
0
0
En ocasións solto reflexións aquí, case sempre son reflexións froito da observación logo de analizar determinadas reaccións e actuacións das persoas que me rodean. É curioso como producen máis impacto en nós accións negativas e daninas, fan máis cicatriz e espértanse máis sensacións. Tendemos a expresar máis o negativo e a obviar o positivo. Se analizamos o noso día a día temos máis momentos positivos que negativos, rodeámosnos de máis xente positiva que negativa, con todo desbordamos máis co negativo. Aínda así vivimos situacións deliciosas con xente fantástica que quedarán sempre no recordo e que farán que esbocemos un sorriso ou ata brote unha bágoa de nostalxia. Parecía que o meu discurso era positivo, o é, está cheo de bos sentimentos, está cheo de alegría, está cheo de moi bos momentos. Alégrome tanto de ter coñecido a algunhas persoas e de vivir con elas momentos fantásticos, que aínda que seguro que non serán os últimos serán distintos. Quedarán para sempre as bromas, os sorrisos, os abrazos e todo o agarimo que nos temos. Pasa xente pola nosa vida que nos gustaría que se quedase para sempre, pero determinadas circunstancias fan non poida ser así, o que seguro quedará será un sentimento agradable, moi agradable cando os nosos pensamentos se trasladen a todos eses bos recordos. Debo dar as grazas a esa xente que nos enche, a esas persoas ás que acabas querendo e das que tes que aprender a desprenderte, pero que che deixan chea de momentos inesquecibles. É doloroso ver como se afastan, ver como as súas vidas non poden discorrer ao teu lado, pero temos que aprender a estar sen elas e volver aprender a vivir o día a día sen a súa presenza, ao principio custará, despois quedará un recordo fantástico e ese sorriso e o afecto que nos tivemos nunca desaparecerá diso estou segura.
A receita de hoxe é moi sinxeliña, saborosa e sanota. Realmente débolla a Patt de Cocinando para Lola, un día falando que verduras nos gustaban máis faloume desta cremiña e de que as súas nenas a comían moi ben, pregunteille como facía e decidinme a probar, encantoume. Si é que a Patt sabe moito.





En castellano

En ocasiones suelto reflexiones aquí, casi siempre son reflexiones fruto de la observación después de analizar determinadas reacciones y actuaciones de las personas que me rodean. Es curioso como producen  más impacto en nosotros acciones negativas y dañinas, hacen más cicatriz y se despiertan más sensaciones. Tendemos a expresar más lo negativo y a obviar lo positivo. Si analizamos nuestro día a día tenemos más momentos positivos que negativos, nos rodeamos de más gente positiva que negativa, sin embargo desbordamos más con lo negativo. Aún así vivimos situaciones deliciosas con gente fantástica que quedarán siempre en el recuerdo y que harán que esbocemos una sonrisa o incluso brote una lágrima de nostalgia. Parecía que mi discurso era positivo, lo es, está lleno de buenos sentimientos, está lleno de alegría, está lleno de muy buenos momentos. Me alegro tanto de haber conocido a algunas personas y de vivir con ellas momentos fantásticos, que aunque seguro que no serán los últimos serán distintos. Quedarán para siempre las bromas, las sonrisas, los abrazos y todo el cariño que nos tenemos. Pasa gente por nuestra vida que nos gustaría que se quedara para siempre, pero determinadas circunstancias hacen no pueda ser así,  lo que seguro quedará será un sentimiento agradable, muy agradable cuando nuestros pensamientos se trasladen a todos esos buenos recuerdos. Debo dar las gracias a esa gente que nos llena, a esas personas a las que acabas queriendo y de las que tienes que aprender a desprenderte, pero que te dejan llena de momentos inolvidables. Es doloroso ver como se alejan, ver como sus vidas no pueden discurrir a tu lado, pero tenemos que aprender a estar sin ellas y volver a aprender a vivir el día a día sin su presencia, al principio costará, después quedará un recuerdo fantástico y esa sonrisa y el afecto que nos tuvimos nunca desaparecerá de eso estoy segura.
La receta de hoy es muy sencillita, sabrosa y sanota. Realmente se la debo a Patt de Cocinando para Lola, un día hablando que verduras nos gustaban más me habló de esta cremita y de que sus nenas la comían muy bien, le pregunté como hacía y me decidí a probar, me encantó. Si es que la Patt sabe mucho.





Ingredientes

Unha cebola pequena
Un dente de allo
Un trociño de pemento verde
Dous manoxos de espárragos verdes
Unha pataca grande
Aceite de oliva e sal
Ingredientes
Una cebolla pequeña
Un diente de ajo
Un trocito de pimiento verde
Dos manojos de espárragos verdes
Una patata grande
Aceite de oliva y sal




Elaboración

- Cubrimos o fondo dunha pota con aceite de oliva, rehogamos a cebola e o allo, ben picadiños.
- Engadimos o pemento cortado fino, deixamos que se ablande todo un pouco. 
- Incorporamos os espárragos e a pataca cortados en anacos e cubrimos con auga ou caldo e salgamos a gusto. Deixamos cocer durante uns 40 minutos.
- Unha vez cocido trituramos todo coa batidora.
- Podemos poñerlle un pouco de queixo raiado.
Elaboración

- Cubrimos el fondo de una olla con aceite de oliva, rehogamos la cebolla y el ajo, bien picaditos
- Añadimos el pimiento cortado fino, dejamos que se ablande todo un poco. 
- Incorporamos los espárragos y la patata cortados en trozos y cubrimos con agua o caldo. Dejamos cocer durante unos 40 minutos.
- Una vez cocido trituramos todo con la batidora.
- Podemos ponerle un poco  de queso rallado.

TORTA DE CREMA E FROITAS

$
0
0
Ás veces os humanos non nos entendemos, un quere dicir algo e o outro entende o contrario, que difícil, obcecámonos na nosa idea e dá igual o que nos expliquen e cantos exemplos nos poñan. Resulta ademais bastante frustrante ver como a mensaxe que querías transmitir quedou totalmente distorsionada e lle deron a volta de tal forma que a imaxe que se levan non ten nada que ver coa realidade. Como unhas simples palabras poden dar un xiro de 180º a unha determinada situación cambiándoo todo, tendo, ata, unha imaxe diferente de alguén, cambiando o concepto que se tiña desa persoa e só porque cando querías dicir branco entenderon negro? Logo de mil cosas, ou mil palabras ou actos bos só unhas poucas palabras, que non malas nin con mala intención, poden revolver todo e convertelo en lodo, só porque non recollemos ben a mensaxe e non queremos entendelo doutro xeito. Fixémonos a nosa propia imaxe da realidade e xa é moi difícil cambiala.
Por poñer un exemplo, ás veces a simple explicación de que non temos que dar explicacións da nosa vida, que a ninguén lle importa o que facemos, a donde imos ou de onde vimos ou con quen estamos, iso pódese interpretar, e ten que haber unha razón de fondo, que o que se quere é realmente o contrario, un control de movementos ou unha necesidade de explicacións e non, resulta que non necesitamos explicacións, que cada un é dono da súa vida e dos seus sentimentos. Ninguén debe verse obrigado a nada e menos si non nos unen lazos de ningún tipo, dado que a amizade é moi efémera. Está ben cumprir coas obrigacións, pero non crealas. Doe cando alguén che bota en cara algo ou che culpa de algo e realmente querías transmitir o contrario, pero unha vez que se fixo esa idea dá igual como o expliques despois, xa quedou unha mancha e hai manchas que non saen nunca. 
Existen almas libres, nobres e puras que só loitan por existir e permanecer e precisamente por ser libres, nobres e puras creen na liberdade, nos lazos que se desatan e que logo se poden volver atar, nos bos sentimentos, en non crear obrigacións, en que o que se comparta sexa desinteresado e xeneroso. A amizade non é esixencia, o agarimo e o afecto non son esixencia, deben fluír e si un amigo che pide que non é necesario que se creen obrigacións con el, é precisamente iso o que quere dicir e non o contrario porque como alma libre, nobre e pura cre que os demais teñen mellores cousas que atender que a súa compañía e pode esperar, sempre estará aí, esperando... 
Non tiña pensado publicar esta receita porque é demasiado simple , unha base de masa crebada, crema pasteleira e froita, non fai falta nin receita, todos os que facemos repostería na casa sabemos facelo só con mirar. As fotos fíxenas correndo e non hai foto do corte. A verdade é que quedou tan rica, saíu coas medidas perfectas para un molde de 24 cm que se merece unha entrada.




En castellano
A veces los humanos no nos entendemos, uno quiere decir algo y el otro entiende lo contrario, que difícil, nos obcecamos en nuestra idea y da igual lo que nos expliquen y cuantos ejemplos nos pongan. Resulta además bastante frustrante ver como el mensaje que querías transmitir ha quedado totalmente distorsionado y le han dado la vuelta de tal forma que la imagen que se llevan no tiene nada que ver con la realidad. Cómo unas simples palabras pueden dar un giro de 180º a una determinada situación cambiándolo todo, teniendo, incluso, una imagen diferente de alguien, cambiando el concepto que se tenía de esa persona y solo porque cuando querías decir blanco han entendido negro? Después de mil cosas, o mil palabras o actos buenos solo unas pocas palabras, que no malas ni con mala intención, pueden revolver todo y convertirlo en fango, solo porque no recogemos bien el mensaje y no queremos entenderlo de otra manera. Nos hemos hecho nuestra propia imagen de la realidad y ya es muy difícil cambiarla.
Por poner un ejemplo, a veces la simple explicación de que no tenemos que dar explicaciones de nuestra vida, que a nadie le importa lo que hacemos, a donde vamos o de donde venimos o con quien estamos, eso se puede interpretar, y tiene que haber una razón de fondo, que lo que se quiere es realmente lo contrario, un control de movimientos o una necesidad de explicaciones y no, resulta que no necesitamos explicaciones, que cada uno es dueño de su vida y de sus sentimientos. Nadie debe verse obligado a nada y menos si no nos unen lazos de ningún tipo, dado que la amistad es muy efímera. Está bien cumplir con las obligaciones, pero no creárselas. Duele cuando alguien te echa en cara algo o te culpa de algo y realmente querías transmitir lo contrario, pero una vez que se ha hecho esa idea da igual como lo expliques después, ya quedó una mancha y hay manchas que no salen nunca. 
Existen almas libres, nobles y puras que solo luchan por existir y permanecer y precisamente por ser libres, nobles y puras creen en la libertad, en los lazos que se desatan y que luego se pueden volver a atar, en los buenos sentimientos, en no crear obligaciones, en que lo que se comparta sea desinteresado y generoso. La amistad no es exigencia, el cariño y el afecto no  son exigencia, deben fluír y si un amigo te pide que no es necesario que se creen obligaciones con él, es precisamente eso lo que quiere decir y no lo contrario porque como alma libre, noble y pura cree que los demás tienen mejores cosas que atender que su compañía y puede esperar, siempre estará ahí, esperando...
No tenía pensado publicar esta receta porque es demasiado simple , una base de masa quebrada, crema pastelera y fruta, no hace falta ni receta, todos los que hacemos repostería en casa sabemos hacerlo solo con mirar. Las fotos las hice corriendo y no hay foto del corte. La verdad es que quedó tan rica, salió con las medidas perfectas para un molde de 24 cm, que se merece una entrada.




Elaboración
Masa crebada 
200 g de harina
75 g de mantequilla
60 g de azucre
1 ovo
1 pizca de sal
Crema pastelera 

200 ml de nata
300 ml de leite
3 xemas de ovo
3 culleradas de maizena
4 culleradas de azucre
Para a cobertura
1 folla de xelatina
1 dedo de auga nun vaso
O zume de medio limón.

As froitas que nos gusten
Elaboración
Masa quebrada
200 g de harina
75 g de mantequilla
60 g de azúcar
1 huevo
1 pizca de sal
Crema pastelera
200 ml de nata
300 ml de leche
3 yemas de huevo
3 cucharadas de maizena
4 cucharadas de azúcar
Para la cobertura
1 hoja de gelatina
1 dedo de agua en un vaso
El zumo de medio limón.
Las frutas que nos gusten



Elaboración
Masa
- Mesturar a fariña co azucre e o sal. Incorporar a manteiga fregando cos dedos ata que se forme unha textura areosa. Agregar o ovo e formar a masa. Métese na neveira durante 30 minutos a 1 hora ( ou uns 15-20 min no conxelador, así é máis rápido)
- Unha vez un pouco endurecida a masa estírase. Eu fágoo encima dun papel de fornear e film por encima ou entre dous filmes.
- Colócase a masa, coa axuda do papel de fornear nun molde engraxado e enfariñado, se é antiadherente non fai falta. Pasamos o rodete polos bordos do molde e retiramos a masa sobrante, coa que podemos facer unhas galletas ou cubrir unhas tarteletas máis pequenas. Picamos a masa cun garfo.
Neste punto quero facer unhas puntualizacións: A masa logo de pasarlle o rodete parece que está moi grosa no bordo, déixase así, porque se se deixa máis fina é moi difícil de despegar, só se retiran ben os restos de masa. O molde ideal é un molde baixiño, estriado e de metal e se é antiadherente mellor.
- Cubrimos a masa con papel de fornear e encima colocamos uns garavanzos.
- Introducimos no forno prequecidodo a 180º durante 30 minutos. Nos últimos 10 minutos retirei o papel cos garavanzos.
- Deixamos arrefriar.
Crema pasteleira
- Quentar o leite coa nata no micro ata ferver e deixalo amornar.
- Nun cazo bótanse as xemas, o azucre, a maicena e unha ou dúas culleradas de leite frío. Remexer todo ata que se mesture e forme unha crema fina.
- Cando o leite estea morno, poñemos no lume a crema que fixemos e incorporámoslle o leite pouco a pouco. É mellor non botarllo todo (algo máis da metade) e que lume non estea moi forte (medio alto). Reméxese e mézclase ben. Pódese ir subindo a temperatura pouco a pouco para que ferva ata que espese. Logo vaiselle incorporando o resto do leite ata conseguir o espesor desexado.
Cobertura de xelatina.
- Poñemos a remollar en auga fría, durante 5 minutos, unha folla de xelatina.
- Fervemos, no micro, un dedo de auga nun vaso. Engadímoslle o zume de limón e desfacemos no líquido a folla de xelatina que tivemos a remollar.
-Unha vez fría esta mestura usámola para pintar as froitas da torta. Quedará un aspecto máis brillante.
Montaxe da torta.
- Repartimos a crema pasteleira na masa que previamente forneamos e decoramos ao noso gusto coas froitas.
- Para que o aspecto das froitas se manteña pintámolas coa mestura de xelatina.
- Debe estar unhas horas na neveira antes de ser consumida, polo menos hasta que calle a xelatina.




En castellano
Elaboración
Masa
- Mezclar la harina con el azúcar y la sal. Incorporar la mantequilla frotando con los dedos hasta que se forme una textura arenosa. Agregar el huevo y formar la masa. Se mete en la nevera durante 30 minutos a 1 hora ( o unos 15-20 min en el congelador, así es más rápido)
- Una vez un poco endurecida la masa se estira. Yo lo hago encima de un papel de hornear.
- Se coloca la masa, con la ayuda del papel de hornear en un molde engrasado y enharinado. Pasamos el rodillo por los bordes del molde y retiramos la masa sobrante, con la que podemos hacer unas galletas o cubrir unas tarteletas más pequeñas. Pinchamos la masa con un tenedor.
En este punto quiero hacer unas puntualizaciones: La masa después de pasarle el rodillo parece que está muy gruesa en el borde, se deja así, porque si se deja más fina es muy difícil de despegar, solo se retiran bien los restos de masa. El molde ideal es un molde bajito, estriado y de metal y si es antiadherente mejor. Yo lo hice en un molde de cristal.
- Cubrimos la masa con papel de hornear y encima colocamos unos garbanzos.
- Introducimos en horno precalentado a 180º durante 20 minutos. En los últimos 5 minutos retiré el papel con los garbanzos. Cuando vemos que los bordes están dorados, retiramos y dejamos enfriar.
De la crema pastelera
- Calentar la leche en el micro hasta hervir y dejarlo templar.
- En un cazo se echan las yemas, el azúcar, la maicena y una o dos cucharadas de leche fría. Batir todo hasta que se mezcle y me forme una crema fina.
- Cuando la leche esté tibia, ponemos en el fuego la crema que hicimos y le incorporamos la leche poco a poco. Es mejor no echárselo todo (algo más de la mitad) y que el fuego no esté muy fuerte (medio alto). Se bate y se mezcla bien. Se puede ir subiendo la temperatura poco a poco para que hierva hasta que espese. Luego se le va incorporando el resto de la leche hasta conseguir el espesor deseado (ni muy líquido ni muy compacto, hay que tener en cuenta que cuando enfría cuaja bastante)

Cobertura de gelatina.
- Ponemos a remojar en agua fría, durante 5 minutos, una hoja de gelatina.
- Hervimos, en el micro, un dedo de agua en un vaso. Le añadimos el zumo de limón y deshacemos en el líquido la hoja de gelatina que tuvimos la remojar.
- Una vez fría esta mezcla la usamos para pintar las frutas de la tarta. Quedará un aspecto más brillante.
Montaje de la tarta.
- Repartimos la crema pastelera en la masa que previamente horneamos y decoramos a nuestro gusto con las frutas.
- Para que el aspecto de las frutas se mantenga las pintamos con la mezcla de gelatina.
- Debe estar unas horas en la nevera antes de ser consumida, por lo menos hasta que cuaje la gelatina.




AGUATES CON GAMBAS

$
0
0
Isto é receita? Pois non o sei, é comida, diso estou segura, e rica, e fácil, e ata, sa. É unha mestura sinxela que se fai moi rápido e coa que se pode quedar moi ben. 
Fai unhas semanas invitáronme a comer e este foi un dos aperitivos, gustoume tanto que agora xa pasará a formar parte dos meus habituais. É desas "receitas" que non sabes si publicar, que che parece unha chorrada, pero logo pensas e dis, " a min encantoume, eu pedín a receita, por que non? Pode interesarlle a outros". Pois aquí está, non defraudará a ninguén.
Ademais agora no verán que son habituais as comidas colectivas este aperitivo sácanos dun apuro, por fresquiño e fácil, tenas todas.
En castellano
Esto es receta? Pues no lo sé, es comida, de eso estoy segura, y rica, y fácil, e incluso, sana. Es una mezcla sencilla que se hace muy rápido y con la que se puede quedar muy bien. 
Hace unas semanas me invitaron a comer y éste fue uno de los aperitivos, me gustó tanto que ahora ya pasará a formar parte de mis habituales. Es de esas "recetas" que no sabes si publicar, que te parece una chorrada, pero luego piensas y dices, " a me me encantó, yo pedí la receta, por qué no? Puede interesarle a otros". Pues aquí está, no defraudará a nadie.
Además ahora en veranito que son habituales las comidas colectivas este aperitivo nos saca de un apuro, por fresquito y fácil, las tiene todas.



Ingredientes (as cantidades dependen dos comensais e dos gustos de cada un)
Aguacate
Gambiñas peladas cocidas (para un aguacate eu puxen un bo puñado), tamén podemos poñer no seu lugar atún ou salmón.
Unha cullerada de mahonesa
sal e pementa
Aínda que a orixinal non levaba, puxen un ovo cocido picado finiño.
En castellano
Ingredientes (las cantidades dependen de los comensales y de los gustos de cada uno)
Aguacate
Gambitas peladas cocidas (para un aguacate yo puse un buen puñado), también podemos poner en su lugar atún o salmón.
Una cucharada de mayonesa
sal y pimienta
Aunque la original no llevaba, puse un huevo cocido picado finito.



Elaboración
- A elaboración é ben sinxela. Buscamos uns aguacates no seu punto, maduriños. Cortámolos pola metade e baleirámolos. Rociamos a carne do aguacate cunhas pingas de limón para que non se oxide e cun garfo machucamos ben a polpa, salpimentamos ao noso gusto.
- Incorporamos as gambiñas cortadas finiñas (ou o atún, ou salmón) e o ovo, e a mahonesa. Mesturamos ben e introducimos nas metades baleiras do aguacate.
- A min paréceme, tamén, unha proposta perfecta presentalo con tostas para untarlas, está delicioso.



En castellano
Elaboración
- La elaboración es bien sencilla. Buscamos unos aguacates en su punto, maduritos. Los cortamos por la mitad y los vaciamos. Rociamos la carne del aguacate con unas gotas de limón para que no se oxide y con un tenedor machacamos bien la pulpa, salpimentamos a nuestro gusto.
- Incorporamos las gambitas cortadas finitas (o el atún, o salmón) y el huevo, y la mayonesa. Mezclamos bien e introducimos en las mitades vacías del aguacate.
- A mi me parece una propuesta perfecta presentarlo con tostas para untarlas, está delicioso.

LUMACONI RELLENOS DE ACELGAS, ATÚN Y QUESO

$
0
0
Pois xa van dúas entradas seguidas aproveitándome das invitacións a comer e aínda me queda outra. Invítanche a comer preséntanche delicias deliciosas e que te quedas coa receita, receitas que non se poden perder porque son moi boas e sinxelas. Esta non era así exactamente, pero a adaptación quedou perfecta. A receita era con pimientos e o recheo era con espinacas, non con acelgas, pero cando tes na nevera acelgas non vas ir a comprar espinacas, non?
É requisito imprescindible ter pan a man para poder mollar na salsiña rica.
En castellano
Pues ya van dos entradas seguidas aprovechándome de las invitaciones a comer y todavía me queda otra. Te invitan a comer te presentan delicias deliciosas y que te quedas con la receta, recetas que no se pueden perder porque son muy buenas y sencillas. Esta no era así exactamente, pero la adaptación quedó perfecta. La receta era con pimientos y el relleno era con espinacas, no con acelgas, pero cuando tienes en la nevera acelgas no vas a ir a comprar espinacas, no?
Es requisito imprescindible tener pan a mano para poder mojar en la salsita rica.



Ingredientes
10 lumaconi (ou algún máis por si rompesen)
400 g de acelgas (ou espinacas)
100 g de queixo (o que máis nos guste, neste caso era camembert)
Unha latiña pequena de atún
sal
200 ml de nata
1 latiña pequena de tomate frito solís (100 g)
En castellano
Ingredientes
10 lumaconi (o alguno más por si se rompen)
400 g de acelgas (o espinacas)
100 g de queso (el que más nos guste, en este caso era camembert)
Una latita pequeña de atún
sal
200 ml de nata
1 latita pequeña de tomate frito solís (100 g)



Realización
- Cocemos as acelgas ou espinacas e escorrémolas ben, deben soltar o máximo de auga posible, esmagámolas contra en coador.
- Cocemos os lumaconi en auga fervendo con sal por espazo de 15 minutos, ou o tempo indicado no embase. Escorrémolos e deixámolos arrefriar.
- Preparamos o recheo: mesturamos as acelgas, co atún e o queixo. O queixo debe ser preferiblemente untoso para que se faga unha pasta. A receita que me pasaron era con queixiños, pero pode ser brie, de cabra, azul...
- Recheamos os lumaconi e depositámolos nunha fonte de forno.
- Prequecemos o forno a 200º.
- Nun recipiente mesturamos a nata co tomate e bañamos os lumaconi co líquido.
- Deixámolo no forno ata que ferva e a salsa espese. Sobre 20 minutos.



En castellano
Realización
- Cocemos las acelgas o espinacas y las escurrimos bien, deben soltar el máximo de agua posible, las aplastamos contra en colador.
- Cocemos los lumaconi en agua hirviendo con sal por espacio de 15 minutos, o el tiempo indicado en el envase. Los escurrimos y los dejamos enfriar.
- Preparamos el relleno: mezclamos las acelgas, con el atún y el queso. El queso debe ser preferiblemente untoso para que se haga una pasta. La receta que me pasaron era con quesitos, pero puede ser brie, de cabra, azul...
- Rellenamos los lumaconi y los depositamos en una fuente de horno.
- Precalentamos el horno a 200º.
- En un recipiente mezclamos la nata con el tomate y bañamos los lumaconi con el líquido.
- Lo dejamos en el horno hasta que hierva y la salsa espese. Alrededor de 20 minutos.




ROSQUIÑAS DE LARANXA E ANÍS

$
0
0
ROSQUILLAS DE NARANJA Y ANÍS
Pois case tres meses sen publicar, nunca tardei tanto. O tempo pasa sen compaixón e eu non me dou nin conta. É curioso isto do blogue, ao principio é como unha adicción, necesitas publicar todo o que fas, miras todo o que fan os demais e todo o queres probar, miras mil veces se che comentan... Pero co tempo vas perdendo interese, non sei cal é o motivo. Cociñar, claro que cociño, pero vaime pasando o tempo e despois xa non lle atopo a graza a publicalo. O que peor levo é o das fotos. Montar todo o escenario, fotografar, logo recoller, editar, lévoo mal. Dáme pena porque fago cousas que me gustan moito e non anoto e cando quero repetilo non me acordo dos detalles ou dos arranxos que fixen. Por iso decidín que esta receita non podía deixar de publicala porque é desas que non se poden perder.
Esta receita é especial, deuma Carmen, a nai dun bo amigo. Que se foi de viaxe a Almería e alí nun xornal local publican receitas. Un dos locais que frecuentaban facía ditas receitas e un día puxéronlles estas rosquiñas, gustáronlle tanto que me trouxo a folla do xornal coa receita. É ou non é especial esta receita? E Carmen un auténtico amor. Estas son as cousas boas que trae ter un blogue, atoparse con xente fantástica que comparte e que se acorda dunha cando está de viaxe. Grazas Carmen, unha vez máis.



En castellano
Pues casi tres meses sin publicar, nunca he tardado tanto. El tiempo pasa sin compasión y yo no me doy ni cuenta. Es curioso esto del blog, al principio es como una adicción, necesitas publicar todo lo que haces, miras todo lo que hacen los demás y todo lo quieres probar, miras mil veces si te comentan... Pero con el tiempo vas perdiendo interés, no sé cual es el motivo. Cocinar, claro que cocino, pero se me va pasando el tiempo y después ya no le encuentro la gracia a publicarlo. Lo que peor llevo es lo de las fotos. Montar todo el escenario, fotografiar, luego recoger, editar, lo llevo mal. Me da pena porque hago cosas que me gustan mucho y no anoto y cuando quiero repetirlo no me acuerdo de los detalles o de los arreglos que hice. Por eso decidí que esta receta no podía dejar de publicarla porque es de esas que no se pueden perder.
Esta receta es especial, me la dio Carmen, la madre de un buen amigo. Que se fue de viaje a Almería y allí en un periódico local publican recetas. Uno de los locales que frecuentaban hacía dichas recetas y un día les pusieron estas rosquillas, le gustaron tanto que me trajo la hoja del periódico con la receta. Es o no es especial esta receta? Y Carmen un auténtico amor. Estas son las cosas buenas que trae tener un blog, encontrarse con gente fantástica que comparte y que se acuerda de una cuando está de viaje. Gracias Carmen, una vez más.



Ingredientes
350 g de fariña de repostería
Un sobre de impulsor royal
8 culleradas de azucre
2 ovos
Unha cullerada de anís (licor)
4 culleradas de aceite de oliva
Unha laranxa
Unha cullerada de pasas sen sementes
Unha cullerada de sementes de anís
Un chisco de sal
Aceite de girasol para fritir
Azucre glass
Ingredientes
350 g de harina de repostería
Un sobre de impulsor royal
8 cucharadas de azúcar
2 huevos
Una cucharada de anís (licor)
4 cucharadas de aceite de oliva
Una naranja
Una cucharada de pasas sin semillas
Una cucharada de semillas de anís
Una pizca de sal
Aceite de girasol para freír
Azúcar glass



Ingredientes
- Primeiro infusionamos o aceite de oliva coas sementes de anís e cunha tira da pel de laranxa. Para iso quentamos o aceite nunha tixola coas sementes de anís e a pel de laranxa e deixamos que solten os aromas sen deixar que ferva. Tapámolo e deixámolo repousar ata que arrefríe.
- Quentamos no micro, por espazo de 10 segundos, o anís e introducimos as pasas para que se hidraten.
- Batemos os ovos co azucre ata que estean escumosos. Incorporamos a raiadura do resto da pel da laranxa, unha cullerada de zume de laranxa, o anís que tiñamos coas pasas, e o aceite frío que tiñamos infusionando, ao que lle retiramos a pel da laranxa, e se queremos as sementes de anís, eu deixeillas. Mesturamos todo ben.
- Incorporamos as pasas, a fariña mesturada co royal e o sal. Mesturamos ben coas mans ata formar unha masa. Quedará bastante pegañenta, pasamos á encimera cun pouco de fariña e facemos unha bóla coa masa. Coidado de que a masa non teña fariña senón  requemarásenos o aceite, é sempre mellor usar aceite para que a masa non se pegue, nin ás mans nin á encimera.
- Para facer as rosquiñas o mellor é que engraxemos as mans. Formamos boliñas e facémoslles un buraco central formando a rosca.
- Para rematar, fritímolas en abundante aceite quente. Debemos de ter coidado, non debe estar excesivamente quente porque se queimarán con facilidade, eu púxeno no 7 de 9. Dóuranse rapidamente, polo que debemos estar moi atentos e viralas para que se douren polos dous lados.
- Retirámolas a unha fonte con papel absorbente e cando estean frías espolvoreamolas con azucre glass.



Ingredientes
- Primero infusionamos el aceite de oliva con las semillas de anís y con una tira de la piel de naranja. Para ello calentamos el aceite en una sartén con las semillas de anís y la piel de naranja y dejamos que suelten los aromas sin dejar que hierva. Lo tapamos y lo dejamos reposar hasta que enfríe.
- Calentamos en el micro, por espacio de 10 segundos, el anís e introducimos las pasas para que se hidraten.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que estén espumosos. Incorporamos la ralladura del resto de la piel de la naranja, una cucharada de zumo de naranja, el anís que teníamos con las pasas, y el aceite frío que teníamos infusionando, al que le retiramos la piel de la naranja, y si queremos las semillas de anís, yo se las dejé. Mezclamos todo bien.
- Incorporamos las pasas,  la harina mezclada con el royal y la sal. Mezclamos bien con las manos hasta formar una masa. Quedará bastante pegajosa, pasamos a la encimera con un poco de harina y hacemos una bola con la masa. Cuidado de que la masa no tenga harina sino se nos requemará el aceite, es siempre mejor usar aceite para que la masa no se pegue, ni a las manos ni a la encimera.
- Para hacer las rosquillas lo mejor es que engrasemos las manos. Formamos bolitas y les hacemos un agujero central formando la rosquilla.
- Por último, las freímos en abundante aceite caliente. Debemos de tener cuidado, no debe estar excesivamente caliente porque se quemarán con facilidad, yo lo puse en el 7 de 9. Se doran rápidamente, por lo que debemos estar muy atentos y girarlas para que se doren por los dos lados.
- Las retiramos a una fuente con papel absorbente y cuando estén frías las espolvoreamos con azúcar glass.







ALUBIAS VERDES CON AMANITA CESÁREA

$
0
0
Un prato espectacular, saboroso, nutritivo e de categoría. A categoría danlla as setas, a amanita cesárea, aínda que buscando en internet denomínaa como caesarea. Digamos que se trata dunha seta moi apreciada polo que lin e polo que me contaron. Que como chegou esta delicia ás miñas mans? Pois teño a sorte de coñecer ás persoas adecuadas e poder gozar da súa xenerosidade.
Todas as setas chegan ás miñas mans a través de Carmen, da Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira que comparte comigo a afección pola cociña e faime partícipe da súa outra afección, a micoloxía, aínda que á min o que se me dá mellor é degustalas. Ademas tiven a sorte de ser invitada a unha degustación que se celebrou o pasado sábado 16 de novembro en Negreira e iso si que foi gozar as setas, saborealas cociñadas de distintas formas por un gran cociñeiro e sen pisar o monte. Ofrecéronnos un martimako con setas, un arroz con codornices e setas, unha carbonara con setas e ovo escalfado e unhas tostas con setas e cabaciño, todo delicioso e perfectamente preparado, non recordo as especies. E de sobremesa arroz con leite, tartaletas con pasteleira e unha crema de limón, en todos estaban presentes as setas, non recordo de que especie, pero a súa presenza era ou ben caramelizadas ou infusionaran o leite con elas, recordo que usaron cantarelas. Espero non equivocarme cos nome dos pratos, nin esquecerme de nada. O que si podo asegurar é que me puxen as botas.
Teño moita sorte de coñecer a Carmen e non me cansarei de darlle as grazas, nunca o poderei agradecer o suficiente. Xa van dúas entradas seguidas grazas a ela,  ao final vou ter que cederlle este blogue porque me pon en movemento e fai que publique.
As alubias,  plántaas o meu pai, conxélanas e podemos degustarlas todo o inverno e facer estes pratos de culler  tan apropiados na época de frío. 



En castellano
Un plato espectacular, sabroso, nutritivo y de categoría. La categoría se la dan las setas, la amanita cesárea, aunque buscando en internet la denomina  como caesarea. Digamos que se trata de una seta muy apreciada por lo que he leído y por lo que me han contado. Que cómo ha llegado esta delicia a mis manos? Pues que he tenido la suerte de conocer a las personas adecuadas y poder disfrutar de su generosidad.
Todas las setas llegan a mis manos a través de Carmen, de la Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira que comparte conmigo la afición por la cocina y me hace partícipe de su otra afición, la micología, aunque a mi lo que se me da mejor es degustarlas. Ademas tuve la suerte de ser invitada a una degustación que se celebró el pasado sábado 16 de noviembre en Negreira y eso si que fue disfrutar las setas, saborearlas cocinadas de distintas formas por un gran cocinero y sin pisar el monte. Nos ofrecieron un martimako con setas, un arroz con codornices y setas, una carbonara con setas y huevo escalfado y unas tostas con setas y calabacín, todo delicioso y perfectamente preparado, no recuerdo las especies. Y de postre arroz con leche,  tartaletas con pastelera y una crema de limón, en todos estaban presentes las setas, no recuerdo de que especie, pero su presencia era o bien caramelizadas o habían infusionado la leche con ellas, recuerdo que usaron cantarelas. Espero no equivocarme con los nombre de los platos, ni olvidarme de nada. Lo que sí puedo asegurar es que me puse las botas.
Tengo mucha suerte de haber conocido a Carmen y no me cansaré de darle las gracias, nunca lo podré agradecer lo suficiente. Ya van dos entradas seguidas gracias a ella, si al final voy a tener que cederle este blog porque me pone en movimiento y hace que publique.
Las alubias, las planta mi padre, las congelan y podemos degustarlas todo el invierno y hacer estos platos de cuchara tan apropiados en la época de frío. 



Ingredientes
Alubias verdes
Cogomelos (amanita cesárea)
Aceite de oliva
Unha cebola
2 dentes de allo
Un anaco de pemento verde
Dúas cenorias
Unha lata de salsa de tomate de 100 g (marca Solís) ou un tomate
sal e pementa
Auga ou caldo
En castellano
Ingredientes
Alubias verdes
Setas (amanita cesárea)
Aceite de oliva
Una cebolla
2 dientes de ajo
Un trozo de pimiento verde
Dos zanahorias
Una lata de salsa de tomate de 100 g (marca Solís) o un tomate
sal e pimienta
Agua o caldo



Elaboración
 - Cubrimos o fondo dunha pota con aceite de oliva, cando estea quente pochamos a cebola e o allo cortados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando. En caso de usar tomate natural, este sería o momento de incorporalo, sen pel e sen pebidas e ben triturado e deixamos que se consuma un pouco.
- E a continuación, a cenoria moi fina (tamén na picadora). Deixamos que se faga un pouco coa tapa posta e o lume baixo.
- Para rematar introducimos os cogomelos cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, salgamos e botámoslle unhas voltas de pementa negra recén moída. Deixámolo ata que se consuma a auga dos cogomelos (os meus xa non tiñan porque estaban conxelados e xa foran cociñados). 
- Incorporamos a salsa de tomate e deixamos que se integre ben. 
- Debemos ter a parte un cazo con auga fervendo ou con caldo.
- Unha vez listo o sofrito incorporamos as alubias e a auga fervendo de xeito que as cubra un par de dedos por encima ou máis dependo do caldosas que as queiramos. Salgamos.
- Deixamos que se vaian facendo a lume baixo e coa tapa posta. Durante unha hora máis ou menos. Eu nunca controlo a hora, vou probando, e observando a salsa. Para min unhas alubias non están ben feitas hasta que a salsa estea espesiña. 



En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una olla con aceite de oliva, cuando esté caliente pochamos la cebolla y el ajo cortados muy finos (yo lo hago en la picadora) 
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando. En caso de usar tomate natural, este sería el momento de incorporarlo, sin piel y sin pepitas y bien triturado y dejamos que se consuma un poco.
- Y a continuación, la zanahoria muy fina (también en la picadora). Dejamos que se haga un poco con la tapa puesta y el fuego bajo.
- Por último introducimos las setas cortadas en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, salamos y le echamos unas vueltas de pimienta negra recién molida. Lo dejamos hasta que se consuma el agua de las setas (las mías ya no tenían porque estaban congeladas y ya habían sido cocinadas). 
- Incorporamos la salsa de tomate y dejamos que se integre bien. 
- Debemos tener a parte un cazo con agua hirviendo o con caldo.
- Una vez listo el sofrito incorporamos las alubias y el agua hirviendo de forma que las cubra un par de dedos por encima o más dependiendo de lo caldosas que las queramos. Salamos.
- Dejamos que se vayan haciendo a fuego bajo y con la tapa puesta. Durante una hora más o menos. Yo nunca controlo la hora, voy probando, y observando la salsa. Para mí unas alubias no están bien hechas hasta que la salsa esté espesita. 


GALLETAS DE AVEA E CHOCOLATE (con aceite de oliva)

$
0
0
GALLETAS DE AVENA Y CHOCOLATE ( con aceite de oliva, sin mantequilla)
Aquí andamos un mes despois, en plenas vacacións de Nadal. E non, non publico unha receita propia destas datas tan sinaladas. Unha que é rariña e o Nadal dálle un pouquiño, bastante igual. Para min é un período de vacacións, de descanso, de goce destes días invernais nos que o que máis apetece é estar na casa recollidiño e facendo galletas e outros doces varios. Cada un ten a súa relixión e a miña é a adoración a San Azucre e Santa Fariña, cada tolo co seu tema.
Xa fai máis dun mes que as fixen por primeira vez e encantáronme. Ademais son moi sinxelas de facer, dá un pouquiño a lata formalas, aínda así o trance é pouca cousa. Agora mesmo, para min, son as galletas perfectas, encántanme, cunha infusión, e a gozar do recollemento invernal. 
En castellano
Aquí andamos un mes después, en plenas vacaciones de Navidad. Y no, no publico una receta propia de estas fechas tan señaladas. Una que es rarita y la Navidad le da un poquito, bastante igual. Para mi es un período de vacaciones, de descanso, de disfrute de estos días invernales en los que lo que más apetece es estar en casa recogidito y haciendo galletas y otros dulces varios. Cada uno tiene su religión y la mía es la adoración a San Azúcar y Santa Harina, cada loco con su tema.
Ya hace más de un mes que las hice por primera vez y me encantaron. Además son muy sencillas de hacer, da un poquito la lata formarlas, aún así el trance es poca cosa. Ahora mismo, para mi, son las galletas perfectas, me encantan, con una infusión, y a disfrutar del recogimiento invernal.



Ingredientes
125 g de copos de avea
125 g de fariña de repostería
1/2 culleradiña de royal
100 g de azucre moreno
Pizca de sal
Esencia de vainilla 
120 ml de aceite de oliva
1 ovo
Pebidas de chocolate ou chocolate troceado (50 g ou máis)




En castellano
Ingredientes
125 g de copos de avena
125 g de harina de repostería
1/2 cucharadita de royal
100 g de azúcar moreno
Pizca de sal
Esencia de vainilla 
120 ml de aceite de oliva
1 huevo
Pepitas de chocolate o chocolate troceado (50 g o más)




Elaboración 
- Mesturar todos os sólidos (avea, fariña, royal, azucre, sal) e incorporar os líquidos (aceite, vainilla, ovo), para rematar o chocolate. Mesturar todo ben.
- Facer montoncitos de masa. A masa se cohesiona pouco, non importa, non pasa nada. Intentamos xuntala un pouco e depositamos os montoncitos nunha bandexa de horno cuberta con papel de hornear.
- Hornear a 180º 15´
- Máis sinxelo non pode ser.





En castellano
Elaboración 
- Mezclar todos los sólidos (avena, harina, sal, azúcar, royal) e incorporar los líquidos (aceite, huevo, vainilla), por último el chocolate. Mezclarlo todo.
- Hacer montoncitos de masa. La masa se cohesiona poco, no importa, no pasa nada. Intentamos juntarla un poco y depositamos los montoncitos en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear.
- Hornear a 180º 15´
- Más sencillo no puede ser.
Receta sacada de aquí.

STONIAN KRINGLE

$
0
0
Empalagada estou con tanta bondade, amor e bos desexos, tanta pastelada sóbeme o azucre en sangue, dáme repelús. Ah..., non...!! Que se cadra é que ao ter máis tempo libre atibórrome a dulzainas varias, porque é ver unha masa nova e ao ataque que vou. Que o sentido relixioso destas datas non o comparto nin o celebro, pero iso si, masa típica que vexo, masa que probo, que me dá igual que sexa propia do Nadal, o caso é que sexa masa. E que conste que turróns, polvoróns, mazapáns e doces deses non probei nin un.
Aínda que o meu empalague radique basicamente nese reparto de amor sen medida, esa hipocresía que desborda as rúas, comercios, telefónos... nestes finais de decembro. Vexamos, só somos bos e amorosos cando acaba o ano? Rebéntame o malgaste de bos desexos e que todo o mundo pronuncie aquilo de... "felices festas, feliz Nadal, feliz ano..." O resto do ano xa podemos estar de mal humor e odiar, envexar, maldesexar..., agora querémonos e adoramos ao próximo como a nós mesmos. Por favor señores, o resto do ano tamén se lle pode adicar un sorriso á xente e desexarlle un bo día, non gasten todas as enerxías nos dez últimos días do ano. E esas mensaxes (agora whatsapp) de xente que non sabes nin quen é, porque xa non lle tes o nome gravado, ben porque o borraches, ben porque se quedou no cambio de teléfono. Esa xente non pensa que se cadra morreches, ou estás pasando por un momento difícil e pouco grato, e o que menos che apetecen son ñoñadas de descoñecidos aos que lles importas tres pementos, pero eles cumpriron coa súa boa acción do ano, foron amorosos e con iso xa basta, veña home.
Ao que vou, que é o que importa, esta marabillosa coroa entrenzada, aromatizada con canela e cardamomo e que é un pracer para o padal. Declárome canelo-adicta, encántanme os doces con canela, é máis, non sei parar, un anaco pídeme outro, son unha yonqui da canela.
Tiña eu ganas de facela e o outro día vina en rico e sen azucre e púxenme a investigar. Creo que nunca vin unha receita tan exacta, sen versións, en todos os blogues que visitei (e en varios idiomas) teñen a mesma receita da masa, con recheos varios, pero a receita da masa é sempre a mesma. Creo que é unha receita da thermomix (e a saber si en Estonia fan este pan e no caso de que o fagan, a saber si se parece) e pasárona duns a outros fielmente. Pero xa cheguei eu para cambiala, unha que se revela contra os convencionalismos (véxanse ideas sobre o Nadal). Ben, que me parecía pequena e aumenteina un pouco e na receita orixinal non lle dan un segundo levado, pero case me parecía sacrilexio e, por suposto, eu deillo. 
E recordemos repartir amor, gratitude, sorrisos e bos desexos os 365 días do ano.




En castellano
Empalagada estoy con tanta bondad, amor y buenos deseos, tanta pastelada me sube el azúcar en sangre, me da repelús. Ah..., no...!! Que a lo mejor es que al tener más tiempo libre me atiborro a dulzainas varias, porque es ver una masa nueva y al ataque que voy. Que el sentido religioso de estas fechas no lo comparto ni lo celebro, pero eso sí, masa típica que veo, masa que pruebo, que me da igual que sea propia de la Navidad, el caso es que sea masa. Y que conste que turrones, polvorones, mazapanes y dulces de esos no he probado ni uno.
Aunque mi empalague radique básicamente en ese reparto de amor sin medida, esa hipocresía que desborda las calles, comercios, telefónos... en estos finales de diciembre. Pero bueno,  solo somos buenos y amorosos cuando acaba el año? Me revienta el derroche de buenos deseos y que todo el mundo pronuncie aquello de... "felices fiestas, feliz Navidad, feliz año..." El resto del año  ya podemos estar de mal humor y odiar, envidiar, maldesear..., ahora nos queremos y adoramos al prójimo como a nosotros mismos. Por favor señores, el resto del año también se le puede dedicar una sonrisa a la gente y desearle un buen día, no gasten todas las energías en los diez últimos días del año. Y esos mensajes  (ahora whatsapp) de gente que no sabes ni quien es, porque ya no le tienes el nombre gravado, bien porque lo has borrado, bien porque se quedó en el cambio de teléfono. Esa gente no piensa que a lo mejor te has muerto, o estás pasando por un momento difícil y poco grato, y lo que menos te apetecen son ñoñadas de desconocidos a los que les importas tres pimientos, pero ellos han cumplido con su buena acción del año, han sido amorosos y con eso ya basta, venga hombre.
A lo que voy, que es lo que importa, esta maravillosa corona entrenzada, aromatizada con canela y cardamomo y que es un placer para el paladar. Me declaro canelo-adicta, me encantan los dulces con canela, es más, no sé parar, un trozo me pide otro, soy una yonqui de la canela.
Tenía yo ganas de hacerla y el otro día la vi en rico y sin azúcar y me puse a investigar. Creo que nunca he visto una receta tan exacta, sin versiones, en todos los blogs que he visitado (y en varios idiomas) tienen la misma receta de la masa, con rellenos varios, pero la receta de la masa es siempre la misma. Creo que es una receta de la thermomix (y a saber si en Estonia hacen este pan y en caso de que lo hagan, a saber si se parece) y se ha ido pasando de unos a otros fielmente. Pero ya he llegado yo para cambiarla, una que se revela contra los convencionalismos (véanse ideas sobre la Navidad). Bien, que me parecía pequeña y la he aumentado un poco y en la receta original no le dan un segundo levado, pero casi me parecía sacrilegio y, por supuesto, yo se lo he dado. 
Y recordemos repartir amor, gratitud, sonrisas y buenos deseos los 365 días del año.




Ingredientes
Masa
500 g de fariña de forza
Un sobre de levadura seca marca maizena
200 ml leite tépeda
2 ovos
8 g de sal
Dúas culleradas de azucre
Raspadura de limón e de laranxa (ou esencias)
50 g de manteiga a temperatura ambiente 
Recheo
70 g de manteiga branda
2 culleradiñas de canela
8 vainas de cardamomo
3 culleradas de azucre moreno
Noces picadas (cantidade a gusto)
Glaseado: 60 g de azucre glass, 10 g de auga.
En castellano
Masa
500 g de harina de fuerza
1 sobre de levadura de panadería (de maizena)
200 ml de leche templada
2 huevos ligeramente batidos
8 g de sal
2 cucharadas de azúcar
Ralladuras de limón y de naranja o, en su defecto, esencias.
50 g de mantequilla a temperatura ambiente
Relleno
70 g de mantequilla blanda
2 cucharaditas de canela
8 vainas de cardamomo
3 cucharadas de azúcar moreno
Nueces picadas (cantidad a gusto)
Glaseado: 60 g de azúcar glass, 10 g de agua.



Elaboración
Masa
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite, ovos, as esencias ou raiaduras, o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Cando se forma a masa incorporamos a manteiga branda. Eu doulle dous amasados. Cando remata o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, as esencias ou raiaduras,  os ovos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
 - Unha vez fermentada estiramos a masa en forma de rectángulo nunha superficie lixeiramente enfariñada. Deixámola ben finiña. Se está moi tensa e nos custa estirala, só debemos esperar un pouco e deixar que a masa se relaxe e logo será máis doado estirala.
- Untamos a superficie da masa coa pasta feita coa manteiga branda, o azucre, o cardamomo e a canela. E repartimos pola superficie noces picadas.
- Envolvemos a masa pola parte máis longa hasta formar un rulo.
- Cortamos o rulo pola metade sen  cortar de todo un dos extremos.
- Cruzamos as dúas metades hasta o final de xeito que queden entrenzadas. Unimos os dous extremos e formamos a coroa. 
- Cubrimos con un film e deixámolo en repouso durante media hora. Logo encendemos o forno a 180º e cando acade esa temperatura metemos a coroa previamente pincelada con leite.
- Forneamos a 180º durante media hora. Si vemos que se doura demasiado na superficie cubrimos con papel de prata. 
- Cando a trenza estea case lista fervemos nun cazo o azucre coa auga e formamos un almíbar co que pincelamos a coroa en canto a saquemos do forno e se queremos que se seque volvemos a introducila no forno por espazo de 10 minutos co forno xa apagado.



En castellano
Elaboración
Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, el huevo, la sal, el azúcar, las ralladuras o esencias y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy dos amasados. Cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el huevo, las esencias  y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada estiramos la masa en forma de rectángulo en una superficie ligeramente enharinada. La dejamos bien finita. Si está muy tensa y nos cuesta estirarla, dejaremos que repose unos minutos y seguimos estirando.
- Untamos la superficie de la masa con la pasta hecha con la mantequilla blanda, el azúcar, o cardamomo y la canela. Y esparcimos por la superficie nueces picadas.
- Envolvemos la masa por la parte más larga hasta formar un rulo.
- Cortamos el rulo por la mitad sin cortar del todo uno de los extremos.
- Cruzamos las dos mitades hasta el final de forma que queden entrenzadas. Unimos los dos extremos y formamos la corona. 
- Cubrimos con un film y lo dejamos en reposo durante media hora. Luego encendemos el horno a 180º y cuando consiga esa temperatura metemos la corona previamente pincelada con leche.
- Horneamos a 180º durante media hora. Sí vemos que se dora demasiado en la superficie cubrimos con papel de plata. 
- Cuando la trenza esté casi lista hervimos en uno cazo el azúcar con el agua y formamos un almíbar con el que pincelamos la corona en cuanto la saquemos del horno y se queremos que se seque volvemos a introducirla en el forno por espacio de 10 minutos con el horno ya apagado.


TORTA DE CHOCOLATE E NATA CON TOQUE DE LARANXA

$
0
0
TARTA DE CHOCOLATE Y NATA CON TOQUE DE NARANJA
Pois nada que non collo ritmo. Isto do blogue creo que me cansou. Fago moitas cousas, pero non as publico. Máis ben creo que estou decepcionada, e comigo mesma, vexo por aí uns blogues tan bonitos, tan ben traballados, cunhas fotos tan chulas e cunhas receitas tan espectaculares que o meu paréceme unha chapuza. É tontería, seino, porque eu non abrín este blogue para lucirme, abrín este blogue para anotar as miñas receitas, para facer a miña propia "libreta" de receitas, ordenada. Aínda que sigo apuntando en libretas de forma desorganizada e logo non entendo nada non sei que quería anotar, sigo co meu caos. Todo me gusta, todo o quero facer, pero non hai nin días nin corpo que aguante tal saturación de azucres e graxas. Necesitaría polo menos tres vidas e uns 20 corpos para facer todo iso que vexo e me gusta. 
De todos os xeitos vou intentar seguir anotando "as miñas cousiñas", sen complexos, para min, para saber o que fago e para recordar todo o que me gustou.
Esta torta é un dos meus inventos, a receita base é o típico biscoito de iogur, pero coas variacións que se me van ocorrendo, para canto dá un simple, clásico e socorrido biscoito de iogur. Encántame como base para tartas porque queda esponxoso e á vez é perfecto para abrilo para reencher. A min resúltame moi cómodo e rápido para facer unha deliciosa torta.




En castellano
Pues nada que no cojo ritmo. Esto del blog creo que me ha cansado. Hago muchas cosas, pero no las publico. Más bien creo que estoy decepcionada, y conmigo misma, veo por ahí unos blogs tan bonitos, tan bien trabajados, con unas fotos tan chulas y con unas recetas tan espectaculares que el mío me parece una chapucilla. Es tontería, lo sé, porque yo no abrí este blog para lucirme, abrí este blog para anotar mis recetas, para hacer mi propia "libreta" de recetas, ordenada. Aunque sigo apuntando en libretas de forma desorganizada y luego no entiendo nada no sé que quería anotar, sigo con mi caos. Todo me gusta, todo lo quiero hacer, pero no hay ni días ni cuerpo que aguante tal saturación de azúcares y grasas. Necesitaría lo menos tres vidas y unos 20 cuerpos para hacer todo eso que veo y me gusta. 
De todas formas voy a intentar seguir anotando "mis cosillas", sin complejos, para mi, para saber lo que hago y para recordar todo lo que me gustó.
Esta tarta es uno de mis inventos, la receta base es el típico bizcocho de yogurt, pero con las variaciones que se me van ocurriendo, para cuanto da un simple, clásico y socorrido bizcocho de yogurt. Me encanta como base para tartas porque queda esponjoso y a la vez es perfecto para abrirlo para rellenar. A mi me resulta muy cómodo y rápido para hacer una deliciosa tarta.






Ingredientes 
Para o biscoito
1 iogur natural ou de vainilla, o vaso usarase como medida
2 medidas de azucre (200 gr)
1 medida de aceite de xirasol (80 gr)
4 ovos 
1 medida de zume de laranxa
3 medidas de fariña (240 gr)
1 medida de améndoa moída (50 gr)
1 medida de cacao puro en pó (50 gr)
Un sobre de royal
Para o recheo
600 ml de nata
2 culleradas de queixo crema
3 culleradas de azucre.
Para o almíbar
O zume de dúas laranxas
2 culleradas de azúcre
En castellano
Ingredientes
Para el bizcocho
1 yogur natural o de vainilla, el vaso se usará como medida
2 medidas de azúcar
1 medida de aceite de girasol
4 huevos
1 medida de zumo de naranja
3 medidas de harina
1 medida de almendra molida
1 medida de cacao puro en polvo 
Un sobre de royal
Para el relleno
600 ml de nata
2 cucharadas de queso crema
3 cucharadas de azúcar.
Para el almíbar
El zumo de dos naranjas
2 cucharadas de azúcar



Realización 
- Baleiramos o iogur nun bol, engadimos o azucre e mesturamos. Incorporar o aceite, remover. 
- Cando teñamos unha mestura homoxénea engadimos o ovos un a un mesturando ben. 
- Incorporamos o zume e para rematar a fariña, a améndoa, o cacao e o royal. Engadimos cada medida por separado, cando a primeira medida de fariña estea ben integrada engadimos a seguinte ata rematar con todo. 
- Introdúcese no molde elixido (de 22 cm) cuberto con papel de fornear ou untado con manteiga e espolvoreado con fariña.
- Só queda metelo en forno prequecido a 180º durante 60 minutos (o tempo e a temperatura son orientativos, cada forno ten as súas peculiaridades.) 
- Unha vez frio, laminamos o biscoito en tres anacos. 
- Facemos un almíbar ao noso gusto: neste caso quentamos o zume de dúas laranxas con dúas culleradas de azucre hasta que o azucre se disolva. Logo bañamos as láminas de biscoito con el.
- Batemos a nata hasta que case adquira  certa consistencia e nese momento engadimos o queixo e o azucre, seguimos batendo hasta que vexamos que ten consistencia e dureza, a nata debe ir facendo surcos e cando deixamos de bater non cae do batedor.
Montaxe:
- Poñemos unha capa de biscoito sobre un prato (eu sempre lle poño por debaixo un anaco de papel de fornear que logo retiro, axuda a non manchar tanto o prato). Sempre poño como base a prancha de biscoito da parte superior porque como queda abombado ao medrar na parte superior non queda recto e bonito, por iso invirto o biscoito e a parte de arriba pasa para a base e a parte inferior para arriba. Para que asente mellor á base córtolle a parte máis abombada. Mollamos o biscoito co almíbar e untámolo xenerosamente coa nata. Así hasta que acabar con todas as láminas de biscoito.
- Cubrimos toda a torta coa nata e decoramos ao noso gusto.



En castellano
Realización
- Vaciamos el yogur en un bol, añadimos el azúcar y mezclamos. Incorporar el aceite, remover.
- Cuando tengamos una mezcla homogénea añadimos lo huevos uno a uno mezclando bien.
- Incorporamos el zumo y por último la harina,  la almendra, el cacao y el royal. Añadimos cada medida por separado, cuando la primera medida de harina esté bien integrada añadimos la siguiente.
- Se introduce en el molde elegido (de 22 cm) cubierto con papel de hornear o untado con mantequilla y espolvoreado con harina. 
- Solo queda meterlo en horno precalentado a 180º durante 60 minutos (el tiempo y la temperatura son orientativos, cada horno tiene sus peculiaridades.)



- Una vez frío, laminamos el bizcocho en tres trozos. 
- Hacemos un almíbar a nuestro gusto: en este caso calentamos el zumo de dos naranjas con dos cucharadas de azúcar hasta que el azúcar se disuelva. Luego bañamos las láminas de bizcocho con él.
- Batimos la nata hasta que casi adquiera cierta consistencia y en ese momento añadimos el queso y el azúcar, seguimos batiendo hasta que veamos que tiene consistencia y dureza, la nata debe ir haciendo surcos y cuando dejamos de batir no cae de la batidora.
Montaje:
- Ponemos una lámina de bizcocho sobre un plato (yo siempre le pongo por debajo un trozo de papel de hornear que luego retiro, ayuda a no manchar tanto el plato). Siempre pongo como base a placa de bizcocho de la parte superior porque cómo queda abombado al crecer en la parte superior no quedaa recto y bonito, por eso invierto el bizcocho y la parte de arriba pasa para la base y la parte inferior para arriba. Para que asiente mejor a la base le corto la parte más abombada. Mojamos el biscoito con el almíbar y untamos generosamente con la nata. Así hasta que acabar con todas las láminas de bizcocho.
- Cubrimos toda la superficie con la nata y decoramos a nuestro gusto.

HOT CROSS BUNS

$
0
0
Aínda que non son moito de receitas típicas de cada época non me puiden resistir a estes boliños. Descubrinos o ano pasado e quedáronme gravados ata este ano que me puxen a buscar polos meus libros a ver si nalgún atopaba a receita e, si, atopeina, nun magnífico libro, que case é unha enciclopedia do pan, no libro de Jeffrey Hamelman, "O PAN". Son de fácil elaboración e de máis fácil deglución. Bo, si alguén segue este blog saberá que o tema das masas apaixóname, tanto para a súa elaboración como para a súa degustación, adóroas, e intento probar todo o que me chama a atención.
Estes boliños parace ser que son típicos do venres Santo en Inglaterra e un apunte curioso, que a min gustoume moito, a cruz é unha antiga representación celta das catro estacións.
E este estand tan preciosisimo que luce nas fotos e que fai que os boliños parezan máis bonitiños, regaloumo a miña amiga Paula, que é un amor, e sabe ben o que me gusta. Foise a Pandelino e escolleu o agasallo perfecto. Graciñas Pauliña.

En castellano
Aunque no soy mucho de recetas típicas de cada época no me pude resistir a estos bollitos. Los descubrí el año pasado y me quedaron grabados hasta este año que me puse a buscar por mis libros a ver si en alguno encontraba la receta y, sí, la encontré, en un magnífico libro, que casi es una enciclopedia del pan, en el libro de Jeffrey Hamelman, "EL PAN". Son de fácil elaboración y de más fácil deglución. Bueno, si alguien sigue este blog sabrá que el tema de las masas me apasiona, tanto para  su elaboración como para su degustación, las adoro, e intento probar todo lo que me llama la atención.
Estos bollitos parace ser que son típicos del viernes Santo en Inglaterra y un apunte curioso, que a mi me gustó mucho, la cruz es una antigua representación celta de las cuatro estaciones.
Y el stand tan preciosisimo que luce en las fotos y que hace que los bolliyos parezcan más bonitos, me lo regaló mi amiga Paula, que es un amor, y que sabe bien lo que me gusta. Se fue a Pandelino y escogió el regalo perfecto. Gracias Pauliña




Ingredientes
Esponxa
45 g de fariña de forza
227 g de leite
11 g de azucre
1 sobre de levadura seca de panadería da marca maizena (algo máis de cinco gramos)
Masa
410 g de fariña panificable (puxen harimsa de forza)
68 gr de manteiga en pomada
68 g de azucre
3 g de sal (eu puxen 6)
1 ovo (45 g) (podemos coller un grande e retirar uns 7 g para logo facer a crema das cruces)
Pementa de Xamaica moída (pon 3 g, pero eu puxen menos e engadín unha culleradiña de mestura de especias: canela, cravo, noz moscada)
Toda a esponxa
136 g de pasas
45 gr de pel de laranxa ou de limón escarchada (eu non lle puxen, que non tiña, pero sería unha boa idea poñer raspadura de laranxa ou de limón)
Pasta para a cruz
30 g de manteiga
30 g de azucre
23 g de leite
2 g de vainilla
Raspadura de limón ou esencia
7 g de ovo batido (pode reservarse do ovo que se usa na masa)
61 g de fariña tamizada
Almíbar
50 g de auga
50 g de azucre
En castellano




Ingredientes
Esponja
45 g de harina de fuerza
227 g de leche
11 g de azúcar
1 sobre de levadura seca de panadería de la marca maizena (algo más de cinco gramos)
Masa
410 g de harina panificable (puse harimsa de fuerza)
68 gr de mantequilla en pomada
68 g de azúcar
3 g de sal (yo puse 6)
1 huevo (45 g) (podemos coger uno grande y retirar unos 7 g para luego hacer la crema de las cruces)
Pimienta de Jamaica molida (pone 3 g, pero yo puse menos y añadí una cucharadita de mezcla de especias: canela, clavo, nuez moscada)
Toda la esponja
136 g de pasas
45 gr de piel de naranja o de limón escarchada (yo no le puse, que no tenía, pero sería una buena idea poner ralladura de naranja o de limón)
Pasta para la cruz
30 g de mantequilla
30 g de azúcar
23 g de leche
2 g de vainilla
Ralladura de limón o esencia
7 g de huevo batido (puede reservarse del huevo que se usa en la masa)
61 g de harina tamizada
Almíbar
50 g de agua
50 g de azúcar



Realización
Esponxa
- Introducimos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente, mesturamos e engadimos o leite a temperatura ambiente. Mesturamos todo e deixamos repousar ata que aumente o seu volume e estea moi escumoso. O tempo dependerá da temperatura ambiente. A miña estivo un par de horas, aínda que estaba lista antes.
Masa
- Neste caso fíxena na panificadora: Introdúcense primeiro os líquidos: a esponxa, o ovo, o sal, o azucre, as especias, as raspaduras ou esencias (si decidimos poñelas en substitución da froita escarchada) e para rematar a fariña. Doulle un segundo amasado, cando remata o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela, neste segundo amasado incorporo a manteiga. Neste caso aínda lle dei un terceiro amasado e ao final do terceiro incorporei as pasas. Cando acaba quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente tapado e lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos nun recipiente amplo a fariña o azucre e o sal, mesturamos e incorporamos a esponxa, o ovo, as especias e as esencias ou raspaduras. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Necesita moito amasado para que nos quede unha masa esponxosa, o amasado Betinet é o máis indicado.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Depositamos la masa nun recipiente tapado por espacio de dúass horas ou eo tempo suficiente para que a masa dobre o volume.
- Cando a masa estea leudada formamos os boliños con 60 g de masa.
- Dispoñémolos bastante separados para que medren, nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear e deixamos que dobren o seu volume. Sempre tapados.

Pasta para a cruz
- Mentres os boliños leudan preparamos a pasta para a cruz: derrétese a manteiga co azucre e incorporamos o resto dos ingredientes, fóra do lume, ata facer unha pasta. Metémola nunha manga pasteleira con boquiña fina.
- Cando os boliños estean leudados facemos unha cruz coa pasta na superficie. 
- Introducimos os bolos no forno prequecido a 190º durante uns 20 minutos (no libro di a 225º, pero eu non me atrevín)
Almíbar
- Quentamos a auga co azucre e deixamos que ferva un pouco. 
- Unha vez sacados os bolos do forno pincelámolos co almíbar e deixámolos arrefriar nunha grella.




En castellano
Realización
Esponja
- Introducimos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente, mezclamos y añadimos la leche a temperatura ambiente. Mezclamos todo y dejamos reposar hasta que aumente su volumen y esté muy espumoso. El tiempo dependerá de la temperatura ambiente. La mía estuvo un par de horas, aunque estaba lista antes.
Masa
- En este caso la hice en la panificadora: Se introducen primero los líquidos: la esponja, el huevo, la sal, el azúcar, las especias, las ralladuras o esencias (si decidimos ponerlas en sustitución de la fruta escarchada) y por último la harina. Le doy un segundo amasado, cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla, en este segundo amasado incorporo la mantequilla. En este caso aún le di un tercer amasado y al final del tercero incorporé las pasas. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos en un recipiente amplio la harina el azúcar y la sal, mezclamos e incorporamos la esponja, el huevo, las especias y las esencias o ralladuras. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Dejamos la masa en un recipiente tapado por espacio de unas dos horas o el tiempo suficiente para que doble el volumen.
- Cuando leude lo suficiente formamos los bollitos de unos 60 g aproximadamente.
- Los depositamos en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear, lo suficientemente separados para que no se toquen al crecer. Los tapamos y dejamos que doblen su volumen.



Pasta para la cruz
- Mientras los panecillos leudan preparamos la pasta para la cruz: se derrite la mantequilla con el azúcar e incorporamos el resto de los ingredientes fuera del fuego hasta hacer una pasta. la metemos en una manga pastelera con boquilla fina.
- Cuando los panecillos estén leudados hacemos una cruz con la pasta en la superficie. 
- Introducimos los bollos en el horno precalentado a 190º durante unos 20 minutos (en el libro dice a 225º, pero yo no me atreví)
Almíbar
- Calentamos el agua con el azúcar y dejamos que hierva un poco. 
- Una vez sacados los bollos del horno los pincelamos con el almíbar y los dejamos enfriar en una rejilla



PASTA AL NERO DI SEPIA CON LANGOSTINOS, COGOMELOS E SALSA DE CENTOLO.

$
0
0
PASTA AL NERO DI SEPIA CON LANGOSTINOS, SETAS Y SALSA DE CENTOLLO
Pufff, que subidón. Acabo de entrar ao blogue para montar esta entrada e atópome cun comentario sen moderar. Léoo e debúxaseme un sorriso. É dunha anónima, por iso non podo dar as grazas personalizadas, aínda así grazas. A todos nos gusta ler este tipo de cousas: "Encantame todas as tuas recetas. Son adicta as masas dulces e o teu blog e un dos mellores,sin duda,xunto con dulce algodon q tamen e xenial. Dame moita pena q xa non escribadess tan a menudo como antes( os 2blogs son os meus favoritos)pero sempre paso por aqui,por si acaso..moitas grazas por todas as receitas q nos tes ensinado. Es maravillosa! Unha aperta"

O anterior non entraba nos meus plans escribilo, pero non puiden resistirme, é bo compartir as pequenas alegrías que ten un día calquera de forma inesperada.

Voume a centrar agora na receita de hoxe. Non podía deixar de publicala, é unha auténtica delicia, fácil e rápida e á vez ideal para sorprender, quedar ben, celebrar...
Todo empezou cun fantástico agasallo de aniversario que recibín dun gran amigo. Fíxome chegar por correo unha caixa chea de conservas, de boas conservas, das de calidade, que se poden adquirir en Santiago de Compostela, en Catrineta para ser máis exactos. Teño que confesar que aínda non os visitei, pero seguro que o farei próximamente e máis logo de preparar a receita de hoxe.
Pois ben, entre todos os produtos cos que me obsequiou había dúas latiñas de paté de marisco, unha de centolo e outra de nécora. Nin que dicir ten que son riquísimas as dúas. Abrín primeiro a de nécora, que se acabou nun tris untado en pan, e ao primeiro bocado e inhalando o delicioso cheiro veume á cabeza a posibilidade de facer unha salsiña con ese paté. Como me quedaba a outra lata, a de centolo, pois decidín probar. Miña nai, que salsa tan deliciosa e tan delicada. Eu optei por acompañala con pasta nero di sepia, pero para acompañar a un peixe tampouco ten desperdicio. 
Pois ben, que agora xa creei unha necesidade e teño que ir a por máis latas.



En castellano
Pufff, que subidón. Acabo de entrar al blog para montar esta entrada y me encuentro con un comentario sin moderar. Lo leo y se me dibuja una sonrisa. Es de una anónima, por eso no puedo dar las gracias personalizadas, aún así gracias. A todos nos gusta leer este tipo de cosas: "Encantame todas as tuas recetas. Son adicta as masas dulces e o teu blog e un dos mellores,sin duda,xunto con dulce algodon q tamen e xenial. Dame moita pena q xa non escribadess tan a menudo como antes( os 2blogs son os meus favoritos)pero sempre paso por aqui,por si acaso..moitas grazas por todas as receitas q nos tes ensinado. Es maravillosa! Unha aperta"

Lo anterior no entraba en mis planes escribirlo, pero no pude resistirme, es bueno compartir las pequeñas alegrías que tiene un día cualquiera de forma inesperada.

Me voy a centrar ahora en la receta de hoy. No podía dejar de publicarla, es una auténtica delicia, fácil y rápida y a la vez ideal para sorprender, quedar bien, celebrar...
Todo empezó con un fantástico regalo de cumpleaños que recibí de un gran amigo. Me hizo llegar por correo una caja llena de conservas, de buenas conservas, de las de calidad, que se pueden adquirir en Santiago de Compostela, en Catrineta para ser más exactos. Tengo que confesar que todavía no los he visitado, pero seguro que lo haré próximamente y más después de preparar la receta de hoy.
Pues bien, entre todos los productos con los que me obsequió había dos latitas de paté de marisco, una de centollo y otra de nécora. Ni que decir tiene que son riquísimas las dos. Abrí primero la de  nécora, que se acabó en un tris untado en pan, y al primer bocado e inhalando el delicioso olor me vino a la cabeza la posibilidad de hacer una salsita con ese paté. Como me quedaba la otra lata, la de centollo pues decidí probar. Madre mía, que salsa tan deliciosa y tan delicada. Yo he optado acompañarla con pasta nero di sepia, pero para acompañar a un pescado tampoco tiene desperdicio. 
Vamos, que ahora ya he creado una necesidad y tengo que ir a por más latas.



Ingredientes (para unha ración completiña)
Pasta ao nero di sepia
6 langostinos
Cogomelos (no meu caso, tres ou catro champiñóns port grandes)
1 ceboleta ou unha cebola pequena
1 dente de allo
125 ml de nata para cociñar
70 gr de paté de centolo
sal e aceite de oliva
En castellano
Ingredientes (para una ración completita)
Pasta al nero di sepia
6 langostinos
Setas (en mi caso, tres o cuatro champiñones port grandes)
1 cebolleta o una cebolla pequeña
1 diente de ajo
125 ml de nata para cocinar
70 gr de paté de centollo
sal y aceite de oliva




Preparación
- Cubrir o fondo dunha tixola con aceite de oliva. Cando estea quente marcamos os langostinos, ata que cambien de cor, por ambos lados, salgámolos un pouco. Ao estar listos retirámolos da tixola e reservamos e pelámolos cando estean fríos.
- No mesmo aceite salteamos as setas que previamente limpamos e laminados e salgámolas un pouquiño. Cando estean listos retirámolos e reservamos.
- No aceite que queda, si é pouco engadimos un pouco máis, pochamos a cebola e o allo, picados ben finiños, ata que quede traslúcida. Engadimos a nata, mesturamos ben e a continuación engadimos o paté e integrámolo ben ata formar a salsa. Se queremos que quede ben finiña pasámola polo batedor.
- Só temos que cocer a pasta como nos indica o fabricante e mesturar todo, regado coa deliciosa salsa.



En castellano
Preparación
- Cubrir el fondo de una sartén con aceite de oliva. Cuando esté caliente marcamos los langostinos, hasta que cambien de color, por ambos lados, los salamos un poco. Al estar listos los reitamos de la sartén y reservamos. Cuando estén fríos los pelamos.
- En el mismo aceite salteamos las setas que previamente hemos limpiado y laminado y las salamos un poquito. Cuando estén listos los retiramos y reservamos.
- En el aceite que queda, si es poco añadimos un poco más, pochamos la cebolla y el ajo, picados bien finitos, hasta que quede traslúcida. Añadimos la nata, mezclamos bien y a continuación añadimos el paté y lo integramos bien hasta formar la salsa. Si queremos que quede bien finita la pasamos por la batidora.
- Solo tenemos que cocer la pasta como nos indica el fabricante y mezclar todo, regado con la deliciosa salsa.

Y el paté untadito en una tostada también está divino.

Y mi regalazo. Menudo surtido que estoy disfrutando. Gracias Óscar, tú si que sabes hacer regalos.

PAN DE ESPELTA

$
0
0
Summer time. Na maioría dos blogues aparecen grandes carteis dicindo que están de vacacións, que regresarán despois do verán... Pero resulta que para min é o momento de publicar porque teño máis tempo, e polo tanto, máis ganas. 
Aínda que desde fai xa bastante o do blogue non me motiva demasiado e, como consecuencia, téñoo abandonado, pois recoñezo que me gusta telo e que me gusta compartir e recordar as receitas que me van gustando, para poder repetilas e para que alguén se atreva tamén, por que non.
Teño bastantes receitas na despensa, esperando a ser publicadas e gustaríame que estivesen aquí. A maioría son receitas que fago moito e que me encantan, deberían entón formar parte do recetario. 
O que máis fago son masas, sobre todo pans, con todo ningún dos meus pans habituais, os que repito case cada semana forman parte deste blogue. E non pode ser. Por iso vou empezar con este delicioso pan de espelta que aínda que non é dos que máis fago si me gusta moito.
En castellano
Summer time. En la mayoría de los blogs aparecen grandes carteles diciendo que están de vacaciones, que regresarán después del verano... Pero resulta que para mi es el momento de publicar porque tengo más tiempo, y por tanto, más ganas. 
Aunque desde hace ya bastante lo del blog no me motiva demasiado y, como consecuencia, lo tengo abandonado, pues reconozco que me gusta tenerlo y que me gusta compartir y recordar las recetas que me van gustando, para poder repetirla y para que alguien se atreva también, por qué no.
Tengo bastantes recetas en la despensa, esperando a ser publicadas y me gustaría que estuvieran aquí. La mayoría son recetas que hago mucho y que me encantan, deberían entonces formar parte del recetario. 
Lo que más hago son masas, sobre todo panes, sin embargo ninguno de mis panes habituales, los que repito casi cada semana forman parte de este blog. Y no puede ser.Por eso voy a empezar con este delicioso pan de espelta.



Ingredientes
Biga
100 gramos de harina de espelta integral
50 gr de auga
A punta do coitelo de levadura seca ou 0,3 gramos de levadura fresca. 
Masa:
400 gramos de harina de espelta branca
2 g de levadura seca
290 gr de auga
Toda a biga
10 gramos de sal
En castellano
Ingredientes
Biga
100 gramos de harina de espelta integral
50 gr de agua
 La punta del cuchillo de levadura seca o 0,3 gramos de levadura fresca. 
Masa:
400 gramos de harina de espelta blanca
2 g de levadura seca
290 gr de agua
Toda la biga
10 gramos de sal



Elaboración 
Biga
Mesturamos todos os ingredientes ata conseguir unha masa. Deixámolo repousar tapado durante unhas 10-12 horas a temperatura ambiente (pode estar ata 24 horas). No meu caso adóitoo deixar toda a noite.
Masa
- Poñemos nun recipiente a fariña, a levadura, desfacemos a biga en anaquiños e engadimos a auga. Mesturamos e deixamos repousar por espazo duns 20 minutos. Logo deste tempo engadimos o sal e amasamos.
- Vólvese a deixar repousar durante uns 10 minutos e volvemos a amasar durante un minuto ou dous. Adoito facelo co método francés, ou Bertinet (con golpes e dobrados). Esto volvo a repetilo un par de veces.
- Aceitamos un bol e deixamos fermentar a masa durante unhas dúas horas ou dúas horas e media (depende da temperatura ambiente). Durante ese período de fermentación doulle dous plegados á masa.
- Unha vez fermentada, enfariñamos lixeiramente a mesa de traballo e boleamos a masa. Deixámola repousar por espazo de media hora.
- Para rematar dámoslle forma e metémola no pyrex previamente aceitado e enfariñado. Neste momento acendemos o forno ao máximo.
- Cando o forno estea quente introducimos o pyrex e deixámolo media hora a máxima potencia. Logo da media hora quitámoslle a tapa e baixamos o calor do forno a 220º, durante outra media hora. Nos 10 últimos minutos saco o pan do pyrex e baixo o forno a 200º




En castellano
Elaboración 
Biga
Mezclamos todos los ingredientes hasta conseguir una masa. Lo dejamos reposar durante unas 10-12 horas a temperatura ambiente (puede estar hasta 24 horas). En mi caso lo suelo dejar toda la noche
Masa
- Ponemos en un recipiente la harina, la levadura, deshacemos la biga en trocitos y añadimos el agua. Mezclamos y dejamos reposar por espacio de unos 20 minutos. Después de este tiempo añadimos la sal y amasamos.
- Se vuelve a dejar reposar durante unos 10 minutos y volvemos a amasar durante un minuto o dos. Suelo hacerlo con el método francés, o Bertinet (con golpes y doblados)
- Aceitamos un cuenco y dejamos fermentar la masa durante unas dos horas o dos horas y media. Durante ese período de fermentación le doy dos plegados a la masa.
- Una vez fermentada, enharinamos ligeramente la mesa de trabajo y boleamos la masa. La dejamos reposar por espacio de media hora.
- Por último le damos forma y la metemos en el pyrex previamente aceitado y enharinado. En este momento encendemos el horno al máximo.
- Cuando el horno esté caliente introducimos el pyrex y lo dejamos media hora a máxima potencia. Después de la media hora le quitamos la tapa y bajamos el calor del horno a 220º, durante otra media hora. En los 10 últimos minutos saco el pan del pyrex y bajo el horno a 200º
Para esta receita seguín os pasos desta páxina

CABACIÑO RECHEO DE XARDA

$
0
0
CALABACÍN RELLENO DE CABALLA
Pois non era esta a entrada programada, pero como me gustou tanto a comida de hoxe pois non podía perderse a receitiña. Xa me gustou cando a fixen logo de ver a receita de Pamela en directo al paladar. Hoxe non sabía que comer, poucas cousas na casa e rebuscando na neveira e no armario pois fixen a miña propia versión e está de rechupete.
Está claro que con xarda fresca previamente cocida quedaría tamén perfecto, pero a falta dela boa é unha latiña e si é de catrineta pois mellor que mellor, eu sigo tirando do meu obsequio de aniversario que me saca de moitos apuros.
A ver si son capaz de publicar unha vez á semana, a semana pasada o pan, esta un pratiño salgado completo e a semana que vén ten que ser a sobremesa.
En castellano
Pues no era esta la entrada programada, pero como me gustó tanto la comida de hoy pues no podía perderse la recetita. Ya me gustó cuando la hice después de ver la receta de Pamela en directo al paladar. Hoy no sabía que comer, pocas cosas por casa y rebuscando en la nevera y en el armario pues hice mi propia versión y está de rechupete.
Está claro que con caballa fresca previamente cocida quedaría también perfecto, pero a falta de ella buena es una latita y si es de catrineta pues mejor que mejor, yo sigo tirando de mi obsequio de cumpleaños que me saca de muchos apuros.
A ver si soy capaz de publicar una vez a la semana, la semana pasada el pan, esta un platito salado completo y la semana que viene tiene que ser el postre.





Ingredientes
1 cabaciño mediano 
80 g de xarda en aceite de oliva (unha lata de catrineta)
1 cebola pequena
1 dente de allo
1 cenoria
100 g de tomate frito
sal, pementa e ourego
aceite de oliva 
queixo raiado para gratinar.

En castellano
Ingredientes
1 calabacín mediano 

80 g de caballa en aceite de oliva (una lata de catrineta)
1 cebolla pequeña
1 diente de ajo
1 zanahoria
100 g de tomate fritido
sal, pimienta y orégano
aceite de oliva 
queso rallado para gratinar.



Elaboración
- Lavamos, secamos e abrimos o cabaciño ao longo pola metade. Cortamos con axuda dun coitelo por todo o contorno interior sen chegar á pel e facémoslle uns cortes na polpa ao longo e ao ancho facendo cadradiños. Colocamos as metades sobre unha fonte de forno lixeiramente engraxada e forneamos co forno prequecido a 200º ata que a polpa estea branda (comprobámolo cun garfo) durante uns 20 minutos máis ou menos.
- Con axuda dunha culler sacamos a polpa do cabaciño sen romper a casca, troceamos e reservamos. 
- Cubrimos o fondo dunha tixola cun pouco de aceite de oliva, quentámolo un pouco. Pochamos a cebola e o allo, logo engadimos a cenoria ata que se abrande, todo cortado moi finiño (en picadora). 
- Cando estea ben pochadito todo engadimos o cabaciño que tiñamos reservado e dámoslle unhas voltas ata que se reduza o líquido, salpementamos.
- Por último engadimos a xarda, o tomate fritido e o ourego.
- Deixamos que se mesture todo ben uns minutos.
- Enchemos o cabaciño con esta mestura, cubrímos con queixo para gratinar e forneamos a 200º durante 20 minutos aproximadamente.




En castellano
Elaboración
- Lavamos, secamos y abrimos el calabacín a lo largo por la mitad. Cortamos con ayuda de un cuchillo por todo el contorno interior sin llegar a la piel y le hacemos unos cortes en la pulpa a lo largo y a lo ancho haciendo cuadraditos. Colocamos las  mitades sobre una fuente de horno ligeramente engrasada y horneamos con el horno a 200º hasta que la pulpa esté blanda (lo comprobamos con un tenedor) durante unos 20 minutos más o menos.
- Con ayuda de una cuchara sacamos la pulpa del calabacín sin romper la cáscara, la troceamos y reservamos. 
- Cubrimos el fondo de una sartén con un poco de aceite de oliva, lo calentamos un poco. Rehogamos  la cebolla y el ajo, luego añadimos la zanahoria hasta que se ablande, todo cortado muy finito (en picadora). 
- Cuando esté bien pochadito todo añadimos el calabacín que teníamos reservado y le damos unas vueltas hasta que se reduzca el líquido, salpimentamos.
- Por último añadimos la caballa, el tomate frito y el orégano.
- Dejamos que se mezcle todo bien unos minutos.
- Rellenamos el calabacín con esta mezcla,  cubrimos con queso para gratinar y horneamos a 200º durante 20 minutos aproximadamente.


TORTA DE SEMENTES DE PAPOULA E CHOCOLATE BRANCO

$
0
0
TARTA DE SEMILLAS DE AMAPOLA Y CHOCOLATE BLANCO

Espectacular!!!!! Esta torta non necesita máis adxectivos. É diferente a todo o que probaramos ata agora, vistosa, rica. É do mellor que probei en tortas. E non só o penso eu, quen a probou opina o mesmo.
Pois descubríronma o ano pasado, si, si, descubríronma. Por fortuna coñezo a unha blogueira fantástica que me descobre este tipo de cousas, non sei como o fai, pero ela descóbreo todo. E ese todo é orixinal, rico e xenial. Aínda que nunca tan xenial como ela, que é o máis do mundo mundial. De quen estou falando? Pois de Patt do blogue "Cocinando para Lola". O ano pasado, ensinoume esta tortiña tan orixinal e ao momento probámola as dúas, gustounos moito. Xa podiamos gozala no seu blogue, pero non podía deixar de publicala porque é desas receitas que non se poden perder Ademáis, como non, eu engadín algún cambio e non quero que se me perdan).
Xa a fixen en varias ocasións e a ninguén deixou indiferente. É triunfo asegurado, prometido. O cri, cri ao mordela sorpréndenos a todos.
En castellano
Espectacular!!!!! Esta tarta no necesita más adjetivos. Es diferente a todo lo que hemos probado hasta ahora, vistosa, rica. Es de lo mejor que he probado en tartas. Y no solo lo pienso yo, quien la ha probado opina lo mismo.
Pues me la descubrieron el año pasado, sí, sí, me la descubrieron. Por fortuna conozco a una bloguera fantástica que me descubre este tipo de cosas, no sé como lo hace, pero ella lo descubre todo. Y ese todo es original, rico y genial. Aunque nunca tan genial como ella, que es lo más del mundo mundial. De quién estoy hablando? Pues de  Patt del blog "Cocinando para Lola". El año pasado, me enseñó esta tartita tan original y al momento la probamos las dos, nos gustó mucho. Ya podíamos disfrutarla en su blog, pero no podía dejar de publicarla porque es de esas recetas que no se pueden perder (además, como no, yo hice unos cambios que no quería perder.)
Ya la he hecho en varias ocasiones y a nadie dejó indiferente, el cri, cri al morderla nos sorprende a todos. Es triunfo asegurado, prometido.




Ingredientes
Para o biscoito
3 ovos 
75 g de azucre glass
100 g de sementes de papoula
1 cullerada de améndoa moída
60 g de fariña
1 cullerada de maizena
1/2 culleradiña de levadura química (tipo Royal)
Para a ganaché
250 g de chocolate branco de cobertura
400 ml de nata
Para o almíbar de laranxa
O zume de  dúas laranxas
4 culleradas de azucre

En castellano
Ingredientes
Para el bizcocho
3 huevos 
75g de azúcar glass
100g de semillas de amapola
1 cucharada de almendra molida
60g de harina
1 cucharada de maizena
1/2 cucharadita de levadura química (tipo Royal)
Para la ganaché
250 g de chocolate blanco de cobertura
400 ml de nata
Para el almíbar de naranja
El zumo de  dos naranjas
4 cucharadas de azúcar



Elaboración
Masa
- Separamos as claras e montámolas a punto de neve e cando estean listas engadímoslles o azucre glass, aos poucos e sen deixar de bater. 
- Unha vez montadas as claras, engadímoslle as xemas dunha nunha e continuamos batendo.
- Para rematar, imos engadindo a fariña, a maizena e a levadura ata integrarse (esto vouno facendo manualmente e con coidado).
- Cando teñamos unha crema homoxénea engadímoslle as sementes de papoula e mesturamos ben .
- Envorcamos a masa nun molde de 18 cms de diámetro que xa estea engraxado ou forrado con papel de fornear
- Metemos no horno, previamente quente a 180ºC durante unha media hora, comprobamos cun pau se está feito.
- Unha vez frío cortámolo en tres partes.



Ganaché
- Poñemos a nata nun recipiente ao lume ata que empece a ferver. Retiramos do lume e engadimos o chocolate cortado en anacos, remexemos ata que se derreta o chocolate. Deixamos arrefriar e metemos na neveira, durante unhas cantas horas, para que estea ben frío. Isto é preferible preparalo o día anterior á realización da torta.
- Montamos a ganache cunhas variñas ata que teña consistencia.
Almíbar
- Quentamos o zume co azucre ata que o azucre se desfaga. Deixamos arrefriar.
Montaxe
- Laminamos o biscoito, eu fíxeno en tres.
- Regamos as capas de bizcocho co almíbar e sobre ela poñemos ganache de chocolate; poñemos encima outra lámina de biscoito e repetimos ata terminar.
- Decoramos ao gusto, neste caso, optei por "despeinar" o ganaché. É fácil e queda moi bonito.
- Metemos a torta na neveira e comémola ben fría.



En castellano
Elaboración
Masa
- Separamos las claras y las montamos a punto de nieve y cuando estén listas les añadimos el azúcar glass, poco a poco y sin dejar de batir. 
- Una vez montadas las claras, le añadimos las yemas de una en una y continuamos batiendo.
- Por último, vamos añadiendo  la harina, la maizena y la levadura hasta integrarse.
- Cuando tengamos una crema homogénea le añadimos las semillas de amapola y mezclamos bien .
- Volcamos la masa en un molde de 18cms de diámetro que ya esté engrasado o forrado con papel de hornear.
- Metemos en el horno, previamente caliente  a 180ºC durante una media hora, comprobamos con un palillo si está hecho.
- Una vez frío lo cortamos en tres partes.



Ganaché
Ponemos  la nata en un recipiente al fuego hasta que empiece a hervir. Retiramos del fuego y añadimos el chocolate cortado en trozos, removemos hasta que se derrita el chocolate. Dejamos enfriar y metemos en la nevera, durante unas cuantas horas, para que esté bien frío. Esto es preferible prepararlo el día anterior a la realización de la tarta.
- Montamos la ganache con unas varillas hasta que tenga consistencia.
El almíbar
- Calentamos el zumo con el azúcar hasta que el azúcar se deshaga. Dejamos enfriar.
Montaje
- Laminamos el bizcocho, yo lo hice en tres.
- Regamos las capas de bizcocho con el almíbar  y sobre ella ponemos ganache de chocolate; ponemos encima otra lámina de bizcocho y repetimos hasta terminar.
- Decoramos al gusto, en este caso, opté por "despeinar" el ganaché. Es fácil y queda moi bonito.
- Metemos la tarta en la nevera y la comemos bien fría.

Viewing all 60 articles
Browse latest View live