Quantcast
Channel: Un cachiño doce
Viewing all 60 articles
Browse latest View live

CINTAS DE CABACIÑO E CENORIA CON GAMBAS

$
0
0
CINTAS DE CALABACÍN Y ZANAHORIA CON GAMBAS
Esta entrada non estaba planificada, as miñas intencións eran outras, tocáballe a unha receita doce e espectacular que quedará para a semana que vén. 
É desas cousas que pasan, que te metes na cociña e fas algo que tes en mente e que non sabes como quedará e resulta que queda fantástico, é sinxelo, san, rápido. Nunha palabra, ideal. Entón hai que publicalo no blogue porque se cadra lle dás unha boa idea a alguén. A min con que lle sirva a unha soa persoa xa me chega. 
Imos alá que é moi sinxelo
En castellano
Esta entrada no estaba planificada, mis intenciones eran otras, le tocaba a una recetita dulce y espectacular que quedará para la semana que viene. 
Es de esas cosas que pasan, que te metes en la cocina y haces algo que tienes en mente y que no sabes como quedará y resulta que queda fantástico, es sencillo, sano, rápido. En una palabra, ideal. Entonces hay que publicarlo en el blog porque a lo mejor le das una buena idea a alguien. A mi con que le valga a una sola persona ya me llega. 
Vamos allá que es muy sencillo.



Ingredientes
1 cabaciño mediano
Dúas cenorias
2 dentes de allo
Un puñado de gambas
Aceite de oliva
Sal, pementa e glasé de vinagre de frambuesa (opcional)
En castellano
Ingredientes
1 calabacín mediano
Dos zanahorias
2 dientes de ajo
Un puñado de gambas
Aceite de oliva
Sal, pimienta y glasé de vinagre de frambuesa (opcional)



Realización
- Lavamos ben o cabaciño cortámoslle os extremos e abrímolo lonxitudinalmente. Cunha culler quitamos a parte central onde están as pebidas, é dicir, eliminamos as pebidas.
- Cunha mandolina ou cun pelador (este foi o meu caso), facemos tiras finitas do cabaciño.
- Procedemos do mesmo xeito coas cenorias, antes xa lle raspáramos  a pel exterior.
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite, e douramos nel un dente de allo cortado moi finiño.
- En canto o allo estea dourado introducimos o cabaciño e a cenoria, salpimentamos e deixamos que se vaia facendo. Irán soltando auga, cando ese auga se consuma, as verduras estarán listas. O punto de cocción depende dos nosos gustos, podemos deixalo menos feito e a verdura estará cruxente. 
- Mentres a verdura se vai facendo, cocemos en auga cun pouco de sal, as gambas (previamente desconxeladas) por uns minutos. escorrémolas e pasámolas noutra tixola que cubrimos cun pouco de aceite e no que douramos outro dente de ajo cortado moi finiño.
- Cando vexamos que as gambas se douraron un poquiño, pasámolas á tixola onde temos as verduras, que xa estarán listas.
- Mesturamos todo dándolle unhas voltas e si queremos podemos engadir media culleradiña ( ou unha enteira, depende de gustos), de glassé de vinagre de frambuesa. Isto non é imprescindible, pero dálle un regusto doce, que non enmascara o resto dos sabores, e, para o meu gusto, quédalle moi ben.




En castellano
Realización
- Lavamos bien el calabacín le cortamos los extremos y lo abrimos longitudinalmente. Con una cuchara quitamos la parte central donde están las pepitas, es decir, eliminamos las pepitas.
- Con una mandolina o con un pelador (este ha sido mi caso), hacemos tiras finitas del calabacín.
- Procedemos de la misma manera con las zanahorias, pero antes le raspamos la piel exterior.
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite, y doramos en él un diente de ajo cortado muy finito.
- En cuanto el ajo esté dorado introducimos el calabacín y la zanahoria, salpimentamos y dejamos que se vaya haciendo. Irán soltando agua, cuando ese agua se consuma, las verduras estarán listas. El punto de cocción depende de nuestros gustos, podemos dejarlo menos hecho y la verdura estará crujiente. 
- Mientras la verdura se va haciendo, cocemos en agua con un poco de sal,  las gambas (previamente descongeladas) por unos minutos. Las escurrimos y las pasamos en otra sartén que hemos cubierto con un poco de aceite y en el que hemos dorado otro diente de ajo cortado muy finito.
- Cuando veamos que las gambas se han dorado un poquito, las pasamos a la sartén donde tenemos las verduras, que ya estarán listas.
- Mezclamos todo dándole unas vueltas y si queremos podemos añadir media cucharadita ( o una entera, depende de gustos), de glasé de vinagre de frambuesa. Esto no es imprescindible, pero le da un toque dulce, que no enmascara el resto de los sabores, y, para mi gusto le queda muy bien.


ENSAIMADA

$
0
0
Xa tiña ganas de publicar esta receita. Non é que estea boa, a ensaimada, é que está boísima, é algo case indescriptible, hai que probala e punto.
Tíñalle moito medo, imaxinábame que non me ía a saír ben, pensaba que sería un gran fracaso, pero non, foi un gran éxito. O meu pai levaba moito tempo dicíndome que tiña que intentalo coa ensaimada, pero non me atrevía, vía vídeos en youtube, lía receitas, pero non atopaba a coraxe suficiente para enfrontarme a ela. Ata que comprei o libro do meu adorado Ibán Yarza, lin ben a receita, mirei e remiré e cando me quixen dar conta estaba metida en masa.
Direi que agora ata me parece fácil de facer e o que me estaba perdendo porque é unha auténtica delicia.
En castellano
Ya tenía ganas de publicar esta receta. No es que esté buena, la ensaimada, es que está buenísima, es algo casi indescriptible, hay que probarla y punto.
Le tenía mucho miedo, me imaginaba que no me iba a salir bien, pensaba que sería un gran fracaso, pero no, fue un gran éxito. Mi padre llevaba mucho tiempo diciéndome que tenía que intentarlo con la ensaimada, pero no me atrevía, veía vídeos en youtube, leía recetas, pero no encontraba el coraje suficiente para enfrentarme a ella. Hasta que me compré el libro de mi adorado Ibán Yarza, leí bien la receta, miré y remiré y cuando me quise dar cuenta estaba metida en masa.
Diré que ahora hasta me parece fácil de hacer y lo que me estaba perdiendo porque es una auténtica delicia.



Ingredientes
30 g de masa nai
300 g de fariña de forza
105 g de auga
90 g de azucre
4 g de sal ( no libro non o pon, pero eu póñolle)
1 ovo (55 g aprox)
2 g de levadura de panadería seca
Manteiga de porco (uns 60 g) (no libro de Ibán yarza di: 200 g, pero pareceume excesivo)
E o que queiramos para o recheo: cabelo de anxo, mermelada, crema... (ou nada)
En castellano
Ingredientes
30 g de masa madre
300 g de harina de fuerza
105 g de agua
90 g de azúcar
4 g de sal ( en el libro no lo pone, pero yo le pongo)
1 huevo (55 g aprox)
2 g de levadura de panadería seca
Manteca de cerdo (unos 60 g) (en el libro de Ibán yarza dice: 200 g, pero para mi es excesivo)
Y lo que queramos para el relleno: cabello de ángel, mermelada, crema... (o nada)




Elaboración
- Primeiro debemos preparar a masa nai: unhas horas antes, entre oito e doce, mesturamos 20 g de farila cunha puntiña de coitelo de levadura seca de panadería e con 10 g de auga. Facemos unha boliña e deixámola fermentar nun recipiente pechado por unhas oito horas.
- Para facer a masa mesturamos a fariña coa levadura (que serán sobre dous gramos ou un pouco menos), o azucre, a masa nai troceada , engadimos a auga e o ovo e o sal e mesturamos. Eu fágoo na panificadora e primeiro introduzo os líquidos, o sal, o azucre e a masa nai en anaquiños e para rematar a fariña e a levadura. Doulle tres amasados na panificadora e logo amaso a man ata conseguir a membrana. Amasados e repousos, amásase durante cinco minutos, déixase repousar uns dez e así ata que conseguimos unha masa lisa e moi elástica que ao estirala se foma unha membrana.
- O toque da ensaimada é o amasado, hai que amasar moito, ata conseguir que ao coller un pouco de masa e estirala se forma unha membrana. Como amasar cansa moito e como a masa cando repousa se amasa, pois é o máis adecuado, amasar durante uns cinco minutos, deixala repousar e seguir, en varias tandas ata conseguir o noso obxectivo.
- Unha vez conseguimos a nosa masa lisa e elástica, deixámola repousar durante unha media hora ou 45 minutos.
- Pasado o tempo de repouso untamos o lugar de traballo, que debe ser amplo, con aceite. Pasamos a masa a esa superficie e estirámola en forma de lingua. No meu caso divido a masa en dúas, non teño espazo suficiente para facer unha soa ensaimada.
- Untamos a superficie da masa coa manteiga de porco de forma xenerosa e vaise estirando a masa. Ímola esmagando coas palmas das mans e estirando, ata que quede transparente. Esta é a peor parte porque pensas que non será posible, pero o é, ademais é entretido e bonito vela estirarse coma un chicle.




- Cando a temos totalmente estirada, poñémoslle o recheo nun dos bordos longos e enrolamos ata chegar ao final.





- Neste punto debo aclarar algo, vin nalgún vídeo por internet que antes de empezar a enrollar colocan unha tira de masa que cortaron do lado oposto, chámanlle o corazón. A min gústame máis, sae máis esponxosa.
- Deixamos repousar a tira de masa uns 25 minutos. Transcorrido ese tempo estiramos ben a tira e colocámola en forma de espiral nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear. Na espiral debe quedar espazo para deixar que a masa creza de maneira que podamos mover o dedo no interior da espiral.





- Deixámola fermentar durante unhas dez ou doce horas, ata que estea ben inchada. 




- Forneamos durante un 20 minutos en forno quente a 180º. Si vemos que se doura demasiado cubrimos con papel de prata. 
- Deixamos que arrefríe e espolvorear con azucre glas.




En castellano
Elaboración
- Primero debemos preparar la masa madre: unas horas antes, entre ocho y doce, mezclamos 20 g de harina con una puntita de cuchillo de levadura seca de panadería y con 10 g de agua. Hacemos una bolita y la dejamos fermentar en un recipiente cerrado por unas ocho horas.
- Para hacer la masa mezclamos la harina con la levadura (que serán sobre dos gramos o un poco menos), el azúcar, la masa madre troceada , añadimos el agua y el huevo y la sal y mezclamos. Yo lo hago en la panificadora y primero introduzco los líquidos, la sal, el azúcar y la masa madre en trocitos y por último la harina y la levadura. Le doy tres amasados en la panificadora y luego amaso a mano hasta conseguir la membrana. Amasados y reposos, se amasa durante cinco minutos, se deja reposar unos diez y así hasta que conseguimos una masa lisa y muy elástica que al estirarla se forme una membrana.
- El toque de la ensaimada es el amasado, hay que amasar mucho, hasta conseguir que al coger un poco de masa y estirarla se forme una membrana. Como amasar cansa mucho y como la masa cuando reposa se amasa, pues es lo más adecuado, amasar durante unos cinco minutos, dejarla reposar y seguir, en varias tandas hasta conseguir nuestro objetivo.
- Una vez hemos conseguido nuestra masa lisa y elástica, la dejamos reposar durante una media hora o 45 minutos.



- Pasado el tiempo de reposo untamos el lugar de trabajo, que debe ser amplio, con aceite. Pasamos la masa a esa superficie y la estiramos en forma de lengua. En mi caso divido la masa en dos, no tengo espacio suficiente para hacer una sola ensaimada-
- Untamos la superficie de la masa con la manteca de cerdo de forma generosa y se va estirando la masa. La vamos aplastando con las palmas de las manos y estirando, hasta que quede transparente. Esta es la peor parte porque piensas que no será posible, pero lo es, además es entretenido y bonito verla estirarse como un chicle.
- Cuando la tenemos totalmente estirada, le ponemos el relleno en uno de los bordes largos y enrollamos hasta llegar al final.
- En este punto debo aclarar algo,  vi en algún vídeo por internet que antes de  empezar a enrollar colocan una tira de masa que cortaron del lado opuesto, le llaman el corazón. A mi me gusta más, sale más esponjosa.
- Dejamos reposar la tira de masa unos 25 minutos. Transcurrido ese tiempo estiramos bien la tira y la  colocamos en forma de espiral en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear. En la espiral debe quedar espacio para dejar que la masa crezca de manera que podamos mover el dedo en el interior de la espiral.
- La dejamos fermentar durante unas diez o doce horas, hasta que esté bien hinchada. 
- Horneamos durante uno 20 minutos en horno caliente a 180º. Si vemos que se dora demasiado cubrimos con papel de plata. 
- Dejamos que enfríe y espolvorear con azúcar glas.


COGUMELOS CON XAMÓN SOBRE GOFRES REGADO CON REDUCIÓN DE OPORTO

$
0
0
SETAS CON JAMÓN SOBRE GOFRES SALADOS REGADO CON REDUCCIÓN DE OPORTO
Pois volvino a facer, volvín a esquecerme de que teño un blogue e que merece un poquito da miña atención. Xa o dixen noutras ocasións, debe ser unha síndrome ou algo que sufro, o tempo pásame demasiado rápido, case non son consciente, cando me dou conta foise un mes e eu penso que aínda estamos nos primeiros días.
Últimamente non fago case nada, pero teño unha chea de receitas pendentes. Estou pasando unha tempada na que non me apetece facer nada na cociña, non me apetece manchar e desordenar, ademais acabo pensado, "total é para engordar".
Esta receita vinme un pouco obrigada a facela porque os de marca silikomart puxéronse en contacto comigo para colaborar con eles e usar os seus moldes de silicona, aceptei e agora teño que cumprir, neste caso trátase duns moldes con forma de gofres e apaetecíame facer algo pouco convencional e non usalos para algo doce.
Ademais, Carmen volveu obsequiarme cunhas suculentas setas, e tiña moitas ganas de facer algo diferente e publicalo, que sei que Carmiña está pendente das miñas publicacións. A ver se lle gusta.

En castellano
Pues lo he vuelto a hacer, he vuelto a olvidarme de que tengo un blog y que merece un poquito de mi atención. Ya lo he dicho en otras ocasiones, debe ser un síndrome o algo que sufro, el tiempo me pasa demasiado rápido, casi no soy consciente, cuando me doy cuenta se fue un mes y yo pienso que todavía estamos en los primeros días.
Últimamente no hago casi nada, pero tengo un montón de recetas pendientes. Estoy pasando una temporada en la que no me apetece hacer nada en la cocina, no me apetece manchar y desordenar, además acabo pensado, "total es para engordar".
Esta receta me vi un poco obligada a hacerla porque los de marca silikomart se pusieron en contacto conmigo para colaborar con ellos y usar sus moldes de silicona, acepté y ahora tengo que cumplir, en este caso se trata de unos moldes con forma de gofres y me apaetecía hacer algo poco convencional y no usarlos para algo dulce.
Además, Carmen volvió obsequiarme con unas suculentas setas, y tenía muchas ganas de hacer algo diferente y publicarlo, que sé que Carmiña está pendiente de mis publicaciones. A ver si le gusta.



Ingredientes
Para a masa dos gofres
130 g de semolina
40 g de maizena
2 ovos
75 g de leite
1 dente de allo
Unhas ramiñas de perexil (creo que con albahaca tamén sería perfecto, pero non tiña)
40 g de queixo rilado (neste caso era queixo de cabra curado)
Media culleradiña de bicarbonato
2 g sal
Para o recheo
Aceite de oliva
Setas (non sei a cantidade, uns 400 g) (neste caso eran cantharellus e tricoloma columbeta)
Medio pemento verde
1 dente de allo
1 cebola
sal e pementa
Xamón serrano
Para a redución de Oporto
150 ml de viño de Oporto
3 culleradas de azucre
En castellano
Ingredientes
Para la masa de los gofres
130 g de semolina
40 g de maizena
2 huevos
75 g de leche
1 diente de ajo
Unas ramitas de perejil (creo que con albahaca también sería perfecto, pero no tenía)
40 g de queso rallado (en este caso era queso de cabra curado)
Media cucharadita de bicarbonato
sal
Para el relleno
Aceite de oliva
Setas (no sé la cantidad) (en este caso eran cantharellus y tricoloma columbeta)
Medio pimiento verde
1 diente de ajo
1 cebolla
sal y pimienta
Jamón serrano
Para la reducción de Oporto
150 ml de vino de Oporto
3 cucharadas de azúcar



Realización
Dos gofres
- Poñemos nun recipiente todos os ingredientes e facemos unha masa coa batidora. Repartimos a masa no molde de silicona con forma de gofres. A masa é xusta. Si non temos estes moldes podemos facer unhas filloas na tixola. 
- Introducimos o molde no forno, prequecido a 180º, durante 12 minutos.
- Retiramos dos moldes.
Preparación dos cogumelos
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva. Douramos o allo cortado fino. Engadimos a cebola cortada en xuliana e deixámola ata que se vaia poñendo transparente e engadimos o pemento cortado en tiras finas.
- Cando o pimiento empece a estar brando engadimos as setas lavadas e cortadas en anacos. Deixamos que se consuma a auga das setas, salpimentamos e engadimos o jamón serrano cortado en tacos.
- Mesturamos ben e deixámolo uns minutos.
Redución de viño Oporto
- Cando as setas vaian estando listas, poñemos nun cazo o viño e o azucre, levámolo a ebulición. Deixamos que se reduza e imos comprobando  a súa consistencia. Temos que baixar un pouco o calor, pero sempre en ebulición. Cando fai moita espuma é que xa está. Podemos comprobalo poñendo un pouco nun prato e deixando que arrefríe. A súa consistencia é máis densa. 
Montaxe
Poñemos encima dos gofres as setas e regamos coa redución. Engadimos unhas lascas de queixo, neste caso era queixo curado de cabra, pero un parmesano ou unhas migas de queixo azul tamén lle quedarían fenomenal.



En castellano
Realización
De los gofres
- Ponemos en un recipiente todos los ingredientes y hacemos una masa con la batidora. Repartimos la masa en el molde de silicona con forma de gofres. La masa es justa. Si no tenemos estos moldes podemos hacer unas filloas en la sartén. 
- Introducimos el molde en el horno, precalentado a 180º, durante 12 minutos.
- Retiramos de los moldes.
Preparación de las setas
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva. Doramos el ajo cortado fino. Añadimos la cebolla cortada en juliana y la dejamos hasta que se vaya poniendo transparente y añadimos el pimiento cortado en tiras finas.
- Cuando el pimiento empiece a estar blando añadimos las setas lavadas y cortadas en trozos. Dejamos que se consuma el agua de las setas, salpimentamos y añadimos el jamón serrano cortado en tacos.
- Mezclamos bien y lo dejamos unos minutos.
Reducción de vino Oporto
- Cuando las setas vayan estando listas, ponemos en un cazo el vino y el azúcar, lo llevamos a ebullición. Dejamos que se reduzca y vamos comprobando su consistencia. Tenemos que bajar un poco el calor, pero siempre en ebullición. Cuando hace mucha espuma es que ya está. Podemos comprobarlo poniendo un poco en un plato y dejando que enfríe. Su consistencia es más densa. 

Montaje
Ponemos encima de los gofres las setas y regamos con la reducción. Añadimos unas lascas de queso, en este caso era queso curado de cabra, pero un parmesano o unas migas de queso azul también le quedarían fenomenal.



CREMA DE CABAZA CON MOUSSE DE QUEIXO DE CABRA E FOIE E CHUTNEY DE MAZÁ

$
0
0
CREMA DE CALABAZA CON MOUSSE DE QUESO DE CABRA Y FOIE Y CHUTNEY DE MANZANA

Puff, tanto título para unha copa tan pequeniña. Estanme afectando as miñas reunións con un grupo de amigas coas que fago visitas a restaurantes con pratos de nomes largos. Despois unha chega a casa coa cabeza tola e ponse a inventar, xa non valen as comidiñas de toda a vida. De feito este entrante tíñallo preparado para estas amigas en concreto nunha recente visita. É que claro, co que probamos por aí eu non ía ser menos. Polo que me dixeron está moi bo, aínda que ao mellor só foi por quedar ben, quen sabe. A verdade é que xogaba coa vantaxe de que sei que lles gusta probar cousas novas e combinacións de sabores diferentes. Creo que se os comensais son deste tipo o éxito está asegurado, porque a combinación invade o padal de sensacións e sabores diferentes, pero que se complementan. Animádevos a probar e a sorprender. Parece laborioso, pero en realidade non o é porque vas facendo cada cousa ao teu ritmo e con antelación e logo só é unir.
Cos ingredientes que vou poñer, tanto do chutney como da mousse, sae máis cantidade da necesaria, pero o chutney conservámolo en botes esterilizados e cerrados ao baleiro coma a marmelada e témolos para outras ocasións e o queixo co foie que sobre podermos servilo cunhas tostas coroado co propio chutney e é unha auténtica delicia.
En castellano
Puff tanto título para una copa tan pequeñita. Me están afectando mis reuniones con un grupo de amigas con las que hago visitas a restaurantes con platos con nombres largos. Después una llega a casa con la cabeza loca y se pone a inventar, ya no valen las comiditas de toda la vida. De hecho este entrante se lo tenía preparado para estas amigas en concreto en una reciente visita. Es que claro con lo que probamos por ahí yo no podía ser menos. Por lo que me dijeron está muy bueno, a lo mejor solo fue por quedar bien. La verdad es que jugaba con la ventaja de que sé que les gusta probar cosas nuevas y combinaciones de sabores diferentes. Creo que si los comensales son de ese tipo el éxito está asegurado porque la combinación invade el paladar de sensaciones y de sabores diferentes, pero que se complementan. Animaros a probar y a sorprender. Parece laborioso, pero en realidad no lo es porque vas haciendo cada cosa a tu ritmo y con antelación y luego solo es unir.
Con los ingredientes que voy a poner, tanto del chutney como de la mousse, sale más cantidad de la necesaria, pero el chutney lo conservamos en botes esterilizados y cerrados al vacío como la mermelada y lo tenemos para otras ocasiones y el queso con el foie lo que sobre podemos servilo con unas tostas coronado con  el propio chutney  y es una auténtica delicia.




Ingredientes
Crema de cabaza
Unha cebola
Unha cabaza pequena, sobre medio quilo
aceite, sal e pementa
Mousse de queixo de cabra e foie
100 g de foie
100 g de queixo de cabra
200 ml de nata
1 clara de ovo batida
Chutney de mazá
700 g de mazás
1 cebola
300 gr de azucre moreno
300 ml de vinagre de mazá (podemos poñer metade do líquido vinagre e a outra metade auga para que sexa máis suave)
Especias: canela, xenxibre, pementa, clavo, noz moscada (a cantidade ao noso gusto, eu puxen máis de canela e xenxibre e pouquiño de clavo)

En castellano
Ingredientes
Crema de calabaza
Una cebolla
Una calabaza pequeña, sobre medio quilo
aceite, sal y pimienta
Mousse de queso de cabra y foie
100 g de foie
100 g de queso de cabra (en este caso era de Touza vella)
200 ml de nata
1 clara batida
Chutney de manzana (salen dos botes)
700 g de manzanas
1 cebolla
300 g de azúcar moreno
300 ml  de vinagre de manzana
Especias: canela, jengibre, pimienta, clavo, nuez moscada (la cantidad a nuestro gusto, yo puse más de canela y jengibre y poquito de clavo)



Realización
Crema de cabaza
- Cubrimos o fondo dunha pota con aceite de oliva. Pochamos a cebola hasta que estea transparente e branda. Incorporamos a cabaza e casi cubrimos de auga ou caldo (según dispoñamos). Salpimentamos.
- Unha vez cocida a cabaza triturámola cun batedor. Debemos coller só os trozos de cabaza sen a auga, primeiro tritutamos e imos engadindo a auta hasta conseguir a textura desexada. Neste caso é convinte que quede máis ben espesiña para que se aguante a mouse na superficie. 
Mousse de queixo de cabra e foie
- Quentamos a nata hasta que ferva. Retiramos do lume e incorporamos o queixo e o foie partido en anaquiños, hasta que se desfagan na nata.
- Metemos na neveira. Esto é mellor facelo o día anterior para que nata estea ben fría.
- Unha vez fría batemos hasta montar a nata. Ao estar frío a mestura xa estará bastante compacta.
- Coas cantidades que puxen sae bastante. No meu caso como éramos cinco comensais retirei unhas catro culleradas da crema resultante e mestureino suavemente coa clara montada a punto de neve, tampouco usei toda a clara, a metade máis ou menos. O  resto da crema de nata, foie e queixo que sobrou servino para untar nunhas tostas e aseguro que é unha delicia, e máis se o coroamos con un pouco de chutney.
Chutney de mazá
- Colocamos todos os ingredientes nunha pota e esperamos a que a mazá abrande e se vaia caramelizando o conxunto, e se reduza o líquido. Arredor dunha hora, pero sempre burbullando.
- Se non queremos que sexa tan forte, en lugar de que todo o líquido sexa vinagre poñemos metade vinagre e metade auga.
- O resultado destas cantidades para o chutney é de dous botes de marmelada e un pouquiño máis. Eu esterilicei os botes e fíxenlles o valeiro, así consérvase ben e non pódese utilizar en outras ocasións.

Este es el aspecto del chutney


Montaxe
- Poñemos no fondo dunha copa un pouco de crema de cabaza morna (eu metín as copas coa crema 20 segundos no micro), encima colocamos, dándolle forma con dúas culleres, a mousse e logo un pouco de chutney.



En castellano
Realización
Crema de calabaza
- Cubrimos el fondo de una olla con aceite de oliva. Pochamos la cebolla hasta que esté blandita. Incorporamos la calabaza y casi cubrimos de agua o caldo (según dispongamos). Salpimentamos. 
- Una vez cocida la calabaza la trituramos con la batidora. Debemos coger solo los trozos de calabaza sin el agua, primero los trituramos y vamos añadiendo agua hasta conseguir la textura deseada. En este caso es conveniente que quede más bien espeso para que se aguante la mousse en la superficie.
Mousse de queso de cabra y foie
- Calentamos la nata hasta que llegue a ebullición. Retiramos del fuego e  incorporamos el queso y el foie hasta que se desagan en la nata.
- Metemos en la nevera. Esto es mejor hacerlo el día anterior para que la mezcla esté bien fría.
- Una vez frío batimos hasta que la nata esté montada. Al estár frío la mezcla ya estárá bastante compacta.
- Con las cantidades que he puesto sale bastante. En mi caso como éramos cinco comensales retiré unas cuatro cucharadas de la crema resultante y lo mezcle suavemente con la clara montada a punto de nieve, tampoco usé toda la clara, la mitad más o menos. El resto de  la crema de nata, foie y queso que sobró lo serví  para untar en unas tostas y aseguro que es una delicia, y más si lo coronamos con un poco de chutney.
Chutney de manzana
- Colocamos todos los ingredientes en una olla y esperamos a que la manzana se ablande y se vaya caramelizando el conjunto, y se reduzca el líquido. Alrededor de una hora, pero siempre burbujeando.
- Si no queremos que sea tan fuerte, en lugar de que todo el líquido sea vinagre ponemos la mitad vinagre y la mitad agua.
- El resultado de estas cantidades para el chutney es de dos botes de mermelada y un poquito más. Yo esterilicé los botes e hice el vacío, así se conserva bien y se puede utilizar en más ocasiones.
Montaje
- Calentamos un poco la crema de calabaza (en mi caso metí las copas con la crema 20 minutos en el micro). Encima colocamos la mousse, dándole forma con dos cucharas y adornamos con el chutney.

Así queda la crema de queso de cabra, foie y nata.


TOSTAS CON CREMA DE QUEIXO E FOIE E CHUTNEY DE MAZÁ
TOSTAS CON CREMA DE QUESO Y FOIE Y CHUTNEY DE MANZANA
Aproveitando o excedente, o que nos sobrou da crema que fixemos co foie, o queixo e a nata e que tamén a producción chutney foi de máis, pois presentámolo nunhas tostas e temos outro aperitivo delicioso. O pan das tostas é pan de viena, fixen tres barriñas que rebocei con sementes de papoula e quedaron con un formato ideal para estas mini tostas.



Aprovechando el exdente de producción, lo que nos sobró de la crema que hicimos con el foie, el queso y la nata y que también sobró chutney, pues lo presentamos en unas tostas y tenemos otro aperitivo delicioso. El pan de las tostas es pan de Viena, hice tres barritas que rebocé con semillas de amapola y quedaron con un formato ideal para estas mini tostas.


O chutney é ideal para acompañar calquera queixo, co azul fai un tándem perfecto. Este queixo azul, é o primeiro queixo azul galego, da casa PRESTES, chámase Lara&Sara, para o meu padal é un dos mellores azuis que probou.

GALLETAS CON CHOCOLATE (tipo petit ecolier)

$
0
0
Sempre me gustaron as galletas do tipo petit ecolier, vía noutros blogs as imitacións, pero claro, eu non tiña eses moldes para facelas, ata que os de silikomart me mandaron estes moldes de silicona. Xa podía facelas!!! A verdade é que están riquísimas, esa combinación da galleta de mantequilla co chocolate está boísimo. Ademais para encher os moldes de chocolate axudeime deste utensilio que tamén me enviaron os de silikomart.
Xa fai tempo que fixen estas galletas, pero vouno deixando, vouno deixando e non as ensino nunca, a verdade é que algo tan rico hai que ensinalo. A masa das galletas saqueina dun vello libro de repostería nórdica que ten a miña nai, son deliciosas e é curiosa a forma de elaboración, a min rompeume un pouco os esquemas, aínda así gustoume moito.
Son unhas galletas preciosas para agasallar a alguén e os moldes tamén son unha gran idea de agasallo.





En castellano
Siempre me gustaron las galletas del tipo petit ecolier, veía en otros blogs las imitaciones, pero claro, yo no tenía esos moldes para hacerlas, hasta que los de silikomart me mandaron estos moldes de silicona. este utensilio que también me enviaron los de silikomart.
Ya podía hacerlas!!! La verdad es que están riquísimas esa combinación de la galleta de mantequilla con el chocolate está riquísimo. Además para rellenar los moldes de chocolate me ayudé de
Ya hace tiempo que hice estas galletas, pero lo voy dejando, lo voy dejando y no las enseño nunca, la verdad es que algo tan rico hay que enseñarlo. La masa de las galletas la saqué de un viejo libro de repostería nórdica que tiene mi madre, son deliciosas y es curiosa la forma de elaboración, a mi me rompió un poco los esquemas, aún así me gustó mucho.
Son unas galletas preciosas para hacer un regalito, aunque los moldes también son una buena idea de regalo.



Ingredientes
300 gr de fariña
1 culleradiña de levadura química (royal)
75 gr de azucre
esencia de vainilla ou azucre vainilla
1 ovo
150 gr de manteiga
Chocolate, o que máis nos guste
En catellano
Ingredientes
300 g de harina
1 cucharadita de levadura química (royal)
75 g de azúcar
esencia de vainilla o esencia de vainilla
1 huevo
150 g de mantequilla
Chocolate, el que queramos.



Elaboración
-Antes de empezar coas galletas temos que realizar as chocolatinas: fundimos o chocolate no microondas con coidado de que non se nos queime, para iso debemos vixialo cada 20 segundos. Enchemos os moldes de silicona co chocolate (é de gran axuda un pequeno dispensador que teñen en silikimart) e metémolos na neveira. Unha vez frío desmoldamos con coidado.



- Facer un volcán coa fariña e a levadura, no centro colocar o ovo, o azucre e a esencia. Nos bordos do volcán colocar a mantequilla en dados. Mesturar todo rápidamente ata conseguir unha masa, si quedase moi dura podemos engadir unha cullerada de auga.
- Esta masa métese na neveira envolta en filme durante media hora.
- Sacamos, estiramos e cortamos co cortador.
- Metemos as galleta no forno quente a 180º ata que se empecen a dourar, uns 15 minutos.
- Cando as galletas estean frías untámolas cun pouco de chocolate fundido para poder pegar a chocolatina.




En castellano
Elaboración
-Antes de empezar con las galletas tenemos que realizar las chocolatinas: fundimos el chocolate en el microondas con cuidado de que no se nos queme, para ello debemos vigilarlo cada 20 segundos. Rellenamos los moldes de silicona con el chocolate (es de gran ayuda un pequeño dispensador que tienen en silikimart) y los metemos en la nevera. Una vez fríos desmoldamos con cuidado.
- Hacer un volcán con la harina y la levadura, en el centro colocar el huevo, el azúcar y la esencia. En los bordes del volcán colocar la mantequilla en dados. Mezclar todo rápidamente hasta conseguir una masa, si quedara muy dura podemos añadir una cucharada de agua.
- Esta masa se mete en la nevera envuelta en film durante media hora.
- Sacamos, estiramos y cortamos con el cortador.
- Metemos las galleta en el horno caliente a 180º hasta que se empiecen a dorar, unos 15 minutos.
- Cuando las galletas estén frías las untamos con un poco de chocolate fundido para poder pegar la chocolatina.


Outra posibilidade de uso para estes moldes é grabar a masa das galletas, así temos unhas galletas debuxadas. O que si temos que ter en conta é que debemos enfríar moito a masa antes de ir ao forno.

Otra posibilidad de uso para estos moldes es gravar la masa de las galletas, así tenemos unas galletas dibujadas. Lo que sí debemos de tener en cuenta es que debermos enfríar mucho la masa antes de ir al horno.

ENSALADA DE ESPINACAS, MANGO E VENTRESCA DE ATÚN

$
0
0
Empecei a preparar outra entrada dunha torta, pero esta ensalda debía saír ao mundo, debía ser coñecida. O mundo debe coñecer esta delicia. Sí, é unha simple ensalada, pero é demasiado rica para chamarlle simple. Este tipo de cousas non as pode garda unha para si mesma, hai que mostralas. O dito, hai que probala.
En castellano
Empecé a preparar otra entrada de una tarta, pero esta ensalada debía salir al mundo, debía ser conocida. El mundo debe conocer esta delicia. Sí, es una simple ensalada, pero es deliciosa, este tipo de cosas no se las puede quedar una para si, hay que enseñarlas. Lo dicho, a probarla.



Ingredientes
Espinacas (se son da horta de papá, mellor)
Medio tomate cortado en tacos
Medio mango cortado en tacos
Ventresca de atún afumada (unha boa conserva é importante, esta ventresca é Don Reinaldo, eu cómproa en Santiago, na Catrineta, unha tenda de conservas preciosa)
tres ou catro noces
Para a vinagreta: aceite de oliva virxe, vinagre de viño, seis follas de albahaca, 1 dente de allo pequeno, sal.
En castellano
Ingredientes
Espinacas
Medio tomate cortado en tacos
Medio mango cortado en tacos
Ventresca de atún ahumada
Tres o cuatro nueces
Para la vinagreta: aceite de oliva virgen, vinagre de vino, seis hojas de albahaca, 1 diente de ajo pequeño, sal.



Elaboración
- Dispoñemos as espinacas, o tomate, o mango, as noces e a ventresca nun prato.
- Facemos a vinagreta xuntado todos os ingredientes e emulsionando. A albahaca e o allo picámolos moi finiños. Metemos todo nun bote e axitamos ben.
- Regamos a ensalada coa vinagreta e a disfrutar.
En castellano
Elaboración
- Disponemos las espinacas, el tomate, el mango, las nueces y la ventresca en un plato.
- Hacemos la vinagreta juntado todos los ingredientes y emulsionando. La albahaca y el ajo picándolos muy finitos. Metemos todo nun bote y agitamos bien.
- Regamos la ensalada con la vinagreta y a disfrutar.

PAN DE OVO DE FESTA

$
0
0
PAN DE HUEVO DE FIESTA
Xa teño publicado un pan de ovo, pero esto de experimentar e probar fai que receitas que nos parecían marabillosas as abandonemos porque descubrimos algo mellor. Agora revisando esa receita de pan de ovo, que por certo, é unha das máis visitadas no blogue, vexo fallos, en primeiro lugar a cantidade de levadura que usaba antes e non é necesario. A receita é boa, pero esta é mellor. Editarei a receita anterior e reducirei a cantidade de levadura.
Adoro as masas, esta trenza, é A MIÑA TRENZA, xa está publicada, aínda que variei algo, apetecíame facer algo con máis ovo e cuberto de merengue. Na miña zona o pan de ovo sempre vai cuberto de merengue, Miña nai sempre conta que cando era nena na casa facíanse pan de ovo para as festas e cubríase de merengue. Pois tiña eu ganas de facelo, pero..., que facer coas xemas? Pois engádese á masa e tan contentos.
A verdade é que o pan de ovo é algo moi tradicional, moi noso, e vou eu e póñolle o tang zhong ou roux e estropeo todo o tradicional (efectos da globalización). Debo confesar que me parece un gran invento, dalle ás masas unha textura incrible e ademáis consérvanse moito mellor. Así que unamos o que as tradicións de distintos lugares do mundo nos dan, todo sexa benvido para mellorar e enriquecer.
Debo confesar que todos os que proban esta trenza coinciden en que é un manxar, debo confesar, tamén, que me sinto moi orgullosa.
En castellano
Ya tengo publicado un pan de huevo, pero esto de experimentar y probar hace que recetas que nos parecían maravillosas las abandonemos porque hemos descubierto algo mejor. Ahora revisando esa receta del pan de huevo, que por cierto, es una de las más visitadas en el blog, veo fallos, el primero es la cantidad de levadura que usaba antes, no es necesario. La receta es buena, pero esta es mejor. Editaré la receta anterior y reduciré la cantidad de levadura.
Adoro las masas, esta trenza, es MI TRENZA, ya está publicada, aunque he variado algo, me apetecía hacer algo con más huevo y cubierto de merengue. En mi zona el pan de huevo siempre va cubierto de merengue. Mi madre siempre cuenta que cuando era niña en casa se hacían los panes de huevo para las fiestas y se les cubría de merengue. Pues tenía yo ganas de hacerlo, pero.. ¿qué hacer con las yemas? Pues las pones en la masa y tan contentos.
La verdad es que el pan de huevo es algo muy tradicional, muy nuestro, aunque voy yo y le pongo el tang zhong o roux y estropeo todo lo tradicional (son los efectos de la globalización). Debo confesar que me parece un gran invento, le da a las masas una textura increíble y además se conservan mucho mejor. Así que unamos lo que tradiciones de distintos lugares del mundo nos han dado, todo sea bienvenido para mejorar.
Debo confesar que todos lo que prueban esta trenza coinciden en que es un manjar, debo confesar, también, que me siento muy orgullosa.






Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. fariña de forza
125 grs. auga
Masa
500 grs. fariña de forza
100 grs. azucre
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en po (de maizena, son 6 g)
1 ovo enteiro e 4 xemas (deixar un pouco para pintar)
75 ml leite morno (si se hace a mano será suficiente 50 ml)
50 ml de anís
Todo o tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
100 grs. manteiga cocida de vaca a temperatura ambiente  (se non temos usamos mantequilla)
Merengue: catro claras e sete culleradas de azucre
En castellano
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. harina de fuerza
125 grs. agua
Masa
500 grs. harina de fuerza
100 grs. azúcar
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en polvo (de maizena, son 6 g)
1 huevo y cuatro yemas (dejar un poco para pintar)
75 ml leche tibia (si se hace a mano llegará con 50 ml)
50 ml de anís
Todo el tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
100 grs. manteca de vaca cocida a temperatura ambiente (si no tenemos usamos mantequilla)
Merengue: cuatro claras y siete cucharadas de azúcar



Elaboración 
Tang zhong
- Nun cazo, mesturar a auga e a fariña cunhas varillas, cociñar a lume medio ata que se volva unha pasta suave, cunha textura similar ás natillas. Hai que vixiar a mestura e remover continuamente e non deixar que ferva, acada esa textura cando chega aos 65º. Primeiro fórmase unha escuma, a medida que esa escuma vai desaparecendo, vaise creando a textura que queremos. Ao empezar a espesar o que debemos facer e baixar o calor.
- Sacar do lume, cubrir cun filme de plástico tocando o tang zhong, isto é para que cando se arrefríe non se forme costra. Déixase arrefriar.
- Utilizar a temperatura ambiente. 
Masa 
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite anís, todo o tang zhong, os ovos (nunca poño todo, deixo un pouquiño no fondo do prato para logo, mesturado cun chorriño de leite, pintar por encima), o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Doulle tres amasados, no segundo introduzo a manteiga. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado. Que da unha masa bastante brandiña, polo que necesitamos fariña para manipulala.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, o anís, o tang zhong e os ovos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica. Se amasamos a man debemos poñer menos leite, con 50 ml será suficiente.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Unha vez fermentada a masa, enfariñamos a superficie de traballo, dividímola en tres partes iguais, cada parte aplastámola formando un rectángulo, enrolamos e facéndoa rolar coas palmas das mans formando un rulo longo. Cando teñamos os tres formamos a trenza, eu fórmoa directamente na bandexa de forno cuberta con papel de fornear.  Esta masa feita na panificadora queda moi pegañenta, é imposible manipulala se non se emprega un pouco de fariña.
- Deixamos fermentar a trenza tapada hasta que dobre o volume, por espazo de unha ou dúas horas, ou na neveira durante toda a noite.
- Unha vez fementada pintámola con ovo. A min dáme moita rabia usar un ovo enteiro para pintar e que me sobre, por iso dos ovos que uso para a masa reservo un pouco, mestúroo con un chorro de leite e xa me chega para pintar.
- Se queremos podemos poñerlle nas xuntas da trenza un pouco de azucre remollado en anís. eso crea unha capa doce e húmida que lle da moi bo sabor. Como neste caso se cubre co merengue non é necesario, pero dalle un toque moi especial.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante media hora. Vixiamos por si se doura demasiado, se é así, cubrímola con papel de prata.
- Facemos un merengue coas claras, batémolas hasta que estean case e engadimos o azucre pouco a pouco hasta conseguir que o merengue estea ben duro e forme picos e ao darlle a volta non caia.
- Ao sacar a trenza do forno cubrímola co merengue.



En castellano
Elaboración
Tang zhong
- En un cazo, mezclar el agua y la harina con unas varillas, cocinar a fuego medio hasta que se vuelva una pasta suave, con una textura similar a las natillas. Hay que vigilar la mezcla y remover continuamente. No debe hervir, dicen que empieza a espesar cuando alcanza los 65º, pero ya lo vamos viendo. Al principio se forma como una espuma, a medida que esa espuma va desapareciendo comprobamos como va espesando. Cuando vemos que va espesando bajamos el calor y seguimos removiendo para que no hierva, hasta conseguir la textura deseada.
- Sacar del fuego, cubrir con un film de plástico de forma que toque el tang zhong, esto es para que no se forme costra al enfriar. Se dejar enfriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.



Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, anís, todo el tang zhong, los huevos, la sal, el azúcar y por último la harina y la levadura. Yo le doy tres amasados. Cuando termina el primero, añado la manteca. Cuando acaba, el tercero, quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado. Necesito un poco de harina para hacer la bola de masa porque es una masa bastante blanda y necesitamos harina para manejarla.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el anís, el tang zhong y los huevos y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado. Si se hace a mano será suficiente con 50 ml de leche, sino será casi imposible poder manipularla.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la manteca a temperatura ambiente y seguimos amasando. La manteca también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la manteca con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada la masa, enharinamos la superficie de trabajo, la dividimos en tres partes iguales, cada parte la aplastamos formando un rectángulo, lo enrollamos y deslizando las palmas de manos sobre la masa en la encimera, vamos formando un rulo largo. Cuando tengamos los tres formamos la trenza, yo la formo directamente en la bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Esta masa hecha en la panificadora queda pegajosa, para manipularla debemos usar un poco de harina.
- Dejamos fermentar la trenza tapada hasta que doble el volumen, por espacio de una o dos horas, o en la nevera durante toda la noche.
- Una vez fermentada la pintamos con huevo. A mí me da mucha rabia usar un huevo entero para pintar y que me sobre, por eso de los huevos que uso para la masa reservo un poco, lo mezclo con un chorro de leche y ya me llega para pintar.
- Podemos ponerle en las ranuras de la trenza un poco de azúcar remojado en anís. No es necesario porque llevará el merengue por encima. Pero debo confesar que ese azúcar impregnado en anís, se humedece y penetra en la masa al crecer en el horno y queda delicioso.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante media hora. Vigilamos por si se dora demasiado, si es así, la cubrimos con papel de plata.
- Mientras se hornea preparemos el merengue con las cuatro claras. Batimo hasta que casi esté y vamos añadiendo el azúcar poco a poco hasta que el merengue tenga una consistencia bien compacta, quede en picos y al darle la vuelta al recipiente no se caiga.
- Al sacar la trenza del horno la cubrimos con el merengue.


TORTA DE AMORODOS CON NATA

$
0
0
TARTA DE FRESAS CON NATA
Enfrentándome a unha entrada. Onte mirando fotos comprobei a cantidade de cousas que fago e que lle saco fotos, edítoas, e ao final nin publico. Algunhas receitas son improvisacións que quedaron ben e ricas por iso fixen as fotos, pero pasan os días e non publico, logo xa nin me acordo dos detalles. Un desastre, Eso do blogue é curioso, falo con ilusión, pero acabas perdéndoa, sempre digo que é o meu cadernoe que só me deu cousas boas, pero... vaise deixando, vaise deixando e xa non fai ilusión, ou..., o traballo que da que é bastante, porque queres facelo o mellor posible, que da moita pereza poñerse, porque unha entrada supón horas. Ademais hai tantas cousas boas pola rede, blogues con fotos marabillosas paso a paso, con vídeos explicativos..., eu mesma recurro a esas páxinas e encántanme, este espazo xa quedo anticuado e cutre. Que conste que me segue gustando moito experimentar e inventar, sobre todo coas masas.
Aínda así esta torta era digna de publicación porque é tan bonita, sinxela e elegante que merece a pena unha entrada.
En castellano
Enfrentándome a una entrada. Ayer mirando fotos comprobé la cantidad de cosas que hago y que le saco fotos, las edito y al final ni publico. Algunas recetas son improvisaciones que quedaron bien y ricas por eso hice las fotos, pero pasan los días y no publico y luego ya ni me acuerdo de los detalles. Un desastre. Esto de blog es curioso, lo haces con ilusión, pero acabas perdiéndola, siempre digo que es mi cuaderno y que solo me dio cosas buenas, pero..., se va dejando, se va dejando y ya no hace ilusión, o..., el trabajo que da es bastante, porque quieres hacerlo lo mejor posible, que da mucha pereza ponerse, porque una entrada supone horas. Hay tantas cosas buenas por la red que ya llega con copiar lo que ves. Que conste que me gusta mucho experimentar e inventar, sobre todo con el pan y las masas, que, por cierto, es lo que menos publico.
Esta tarta era digna de publicación porque es tan bonita, sencilla y elegante que merece una entrada.




Ingredientes
Biscoito
220 g de fariña
180 g de leite
50 g de manteiga
175 g de azucre
3 ovos
1 cullerada de zume de limón
1 e 1/2 culleradiña de royal
Esencia de vainilla
Marmelada de fresa
300 g de fresas
150 g de azucre
Para a decoración
400 ml de nata
5 culleradas de azucre
500 g de fresas
Se queremos podemos facer un almíbar para mollar o biscoito, eu fíxeno con un vaso de auga, medio de ron e cinco culleradas de azucre, todo a ferver e deixalo cinco minutos no lume.



En castellano
Ingredientes
Bizcocho
220 g de harina
180 g de leche
50 g de mantequilla
175 g de azúcar
3 huevos
1 cucharada de zumo de limón
1 y 1/2 cucharadita de royal
Esencia de vainilla
Mermelada de fresa
300 g de fresas
150 g de azúcar
Para la decoración
400 ml de nata
5 cucharadas de azúcar
600-700 g de fresas
Si queremos podemos hacer un almíbar para mojar el bizcocho, yo lo hice con un vaso de agua, medio de ron y cinco cucharadas d azúcar, todo a ebullición y dejarlo cinco minutos a fuego.



Elaboración
- Quentamos o leite coa manteiga hasta que ferva. Engadir o limón e a vainilla.
- Batemos os ovos co azucre hasta que branqueen.
- Engadirlle aos ovos a mestura do leite pouco a pouco.
- Por último, agregar pouco a pouco a fariña tamizada co royal.
- Introducimos nun molde de 18 cm, previamente engraxado e enfariñado ou cuberto con papel de forno.
- Meter no forno quente a 180º, durante 50 min, ou hasta que saia seca a agulla.
- Deixamos arrefriar e cortámolo en tres.
A marmelada de fresa.
-Cortamos en anaquiños pequenos as fresas e mesturámolos co azucre. Poeñemos no lume hasta que ferva, baixamos o calor e deixamos burbullando un pouco durante unha media hora, removendo de vez en cando. Estará cando vexamos que se vai caramelizando e espesando.
Montaxe
Para a montaxe usei o aro do molde no que forneei o biscoito, para que quedara todo máis igualado.
- Poñemos unha placa de biscoito no fondo, podemos bañalo co almíbar e aplicamos unha xenerosa capa de nata montada. Encima outra plancha de biscoito, mollar co almíbar, capa de marmelada de fresa. Capa de biscoito e almíbar. Cubrimos con outra xenerosa capa de nata e encima coroamos con fresas partidas pola metade.
- Metemos na neveira por unha horas, antes de consumir.
- O mellor é facer o biscoito e a marmelada o día anterior.




En castellano
Elaboración
- Calentamos la leche con la mantequilla hasta llevarla a ebullición. Añadir el limón y la vainilla.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que blanqueen.
- Añadir a los huevos la mezcla de la leche poco a poco.
- Por último, agregar poco a poco la harina con el royal.
- Introducimos en un molde de 18 cm, previamente engrasado y enharinado o cubierto con papel de hornear.
- Metemos en horno caliente a 180º, durante unos 50 minutos o hasta que salga seca la aguja.
- Dejamos enfriar y lo cortamos en tres.
La mermelada de fresa
- Cortamos en taquitos pequeños las fresas y las mezclamos con el azúcar. Ponemos a fuego hasta que hierva, bajamos el fuego y lo dejamos burbujeando un poco durante una media hora, removiendo de vez en cuando. Estará cuando veamos que va caramelizando y espesando.
Montaje
Para el montaje utilicé el aro de molde de hacer bizcocho.
- Ponemos una plancha de bizcocho, podemos bañarlo con el almíbar y aplicamos una generosa capa de nata montada. Encima otra plancha de bizcocho, almíbar y mermelada de fresa. Capa de bizcocho y almíbar. Cubrimos con otra generosa capa de nata y encima coronamos con fresas partidas por la mitad.
- Metemos en la nevera unas horitas antes de consumir.
- Lo mejor es hacer el bizcocho y la mermelada el día anterior.





GALO DE CURRAL AO FORNO CON SALSA DE CHAMPÁN E CENORIA

$
0
0
GALLO DE CORRAL AL HORNO CON SALSA DE CHAMPÁN Y ZANAHORIA
Agora xa perdín o rumbo, xa non me considero blogueira cociñeira, xa non pertenzo ao clube. Xa se converteu no meu bloc de notas. Debe ser que non teño tesón, ou ambición, non sei. Xa case non miro outros bloguess,  e hainos boísimos, xa non coñezo aos novos. Isto deixei de facelo porque todo me, e non pode ser, todo o que se nos ofrece na rede é apetitoso. 
Despois está esa parte comercial, que buscas na rede unha receita e saen páxinas de anuncios, non de receitas, non saen de primeiros as receitas de verdade, os blogues de andar por casa con receitas auténticas, ou vas directamente a determinados blogues ou páxinas ou senón é un desastre. O meu como é de andar por casa non sae nas procuras que cada vez están máis intoxicadas.
A que vén todo este rollo, a que fixen este galo de curral, criado pola miña nai. Esforceime por preparalo rico e non pode quedar no esquecemento, teño que anotalo porque é unha receita de categoría, e non podo privar á humanidade desta delicia, que seguro que quedará ben con polo comercial, aínda que sinto dicir que nunca será o mesmo. 
En castellano
Ahora ya he perdido el rumbo, ya no me considero bloguera cocinera, ya no pertenezco al club. Ya se ha convertido en mi bloc de notas. Debe ser que no tengo tesón, o ambición, no sé. Ya casi no miro otros blogs, y los hay buenísimos, ya no conozco a los nuevos. Esto dejé de hacerlo porque todo me apetece, y no puede ser, todo lo que se nos ofrece en la red es apetitoso. 
Después está esa parte comercial, que buscas en la red una receta y salen páginas de anuncios, no de recetas, no salen de primeros las recetas de verdad, los blogs de andar por casa con recetas auténticas, o vas directamente a determinados blogs o páginas o sino es un desastre. El mío como es de andar por casa no sale en las búsquedas que cada vez están más intoxicadas.
A que viene todo este rollo, a que hice este gallo de corral, que cría mi madre, me esforcé por prepararlo rico y no puede quedar en el olvido, tengo que anotarlo porque es una receta de categoría, y no puedo privar a la humanidad de esta delicia, que seguro que quedará bien con pollo comercial, aunque siento decir que nunca será lo mismo.



Ingredientes
Medio galo de curral
4 dentes de allo
1 cebola
Medio pemento
2 cenorias
Medio litro de champán
Aceite de oliva
Sal, pimenta, herbas provenzais, pementa cayena
Fariña
En castellano
Ingredientes
Medio gallo de corral
4 dientes de ajo
1 cebolla
Medio pimiento
2 zanahorias
Medio litro de champán
Aceite de oliva
Sal, pimienta, hierbas provenzales, pimienta cayena
Harina



Elaboración
- Troceamos o galo, salpimentámolo. Rebozámolo en fariña e fritímolo en aceite quente. Imos retirando para unha bandexa de forno.
- Nun morteiro machucamos dous dentes de ajo coas herbas provenzais, a pementa cayena e dúas culleradas de aceite.
- Pintamos os anacos de galo con esta mestura. Si quedan restos diluímolos cun pouco de champán e incorporámolos á fonte co galo.
- Na tixola na que douramos o galo, salteamos o allo a cebola, o pemento e a cenoria e salpímentámos. En canto abranden un pouco engadímoslle o champán. Incorporamos todo á fonte onde temos o galo.
- Metemos no forno a 200º durante hora e media.
- Sacamos do forno, retiramos o polo da fonte e trituramos a salsa coas hortalizas. 
- Podemos acompañalo  cunhas patacas e unhas cenorias. Unhas patacas pequenas, lavamos ben a pel e cortámolas en cuartos, limpamos ben as cenorias. Cocemos todo uns vinte minutos, e a continuación fritímolas uns minutos en abundante aceite.




En castellano
Elaboración
- Troceamos el gallo, salpimentamos. Lo rebozamos en harina y lo freímos en aceite caliente. Vamos retirando para una bandeja de horno.
- En un mortero machacamos dos dientes de ajo con las hierbas provenzales, la pimienta cayena y dos cucharadas de aceite.
- Pintamos los trozos de gallo con esta mezcla. Si quedan restos los diluimos con un poco de champán y los incorporamos a la fuente con el gallo.
- En la sartén en la que doramos el gallo, salteamos el ajo la cebolla, el pimiento y la zanahoria y salpimenteamos. En cuanto ablanden un poco le añadimos el champán. Incorporamos todo a la fuente donde tenemos el gallo.
- Metemos en el horno a 200º durante hora y media.
- Sacamos del horno, retiramos el pollo de la fuente y trituramos la salsa con las hortalizas. 
- Para acompañar podemos hacer unas patatas y unas zanahorias. Unas patatas pequeñas,  lavamos bien la piel y las cortamos en cuartos, limpiamos bien las zanahorias. Cocemos todo unos veinte minutos. y a continuación las freímos unos minutos en abundante aceite.



SIMPLES BARRAS DE PAN

$
0
0
O meu co pan é amor, amor do verdadeiro. Adóroo e encántame facelo. Probo centos de receitas, pero teño as miñas preferidas, receitas que repito unha e outra vez. Aínda que, non sei moi ben o porqué, case non publico pan, quitando os pans doces. Eu creo que é porque a pesar de gustarme moito facelo aínda non o fago todo o perfecto que quixera, vexo que me falta moito para facer un bo pan, conseguir todo o que un bo pan significa: miga, códea... Entón dame apuro ensinalo, dado que non está perfecto para min e paréceme un insulto (ao propio pan e a quen o fai ben) ensinar algo que non é de todo o que debería ser. Téñolle demasiado respecto para facelo. 
Esta é unha receita moi básica, sen florituras, con un 70% de hidratación. Fácil, pouco profesional, pero tiña que estar no meu nivel, máis nivel non acado.
O tema das barras era o meu gran talón de Aquiles, non me quedaban como quería, a miga bastante ben, pero o seu aspecto externo non era o desexado. Non é que agora o conseguira de todo, pero acércase. Síntome ben, orgullosa, encántame miralas, esbozo un bobalicón sorriso. Aínda non están perfectas, nin de lonxe, pero van acercándose.



En castellano
Lo mío con el pan es amor, amor del verdadero. Lo adoro y me encanta hacerlo. Pruebo miles de recetas, pero tengo mis preferidas, recetas que repito una y otra vez. Aunque, no sé muy bien el porqué, casi no publico pan, salvo panes dulces. Yo creo que es porque a pesar de gustarme mucho hacerlo todavía no lo hago todo lo perfecto que quisiera, veo que me falta mucho para hacer un buen pan, conseguir todo lo que un buen pan significa, miga, corteza... Entonces me da apuro enseñarlo porque no está perfecto para mi y me parece un insulto enseñar algo que no es lo que debería ser.
Esta es una receta muy básica, sin florituras, con un 70% de hidratación. Fácil, poco profesional, pero tenía que estar en mi nivel, más nivel no alcanzo.
El tema de las barras era mi gran talón de Aquiles, no me quedaban como quería, la miga bien, pero su aspecto externo no era el deseado. No es que ahora lo haya conseguido del todo, pero se le acerca. Me siento bien, me siento orgullosa, me encanta mirarlas, esbozo una bobalicona sonrisa. Todavía no están perfectas, ni de lejos, pero van acercándose.



Ingredientes
500 g de fariña
350g de auga
8 g de sal
medio sobre de panadería maizana (uns 3 g)
En castellano
Ingredientes
500 g de harina panadera (son ideales las que se compran en las panaderías)
350 g de agua
8 g de sal
medio sobre de levadura de panadería maizena (unos 3 g)



Elaboración
- Mesturamos a fariña coa auga e deixamos repousar unha media hora (autolisis)
- Incorporamos a levadura e amasamos un pouco para integrala na masa. Despois facemos o mesmo co sal.
- Logo meto a masa na panificadora e doulle dous amasados de 15 minutos. Se non temos panificadora non queda outra que amasar a man. Para facilitar o traballo pódese amasar un pouco e deixar repousar, en varias tandas (3 ou catro veces). O amasado máis apropiado é o Bertinet porque a masas é bastante pegañenta.
- Ao sacala da panificadora doulle un amasado Bertinet e dóbroa en catro: parte de arriba ao centro, a de abaixo encima da anterior. Logo o mesmo pero coa dereita e a esquerda.



- Deposito a masa nun recipiente engraxado coas dobleces cara abaixo. Aos 45 minutos volvo darlle unha doblez e pasados outros 45 doulle outra. Déixase fermentar por espazo dunha hora e media, dúas, ata que estea ben inflada.
- Levamos a masa a unha superficie lixeiramente enfariñada e formamos as barras. Para o formado nada mellor que ver uns vídeos de La cocina de babette.
- Unha vez formadas déixanse fermentar por espazo dunha hora. Á media hora acendemos o forno a 250º. Xusto cando acendo o forno coloco unha bandexa de aluminio baleira na base do forno.
- Cando o forno estea ben quente, no meu caso introduzo unha bandexa de forno con auga ben fría, na parte máis alta do forno. Isto fágoo porque o meu forno non ten opción de poñer calor só abaixo, se o forno ten esa opción, ponse calor só abaixo. Ademas boto auga no recipiente que está quente na base do forno para formar vapor. A auga que uso é moi fría, métoa no conxelador para que estea ben fría.
- Pecho o forno e fágolle os cortes ás barras (tamén hai un bo vídeo en La cocina de babette que nolo ensina perfectamente). Meter as barras na parte máis baixa do forno.
- Deixar as barras durante 20 min coa calor máxima e co vapor. Logo deses vinte minutos, baixar a temperatura a 220º e sacar as bandexas con auga. Se o forno estivo coa calor só na solera, agora poñerase arriba e abaixo. Subir as barras á parte central do forno e deixalas outros 20 min máis. Logo para que queden ben cruxentes, apagamos e deixámolas uns 10-15 min máis co forno apagado.
Estes últimos detalles son moi persoais, necesito anotalos para saber que fago, seguramente cada un no seu forno ten que facer diferente. Ao min custoume moito chegar a isto para conseguir as greñas e que a códea sexa cruxente.


En castellano
Elaboración
- Mezclamos la harina con el agua y dejamos reposar una media hora (autolisis)
- Incorporamos la levadura y amasamos un poco para integrarla en la masa. Después hacemos lo mismo con la sal.
- Luego meto la masa en la panificadora y le doy dos amasados de 15 minutos. Si no tenemos, habrá que amasar a mano. Para facilitar el trabajo, amasamos unos minutos y dejamos reposar la masa, es bastante pegajosa, por lo que el amasado más indicado es el Bertinet.
- Al sacarla de la panificadora le doy un amasado Bertinet y la doblo en cuatro: parte de arriba al centro, la de abajo encima de la anterior. Luego lo mismo, pero con la derecha y la izquierda.
- Deposito la masa en un recipiente engrasado con las dobleces hacia abajo. A los 45 minutos vuelvo a darle una doblez y pasados otros 45 le doy otra. Se deja fermentar por espacio de una hora y media, dos, hasta que esté bien inflada.
- Llevamos la masa a una superficie ligeramente enharinada y formamos las barras. Para el formado nada mejor que ver unos vídeos de la cocina de babette.



- Una vez formadas se dejan fermentar por espacio de una hora. A la media hora encendemos el horno a 250º. Justo cuando enciendo el horno coloco una bandeja de aluminio vacía en la base del horno.
- Cuando el horno esté bien caliente, en mi caso introduzco una bandeja de horno con agua bien fría, en la parte más alta del horno. Esto lo hago porque mi horno no tiene opción de poner calor solo abajo, si el horno tiene esa opción, se pone calor solo abajo. Ademas echo agua en el recipiente que está caliente en la base del horno para formar vapor. El agua la meto un tiempo antes en el congelador para que esté bien fría.
- Cierro el horno y le hago los cortes a las barras (también hay un buen vídeo en la cocina de babette que nos lo enseña perfectamente). Meter las barras en la parte más baja del horno.


- Dejar las barras durante 20 min con el calor a tope y con el vapor. Después de esos veinte minutos, bajar la temperatura a 220º y sacar las bandejas con agua. Subir las barras a la parte central del horno y dejarlas otros 20 min más. Si el horno estuvo solo con calor en la solera (parte de abajo) es el momento de poner calor arriba. Luego para que queden bien crujientes, apagamos y las dejamos unos 10-15 min más con el horno apagado.
Estos últimos detalles son muy personales, necesito anotarlos para saber que hago, seguramente cada uno en su horno tiene que hacer diferente. A mi me costó mucho llegar a esto para conseguir las greñas y que la corteza sea crujiente.


TRENZA ALMUDÉVAR. NOVA VERSIÓN.

$
0
0
Miña nai, desde agosto pasado, todo un ano, como pasa o tempo e nin me dou conta. Eu tiña un blogue e gustábame telo. Eses comezos..., eran divertidos, metida de cheo no mundo dos blogues de cociña, comentando, con ansias de publicar... Onde se foi todo iso? Segue gustándome ter este espazo, estes días visiteino moito para rescatar receitas; non só visitei o meu senón o de moitas outras blogueiras, receitas que teño en vista, que me gustan. Fíxome reflexionar o necesarios son, canto aprendemos e canta xenerosidade compartir todas esas receitas. A min encántame ir rescatar esas receitas e repetilas. O que non me encanta tanto é atoparme SEMPRE erros, que si falta unha letra ou sobra, fallos de redacción, faltas de ortografía, como pode ser?? Como podo ser tan despistada? Prometo que reviso cada entrada mil veces antes de publicar e logo cando volvo, despois de tempo, vexo tantos erros que me avergonzo de min mesma (creo que é o que máis me agobia do blogue).
Este retorno tiña que ser ao grande, coa miña receita estrela, a trenza almudévar, vale..., si..., xa a teño publicada, pero é que a cambiei tanto que creo que se merecía unha nova entrada. Agora xa non ten moito que ver coa que xa está publicada.
Seguindo co tema dos blogues hai cousas curiosas, cando publiquei por primeira vez a trenza non había nada en internet sobre ela, salvo nun foro de cociña e un programa de radio no que os da pastelería a Tolosana (lugar orixinario de dita trenza) explicaban a súa elaboración. Máis tarde, publiquei a segunda versión e tampouco había nada. Co tempo empezaron a publicar nalgúns blogues, algúns dos cales facían referencia ao meu, outros non. Xa sei, nisto da cociña está todo inventado, pero hai xente que copietea e non referencia, e queda feo. O curioso é que ao principio si escribías trenza almudévar en google pois das primeiras saía a miña, quitando as orixinais, pero receita en blogue, a miña era a primeira. Agora xa non, saen moitas antes que a miña. Está visto que a popularidade non é o meu. Que non me importa, a verdade, só me resulta curioso. Aínda así é a receita máis vista do meu blogue. 
Nesta ocasión vou poñer un vídeo de Xabier Barriga no que explica como se fan os croissants. E a masa é igual. 
A verdade é que é unha auténtica delicia, hai varias persoas namoradas da dichosa trenza e non é para menos. Vai por todos eles e elas. Eu creo que me queren pola trenza, ou será pola min... ?
Así que por petición popular aí vai a nova versión da trenza que fago cada pouco, case me sae cos ollos pechados.





En castellano
Madre mía, desde agosto pasado, todo un año, como pasa el tiempo y ni me doy cuenta. Yo tenía un blog y me gustaba tenerlo. Esos comienzos, eran divertidos, metida de lleno en el mundo de los blogs de cocina, comentando, con ansias de publicar. Dónde se fue todo eso? Sigue gustándome tener este espacio, estos días lo he visitado mucho para rescatar recetas; no solo he visitado el mío sino el de muchas otras blogueras, recetas que tengo en vista, que me gustan. Me ha hecho reflexionar cuan necesarios son, cuanto aprendemos y cuanta generosidad compartir todas esas recetas. A mi me encanta ir a rescatar esas recetas y repetirlas. Lo que no me encanta tanto es encontrarme SIEMPRE errores, que si falta una letra o sobra, pero bueno, es lo que hay.
Este retorno tenía que ser a lo grande, con mi receta estrella, la trenza almudévar, vale..., si..., ya la tengo publicada, pero es que la he cambiado tanto que creo que se merecía una nueva entrada. 
 Siguiendo con el tema de los blogs hay cosas curiosas, cuando publiqué por primera vez la trenza no había nada en internet sobre ella, salvo en un foro de cocina y un programa de radio en el que los de la pastelería la Tolosana (lugar originario de dicha trenza) explicaban su elaboración. Más tarde, publiqué la segunda versión y tampoco había nada. Poco a poco se empezaron a publicar en algunos blogs, algunos de los cuales hacían referencia al mío, otros no. Ya sé, en esto de la cocina está todo inventado, pero hay gente que copietea y no referencia, y queda feo. Lo curioso es que al principio si escribías trenza almudévar en google pues de las primeras salía la mía, quitando las originales, pero receta en blog, la mía era la primera. Ahora ya no, salen muchas antes que la mía. Está visto que la popularidad no es lo mío. Que no me importa, la verdad, solo me resulta curioso. Aún así es la receta más vista de mi blog. 
En esta ocasión voy a poner un vídeo de Xabier Barriga en el que explica como se hacen los croissants. Y la masa es igual.
La verdad es que es una auténtica delicia, tengo varias personas enamoradas de la dichosa trenza y no es para menos. Va por todos ellos y ellas. Yo creo que me quieren por la trenza, o será por mi... ?
Así que por petición  popular ahí la nueva versión de la trenza que hago cada poco, casi me sale con los ojos cerrados.



Ingredientes
Masa
250 g de auga
50 g de azucre
10 g de sal
500 g de fariña
1 sobre de levadura seca de panadeiro (marca maizena)
280 g de manteiga (para os pregues)
Noces, améndoas laminadas, pasas (remolladas en viño doce)
Para a crema de xema(copiada de aquí)
50 g de auga
100 g de azucre
2 ovos
10 g de maizena
10 g de manteiga
Esencia de vainilla (se queremos)
Almíbar
100 g de azucre glass
50 g de auga



En castellano
Ingredientes
Masa
250 g de agua
50 g de azúcar
10 g de sal
500 g de harina
1 sobre de lavadura seca de panadero (marca maizena)
280 g de mantequilla (para los pliegues)
Nueces, almendras laminadas, pasas (remojadas en vino dulce)
Para la crema de yema (la saqué de aquí)
50 g de agua
100 g de azúcar
2 huevos
10 g de maizena
10 g de mantequilla
Esencia de vainilla (opcional)
Almíbar
100 g de azúcar glass
50 g de agua



Elaboración
Crema de xema
- Poñemos a ferver a auga co azucre ata que o azucre se disolva por completo, uns tres minutos. Retiramos do lume e imos preparando o resto.
- Noutro cazo mesturamos os ovos coa maizena. Imos engadindo lentamente o almíbar. Coamos a mestura e imos desfacendo posibles grumos. Eu volvo a coalo outra vez porque prefiro facer a crema no cazo onde mesturei os ovos coa maizena.
- Á mestura anterior engadímoslle a manteiga e levamos ao lume. Removendo constantemente hasta conseguir que espese. Eu empezo con máximo de calor e en canto vexo que empeza e espesar, baixo o calor e sigo removendo ata que espese totalmente.
- Cubrimos con film (tocando a crema) e deixamos que enfríe.
Masa.
Eu uso a panificadora, introducimos os ingredientes nesta orde; a auga, o azucre, o sal, a fariña e a levadura.  Se o facemos a man, mesturamos todos os ingredientes e amasamos hasta ter unha masa lisa e elástica.Unha vez rematado o amasado boleo, repousa a bola de masa, tapada, durante dez minutos. Estiramos en forma de rectángulo, depositamos nunha bandexa (cuberta con papel de fornear) e tapamos con film, metemos na neveira, durante unhas horas (unhas sete ou oito horas, tampouco pasa nada se é algunha máis)
Logo pasamos ás dobreces da masa. En principio non parece sinxelo, só hai que collerlle o truco e é moi entretido. Poñerei un vídeo de Xabier Barriga ao final para que se vexa todo o proceso e enténdese perfectamente, moito máis que nas miñas fotos.



En castellano
Elaboración
Crema de yema
- Ponemos a hervir el agua con el azúcar hasta que el azúcar se disuelva por completo, unos tres minutos. Retiramos del fuego y vamos preparando el resto.
- En otro cazo mezclamos los huevos con la maizena. Vamos añadiendo lentamente el almíbar. Colamos la mezcla y vamos deshaciendo posibles grumos. Yo vuelvo a colarlo otra vez porque prefiero hacer la crema en el cazo donde mezclé los huevos con la maizena.
-  A la mezcla anterior le añadimos la mantequilla y llevamos al fuego. Removiendo constantemente hasta conseguir que espese. Yo empiezo con máximo de calor e en cuanto veo que empieza e espesar, bajo el calor y sigo removiendo hasta que espese totalmente.
- Cubrimos con film (tocando la crema) y dejamos que enfríe.
Masa.
Yo uso la panificadora, introduciendo en este orden: el agua, la sal, el azúcar, la harina y la levadura. Si lo hacemos a mano mezclamos todos los ingredientes y amasamos hasta tener una masa lisa y elástica. Una vez hecho el amasado se bolea y se deja reposar la masa por espacio de diez minutos. Estiramos en forma de rectángulo, depositamos en una bandeja, tapamos con film, metemos en la nevera durante unas horas (unas siete u ocho, tampoco pasa nada si es alguna más)
Luego pasamos a las dobleces. En principio no es sencillo, solo hay que cogerle el truquillo y es muy entretenido. Pondré un vídeo al final, de Xabier Barriga en el cual queda perfectamente explicado el proceso, mucho más que en mis fotos.


1. Poñemos a manteiga nunha bolsa de conxelados e axudándonos dun rodelo extendémola no seu interior. 
Ponemos la mantequilla en una bolsa de congelados y ayudándonos de un rodillo la extendemos.





2. Colocamos a manteiga no medio da masa.
Ponemos el bloque da mantequilla en el medio de la masa.




3. Tapamos a manteiga coa masa.
Tapamos la mantequilla con la masa.


 4. Estiramos a masa: do medio hacia a dereita, do medio hacia esquerda e o mesmo hacia arriba e hacia abaixo (se miramos o vídeo entendémolo perfectamente).
Estiramos la masa: desde el centro hacia un extremo, luego lo mismo hacia el otro, e igual hacia arriba y hacia abajo (en el vídeo se entiende perfectamente)


5. Dobramos o lado dereito hacia o centro.
Doblamos el lado derecho hacia el centro.


6. Dobramos o lado esquerdo encima do dereito. Métese na neveira por espazo de media hr. Doblamos el lado izquierdo encima del derecho. Se mete en la nevera por espacio de media hr.



7. Ao sacalo da neveira volvemos a estiralo, pero colocámolo coa doblez hacia abaixo, é dicir, xiramos a masa 90º. Repetimos esta operación dúas veces máis. 
Al sacarlo de nevera volvemos a estirarlo, pero colocamos la doblez que estaba a la derecha hacia abajo, es decir, giramos la masa 90º. Se repite esta acción dos veces más.



8. Unha vez fixemos os dobrados e estirados tres veces da masa, dámoslle o estirado final. Custa un pouco. Eu o que fago é estiralo todo o que podo, volvo a metela na neveira durante dez-quince minutos e logo é máis fácil estirar. Cortamos todos os bordes (cos cales podemos facer unhas espirais que quedan riquísimas).
Untamos toda a superficie coa crema de xema. Engadimos noces e pasas a gusto.
 Una vez hemos doblado y estirado tres veces la masa, le damos el estirado final. Cuesta un poco. Yo lo que hago es estirar todo lo que puedo, volver a meterla en la bandeja y en la nevera unos diez-quince minutos, luego es más fácil seguir estirándola. Cortamos todos los bordes (con las cuales podemos hacer unas espirales que quedan riquísimas).
Untamos toda la superficie con la crema de yema. Añadimos las nueces y pasas a gusto.


9. Facemos un rulo coa masa. Hacemos un rulo con la masa.



10. Cortamos o rulo lonxitudinalmente pola metade. Cortamos el rulo longitudinalmente por la mitad.





11. Entrelazamos as dúas metades.
Entrelazamos las dos mitades
12. Tapamos con film e deixamos que fermente, ata que dobre o volume, podemos metela na neveira durante toda a noite.
Tapamos con film y dejamos que fermente, hasta que doble el volumen, podemos meterla en la nevera toda la noche.
13. Pintamos con ovo e cubrimos con améndoas fileteadas.
Pintamos con huevo batido y cubrimos con almendras filiteadas.
14. Introducimos no forno prequecido a 200º durante uns 10 minutos e baixamos a 180º durante 30 min máis. Cubrimos con papel de prata se vemos que se tosta moito.
Introducimos en el horno precalentado a 200º durante unos 10 minutos, luego bajamos a 180º y lo dejamos 30 min más. Cubrimos con papel de plata si vemos que se dora mucho.
15. Cando faltan 5 minutos para o final do forneado, poñemos os ingredientes do almíbar a quentar uns minutos.
Cuando faltan 5 minutos para el final del horneado, ponemos los ingredientes del almíbar y llevar a ebullición durante unos minutos.
16. Sacamos do forno e pintamos co almíbar.
Sacamos del horno y pintamos con el almíbar.



ACLARACIÓNS

- Creo necesario aclarar algunhas dificultades que poden xurdir durante o proceso:
- Cando facemos as dobleces debemos enfariñar ben a superficie de traballo. 
- O rulo que se forma é bastante grande para unha bandexa estándar de forno. Polo tanto, ás veces, córtoo pola metade e fago dúas trenzas pequenas. Outras veces corto un anaco e fago unha trenciña pequena e a outra do tamaño da bandexa. Outras corto tiras antes de poñer a crema e fago espirais, ou corto espirais do rulo ata quedar o tamaño adecuado. Son varias as opcións. O que si fago sempre é cortar os extremos do rulo para que quede máis igualado.
- Os tempos son estimativos. Unha vez formada a trenza déixoa a temperatura ambiente unha hr e logo na neveira toda a noite, antes de fornear adoito tela unha hr a temperatura ambiente. Noutras ocasións fermenta a temperatura ambiente e métoa na neveira durante media hr para que a masa hoxaldrada entre fría no horno.
- Sempre fago dúas fornadas: unha cos recortes e outra coa propia trenza.
- Nunca consigo unhas boas fotos porque a fago sempre para levar ou regalar e non teño fotos dos recortes. Procurarei facelas e editarei a entrada. A verdade é que tiña tantas ganas de publicar esta entrada que me obriguei a facer unhas fotos e a redactar a entrada (que me levou o meu).
- Son consciente de que non está perfecta, que o hoxaldrado pódese mellorar. O que si podo dicir é que é exquisita e que todo aquel que a proba namórase. A proba está no que dura na mesa.

ACLARACIONES
- Creo necesario aclarar algunas dificultades que pueden surgir durante el proceso:
- Cuando hacemos las dobleces debemos enharinar bien la superficie de trabajo. 
- El rulo que se forma es bastante grande para una bandeja estándar de horno. Pôr lo tanto, a veces lo corto por la mitad y hago dos trenzas pequeñas. Otras veces corto un trozo y hago una trencita pequeña y la otra del tamaño de la bandeja. Otras corto tiras antes de poner la crema y hago espirales, o corto espirales del rulo hasta quedar el tamaño adecuado. Son varias las opciones. Lo que si hago siempre es cortar os extremos del rulo para que quede más igualado.
- Los tiempos son estimativos. Una vez formada la trenza la dejo a temperatura ambiente una hr y luego en la nevera toda la noche, antes de hornear suelo tenerla una hr a temperatura ambiente. En otras ocasiones fermenta a temperatura ambiente y la meto en la nevera durante media hr para que la masa hojaldrada entre fría en el horno.
- Siempre hago dos hornadas: una con los recortes y otra con la propia trenza.
- Nunca consigo unas buenas fotos porque la hago siempre para llevar o regalar y no tengo fotos de los recortes. Procuraré hacerlas y editaré la entrada. La verdad es que tenía tantas ganas de publicar esta entrada que me obligué a hacer unas fotos y a redactar la entrada (que me ha llevado lo mío).
- Soy consciente de que no está perfecta, que el hojaldrado se puede mejorar. Lo que sí puedo decir es que es exquisita y que todo aquel que la prueba se enamora. La prueba está en lo que dura en la mesa.











BISCOITO DE TOFFE

$
0
0
BIZCOCHO DE TOFFE

Eu abrín este blogue con toda a ilusión de ser ordenada, de ter tódalas receitas que me gustan ordenadas para volver a facelas cando queira.
Ao principio da miña vida reposteira tiña apuntadas as receitas en folla soltas, desordenadas, lixadas, non anotaba todos os detalles (que ás veces non parecen importantes, pero resulta que cando volves a facela non recordas en que molde ou o tempo que esperaches...). 
Máis tarde abrín unha carpetiña no ordenador e intentaba ser ordenada, adxuntaba unha foto e todo. Despois diso, díxenme, pois podías abrir un blogue coma eses que tanto miras, total xa que a escribes e a gardas nunha carpeta..., e se abres un blogue obrígaste a redactala mellor e coidar máis os detalles. Así o fixen, que ilusión, publicaba cada pouco, anotaba todos os detalles... Diso hai xa oito anos.
A cousa foi evolucionando, e esfórzaste por facer mellores fotos, compras trapiños, vaixela, cubertos..., buscas a mellor luz, vaste esforzando para que luzca cada vez mellor.
Resulta que iso xa non chega, xa non chega a cámara dixital, non, ves por outros blogues unhas fotos espectaculares, e esa cámara dixital xa é cutre, queres esforzarte máis, mellorar. Compras (gastas unha pasta) nunha cámara reflex, compras ata distintos obxetivos.  A cousa vai en aumento, todo son gastos, esforzos para que as receitas luzan mellor. Pero non era para min?  A que vén ese lucimento? 
En oito anos esto cambiou moito, tanto que agora ter un blogue coma este é ata cutre, agora o que se leva é poñer as receitas paso a paso, poñer vídeos, con edicións espectaculares. Parece que se non es un editor audiovisual  xa non es ninguén. 
O caso é que xa cansa, aburre e cada vez que queres poñer unha receita sentes que vives en outra época, que xa non estás actualizada.
Pois dixen que non, porque volvo a ter tódalas receitas en libretas, con mala letra, con  anotaciones, sen detalles, as veces non sei nin onde anotei, non as encontro e non podo volver a repetir aquela receita que tanto me gustou. O que fago moito é poñela na  páxina de facebook para poder recordarla, pero tamén a anoto en plan telegráfico e ás veces non volven a saírme igual porque me faltan esos detalliños tontos, pero que son tan  importantes.

Menuda parrafada para dicir que este espacio é meu, non é fantástico, nin espectacular, nin cuqui, pero é meu, é a miña libreta de receitas e nel vou anotar as miñas cousiñas, porque son importantes e persoais, e os toques persoais que lles dou son moi importantes para min, así que teño que intentar que se acaben as libretas desastre. E se as fotos non son espectaculares, e se o escenario non o é, tenme que dar igual, é a miña receita, comida e probada por min e polos meus e se está aquí é porque nos  gustou moito e imos  querer volver a comela. Eu non saco nada do blogue, non é un negocio. Internet  cambiou moito e agora todo se  convertiu nun negocio, xa non se fai nada por nada. Odio ir a páxinas e que salte publicidade todo o tempo. Agora xa non é nada auténtico. Pois o meu blogue, si.
Esta receita de hoxe é un dos meus inventos,  encantoume e ten que quedar anotada para repetir mil veces e se alguen ten o privilexio de probarla e lle gusta, pois  voume a alegrar moito.
Unhas amigas miñas comentaronme que compraban un biscoito de caramelo que lles gustaba moito, e eu como son de querer contentar a todos os que quero  púxenme mans á obra, no sei se se parece porque o orixinal non o probei, pero podo asegurar que este biscoito é un auténtico primor. Ah! E ás miñas amigas  gustoulles moito.



 En castellano
Yo abrí un blog con toda la ilusión de ser ordenada, de tener todas las recetas que me gustan ordenadas para volver a hacerlas cuando quiera. 
Al principio de mi vida repostera tenía apuntadas las recetas en hojas sueltas, desordenadas, sucias, no anotaba todos los detalles (que a veces no parecen importantes, pero resulta que cuando vuelves a hacerla no te acuerdas en que molde lo hiciste o el tiempo que esperaste...). 
Más tarde hice una carpetita en el ordenador e intentaba ser ordenada, le adjuntaba una foto y todo. Después de eso, me dije, pues podías abrir un blog, total ya las escribes..., y si abres un blog te obligas a redactarlas mejor, a especificar mejor todos los detalles. Así lo hice, que ilusión, publicaba cada poco, anotaba todos los detalles... De eso hace ya ocho años. 
La cosa fue evolucionando, y te esfuerzas por hacer mejores fotos, compras trapitos, vajilla, cubiertos..., buscas la mejor luz, vamos que te vas esforzando para que luzca.
Eso ya no llega, ya no llega la cámara digital, no, ves por otros blogs unas fotos espectaculares, y esa cámara digital ya es cutre, quieres esforzarte más, mejorar. Te compras (te gastas una pasta ) en una cámara réflex, más tarde hasta compras otros objetivos. La cosa va en aumento, todo son gastos, esfuerzos para que las recetas luzcan bien. ¿Pero no era para mi? ¿A que viene ese lucimiento?
Resulta que en ocho años esto ha cambiado tanto que ahora tener un blog como este es hasta cutre, ahora lo que se lleva es poner las recetas paso a paso, poner vídeos, con edición espectacular. Vamos que tenemos que convertirnos en expertos editores audiovisuales.
El caso es que ya cansa, aburre y cada vez que quieres poner una receta sientes ya que vives en otra época, que ya no estás actualizada. 
Pues me he dicho que no, porque vuelvo a tener todas las recetas en libretas, con mala letra, con cuatro anotaciones, sin detalles, a veces no sé ni donde anoté, no las encuentro y no puedo volver a repetir aquella receta que tanto me gustó. Lo que hago mucho es ponerla en la página de facebook para poder recordarla, pero también la anoto en plan telegráfico y a veces no vuelve a salirme igual porque me faltan esos detallitos tontos, pero que son tan  importantes.
Menuda parrafada para decir que este espacio es mío, no es fantástico, ni espectacular, ni cuqui, pero es mío, es mi libreta de recetas y en él voy anotar mis cositas, porque son importantes y personales, y los toques personales que les doy son muy importantes para mi, así que tengo que intentar que se acaben las libretas desastre. Y si las fotos no son espectaculares, y si el escenario no lo es, me tiene que dar igual, es mi receta, comida y probada por mi y por los míos y si está aquí es porque nos ha gustado mucho y vamos a querer volver a comerla. Yo no saco nada del blog, no es un negocio. Internet ha cambiado mucho y ahora todo se ha convertido en negocio, ya no se hace nada por nada. Odio ir a páginas y que salte publicidad todo el tiempo. Ahora ya no es nada auténtico. Pues mi blog, sí.
Esta receta de hoy es uno de mis inventos, me encantó y tiene que quedar anotada para repetir mil veces y si alguien tiene el privilegio de probarla y le gusta, pues me voy a alegrar mucho.
Unas amigas mías me comentaron que compraban un bizcocho de caramelo que les gustaba mucho, y yo como soy de querer contentar a todos los que quiero me puse manos a la obra, no sé si se parece porque el original no lo probé, pero puedo asegurar que este bizcocho es un auténtico primor. Ah! Y a mis amigas les gustó mucho.


INGREDIENTES
Para o toffe
250 de azucre
Auga (que molle o azucre)
200 ml de nata quente
50 g de manteiga
Para o biscoito
250 g de manteiga
5 ovos
140 g de azucre
20 g de concentrado de toffe
1 culleradiña de concentrado de vainilla
100 g de nata.
100 de queixo crema
450 g de fariña
6 g de royal
4 g de bicarbonato
pizca de sal
Todo o toffe (saen arredor de 325 g)
Podemos poñerlle unhas noces ( cantidade a gusto, uns 150 g)

En castellano
INGREDIENTES
Para el toffe
250 de azúcar
Agua (que moje el azúcar)
200 ml de nata caliente
50 g de mantequilla
Para el bizcocho
250 g de mantequilla
5 huevos
140 g de azúcar
20 g de concentrado de toffe
1 cucharadita de concentrado de vainilla
100 g de nata.
100 de queso crema
450 g de harina
6 g de royal
4 g de bicarbonato
pizca de sal
Todo el toffe (salen alrededor de 325 g)
Podemos ponerle unas nueces ( cantidad a gusto, unos 150 g)

ELABORACIÓN

O toffe
- Mollamos o azucre cun pouco de auga e quentamos ata que se vaia poñendo louro, coidado porque se nos pasamos é amargo, chéganos con que estea douradiño.
- Cando adquira a cor dourada, engadimos a nata quente. Coidado porque pode saltar, o caramelo está moi quente e o contraste pode facer que salte. Engadímolo aos poucos, por iso debe estar a nata quente para que o contraste sexa menos. Mesturamos ben e engadimos a manteiga.
- Volvemos á calor e removemos constantemente ata que espese ( eu póñoo no 4 de 9), uns cinco minutos.
- Deixamos arrefriar e reservamos, si somos capaces de non comérnolo a culleradas e non temos que facer outro.

O biscoito
- Derretemos a manteiga e deixamos que arrefríe.
- Batemos os ovos co azucre ata que queden escumosos.
- Engadimos os concentrados de toffe e de vainilla e seguimos batendo.
- Incorporamos a nata e o queixo, batemos. Seguir incorporando o toffe e seguir mesturando.
- Engadimos a fariña, o royal, o bicarbonato e a pizca de sal. Batemos ben.
- Só queda engadir a manteiga e mesturar ben todo o conxunto.
- Dálle un toque moi bo poñerlle unhas noces.
- A masa é bastante densa.
- Introducimos a masa nun molde cuberto con papel de fornear ou enmanteigado e enfariñado.
- Métese no forno quente a 180º durante unha hora.
- Queda un biscoito moi esponxado.





En castellano
ELABORACIÓN
El toffe
- Mojamos el azúcar con un poco de agua y calentamos hasta que se vaya poniendo rubio, cuidado porque si nos pasamos es amargo, nos llega con que esté doradito.
- Cuando adquiera el color dorado, añadimos la nata caliente. Cuidado porque puede saltar, el caramelo está muy caliente y el contraste puede hacer que salte. Lo añadimos poco a poco, por eso debe estar la nata caliente para que el contraste sea menos. Mezclamos bien y añadimos la mantequilla.
- Volvemos al calor y removemos constantemente hasta que espese ( yo lo pongo en el 4 de 9), unos cinco minutos.
- Dejamos enfriar y reservamos, si somos capaces de no comérnoslo a cucharadas y no tenemos que hacer otro.

El bizcocho
- Derretimos la mantequilla y dejamos que enfríe.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que queden espumosos.
- Añadimos los concentrados de toffe y de vainilla y seguimos batiendo.
- Incorporamos la nata y el queso, batimos. Seguir incorporando el toffe y seguir mezclando.
- Añadimos la harina, el royal, el bicarbonato y la pizca de sal. Batimos bien.
- Solo queda añadir la mantequilla y mezclar bien todo el conjunto.
- Le da un toque muy bueno ponerle unas nueces.
- La masa es bastante densa.
- Introducimos la masa en un molde cubierto con papel de hornear o enmantequillado y enharinado.
- Se mete en el horno caliente a 180º durante una hora.
- Queda un bizcocho de lo más esponjoso.



BOLOS BLAA

$
0
0
BOLLOS BLAA

Que marabilla de pans, son unha auténtica delicia. Os meus preferidos para o almorzo. Son perfectos, tanto valen para doce como para salgado. Sempre os teño no conxelador, non poden faltar.
Encántame o pan, son "panadicta", todo con pan sabe mellor.
Estes bolos descubrinos de casualidade, están en moitos blogues, son típicos irlandeses. Todas as receitas que vin pola rede son iguais. Pero a miña está un pouco cambiada, non sería eu se non cambio as receitas e as adapto ás miñas manías. Esta é a miña versión destes boliños tenros, delicados e saborosos.
En castellano
Que maravilla de panes, son una auténtica delicia. Mis preferidos para el desayuno. Son perfectos, tanto valen para dulce como para salado. Siempre los tengo en el congelador, no pueden faltar.
Me encanta el pan, soy "panadicta", todo con pan sabe mejor.
Estos bollos los descubrí de casualidad, están en muchos blogs, son típicos irlandeses, Todas las recetas son iguales. Peros la mía está un poco cambiada, no sería yo si no cambio las recetas y las adapto a mis manías. Esta es mi versión de estos bollitos tiernos, delicados y sabrosos.




Ingredientes
700 g de fariña de forza ( uso Harimsa)
390 g de agua
25 g de leite en po ( se non temos tampouco pasa nada, na receita orixinal non leva)
30 g de manteiga
10 g de sal
20 g de azucre
3 g de levadura seca de panadería (de maizena)

En castellano
Ingredientes
700 g de harina de fuerza (uso Harimsa)
390 g de agua
25 de leche en polvo (si no tenemos tampoco pasa nada, en la receta original no lleva)
30 g de mantequilla
10 g de sal
20 g de azúcar
3 g de levadura seca de panadería (de maizena)





ELABORACIÓN
- Eu fago a masa na panificadora. Primeiro os líquidos, neste caso a auga, logo o sal , o azucre, o leite en po, e a manteiga derretida. A continuación a fariña e a levadura. Amasado de quince minutos.
- Se non temos panificadora, depositamos nun recipiente amplo a fariña, o azucre, o leite en pó e a levadura e mezclamos. A continuación engadimos a auga e a manteiga derretida, e o sal. Mesturamos ben o conxunto, deixamos repousar durante unha media hr e logo amasamos. Para darnos menos traballo, dámoslle pequenos amasados e repousos, así pouco a pouco a masa vai collendo elasticidade. Debe quedar unha masa lisiña.
- Boleamos e deixamos repousar tapada ata que dobre o volume. O tempo dependerá da temperatura ambiente, no verán poden ser dúas hrs e no inverno tres. No que temos que fixarnos é no volume.
- Cando a masa está ben inchada pasámola a unha superficie de traballo e dividímola en pezas de uns 100 g e facemos boliñas (saen 12 pans)
- Depositamos as bolas de masa nunha bandexa de forno (de 42x29) cuberta con papel de forno, sin tocarse, pero que cando medren se xunten (esa é a forma característica deste tipo de pan).
- Cando dobren o volume, o tempo que lle leve volve a depender da temperatura, pode ser hora e media, dúas, tres, depende, metémolos no forno que xa temos quente a 200º  por espacio de 25 min. Antes de metelos no forno podemos pineirarlle unha pouca fariña por encima, que lle dan ese toque propio.
- Coidadiño con eles que igual nin ao conxelador van, un detrás de outro é moi difícil resistirse a estes encantadores boliños.




En castellano
ELABORACIÓN

Yo hago la masa en la panificadora. Primero los líquidos, en este caso el agua, luego la sal , el azúcar, la leche en polvo, y la mantequilla derretida. A continuación la harina y la levadura. Amasado de quince minutos.

- Si no tenemos panificadora, ponemos en un recipiente amplio la harina, el azúcar, la leche en polvo y la levadura y mezclamos, La continuación añadimos el agua y la mantequilla derretida, y la sal. Mezclamos bien el conjunto, dejamos reposar durante una media hr y luego amasamos. Para darnos menos trabajo, le damos pequeños amasados y reposos, así poco a poco la masa va cogiendo elasticidad. Debe quedar una masa lisita.
- Boleamos y dejamos reposar tapada hasta que doble el volumen. El tiempo dependerá de la temperatura ambiente, en verano pueden ser dos hrs y en invierno tres. En lo que tenemos que fijarnos es en el volumen.
- Cuando la masa está bien hinchada la pasamos la una superficie de trabajo y la dividimos en piezas de unos 100 g y hacemos bolitas (salen 12 bollitos)
- Depositamos las bolas de masa en una bandeja de horno(de 42x29)  cubierta con papel de horno, sin tocarse, pero que cuando crezcan se junten (esa es la forma característica de este tipo de pan).
- Cuando doblen el volumen, el tiempo que le leve vuelve a depender de la temperatura, pode ser hora y media, dos, tres, depende, los metimos en el forno que ya tenemos caliente a 200º por espacio de 25 min. Antes de meterlos en el horno podemos tamizarle un poco de harina por encima, que le dan ese toque propio.
- Cuidadito con ellos que igual ni al congelador van, uno detrás de otro es muy difícil resistirse a estos encantadores bollitos.

A TORTA DE CHOCOLATE

$
0
0

LA TARTA DE CHOCOLATE

Pois si, podemos dicir que se trata de A TORTA DE CHOCOLATE, así con maiúsculas, en negriña e subliñado. Debo dicir que non son moi fan das tortas de chocolate, iso faina aínda mellor, porque encantoume. A pesar de non ser fan das tortas de chocolate, si tiña a teima de facer unha torta chocolatosa a tope. O detonante desta foi atopar no super  unhas grosellas e dicirme " que bonitas quedarían decorando unha torta de chocolate". Empecei na procura dunha torta, tomei nota, mirei varias, fixen apuntes e finalmente elaborei a miña receita, a partir de outras. E acertei de cheo porque aos que morren polas tortas de chocolate encantaralles e aos que non nos entusiasman tamén.

En castellano
Pues sí, podemos decir que se trata de LA TARTA DE CHOCOLATE, así con mayúsculas, en negrita y subrayado. Debo decir que no soy muy fan de las tartas de chocolate, eso la hace todavía mejor, porque me encantó. A pesar de no ser fan de las tartas de chocolate, si tenía el capricho de hacer una tarta chocolatosa a tope. E detonante de esta fue encontrar en el super unas grosellas y decirme " que bonitas quedarían decorando una tarta de chocolate". Empecé a buscar la tarta ideal, tomé nota, miré varias, hice apuntes y finalmente elaboré mi receta, a partir de otras. Y acerté de pleno porque a los que mueren por las tarta de chocolate les encantará y a los que no le entusiasman también.





INGREDIENTES (para molde de 18 cm)
Biscoito
2 ovos
280 g de azucre
120 g de aceite (xirasol ou oliva suave)
240 ml de buttermilk
1 culleradiña de concentrado de vainilla
220 g de fariña
60 g de cacao
culleradiña de royal e de bicarbonato
120 g de auga morna, ou café. Eu púxenlle café soluble.
Cobertura e recheo
200 ml de nata
250 g de chocolate para postres
70 g de manteiga
Marmelada de framboesa, de kiwi, de laranxa... (é opcional, aínda que lle da un toque moi bo)

En castellano
Ingredientes (para molde de 18 cm)
Bizcocho
2 huevos
280 g de azúcar
120 g de aceite (de girasol u oliva suave)
240 ml de buttermilk
1 cucharadita de concentrado de vainilla
220 g de harina
60 g de cacao
Cucharadita de royal y de bicarbonato
120 g de agua templada, o café (en este caso le puse al agua una cucharadita de café soluble)
Cobertura y relleno
200 ml de nata
250 g chocolate de cobertura
70 g de mantequilla
Mermelada de frambuesa, de kiwi, de naranja... ( es opcional, aunque le dará un toque muy bueno)



ELABORACIÓN
Primeiro explicar que é iso da Buttermilk. Pois non sei se se pode atopar nos supermercados, eu nunca a vin. Pero pódese facer na casa de dúas formas:
Método 1: engadirlle a 240 ml de leite enteira unha culleradiña de limón ou de vinagre e deixar repousar. O leite cortarase e xa temos a buttermilk.
Método 2: Bater 500 ml de nata, bater sen piedade ata que vexamos que se separa en líquido e sólido. O líquido é a buttermilk e o sólido é manteiga. Escorrémolo cun pano de algodón e xa temos as dúas substancias marabillosas. A manteiga é cremosa e fantástica.
A min persoalmente gústame máis o método 2, aínda que o 1 para unhas prisas tamén nos vale.


En castellano
ELABORACIÓN
Primero explicar que es eso de la buttermilk. Pues no sé si se puede encontrar en los supermercados, yo no la vi nunca. Pero se puede hacer en casa de dos formas:
Método 1: agregarle a 240 ml de leche entera, una cucharadita de limón o de vinagre y dejar reposar. La leche se cortará y ya tenemos la buttermilk.
Método 2: batir 500 ml de nata, batir sin piedad hasta que veamos que se separa en líquido y sólido. El líquido es la buttermilk y el sólido es mantequilla. Lo escurrimos con un  paño de algodón y ya tenemos las dos sustancias maravillosas. La mantequilla es cremosa y fantástica.
A mi personalmente me gusta más el método 2, aunque el 1 para unas prisas también nos vale.





Biscoito
- Bater os ovos co azucre ata que queden cremosos.
- Incorporar pouco a pouco o aceite e seguir batendo. A continuación facemos o mesmo coa buttermilk e a vainilla.
- Por outra banda temos a fariña, o royal, o bicarbonato e o cacao. Mesturámolo co anterior ata que estea perfectamente incorporado.
- Por último engadimos a auga morna ou café. Se poñemos café prometo que non se nota nada, din que se intensifica máis o sabor do chocolate. 
- Metemos a masa nun molde de 18 cm cuberto con papel de forno ou enmanteigado e enfariñado.
- Introducimos no forno xa quente a 200º durante 20 min, baixar a 180º con ventilador media hr máis (aclarar que esto vai ben no meu forno, cada un debe saber como vai mellor o seu forno cos biscoitos).
- Deixamos enfriar e cortamos en dous. Se se foma copete e queremos que a torta quede lisa, igualámolo cortándolle o copete.
Recheo e cobertura
- Quentamos os 200 ml de nata, engadimos o chocolate e a manteiga e mesturamos ata que o chocolate e a manteiga se derretan.
- Deixámolo repousar ata que enfríe. Podemos metelo unha hr na neveira para que colla máis consistencia.
Montaxe da torta
- Untamos unha das metades do biscoito coa crema de chocolate. cubrimos coa outra. Para que quede máis bonita a torta poñemos na parte superior a base do biscoito porque está máis lisa e coa forma máis perfecta. Antes de poñerlle o chocolate podemos untar con un pouco de marmelada, dalle un toque moi bo, unha marmelada un pouco áceda, de frambuesa, de kiwi ou de laranxa, son perfectas.
- Untamos toda toda a superficie da torta coa crema de chocolate, sen usala toda. Metemos na neveira e deixamos que endureza. 
Por último, untamos co resto da crema de chocolate e dámoslle a forma que máis nos guste, neste caso, como eu lle chamo, un pouco "despeiteado".
- O chocolate traballase mellor con el se está un pouco na neveira, sen chegar a estar moi duro.
- Podemos decorar co que máis nos guste, neste caso, con froitos vermellos. Creo que as froitas lle quedan moi ben, dependendo da temporada unhas ou outras, o frescor das froitas combina perfectamente co chocolate.




En castellano


Biscoito

- Batir los huevos con el azúcar hasta que queden cremosos.
- Incorporar poco a poco el aceite y seguir batiendo. A continuación hacemos lo mismo con la buttermilk y la vainilla.
- Por otra parte tenemos la harina, el royal, el bicarbonato y el cacao. Lo mezclamos con lo anterior hasta que esté perfectamente incorporado.
- Por último añadimos el agua tibia o café. Si ponemos café prometo que no se nota nada, dicen que se intensifica más el sabor del chocolate. 
- Metemos la masa en un molde de 18 cm cubierto con papel de horno o enmantequillado y enharinado.
- Introducimos en el horno ya caliente a 200º durante 20 min, bajar la 180º con ventilador media hr más (aclarar que esto va bien en mi horno, cada uno debe saber cómo va mejor su horno con los bizcochos).
- Dejamos enfriar y cortamos en dos. Si se foma copete y queremos que la tarta quede lisa, lo igualamos cortándole el copete. Esta orate será la base de la tarta.
Relleno y cobertura
- Calentamos los 200 ml de nata, añadimos el chocolate y la mantequilla y mezclamos hasta que el chocolate y la mantequilla se derritan.
- Lo dejamos reposar hasta que enfríe. Podemos meterlo una hr en la nevera para que coja más consistencia.
Montaje de la tarta
- Untamos una de las mitades del bizcocho con la crema de chocolate, cubrimos con la otra. Para que quede más bonita la tarta ponemos en la parte superior la base del bizcocho porque está más lisa y con la forma más perfecta. Antes de ponerle el chocolate podemos untar con uno poco de mermelada, le da un toque muy bueno, una mermelada uno poco ácida, de frambuesa, de kiwi o de naranja, son perfectas.
- Untamos toda toda la superficie de la tarta con la crema de chocolate, sin usarla toda. Metemos en la nevera y dejamos que endurezca. 
Por último, untamos con el resto de la crema de chocolate y le damos la forma que más nos guste, en este caso, como yo le llamo, un poco "despeinado".
- Se trabaja mejor con el chocolate si está un poco en la nevera, sin llegar a estar muy duro.
- Podemos decorar con lo que más nos guste, en este caso, con frutos rojos. Creo que las frutas le quedan muy bien, dependiendo de la temporada unas u otras, el frescor de las frutas combina perfectamente con el chocolate.


ESPIRAIS DE NOCES.

$
0
0
ESPIRALES DE NUECES

Este é outro deses experimentos que tanto me gustan a min. Nin probei o orixinal, pero a min se me provocan  con algo aí estou experimentando.
 Resulta que a miña amiga Paula comprou un brioche con noces nunha cafetería de A Coruña ao cal denominaron "caroleiro", que ao parecer é moi popular dunha pasteleria de Santa Cruz. Ela díxome que era riquísimo, foi suficiente para intentar reproducilo, ao meu xeito, claro, porque eu non o probei, só vin unha foto. Por suposto,  deille a Paula una anaco, díxome que non era igual, pero que estaba mellor (encántanme as miñas amistades, sempre está mellor o meu).
Teño ganas de probar o orixinal e poder determinar se acertei en algo. Aínda que non acertara o experimento resultou espectacular e non o digo eu soa, dixérono todos os que o probaron. Pasa a ser un dos meus habituais para sempre. Merecía unha entrada para que o mundo tivera a oportunidade de poder facer esta marabilla.

En castellano
Este es otro de esos experimentos que me gustan a mi. Ni probé el original, pero a mi si me provocan con algo ahí estoy experimentando.
Resulta que mi amiga Paula compró un brioche con pasas en una cafetería de A Coruña, al que denominaron "caroleiro", que al parecer es muy popular en una pastelería de Santa Cruz. Ella me dijo que estaba riquísimo, eso fue suficiente para que intentara reproducirlo, eso sí, sin ni siquiera probarlo, solo de foto. Por supuesto, le di un trozo a Paula, y su comentario fue que no era exactamente igual, pero que estaba mejor el mío ( da gusto tener amistades que siempre me dicen que está mejor lo que hago yo).
Tengo ganas de probar el original y determinar lo que me he aproximado. De todas formas, se aproxime o no, el intento ha valido la pena porque está delicioso, y no lo digo solo yo, todos los que lo han probado lo confirman. Pasa a ser uno de mis habituales, de mis clásicos para siempre.
Esta delicia se merecía una entrada y que el mundo pueda hacerla y disfrutarla.







Ingredientes
Masa 
500 g de fariña de forza (harimsa)
50 g de masa nai (se non temos podemos facer un prefermento con 30 g de fariña e 30 g de auga e unha punta de coitelo de levadura)
2 g de levadura de panadería (de maizena) 
100 g de leite 
100 g de nata
3 ovos  (deixando un pouco para pintar)
8 g de sal
100 g de azucre
Esencia de vainilla ou azucre vainilla
100 g de manteiga a temperatura ambiente
Recheo 
80 g de manteiga a temperatura ambiente 
60 g de azucre branco
200 g de noces
Glaseado
50 g de manteiga
50 g de azucre



En castellano
Masa
500 g de harina de fuerza (harimsa)
5 g de masa madre (si no tenemos podemos hacer un prefermento con 30 g de agua, 30 g de harina y una punta de chuchillo de lavadura)*
2 g de levadura de panadería (de maizena)
100 g de leche 
3 huevos (dejamos un poco para pintar)
8 g de sal
100 g de azúcar
Azúcar vainilla o esencia
100 g de mantequilla a temperatura ambiente
Relleno
80 g de mantequilla a temperatura ambiente
60 g de azúcar blanco
Glaseado
50 g de mantequilla
50 g de azúcar



Elaboración
Masa
 Usei 50 g de masa nai porque lle teño moita querencia, pero non todo o mundo ten masa nai. A miña experiencia dime que coa masa nai queda unha masa final mellor. Se non temos masa nai, evidentemente, non a podemos usar, pero podemos elaborar un prefermento. O día antes de elaborar a masa mesturamos 30 g de auga con 30 g de fariña e unha pizquiña de levadura (unha puntiña de coitelo). Deixámolo repousar un día na neveira ou unhas dez hrs a temperatura ambiente.
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite, nata, ovos, masa nai ou prefermento , o sal, o azucre, azucre vainilla ou esencia e para rematar a fariña e a levadura. Eu doulle tres amasados no programa de só amasado. Incorporo a manteiga no segundo amasado. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite. Cando deixamos fermentar a masa sempre debe estar tapada con film.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, nata, ovos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
 - Unha vez fermentada estiramos a masa en forma de rectángulo nunha superficie lixeiramente enfariñada.
- Untamos a superficie da masa coa manteiga branda e por encima esparcimos as noces lixeiramente troceadas (eu trocéaoas  na propia bolsa antes de abrila, pasándolle o rodelo ou con un martelo) e espearcimos o azucre. Tamén podemos mesturar o azucre coa manteiga.




- Envolvemos a masa en forma de rulo, eu fágoo pola parte máis longa.
- O rulo formado divídoo en 12 porcións porque son as que se axeitan ao molde que uso, un molde de cristal de 24x32. Dispoñemos as porcións no molde cuberto con papel de fornear ou enmanteigado.




-  Tapamos e deixamos que fermenten, ata dobrar o seu volume. En ocasións métoo na neveira toda a noite e logo a temperatura ambiente un par de horas, todo depende da temperatura ambiente.
- Pintamos con ovo a superficie.
- Forneamos a 180º durante media hora. Si vemos que se doura demasiado na superficie cubrimos con papel de prata.
- Cando o sacamos do forno pintamos con manteiga e espolvoreamos azucre.





En castellano
Elaboración
Masa
*Yo usé 50 g de masa madre porque le tengo mucha querencia, pero no todo el mundo tiene masa madre. Mi experiencia me dice que con la masa madre queda una masa final mejor. Si no tenemos masa madre, evidentemente, no la podemos usar, pero podemos elaborar un prefermento. El día antes de elaborar la masa mezclamos 30 g de agua con 30 g de harina e una pizquita de levadura (una puntita de cuchillo). Lo dejamos reposar un día en la nevera o unas diez hrs a temperatura ambiente.

- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, masa madre o el prefermento, nata, huevos, la sal, el azúcar, la esencia de vainilla o azúcar vainilla y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy tres amasados en el programa de solo amasado, incorporo la mantequilla en el segundo amasado. Al acabar quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado. Tapamos la masa para que no se reseque.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche,nata, masa madre o prefermento, los huevos, la esencia  y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.




- Una vez fermentada estiramos la masa en forma de rectángulo en una superficie ligeramente enharinada. 
- Untamos la superficie de la masa con la mantequilla blanda y por encima esparcimos las nueces picadas y el azúcar.
- Enrollamos la masa formando un rulo, yo lo hago por la parte más larga.
- Cortamos porciones, yo hago 12 porciones porque es el número ideal para el molde que uso de 24x32, que vamos disponiendo en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear o engrasada. Disponemos las porciones un poco separadas, al fermentar ya se unirán.
- Tapamos y dejamos que fermenten hasta doblar su volumen, el tiempo depende de la temperatura ambiente. También podemos dejarlo en la nevera durante toda la noche y sacarlo un par de horas antes de hornear.
- Pintamos con huevo.
- Horneamos a 180º durante media hora. Si vemos que se dora demasiado en la superficie cubrimos con papel de plata.
- Al sacarlo del horno lo pintamos con mantequilla y espolvoreamos con azúcar.



BOLIÑOS DE LARANXA RECHEOS DE CREMA DE ABELÁS E CHOCOLATE

$
0
0
BOLLITOS DE NARANJA RELLENOS DE CREMA DE AVELLANAS Y CHOCOLATE

Este boliños teñen as súas voltas, certa..., ía chamarlle complicación, pero non é complicación a palabra axeitada; máis ben  necesitamos facer algunhas cousas previamente para obter o resultado final. Temos que confitar previamente as laranxas e facer a crema de abelás (esta última podemos comprala, pero non sería o mesmo). Quero dicir que a elaboración destes boliños non é para unhas prisas.
Aínda que se temos a laranxa confitada previamente xa temos parte do traballo feito e será moito máis rápido. Logo é facer unha masa común e listo.
Eu tódolos anos polo Nadal fago laranxa confitada para o roscón e porque os laranxeiros da casa están cheos de laranxas das boas. 
Vou explicar nesta entrada como se fan as laranxas confitadas e tamén a crema de abelás.
Pode resultar moi entretido todo o proceso. 



En castellano
Estos bollitos tienen sus vueltas, cierta..., iba a llamarle, complicación, pero no es complicación la palabra adecuada; más bien necesitamos hacer algunas cosas previamente para obtener el resultado final. Tenemos que confitar previamante las naranjas y hacer la crema de avellanas ( esta última podemos comprarla, pero no sería lo mismo). Quiero decir que la elaboración de estos bollitos no es para unas prisas.
Si tenemos las naranjas confitadas previamente ya tenemos parte del trabajo hecho y será mucho más rápido, El resto es hacer una masa común y listo.
Yo todos los años por Navidades hago naranjas confitadas para el roscón y porque los naranjos de casa están llenos de naranjas de las buenas.
Voy a explicar en esta entrada como hacer las naranjas confitadas y también la crema de avellanas.
Puede resultar muy entretenido todo el proceso.



LARANXAS CONFITADAS
Hai moitas receitas pola rede, probei de varias formas e esta é a mellor, practicamente non ten nada de amargor. Fun elaborando a miña propia forma de confitar as laranxas.
Ingredientes
Laranxas
Auga
Azucre
sal
Elaboración
- Lavamos as laranxas e cortámolas en rodas finas coa pel.
- Dispoñemos nunha pota ampla e cubrimos con auga fría e unha cullerada de sal.
- Deixamos que ferva durante uns cinco minutos.
- Tiramos a auga e lavamos as rodas de laranxa con moito coidado de non rompelas.
- Volvemos a dispor as laranxas na pota con auga (agora sen sal). Esperamos a que ferva e deixámolas cinco minutos, non fervendo senón rompen, só con un pequeno burbulleo.
- Volvemos a tirar a auga e lavamos as laranxas con auga fría. Repetimos a operación de ferver as laranxas e lavalas unha vez máis.
- Cando xa estean fervidas tres veces, volvemos a lavalas e pesámolas. 
- Dispomos as laranxas na pota e engadimos o mesmo peso de auga e de azucre.
- Poñemos ao calor e esperamos que ferva, logo con pequeno burbulleo durante unha media hora. Tapamos con film e repousarán por espazo de 8 ou 12 horas, sempre buscando que se adapte aos nosos horarios.
- Despois do repouso, engadimos un pouco máis de azucre, eu engadín 100 gr para algo máis de medio quilo de laranxas. Deixamos que ferva e que coza durante uns vinte minutos. Volvemos a tapar e repousar.
- Pasado o repouso, volvemos a botarlle algo máis de azucre e volve a cocer. 
- Pode ser que neste paso xa vexamos que están. A auga xa non é auga senón almíbar e as laranxas están melosas e brillantes. Se non é así volvemos a repetir. A min non me fixo falta. Neste paso xa dei por rematado o proceso.
- Necesitamos un par de días para ter as nosas laranxas confitadas, pero non necesitan moita atención pola nosa parte. 



En castellano
Ingredientes (no pongo cantidades porque depende lo que queramos hacer)
Naranjas
Agua
Azúcar
Sal
Elaboración
- Lavamos las naranjas y las cortamos en rodajas finitas con la piel.
- Disponemos las naranjas en una olla amplia y cubrimos con agua fría y con una cucharada de sal.
- Dejamos que hierva durante unos cinco minutos. Nunca debe hervir fuerte, un pequeño burbujeo.
- Tiramos a auga y lavamos las rodajas de naranja  con mucho cuidado de no romperlas.
- Volvemos a disponer las naranjas en la olla con agua (ahora sin sal). Esperamos a que hierva  y las dejamos cinco minutos, no hirviendo sino  rompen.
- Volvemos a tirar el agua y lavamos las naranjas con agua fría. Repetimos la operación de hervir las naranjas y lavarlas una vez más.
- Cando ya estén hervidas tres veces, volvemos a lavarlas y las pesamos. 
- Disponemos las naranjas en la olla y añadimos el mismo peso de agua y de azúcar que el peso de las naranjas.
- Ponemos al calor y dejamos que hierva, las dejamos con un pequeño burbujeo durante una media hora. Tapamos con film y dejamos por espacio de 8 o 12 horas, siempre buscando que se adapte a nuestros horarios.
- Después del reposo, añadimos un poco más de azúcar, yo añadí 100 gr para algo más de medio quilo de naranjas. Dejamos que hierva y que cueza durante unos veinte minutos. Volvemos a tapar y reposar.
- Pasado el reposo, volvemos a echarle algo más de azúcar y volver a cocer. 
- Puede ser que en este paso ya veamos que están. El agua ya no es agua sino almíbar e las naranjas están melosas y brillantes. Si non es así volvemos a repetir. A mi no me hizo falta. En este paso ya di por acabado el proceso.
- Necesitamos un par de días para tener  nuestras naranjas confitadas, pero no necesitan mucha atención por nuestra parte. 


 CREMA DE ABELÁS E CHOCOLATE (NUTELLA CASEIRA)
Ingredientes 
100 gr de abelás torradas 
200 gr de chocolate fondant con leite 
1 Chisco de sal 
200 ml de leite enteiro 
90 gr de azucre normal 
2 Culleradiñas de aceite de oliva 
Esencia de vainilla ou un sobre de azucre vainilla
En castellano
Ingredientes
100 gr de avellanas tostadas
200 gr de chocolate fondant con leche
1 Pizca de sal
200 ml de leche entera
90 gr de azúcar normal
2 Cucharaditas de aceite de oliva
- Esencia de vainilla o un sobre de azúcar vainilla
Preparación 
- Trituramos as abelás torradas e peladas cunha picadora ou procesador de alimentos ata formar unha pasta. Debe quedar unha pasta case líquida xa que a abelá empezará a soltar o aceite que ten. 
- Fundimos o chocolate co chisco de sal. 
- Engadimos ao procesador onde tiñamos as abelás trituradas o chocolate fundido e o leite e o azucre. Seguimos triturando. No meu caso tiven que pasar as abelás a outro recipiente máis amplo e engadir os demais ingredientes pois non me cabía no recipiente no que triturei as abelás e seguín o proceso co batedor eléctrico.
- Para rematar pomos o aceite de oliva, e a esencia de vainilla. Seguimos batendo para que se mesture todo ben. 
- Neste punto teremos unha mestura bastante líquida. Envasamos e refrixeramos unhas horas, aínda que o máis recomendable é deixar un día enteiro en frío para ter a textura correcta. 


En castellano
Preparación
- Trituramos las avellanas tostadas y peladas con una picadora o procesador de alimentos hasta formar una pasta. Debe quedar una pasta casi líquida ya que la avellana empezará a soltar el aceite que tiene.
- Fundimos el chocolate con la pizca de sal.
- Añadimos al procesador donde teníamos las avellanas trituradas el chocolate fundido y la leche y el azúcar. Seguimos triturando. En mi caso pasé las avellanas a otro recipiente y allí le añadí el resto de los ingredientes porque en el que usé para triturar las avellanas no me cabía todo. Seguí mezclando con una batidora.
- Por último ponemos el aceite de oliva y la esencia de vainilla. Seguimos batiendo para que se mezcle todo bien.
- En este punto tendremos una mezcla bastante líquida. Envasamos y refrigeramos unas horas, aunque lo más recomendable es dejarlo un día entero en frío para tener la textura correcta.




OS BOLIÑOS
Ingredientes 
500 g de fariña de forza (harimsa)
3 g de levadura de panadería (de maizena) 
O zume dunha laranxa (eran 80 g)
Leite ata completar 230 g (foron 150 g)
Raiadura de dúas laranxas
1 cullerada de almíbar de confitar laranxas
20 gr de leite en pó
2 ovos  (deixando un pouco para pintar)
8 g de sal
100 g de azucre
Esencia de vainilla ou azucre vainilla
80 g de manteiga a temperatura ambente

En castellano
Ingredientes
500 g de harina de fuerza (harimsa)
3 g de levadura de panadería (de maizena)
El zumo de una naranja (eran 80 g)
180 g de leche (en total serán 230 g de líquido)
Ralladura de dos naranjas
Una cucharada de almíbar de confitar las naranjas
20 g de leche en polvo
2 huevos (dejamos un poco para pintar)
8 g de sal
100 g de azúcar
Azúcar vainilla o esencia
80 g de mantequilla a temperatura ambiente





Elaboración
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite, zume, ovos, o sal, o azucre, azucre vainilla ou esencia, as raiaduras, o almíbar, o leite en pó e para rematar a fariña e a levadura. Eu doulle tres amasados no programa de só amasado. Incorporo a manteiga no segundo amasado. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas (poden ser tres ou catro agora no inverno), dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto  a masa na neveira durante toda a noite. Cando deixamos fermentar a masa sempre debe estar tapada con film.
- Se non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura, o leite en pó e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos os líquidos e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos. Debemos amasar moito de xeito que a masa quede elástica.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Unha vez fermentada a masa dividimos en pequenas porcións de uns 60 g.  aplanamos e introducimos no centro a crema de abelás. Cerramos a masa formando bola ou boliño alongado.
- Dispomos nunha bandexa cuberta con papel de forno e deixamos fermentar ata que dobren o volume (o tempo dependerá da temperatura ambiente ou da cantidade de levadura, que podemos aumentar se temos presa), sempre tapado con un paño ou con film. No inverno podemos deixalo a temperatura ambiente toda a noite.
- Encender o forno a 180º e deixar que acade esa temperatura. Mentras pintamos os boliños con ovo, cubrimos a superficie con azucre que humedecemos con un chorro de zume de laranxa e coroamos con anaquiños de laranxa confitada.
- Forneamos durante uns vinte minutos. Se vemos que se tostan moito cubrimos con papel de prata.



En castellano
Elaboración masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, zumo de naranja, huevos, la sal, el azúcar, el almíbar, la leche en polvo,  la esencia de vainilla o azúcar vainilla y por último la harina y la levadura. Yo le doy tres amasados en el programa de solo amasado, incorporo la mantequilla en el segundo amasado. Al acabar quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado. Tapamos la masa para que no se reseque.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen, en invierno pueden ser cuatro o cinco horas. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura, la leche en polvo  y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el zumo, los huevos, el almíbar, la esencia  y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos. Necesita mucho amasado para que nos quede una masa esponjosa, el amasado Betinet es el más indicado.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada la masa dividimos en pequeñas porciones de unos 60 g.  aplanamos e introducimos en el centro la crema de avellanas. Cerramos la masa formando bola o bollito alargado.
- Disponemos en una bandeja cubierta con papel de horno y dejamos fermentar hasta que doblen el volumen (el tiempo dependerá de la temperatura ambiente o de la cantidad de levadura, que podemos aumentar si tenemos prisa), siempre tapado con un paño o con film. En invierno podemos dejarlo a temperatura ambiente toda a noche.
- Encender el horno a 180º e dejar que alcance esa temperatura. Mientras pintamos los bollitos con huevo, cubrimos la superficie con azúcar que humedecemos con un chorro de zumo de naranja y coronamos con trocitos de naranja confitada.
- Horneamos durante unos veinte minutos. Si vemos que se doran mucho cubrimos con papel de plata.



BISCOITO TIPO TÍA MILDRED DE KIWI CON COBERTURA DE CHOCOLATE

$
0
0
BIZCOCHO TIPO TÍA MILDRED DE KIWI CON COBERTURA DE CHOCOLATE

Toda a vida me gustou este biscoito, o Tía Mildred con recheo de kiwi e cobertura de chocolate. Sempre é difícil emular doces comerciais, e certamente non é igual, pero é delicioso e ademáis caseiro.
Son moi teimuda á hora de facer algúns doces e fago probas e máis probas ata conseguir o que quero, ás veces non o consigo, pero consigo outra cousa que igual está mellor que o que quería. Estamos ante un caso deses. Trátase dun biscoito sinxelo de facer e máis sinxelo de comer.

En castellano
Toda la vida me gustó este bizcocho, el Tía Mildred con relleno de kiwi y cobertura de chocolate. Siempre es difícil emular dulces comerciales, y ciertamente no es igual, pero es delicioso y además casero.
Soy muy testaruda a la hora de hacer algunos dulces y hago pruebas y más pruebas hasta conseguir lo que quiero, a veces no lo consigo, pero consigo otra cosa que igual está mejor que lo que quería. Estamos ante un caso de esos. Se trata de un bizcocho sencillo de hacer y más sencillo de comer.



Ingredientes
250 g de manteiga
5 ovos
250 g de azucre
100 g de nata
150 de queixo crema
Raiadura dun limón
zume de limón
350 g de fariña
1 sobre de Royal
Marmelada de kiwi
Cobertura de chocolate: 200 g de chocolate e 50 g de nata

En castellano
Ingredientes
250 g de mantequilla
5 huevos
250 g de azúcar
100 g de nata
150 g de queso crema
Ralladura de limón
Zumo de un limón
350 g de harina
1 sobre de Royal
Mermelada de kiwi
Cobertura de chocolate: 200 g de chocolate y 50 g de nata



Elaboración
- Derretemos a manteiga e deixamos que arrefríe.
- Batemos os ovos co azucre ata que queden escumosos.
- Incorporamos a nata e o queixo, batemos. Engadir a raiadura e o zume e seguir mesturando.
- Engadimos a fariña, o royal. Batemos ben.
- Só queda engadir a manteiga e mesturar ben todo o conxunto.
- A masa é bastante densa.
- Introducimos 3/4 da masa nun molde cuberto con papel de fornear ou enmanteigado e enfariñado. Facemos dous surcos para introducir a marmelada, podemos axudarnos dunha manga pasteleira. Cubrimos co resto da masa.



- Métese no forno quente a 180º durante unha hora.
Cobertura:
Derretemos o chocolate coa nata e cando o biscoito enfríen cubrímolo con el.



En castellano
Elaboración
- Derretimos la mantequilla y dejamos que enfríe.
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que queden espumosos.
- Incorporamos la nata y el queso, batimos. Añadir la ralladura de limón y el  zumo y seguir mezclando.
- Añadimos la harina, el royal. Batimos bien.
- Solo queda añadir la mantequilla y mezclar bien todo el conjunto.
- Introducimos 3/4 de la masa en un molde cubierto con papel de hornear o enmantequillado y enharinado. Hacemos dos surcos para introducir la mermelada, podemos ayudarnos de una manga pastelera. Cubrimos con el resto de la masa.
- Se mete en el horno caliente a 180º durante una hora.
Cobertura
Derretimos el chocolate con la nata y cuando el bizcocho esté frío lo cubrimos con él.



EMPANADA DE MILLO CON BERBERECHOS

$
0
0
EMPANADA DE MAÍZ CON BERBERECHOS

As tradicións é importante conservalas. Recordo de nena ver a miña avoa facer esta empanada e logo encantábame  "chuchar" dentro dos berberechos. 
Dende que teño esta afición pola cociña sempre tiven na idea facer esta empanada, pero non me cría capaz de facela coma miña avoa e decepcionarme. 
Ela deixounos hai 19 anos e daquela eu non preguntaba receitas nin me interesaba polas tradicións, só comía e listo. Os poucos anos non nos deixan ver máis alá.
Por fín atrevinme e resultou fantástica, riquísima. Encheume de felicidade ver a meus pais gozando dela e non saber parar de comer, dicíndome que quizáis era a mellor que comeran nunca. Proba superada e un recordo vivo de miña avoa á que adoraba.
Algo curioso tamén é que os berberechos vaian con cuncha e todo, pois si, así solta toda a salsiña e é moi entretido  ir comendo.
Por todas estas razóns tiña que apuntala con detalle e niso estou. Aí vai unha desas receitas que son tradición e sentimento.


En castellano
Las tradiciones es importante conservarlas. Recuerdo de niña ver a mi abuela hacer esta empanada y después a mi me encantaba comérmela.
Desde que tengo esta afición por la cocina siempre tuve la intención de hacer esta empanada, pero no me sentía capaz de mancillar el legado de mi abuela y de decepcionarme.
Ella nos dejó hace 19 años y por aquel entonces yo no preguntaba recetas, ni me interesaba por las tradiciones, solo comía y listo. Los pocos años no dejan ver más allá.
Por fin me he atrevido y ha resultado fantástica, riquísima. Me llenó de felicidad ver a mis padres disfrutándola  y no saber parar de comer, diciéndome que quizás era la mejor que habían comido nunca. Prueba superada y un recuerdo vivo de mi abuela a la que adoraba.
Algo curioso también es que los berberechos vayan con concha y todo, pues sí, así suelta toda la salsita y es muy entretenido ir comiendo.
Por todas estas razones tenía que apuntarla con detalle y a ello voy. Ahí va una de esas recetas que son tradición y sentimiento.



Ingredientes
Para o rustrido
4 cebolas xenerosas (ou máis, non lle choremos a cebola)
Aceite de oliva (xenosamente tamén, menos de 400 ml non). Ímolo necesitar.
Dúas culleradiñas de sobremesa de pimentón doce
Para a masa
400 gr de fariña de millo
500 g de auga fervendo
125 g de fariña de trigo de forza
100 g de fariña de centeo
50 g de auga
50 g de aceite do rustrido
10 g de sal
3 g levadura seca de panadería (uso a de maizena)

Só faltan os berberechos, necesitaremos sobre quilo e medio. Os berberechos teñen que estar libres de areas, para o cal hai que poñelos a remollar en auga con sal ou auga do mar (se se compran ben depurados non fará falta, aínda que nunca está de máis). E bótanse crus na empanada.

En castellano
Ingredientes
Para el sofrito
4 cebollas generosas ( o cinco)
Aceite de oliva ( unos 400 ml o algo más, no importa que sobre, generosos con el aceite, lo vamos a necesitar)
Dos cucharaditas de postre de pimentón dulce
Para la masa
400 g de harina de maíz
500 g de agua hirviendo
125 g de harina de trigo de fuerza
100 g de harina de centeno
10 g de sal
3 g de levadura seca de panadería (uso la de maizena)

Solo faltan los berberechos, necesitaremos sobre quilo y medio. Los berberechos deben estar libres de arenas, para ello se ponen en remojo con agua con sal o con agua del mar. Si se compran bien depurados ya no hará falta (aunque nunca está de más). Se meten crudos en la empanda, deben ir crudos al horno.



Elaboración
- Primeiro facemos o rustrido. Cortamos a cebola finiña e rustrímola (sen sal) en abundante aceite de oliva. Eu déixoa moito tempo con calor medio, pódese dicir que confito a cebola. Debo engadir na miña defensa que lle queda moi ben ás empanadas a cebola así, ademáis as miñas empanadas nunca me sentan mal, nunca me repite, e... empanadas feitas por outras persoas ou compradas mátanme, non podo coa dor de estómago, estou fatal bastantes horas e repíteme moitísimo. Así que se queredes que as empanadas non vos senten mal hai que pochar moito a cebola. Por este motivo uso moita cebola porque se reduce moitísimo. Non lle poño sal poque xa soltan os berberechos (se estiveron a depurar en auga con sal)
- Cando está a cebola lista (que poden ser uns cuarenta minutos, ou algo máis) incorporamos o pimentón e mezclamos ben.
- Chegados a este punto colo a cebola e reservo nun vaso o aceite e tamén reservo a cebola.
- Normalmente fago o rustrido o día antes de facer a empanada.
A masa
- Escaldamos 400 g de millo con 500 g de auga fervendo e mezclamos ben cunha culler de madeira ata que a fariña absorba toda a aufa. Deixamos a que arrefríe tapado cun pano para que non se reseque. 
- Unha vez fría a fariña engadimos a fariña de trigo, a de centeo, o sal, a auga, o aceite e a levadura. Mesturamos ben ata ter a masa final.
- Deixamos repousar a masa durante dúas horas, ou toda a noite na neveira. Esta última opción é a que fago sempre. Primeiro déixoa unha hora a temperatura ambiente e logo métoa no neveira toda a noite. Pola mañán sácoa e déixoa a temperatura ambiente, antes de usala, durante unha hora.




Montaxe da empanada
- Para estas empanadas sempre uso moldes de aluminio de usar e tirar. Son moi cómodos porque sempre as fago para levar a algún sitio e así xa as levo directamente no molde. Os que uso son de 32x26 cm.
- Primero pinto o fondo e as paredes do molde con aceite que sobrou do rustrido. Logo imos collendo pequenas porcións de masa e aplanámolas entre as mans e imos cubrindo o fondo e as paredes coa masa e imos estirando e adaptando ao molde. Para que a masa non se pegue ás mans untámolas cun  pouco do aceite que temos en reserva.
- Unha vez cuberto o fondo e as paredes do molde coa masa, extendemos a cebola, podemos engadirlle un par de culleradas do aceite.
- Agora é cando incorporamos os berberechos xenerosamente cubrindo ben o fondo e un pouco uns encima dos outro, un pouco amontoados.
- Tapamos con masa coa mesma técnica que a cobertura do fondo.
- Cerramos ben os bordos cun garfo e pintamos a superficie co aceite do rustrido que tiñamos reservado.
- Facémoslle unhas marcas, na masa, co canto dun coitelo, de maneira que queden uns cadrados. E picamos cun garfo.
- Metemos no forno a 200º durante unha hora.



En castellano
Elaboración
- Primero hacemos el sofrito. Cortamos la cebolla finita y la sofreímos en abundante aceite de oliva. Yo la dejo mucho tiempo con calor medio, se puede decir que confito la cebolla. Debo añadir en mi defensa que le queda muy bien a las empanadas la cebolla así, además mis empanadas nunca me sientan mal, nunca me repite, y... empanadas hechas por otras personas o compradas me matan, no puedo con el dolor de estómago, estoy fatal bastantes horas y me repite mucho. Así que si queréis que las empanadas no os sienten mal hay que pochar mucho la cebolla. Por este motivo uso mucha cebolla porque se reduce mucho.
- Cuando está la cebolla lista (que pueden ser unos cuarenta minutos, o algo más) incorporamos el pimentón y mezclamos bien.
- Llegados la este punto cuelo la cebolla y reservo en un vaso el aceite y también reservo la cebolla.
Normalmente hago el sofrito el día antes de hacer la empanada.

La masa
- Escaldamos 400 g de maíz con 500 g de agua hirviendo y mezclamos bien con una cuchara de madera hasta que la harina absorba toda el agua. Dejamos que enfríe tapado con un paño para que no se reseque. 
- Una vez fría la harina añadimos la harina de trigo, la de centeno, la sal, el agua, el aceite y la levadura. Mezclamos bien hasta tener la masa final.
- Dejamos reposar la masa durante dos horas, o toda la noche en la nevera. Esta última opción es la que hago siempre. Primero la dejo una hora a temperatura ambiente y luego la meto en el nevera toda la noche. La dejo atemperar una media hora antes de usarla.

Montaje de la empanada
- Para estas empanadas siempre uso moldes de aluminio desechables. Son muy cómodos porque siempre las hago para llevar la algún sitio y así ya las llevo directamente en el molde. Los que uso son de 32x26 cm.
- Primero pinto el fondo y las paredes del molde con aceite  del que sobró del sofrito. Luego vamos cogiendo pequeñas porciones de masa y aplanándolas entre las manos y vamos cubriendo el fondo y las paredes con la masa y estirando y adaptando al molde. Para que la masa no se pegue a las manos las  untamos con un poco del aceite que tenemos en reserva.
- Una vez cubierto el fondo y las paredes del molde con la masa, extendemos la cebolla, podemos añadirle un par de cucharadas del aceite.
- Ahora es cuando incorporamos los berberechos generosamente. Quedan amontonados cubriendo bien el fondo, incluso unos encima de otros.
- Tapamos con masa con la misma técnica que la cobertura del fondo.
- Cerramos bien los bordes con un tenedor y pintamos la superficie con el aceite del sofrito que habíamos reservado.
- Le hacemos unas marcas con el canto de un cuchillo, de manera que queden unos cuadrados. Y picamos  la masa con un tenedor.
- Metemos en el horno a 200º durante una hora.







TORTA DE CREMA DE FRAMBOESA E MERENGUE. RASPBERRY CURD PIE

$
0
0
TARTA DE CREMA DE FRAMBUESA Y MERENGUE. 

Estaba eu facendo marmelada de framboesa, catro quilazos de framboesas recollidas da nosa horna, e ese recendo, unido a que me encanta esta marmelada; venme á mente a posibilidade de facer unha crema con ela e como consecuencia unha torta tipo lemon curd, que de paso, tamén é a miña torta preferida. Pois veña, probemos, por que non? Un dos meus inventiños...
O resultado é espectacular, aínda que sigo preferindo a de limón. Sígoa preferindo eu, segue sendo a miña torta preferida, pero na casa gustou máis esta.
Dado o éxito considerei que era xusto publicala e que non sexamos nós os únicos en poder gozala.
Os ingredientes son xustos para un molde de 24 cm (non sobra nin falta nada)

En castellano
Estaba yo haciendo mermelada de frambuesa, cuatro quilazos de frambuesas recogidas de nuestra huerta, y ese olorcito, unido a que me encanta la mermelada de frambuesa; me vino a la mente la posibilidad de hacer una crema de frambuesa y como consecuencia una tarta tipo la lemon curd, que de paso, también es mi tarta preferida. Pues venga, vamos a probar, por qué no? Uno de mis inventitos...
El resultado es espectacular, aunque sigo prefiriendo la de limón. La sigo prefiriendo yo, sigue siendo mi tarta favorita, pero en casa gustó más esta.
Dado el éxito consideré que era justo publicarla y que no seamos nosotros los únicos en poder disfrutarla.
Los ingredientes son justos para un molde de 24 cm (no sobra ni falta nada)




Ingredientes
Para a masa:
200 grs. de fariña de trigo
100 grs. de manteiga
80 g de azucre
1 ovo
1 chisco de sal
Crema de framboesa:
4 xemas de ovo
1 ovo
200 g de marmelada de framboesa ( se non temos podemos facela con 200 g de framboesa e 150 de azucre, ou podemos empregar 150 g de zume de framboesa e 150 g de azucre)
2 culleradas de azucre 
125 grs. de manteiga
Merengue italiano:
4 claras de ovo
80 g de auga
200 grs. de azucre

En castellano
Ingredientes
Para la masa:
200 grs. de harina de trigo
100 grs. de mantequilla
80 g de azúcar
1 huevo
1 pizca de sal
Crema de frambuesa:
4 yemas de huevo
1 huevo
200 g de marmelada de frambuesa ( si no tenemos podemos hacerla con 200 gr de frambuesas y 150 de azúcar, o podemos emplear 150 g de zumo de frambuesa y 150g de azúcar)
125 grs. de mantequilla
Merengue italiano:
4 claras de huevo
80 g de agua
150 g de azúcar



Elaboración
Masa
- Mesturar a fariña co azucre e o sal. Incorporar a manteiga fregando cos dedos ata que se forme unha textura areosa. Agregar o ovo e formar a masa. Métese na neveira durante 30 minutos a 1 hora ( ou uns 15-20 min no conxelador, así é máis rápido)
- Unha vez un pouco endurecida a masa estírase. Eu fágoo encima dun papel de fornear.
- Colócase a masa, coa axuda do papel de fornear, nun molde. Pasamos o rodete polos bordos do molde para que quede máis perfecto. Picamos a masa cun garfo.
Neste punto quero facer unhas puntualizacións: A masa logo de pasarlle o rodete parece que está moi grosa no bordo, déixase así, porque se se deixa máis fina é moi difícil de despegar, só se retíran ben os restos de masa. O molde ideal é un molde baixiño, estriado e de metal e se é antiadherente mellor. Neste caso é de 24 cm
- Cubrimos a masa con papel de fornear e encima colocamos uns garavanzos.
- Introducimos no forno quente a 180º durante 20 minutos. Nos últimos 5 minutos retirei o papel cos garavanzos. Cando vemos que os bordos están dourados, retiramos e deixamos arrefriar.

Crema de framboesa
- Colocar nun bol 4 xemas, 1 ovo, a marmelada e o azucre. Bater e mesturar ben. Levamos ao lume e removemos ben con calor medio, nunca debe ferver. Tamén se pode facer ao baño maría. Cando vexamos que espesa retiramos do calor (sabemos que está cando queda surco no canto dunha culler). Retiramos do calor e engadimos a manteiga ata que estea perfectamente integrada.
- Deixamos arrefriar a crema, cubrina con filme para que non se formase costra. Podemos gardala uns días na neveira.
- Cando estea fría vertemos a crema encima da masa.  

Merengue italiano
- Facemos un almíbar co azucre e a auga. Pómolo ao lume ata que chegue a 117º
- Mentres se fai o almíbar montamos as claras a punto de neve  e en canto estea o almíbar engadímolo  en forma de fío á vez que se segue batendo. Debemos bater ata que notemos que o recipiente vai perdendo calor.
- Pomos o merengue encima da crema de framboesa, podemos aplicalo cunha manga pasteleira e facer a decoración que máis nos guste.
- Metemos a torta no forno, co grill, para dourala. Temos que estar pendentes para que non se nos queime. Cun minuto é suficiente. Ou pasamos un soplete.




En castellano
Elaboración 
Masa
- Mezclar la harina con el azúcar y la sal. Incorporar la mantequilla frotando con los dedos hasta que se forme una textura arenosa. Agregar el huevo y formar la masa. Se mete en la nevera durante 30 minutos a 1 hora ( o unos 15-20 min en el congelador, así es más rápido)
- Una vez un poco endurecida la masa se estira. Yo lo hago encima de un papel de hornear.
- Se coloca la masa, con la ayuda del papel de hornear en un molde engrasado y enharinado. Pasamos el rodillo por los bordes del molde y retiramos la masa sobrante.
En este punto quiero hacer unas puntualizaciones: la masa después de pasarle el rodillo parece que está muy gruesa en el borde, se deja así, porque si se deja más fina es muy difícil de despegar, solo se retiran bien los restos de masa. El molde ideal es un molde bajito, estriado y de metal y si es antiadherente mejor. Fue el que usé en este caso, de 24 cm.
- Cubrimos la masa con papel de hornear y encima colocamos unos garbanzos.
- Introducimos en horno precalentado a 180º durante 20 minutos. En los últimos 5 minutos retiré el papel con los garbanzos. Cuando vemos que los bordes están dorados, retiramos y dejamos enfriar.
Crema de frambuesa
- Colocar en un bol 4 yemas, 1 huevo, la mermelada y el azúcar. Batir y mezclar bien.
- Pasamos al fuego medio, nunca debe hervir (otra opción es hacerlo a baño maría)  y con una cuchara de madera revolver constantemente hasta que tome espesura y vaya adquiriendo consistencia. Lo vemos cuando cae de la cuchara de forma continua, no a gotas. Otra forma de probarlo es coger una pequeña porción en una cucharilla y dejarla enfriar, si pasado un rato, un par de minutos, al darle la vuelta a la cucharilla no se cae la crema es que está lista. O también al pasar el dedo por el canto de la cuchara hace surco.
Dejamos enfriar la crema de limón, la cubrí con film para que no se formase costra. Podemos guardarla varios días en la nevera.
- Cuando esté fría se coloca en la masa.

Merengue italiano
- Hacemos un almíbar con el de azúcar y el agua. Lo ponemos al fuego y cuando llegue a 117º estará listo.
- Mientras se hace el almíbar montamos las claras a punto de nieve y cuando el almíbar alcance los 117º los vamos incorporando en forma de hilo mientras seguimos batiendo. Debe batirse hasta que el recipiente vaya perdiendo calor.
- Ponemos el merengue encima de la crema de frambuesa, podemos aplicarlo con una manga pastelera y hacer la decoración que más nos guste.
- Metemos la tarta en el horno, con el grill, para dorarla. Tenemos que estar pendientes para que no se nos queme. Con un minuto es suficiente. O dorarlo con un soplete.

ESPAGUETES CON SALSA DE CABACIÑO

$
0
0
ESPAGUETIS CON SALSA DE CALABACÍN

Esas viaxes polas redes, esas viaxes por Instagram. Foi ver esta receita nun vídeo de IG e non poder quitarma da cabeza. Ata que sen querer, un día calquera de semana, de repente e sen planificar, vinme facéndoa. Non me puido gustar máis e xa case ao rematar senteime frente ao ordenador para redactala, para repetila máis veces. E non só iso, senón que se me están ocurrindo un montón de variantes que estou desexando poñer en práctica. Usar outras verduras para facer a salsa: espinacas, cogomelos... No canto de salmón: langostinos, gambas, beicon, sobras de carne de outra comida... Posibilidades infinitas e todas me parecen gustosas e moi apetecibles.
As cantidades dos ingredientes dependen da cantidade de comensais. Eu vou poñer máis ou menos os que empreguei eu, aínda que non o sei exactamente, saíron dúas racións para persoas que comen normal, pero se somos comedores é só para unha ( eu son do grupo dos comedores e glotóns -se me gusta non sei parar-)

En castellano

Esos viajes por las redes, esos viajes por Instragram, Fue ver esta receta en un vídeo en IG y no poder sacármela de la cabeza, Hasta que sin querer, un día cualquiera de semana, de repente y sin planificar, me vi haciéndola. NO me pudo gustar más y ya casi al acabar me senté frente al ordenador para redactarla, para repetirla más veces. Y no solo eso, sino que se me están ocurriendo un montón de variantes que estoy deseando poner en práctica. Usar otras verduras como espinacas o setas... En lugar de salmón: langostinos, gambas, beicon, sobras de carne de otra comida... Posibilidades infinitas y todas me parecen gustosas y muy apetecibles.
Las cantidades de los ingredientes dependen de la cantidad de comensales. Yo voy a poner aproximadamente lo que he usado, ha salido una ración completa, comen dos personas normales o una que coma bien ( como yo)




Ingredientes
Aceite de oliva
Cebola (unha pequena)
Allo (un dente)
Cabaciño (metade dun mediano). Teño que probar con outras verduras ou con cogomelos
Queixo ( calquera cremoso, eu usei brie, pero tetilla, Ulloa, de cabra, todos pintan ben, incluso philadelphia) (puxen unha cullerada ben chea)
Herbas aromáticas ( albahaca, ourego, tomillo... - usei ourego, pero albahaca tenta moito)
Salmón afumado (dúas lonchas) (tampouco estaría mal con langostinos ou con beicon ou con carne que nos sobre...)
Espaguetes ( usei a cantidade que indica no círculo que pon no paquete)
Reservar un vasiño de auga de cocer os espaguetes. En lugar desta auga temén podemos usar nata 
Sal e pementa

En castellano
Ingredientes
Aceite de oliva
Cebolla (una pequeña)
Ajo ( un diente)
Calabacín ( la mitad de uno mediano). Tengo que probar con otras verduras o con setas.
Queso ( cualquiera cremoso, yo usé brie, pero tetilla, Ulloa, de cabra, todos pintan bien, incluso philadelphia) (puse una cucharada bien llena)
Hierbas aromáticas ( albahaca, oregano, tomillo...- usé orégano, pero porque no tenía albahaca, que es la que más me llama)
Espaguetis ( adaptándome a la medida que indica en el paquete para una ración)
Reservar un vasito del agua de cocer el espagueti o también podemos optar por usar nata.
Sal y pimienta. 


Elaboración
- Cocemos o espaguete e ao escorrelo reservamos un vaso da auga da cocción.
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva. Pochamos a cebola e o allo. Cando estea brandiño engadimos o cabaciño cortado en taquiños. Deixamos que se abrande o cabaciño. salpimentamos un pouco
- Retiramos parte do cabaciño (algo menos da metade) e reservamos.
- Ao cabaciño que queda na tixola engadímoslle o queixo e as herbas aromáticas e un chorro da auga de cocer os espaguetes (ou se o preferimos un chorro de nata, eu púxenlle das dúas cousas).
- Mesturamos ben e trituramos, todo o conxunto, coa batedora. Podemos facelo na propia tixola, pero se é antiadherente mellor retiralo a outro recipiente para triturar.
- Por último, xuntamos todo na tixola: a salsa, os espaguetes, o salmón cortado en anacos pequenos e os tacos de cabaciño que tiñamos reservados. Se vemos que queda moi compacto podemos engadir algo da auga de cocer os espaguetes. Mesturamos ben e listo para comer. 
- Se o necesitase salpimentaríamos ao noso gusto.






En castellano
Elaboración
- Cocemos los espaguetis y al escurrirlos reservamos un vaso del agua de la cocción.
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva. Pochamos la cebolla y el ajo. Cuando esté blandito añadimos el calabacín cortado en taquitos. Dejamos que se ablande el calabacín. Salpimentamos un poco
- Retiramos parte del calabacín (algo menos de la mitad) y reservamos.
- Al calabacín que queda en la sartén le añadimos el queso y las hierbas aromáticas y un chorro del agua de cocer los espaguetis (o se lo preferimos un chorro de nata, yo le puse de las dos cosas).
- Mezclamos bien y trituramos, todo el conjunto, con la batidora. Podemos hacerlo en la propia sartén, pero si es antiadherente mejor retirarlo a otro recipiente para triturar.
- Por último, juntamos todo en la sartén: la salsa, los espaguetis, el salmón cortado en trozos pequeños y los tacos de calabacín que teníamos reservados. Si vemos que queda muy compacto podemos añadir algo del agua de cocer los espaguetis. Mezclamos bien y listo de comer. 
- Si lo necesitara salpimentaríamos a nuestro gusto.





Viewing all 60 articles
Browse latest View live