Quantcast
Channel: Un cachiño doce
Viewing all 60 articles
Browse latest View live

PAN INTEGRAL DE CENTEO E ESPELTA

$
0
0
Xa que puxen como se facía a masa nai agora non queda máis remedio que pór pans ricos que se poidan facer con ela. Desde que me metín con isto da masa nai o que teño xa é vicio, non fago máis que probar pans con fórmulas diferentes. Cada pan que fago paréceme mellor que o anterior. Xa o dixen na entrada da masa nai, é mellor non mirar moito porque te volves tola e todo o queres probar para ver como queda e máis unha panadicta coma min, creo que me alimentaría de pan.
En realidade ás veces utilízanse métodos con moitas voltas, con moi bos resultados, está claro, aínda que o ideal é conseguir un bo pan sen moito esforzo e aí radica a miña procura. Teño que recoñecer que non son nada sibarita, non distingo matices de sabor nin de texturas. Ás veces fixen varios pans distintos a un tempo e, a verdade, non lle atopo eses matices que algúns buscan e perciben. Simple que é unha, a min con que sexa pan xa me vale. Teño que confesar que a baguette do super, quentiña pírrame. E isto que acabo de dicir para os adoradores do pan é un sacrilexio, pero é así.
Pois ben, este pan que vou publicar, é un pan sanote, fácil, moi fácil e cun resultado extraordinario. Fixen moito este pan aínda que agora, con tantas probas, deixeino de lado. Recoñezo que esta receita é para ter a man e non perdela de vista. Empecei a facer este pan antes de ter a masa nai, con fermento comercial. Así que vou pór a receita dos dous xeitos.
Descubrino  grazas a Nuria do blog Cocinarte. Esta moza sempre na procura de que o alimento sexa o noso medicamento achéganos e descóbrenos receitas marabillosas. Puxo o enlace deste vídeo en facebook e ao día seguinte xa o estaba facendo.
En castellano
Ya que puse como se hacía la masa madre ahora no queda más remedio que poner panes ricos que se puedan hacer con ella. Desde que me metí con esto de la masa madre lo que tengo ya es vicio, no hago más que probar panes con fórmulas diferentes. Cada pan que hago me parece mejor que el anterior. Ya lo dije en la entrada de la masa madre, es mejor no mirar mucho porque te vuelves loca y todo lo quieres probar para ver como queda y más una panadicta como yo, creo que me alimentaría de pan.
En realidad a veces se utilizan métodos con muchas vueltas, con muy buenos resultados, claro está, aunque lo ideal es conseguir un buen pan sin mucho esfuerzo y ahí radica mi búsqueda. Teño que reconocer que no soy nada sibarita, no distingo matices de sabor ni de texturas. A veces he hecho varios panes distintos al mismo tiempo y, la verdad, no le encuentro esos matices que algunos buscan y perciben. Simple que es una, a mí con que sea pan ya me vale. Tengo que confesar que la baguette del super, calentita me pirra. Y esto que acabo de decir para los adoradores del pan es un sacrilegio, pero es así.
Pues bien, este pan que voy a publicar, es un pan sanote, fácil, muy fácil y con un resultado extraordinario. He hecho mucho este pan aunque ahora, con tantas pruebas, lo he dejado de lado. Reconozco que esta receta es para tener a mano y no perderla de vista. Empecé a hacer este pan antes de tener la masa madre, con levedura comercial. Así que voy a poner la receta de las dos maneras.
Lo decubrí gracias a Nuria del blog Cocinarte. Esta chica siempre en la búsqueda de que el alimento sea nuestra medicina nos aporta y nos descubre recetas maravillosas. Puso el enlace de este vídeo en facebook y al día siguiente ya lo estaba haciendo.

Este está hecho con masa madre
Ingredientes
250 g de fariña integral de espelta
250 g de fariña integral de centeo
375 ml de auga tépeda (eu necesitei máis auga, pero inicalmente empezamos con esta cantidade e se vemos que non chega imos engadindo aos poucos)
1 sobre de fermento de panadería ou 200 g de masa nai activa integral de centeo
1 culleradiña de sal mariña
Sementes de cabaza ou calquera outra (a cantidade a gusto). Poden ser noces, abelás, améndoas, pasas, arándos, pipas de xirasol, mel, riladura de laranxa, substituír parte da auga por zume de laranxa... As combinacións son tantas coma nos permita a imaxinación 
En castellano 
Ingredientes
250 g de harina integral de espelta
250 g de harina integral de centeno
375 ml de agua templada  (yo he necesitado más agua, pero inicalmente empezamos con esta cantidad y si vemos que no llega vamos añadiendo poco a poco)
1 sobre de levadura de panadería o 200 g de masa madre activa integral de centeno
1 cucharadita de sal marina
Pipas de calabaza o cualquier otra. Pueden ser nueces, avellanas, almendras, pasas, arándanos, pipas de girasol, miel, ralladura de naranja, sustituír parte del agua por zumo de naranja... Las combinaciones son tantas como nuestra imaginación nos permita.

Este es con levadura comercial de panadería

Preparación
- Amornar a auga no microondas uns 20 segundos.
- Mesturar as fariñas co fermento (ou coa masa nai) e o sal. Engadir as sementes (isto é opcional). Case sempre engado pipas de cabaza e de xirasol, pero pícoas antes un pouco na picadora.
- Engadir a auga para ver como vai quedando a masa. Mesturar ben cunha culler de madeira. A fariña debe absorver a auga, se vemos que seguimos tendo fariña sen absorver, engadímoslle máis auga aos poucos ata que toda a fariña quede húmida. Só é mesturar, non hai que amasar. Cando estea integrada a fariña coa auga estará lista a masa.
- Deixar que a masa fermente durante polo menos dúas horas, nun bol tapada, cun pano ou filme transparente. O tempo é orientativo, dependendo da temperatura ambiente faralle falta máis ou menos tempo, no verán, en lugar de dúas horas pode chegar con unha, é mellor rexerse polo volume, cando a masa duplique o volume estará lista. En caso de usar masa nai, os tempos son máis prolongados e tamén varían dependendo da temperatura. Eu cando fixen este pan era inverno e deixábao fermentar unhas catro horas coa masa nai.
- Transcorrido este tempo, dispor a masa nun molde de tipo plum cake, cuberto cun papel para fornear.
- Humedecer lixeiramente as mans ou unha espátula de madeira e aplanar a superficie.
- Espolvorear a superficie con  pipas de cabaza. Eu isto nunca o fago, porque llas poño na propia masa.
- Facer cortes transversais cun coitelo.
- No vídeo meten directamente o molde coa masa no forno, eu déixoo fermentar de novo unha hora, se emprego masa nai está tres ou catro horas, e en canto dobra o volume o forneo a 220 graos, durante 25 minutos, para formar a costra. Transcorrido este tempo, baixar o lume a 175 graos e segue forneando durante 35 minutos.
- Desmóldalo, e déixalo arrefriar sobre unha grella.
- Pódese conxelar o que non se vaia a consumir. No meu caso o corto en rebanadas, envólvoo en filme e vouno sacando a medida que o necesito. Podémolo sacar a noite anterior ou desconxelalo no micro, con 30 segundos de micro é suficiente para que estea desconxelado.


En castellano
Preparación
- Templar el agua  en el microondas unos 20 segundos.
- Mezclar las harinas con la levadura (o con la masa madre) y la sal. Añadir las semillas (esto es opcional). Casi siempre añado pipas de calabaza y de girasol, pero las muelo antes un poco en la picadora.
- Añadir el agua para ver cómo va quedando la masa. Mezclar bien con una cuchara de madera. La harina debe absorver el agua, si vemos que seguimos teniendo harina sin absorver, le añadimos más agua poco a poco hasta que toda la harina quede húmeda. Solo es mezclar, no hay que amasar. Cuando esté integrada la harina con el agua estará lista la masa.
- Dejar que la masa fermente durante al menos dos horas, en un bol tapada, con un paño o film  transparente. El tiempo es orientativo, dependiendo de la temperatura ambiente, le hará falta más o menos tiempo, en verano, en lugar de dos horas puede llegar con una, es mejor regirse por el volumen, cuando la masa haya duplicado el volumen estará lista. En caso de usar masa madre, los tiempos son más prolongados y también varían dependiendo de la temperatura. Yo cuando hice este pan era invierno y lo dejaba fermentar unas cuatro horas.
- Transcurrido este tiempo, disponer la masa en un molde de tipo plum cake, sobre un papel para hornear.
- Humedecer ligeramente las manos o una espátula de madera y aplanar la superficie.
- Espolvorear la superficie con semillas de pipas de calabaza. Yo esto nunca lo hago, porque se las pongo en la propia masa.
- Hacer cortes transversales con un cuchillo.
- En el vídeo meten directamente el molde con la masa en el horno, yo lo dejo fermentar de nuevo una o dos horas, si empleo masa madre lo dejo 3 o 4 horas, y en cuanto dobla el volumen lo horneo a 220 grados, durante 25 minutos, para formar la costra. Transcurrido este tiempo, bajar el calor a 175 grados y sigue horneando durante 35 minutos.
- Desmóldarlo, y déjarlo enfriar sobre una rejilla. Cuando se enfríe, ya se puede comer.
- Se puede congelar lo que no  se vaya a consumir. En mi caso lo corto en rebanadas, lo envuelvo en film  y lo voy sacando a medida que lo necesito. Lo podemos sacar la noche anterior o descongelarlo en el micro, con 30 segundos de micro es suficiente para que esté descongelado.



BISCOITO CON XIROPE DE ÁGAVE

$
0
0
BIZCOCHO CON SIROPE DE ÁGAVE
Dun tempo para acó teño un pouco vetado facer dulzainas. O paso do tempo, o transcorrer dos anos e os excesos fan que os organismos se resinan e digan, "ata aquí!!!!". Esas analíticas chivatas son as que non nos deixan seguir gozando dos praceres da vida ou do padal. O colesterol, os triglicéridos, o azucre..., eses quilos que quedan a vivir... Vaia que de súpeto somos demasiados para un só corpo e a convivencia faise difícil.
Aínda así de cando en vez apetécenos gozar de algo especial, algo con bo sabor e para iso é necesario agudizar o enxeño e preparar cousas que non permitan que eses axentes intrusos se sigan reproducindo e ocupen máis espazo do debido.
En castellano
De un tiempo a esta parte tengo un poco vetado hacer dulzainas. El paso del tiempo, el transcurrir de los años y los excesos hacen que los organismos se resientan y digan, "hasta aquí". Esas analíticas chivatas son las que no nos dejan seguir disfrutando de los placeres de la vida o del paladar. El colesterol, los triglicéridos, el azúcar..., esos kilos que se quedan a vivir... Vamos que de repente somos demasiados para un solo cuerpo y la convivencia se hace difícil.
Aún así de vez en cuando nos apetece disfrutar de algo especial, algo con buen saborcillo y para eso es necesario agudizar el ingenio y preparar cosas que no permitan que esos agentes intrusos se sigan reproduciendo y ocupen más espacio del debido.



Ingredientes
1 iogur natural ou do sabor que prefiramos (se o substituímos por un bote de nata de 200 ml, é máis rico).
150 g de sirope de ágave
3 ovos
2 1/2 vasos do iogur de fariña (o vaso do iogut servirá de medida). En caso de usar nata necesitamos 3
1 vaso do iogur de améndoa moída
Unhas pingas de esencia (o sabor que máis nos guste, limón, vainilla...)
1 vaso de iogur de aceite (se usamos nata só pomos medio)
2 sobres dobres de gasosas do mercadona (2 brancos e dous morados) ou 1 sobre royal
En castellano
Ingredientes
1 yogurt natural o del sabor que prefiramos (si lo sustituímos por un bote de nata de 200 ml, es más rico).
150 g de sirope de ágave
3 huevos
2 1/2 vasos del yogurt de harina (el vaso del yogurt nos servirá de medida). En caso de usar nata necesitamos 3
1 vaso del yogurt de almendra molida
Unas gotas de esencia (el sabor que más nos guste, limón, vainilla)
1 vaso de yogurt de aceite (si usamos nata solo ponemos medio)
2 sobres dobles de gaseosas del mercadona (2 blancos y dos morados) o 1 sobre royal



Preparación
- Mesturamos o iogur ou a nata co sirope e batémolo.
- Engadimos o aceite, batemos.
- Incorporamos os ovos e mesturámolos ben. Eu vouno facendo cun batidor de dúas varillas.
- Para rematar só queda engadir a fariña tamizada aos poucos, os sobres de gasosas ou o royal e a améndoa moída.
- Cubrimos un molde con papel de fornear ou o engraxamos e enfariñamos. Introducimos a masa.
- Metemos no forno prequecido a 180º durante uns 40-45 minutos (o tempo sempre depende do forno). Mellor picamos cunha agulla para comprobar que sae seca, nese momento é cando o biscoito está listo. Pero, coidado! Nunca se debe abrir o forno demasiado pronto porque senón baixarásenos o biscoito e botarémolo a perder, antes dos 40 minutos non se debería abrir o forno a menos que saibamos que o noso forno é rápido ou que nos vai a queimar o biscoito, nese caso poida que o mellor sexa poñelo a menor temperatura.



En castellano
Preparación
- Mezclamos el yogur o la nata con el sirope y lo batimos.
- Añadimos el aceite, batimos.
- Incorporamos los huevos y los mezclamos bien. Yo lo voy haciendo con un batidor de dos varillas.
- Por último solo queda añadir la harina tamizada poco a poco, los sobres de gaseosas o el sobre de royal y la almendra molida.
- Cubrimos un molde con papel de hornear o lo engrasamos y enharinamos. Introducimos la masa.
- Metemos en horno precalentado a 180º durante unos 40-45 minutos (el tiempo siempre depende del horno). Mejor pinchamos con una aguja para comprobar que sale seca, en ese momento es cuando el bizcocho está listo. Pero, cuidado! Nunca se debe abrir el horno demasiado pronto porque sinó se nos bajará el bizcocho y lo echaremos a perder, antes de los 40 minutos no se debería abrir el horno a menos que sepamos que nuestro horno es rápido o que nos va a quemar el bizcocho, en ese caso puede que lo mejor sea ponerlo a menor temperatura.

HOXALDRES CON CEBOLA CARAMELIZADA E QUEIXO BRIE

$
0
0
HOJALDRES CON CEBOLLA CARAMELIZADA Y QUESO BRIE
Veña unha salgadiña, un aperitivo para estes días festivo-estivais. Polos nunha mesa e cando te dás conta xa non están, gústanlle a todo o mundo, se ata á miña  compi  Patricia os comeu, iso que lle levanta a tapa á empanada para quitarlle a cebola.
Para min facer estes aperitivos sempre é unha boa desculpa para porme coa masa follada, que no fondo encántame todo o proceso. Non é obrigatorio preparar a masa follada, aínda que nunca me cansarei de recomendar elaborala na casa, para iso teño publicada unha entrada na que detallo o seu proceso. Todo é empezar, unha vez que se lle perde o medo dá menos traballo que baixar ao super a comprala.
Probeinos con varios tipos de queixo e con todos son deliciosos. A receita vinlla a Silvia de Mi dulce tentación, ela proponos con queixo de cabra, aínda que o queixo de cabra non é para todos os padais. Persoalmente dáme igual o tipo de queixo, debo confesar que o brie é a miña  perdición.



En castellano
Venga una saladita, un aperitivo para estos días festivo-veraniegos. Los pones en una mesa y cuando te das cuenta ya no están, le gustan a todo el mundo, si hasta mi compi Patricia se los comió, eso que le levanta la tapa a la empanada para quitarle la cebolla.
Para mi hacer estos aperitivos siempre es una buena disculpa para ponerme con el hojaldre, que en el fondo me encanta. No es obligatorio preparar el hojaldre, aunque nunca me cansaré de recomendar el elaborarlo en casa, para ello tengo publicada una entrada en la que detallo su proceso. Todo es empezar, una vez que se le pierde el miedo da menos trabajo que bajar al super a comprarlo.
Los he probado con varios tipos de queso y con todos son deliciosos. La receta se la vi a Silvia de Mi dulce tentación, ella los propone con queso de cabra, aunque el queso de cabra no es para todos los paladares. Personalmente me da igual el tipo de queso, debo confesar que el brie es mi perdición.



Ingredientes
1 peza de masa follada, comprada ou caseira (a miña era caseira)
3 cebolas medianas
75 ml de vinagre, poño metade de vinagre de viño e metade de módena.
1 cullerada de glasé de vinagre de frambuesa
Aceite de oliva
2 culleradas de azucre moreno
sal
Queixo brie, ou calquera outro queixo que sexa de noso agrado. Con queixo de cabra tamén quedan fantásticos
Piñóns
Herbas provenzais.

En castellano
Ingredientes
1 plancha de hojaldre, comprado o casero (el mío era casero)
3 cebollas medianas
75 ml de vinagre, pongo mitad de vinagre de vino y mitad de módena.
1 cucharada de glasé de vinagre de frambuesa
Aceite de oliva
2 cucharadas de azúcar moreno
sal
Queso brie, o cualquier otro queso que sea de nuestro agrado. Con queso de cabra también quedan fantásticos
Piñones
Hierbas provenzales.



Preparación
- Elaborar a masa follada ou cómprase no super.
- Empezamos preparando a cebola caramelizada, que podemos facela o día anterior. Para iso cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva e incorporamos as cebolas cortadas finiñas, en xuliana. Deixamos as cebolas, dándolle voltas de cando en vez ata que estean tenras e cun ton transparente.
- Nun recipiente mesturamos os vinagres e o glasé de vinagre de frambuesa que incorporamos á tixola coa cebola. Deixamos que se vaia consumindo a lume medio e removendo de cando en vez.
- Logo de media hora, engadimos un pouco de sal e as dúas culleradas de azucre.
- Deixámolo ata que se consuma todo o vinagre e a cebola teña un ton marrón. Nunca sei canto tempo necesita. Penso que en total debe estar ao redor de 50 minutos. Aínda que polo aspecto sabemos perfectamente cando está listo.
- Cortamos a masa follada ao noso gusto (en rectángulos, por exemplo) e dispomos as porcións na bandexa de forno cuberta con papel de fornear. Encima de cada porción pomos unha culleradiña de cebola confitada, encima o queixo, uns piñóns e espolvoreamos con herbas provenzais.
- Introducimos no forno prequecido a 200º ata que vexamos que a masa follada estea dourada, uns 20 minutos (supoño).
- Só queda ver as caras dos nosos convidados ao comelos, porque isto hai que facelo para invitados.



En castellano
Preparación
Elaborar el hojaldre o se compra en el super.
- Empezamos preparando la cebolla caramelizada, que podemos hacerla el día anterior. Para ello cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva e incorporamos las cebollas cortadas finitas, en juliana. Dejamos las cebollas, dándole vueltas de vez en cuando hasta que estén tiernas y con un tono transparente.
- En un recipiente mezclamos los vinagres y el glasé de vinagre de frambuesa que incorporamos a la sartén con la cebolla. Dejamos que se vaya consumiendo a fuego medio y removiendo de vez en cuando.
- Después de media hora, añadimos un poco de sal y las dos cucharadas de azúcar.
- Lo dejamos hasta que se consuma todo el vinagre y la cebolla tenga un tono marrón. Nunca sé cuanto tiempo está. Pienso que en total debe estar alrededor de 50 minutos. Aunque por el aspecto sabemos perfectamente cuando está listo.
- Cortamos la plancha de hojaldre a nuestro gusto y disponemos las porciones en la bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Encima de cada porción ponemos una cucharadita de cebolla confitada, encima el queso, unos piñones y espolvoreamos con hierbas provenzales.
- Introducimos en el horno precalentado a 200º hasta que veamos que el hojaldre esté dorado, unos 20 minutos (supongo).
- Solo queda ver las caras de nuestros invitados al comerlos, porque esto hay que hacerlo para invitados.




BUNDT CAKE DE CHOCOLATE Y GRACIAS MAI

$
0
0

Primeiro de nada quería presentar a miña nova imaxe, unha imaxe totalmente diferente. Xa levaba tempo querendo cambiala, pero non me atrevía. Abrín o blogue no verán do 2009, así un bo día sen case darme conta. Poucos cambios fixen no deseño, a verdade é que, en xeral, non me gustan demasiado os cambios. Nalgunha ocasión intenteino, pero co computador vello non podía, cada vez que o intentaba colgábaseme, polo tanto desistín. Pero agora como teño aparatiño novo, soporta mellor este tipo de cousas.
Un día  destes, de excursións pola rede, visitando eses blogs que tanto me gustan, descubrín que Mai do blog "Hierbas e especias" dedicábase a facer deseños para blogs. O que máis me sorprendeu foi que as regalaba a quen as quixese, non mo podía crer, iso é ser xeneroso e o demais son bobadas. Ademais os deseños eran superchulos, que eran o que eu andaba buscando. Envieille un comentario, nunca antes lle comentara, aínda que se era asidua ao seu blog, encántame o que fai e o que conta. Non tardou nada en contestarme e regalábame a plantilla que me gustou. Desde logo estes xestos emocionan a calquera.
Tardei bastante en aplicala porque todo o novo dáme un medo excesivo, e se se me perde o blog? E se se me perden todas a entradas e logo non sei recuperalas? A pesar das palabras tranquilizadoras de Mai eu seguía coas miñas dúbidas. Pero onte decidín coller o touro polos cornos e logo de facer copias de seguridade a trochi moche, armeime de tranquilidade e acougo e resulta que a cousa era en grao sumo sinxela. Sempre me pasa igual, medos, medos ao descoñecido e ao final non era para tanto. Iso de vivir a vida perigosamente non é para min, todo ten que estar perfectamente controlado.
Pois ao final ben contenta que estou co resultado e o  deseño paréceme precioso. A xente que vale, vale para todo, para ter un blog estupendo, facer receitas marabillosas, fotos fantásticas e ademais deseña plantillas. Só me queda dicir, e en letras maiúsculas, GRAZAS MAI!!!!!!!!!!!!!
A receita, nesta ocasión, tamén é copiada. Desde que teño o meu molde bundt úsoo todo o que podo e, como non, débese facer un clásico, o de chocolate. A receita copieina de food & cook 
En castellano
Primero de nada quería presentar mi nueva imagen, una imagen totalmente diferente. Ya llevaba tiempo queriendo cambiarla, pero no me atrevía. Abrí el blog en el verano del 2009, así un buen día sin casi darme cuenta. Pocos cambios hice en el diseño del blog, la verdad es que, en general, no me gustan demasiado los cambios. En alguna ocasión lo intenté, pero con el ordenador viejo no podía, cada vez que lo intentaba se me colgaba, por lo tanto desistí. Pero ahora como tengo aparatito nuevo soporta mejor este tipo de cosas.
Un día de estos, de excursiones por la red, visitando esos blogs que tanto me gustan, descubrí que Mai del blog "Hierbas y especias" se dedicaba a hacer plantillas para blogs. Lo que más me sorprendió fue que las regalaba a quien las quisiera, no me lo podía creer, eso es ser generoso y lo demás son tonterías. Ademas los diseños eran superchulos, vamos que eran lo que yo andaba buscando. Le envié un comentario, nunca antes le había comentado, aunque si era asidua a su blog, me encanta lo que hace y lo que cuenta. No tardó nada en contestarme y me regalaba la plantilla que me había gustado. Desde luego estos gestos emocionan a cualquiera.
Tardé bastante en aplicarla porque todo lo nuevo me da un miedo excesivo, y si se me pierde el blog? Y si se me pierden todas la entradas y luego no sé recuperarlas? A pesar de las palabras tranquilizadoras de Mai yo seguía con mis dudas. Pero ayer decidí coger el toro por los cuernos y después de hacer copias de seguridad a trochi moche, me armé de tranquilidad y sosiego y resulta que la cosa era de lo más sencilla. Siempre me pasa igual, miedos, miedos a lo desconocido y al final no era para tanto. Eso de vivir la vida peligrosamente no es para mi, todo tiene que estar perfectamente controlado.
Pues al final bien contenta que estoy con el resultado y la plantilla me parece preciosa. La gente que vale, vale para todo, para tener un blog estupendo, hacer recetas maravillosas, fotos fantásticas y además diseña plantillas. Solo me queda decir, y en letras mayúsculas, GRACIAS MAI!!!!!!!!!!!!!
La receta, en esta ocasión, también es copiada. Desde que tengo mi molde bundt lo uso todo lo que puedo y, como no, se debe hacer un clásico, el de chocolate. La receta la copié de food & cook.




Ingredientes
225 gr. de manteiga
250 gr. de azucre (na receita orixinal leva 410 g)
4 ovos a temperatura ambiente
360 gr. de fariña
7 gr. de bicarbonato sódico (na orixinal pon 15, pero inflaba demasiado)
1 chisco de sal
240 ml. de buttermilk (como é difícil atopala, podémola facer na casa)
65 gr. de cacao en po
160 ml. de auga
2 culleradiñas de extracto de vainilla

Ingredientes para a buttermilk
250 ml de leite enteiro
1 cullerada de zume de limón ou de vinagre
En castellano
Ingredientes
225 gr. de mantequilla
250 gr. de azúcar (en la receta original lleva 410 g)
4 huevos a temperatura ambiente
360 gr. de harina
7 gr. de bicarbonato sódico (en la original pone 15, pero inflaba demasiado)
1 pizca de sal
240 ml. de buttermilk (como es difícil encontrarla, la podemos hacer en casa)
65 gr. de cacao en polvo
160 ml. de agua
2 cdtas. de extracto de vainilla

Ingredientes para la buttermilk
250 ml de leche entera
1 cucharada de zumo de limón o de vinagre



Elaboración
- Mesturamos a manteiga a temperatura ambiente e o azucre ata obter unha masa lixeira e esponxosa.
- Podemos ir facendo a buttermilk: pór nun bol 250 ml. de leite, engadirlle unha cullerada rasa de vinagre ou de zume de limón e deixalo repousar durante 10 minutos a temperatura ambiente. Transcorrido este tempo mesturámolo todo e xa teremos a nosa buttermilk caseira lista para usar.
- Engadimos os ovos un a un e batemos ben logo de cada adicción.
- Nun bol tamizamos a fariña, o sal e o bicarbonato sódico e engadímosllo á masa anterior alternándoa coa buttermilk, farémolo en tres adiccións.
- Pomos a auga a ferver (ou no microondas) e cando chegue a ebulición engadímoslla ao cacao en po, mesturamos ata formar unha masa homoxénea.
- Engadimos esta mestura suavemente á masa, xunto co extracto de vainilla e batémolo ata que estean integrados todos os ingredientes.
- Engraxamos o molde, derrito un pouco de manteiga no micro e pincelo o molde en dirección ascendente. Nunca o enfariño e non se pega.
- Vertemos a mestura sobre o molde e introducímolo no forno, prequecido a 180º, durante 50 minutos aproximadamente, ou ata que piquemos e vexamos que a nosa agulla sae limpa.
- Cando o noso bizcocho estea forneado, sacámolo e deixámolo uns minutos ata que se arrefríe dentro do molde, a continuación sacámolo e deixámolo arrefriar completamente sobre unha grella.



Elaboración
- Mezclamos la mantequilla blanda y el azúcar hasta obtener una masa ligera y esponjosa.
- Podemos ir haciendo la buttermilk: poner en un bol 250 ml. de leche, añadirle una cucharada rasa de vinagre o de zumo de limón y dejarlo reposar durante 10 minutos a temperatura ambiente. Transcurrido este tiempo lo mezclamos todo y ya tendremos nuestra buttermilk casera lista para usar.
- Añadimos los huevos uno a uno y batimos bien después de cada adicción.
- En un bol tamizamos la harina, la sal y el bicarbonato sódico y se lo añadimos a la masa anterior alternándola con la buttermilk, lo haremos en tres adicciones.
- Ponemos el agua a hervir (o en el microondas) y cuando llegue a ebullición se lo añadimos al cacao en polvo, mezclamos hasta formar una masa homogénea.
- Añadimos esta mezcla suavemente a la masa, junto con el extracto de vainilla y lo batimos hasta que estén integrados todos los ingredientes.
- Engrasamos el molde, derrito un poco de mantequilla en el micro y pincelo el molde en dirección ascendente. Nunca lo enharino y no se pega
- Vertimos la mezcla sobre el molde y lo introducimos en el horno, precalentado a 180º, durante 50 minutos aproximadamente, o hasta que pinchemos y veamos que nuestra aguja sale limpia.
- Cuando nuestro bizcocho esté terminado, lo sacamos y lo dejamos unos minutos hasta que se enfríe dentro del molde, a continuación lo sacamos y lo dejamos enfriar completamente sobre una rejilla.




PAN DE LEITE DE DAN LEPARD

$
0
0
PAN DE LECHE DE DAN LEPARD
Unha chea de receitas en lista de espera e vai esta chulita e cóase. É que esta receita impactoume tanto que non me podo resistir a sacala a luz e que todas esas persoas que non se atreven a facer pan o fagan, por sinxelo, rico e nada que ver co comprado.
Comentáballe a unha amiga que estaba preparando pan de molde e a ela parecíalle que tiña que ser algo moi difícil e que non se atrevía co pan. Por favor, é máis sinxelo que facer un biscoito, prometido.
Desde que descubrín o amasado Dan Lepard descubrín o paraíso. Amasar con esta técnica é tan sinxelo e dá uns resultados sensacionais, por que matarse amasando se é posible conseguir unha miga de escándalo sen esforzo?
Xa fai tempo que vin por primeira vez esta técnica, se teño que ser sincera, tardei moito en pola en práctica porque me parecía que tiña que ser imposible unha masa ben amasada sen case amasar, e é así. Primeiro únense os ingredientes e só iso, únense, déixase repousar media hora, amasase dez segundos (si segundos), a masa repousa 10 minutos (si minutos), repítese esta operación 3 veces máis (en total son catro amasados e catro repousos) e listo. Quen non pode facer isto? Quero a todo o mundo facendo pan, veña!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Polo tanto vou facer unha entrada para xente que nunca fixo pan e que non ten nin idea, detallándoo todo.
En castellano
Un montón de recetas en lista de espera y va esta chulita y se cuela. Es que esta receta me ha impactado tanto que no me puedo resistir a sacarla a luz y que todas esas personas que no se atreven a hacer pan lo hagan, por sencillo, rico y nada que ver con el comprado.
Le comentaba a una amiga que estaba preparando pan de molde y a ella le parecía que tenía que ser algo muy difícil y que no se atrevía con el pan. Por favor, es más sencillo que hacer un bizcocho, prometido.
Desde que he descubierto el amasado Dan Lepard he descubierto el paraíso.  Amasar con esta técnica es tan sencillo y da unos resultados sensacionales, por qué  matarse amasando si es posible conseguir una miga de escándalo sin esfuerzo?
Ya hace tiempo que vi por primera vez esta técnica, si tengo que ser sincera, tardé mucho en ponerla en práctica porque me parecía que tenía que ser imposible una masa bien amasada sin casi amasar, y  es así. Primero se unen los ingredientes y solo eso, se unen, se deja reposar media hora, se amasa diez segundos (sí segundos), la masa reposa 10 minutos (sí minutos), se repite esta operación 3 veces más (en total son cuatro amasados y cuatro reposos) y listo. Quien no puede hacer esto? Quiero a todo el mundo haciendo pan, venga!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Por lo tanto voy a hacer una entrada para gente que nunca ha hecho pan y que no tiene ni idea, detallándolo todo.



Ingredientes
250 g de fariña de repostería
250 g de fariña de forza (é fariña con máis proteína, debe ter na súa composición unha porcentaxe de proteína superior a 11 g, conséguese nas panaderías ou no super, a máis fácil de atopar é da marca harimsa)
1 sobre de fermento de panadería (non vale royal, é propia de pan, a máis fácil de atopar é da marca maizena, unha caixa amarela). No verán non é necesario usar todo o sobre (aínda que se se pon todo non pasa nada)
1 cullerada de mel ou de sirope de ágave ou de sirope de arce ou de azucre
1 culleradiña de sal ou un pouco máis (eu adoito pór pouco)
350 ml de leite. Eu como non teño leite enteiro na casa poño 250 ml de leite desnatada e 100 de nata.
25 g de manteiga derretida
En castellano
Ingredientes
250 g de harina de repostería
250 g de harina de fuerza (es harina con más proteína debe tener en su composición un porcentaje de proteína superior a 11 g, se consigue en las panaderías o en el super, la más fácil de encontrar es de la marca harimsa)
1 sobre de levadura de panadería (no vale royal, es propia de pan, la más fácil de encontrar es de la marca maizena, una caja amarilla). En verano no es necesario usar todo el sobre (aunque si se pone todo no pasa nada)
1 cucharada de miel o de sirope de ágave o de sirope de arce o de azúcar
1 cucharadita de sal o un poco más (yo suelo poner poco)
350 ml de leche. Yo como no tengo leche entera en casa pongo 250 ml de leche desnatada y 100 de nata.
25 g de mantequilla derretida



Preparación
- En primeiro lugar dicir que as masas fermentadas dependen da temperatura ambiente, isto é, no verán necesitamos menos tempo, están listas antes e tamén necesitamos menos fermento. Tamén é necesario aclarar que o proceso de fermentación debe ser sempre nun lugar sen corrientes e sen cambios de temperatura. Pódese meter no forno apagado ou nalgún armario, pode ser boa técnica cubrir o recipiente cunha bolsa de plástico.
- Quentamos o leite no micro, só quitarlle o frío da neveira, uns 30 segundos, podemos tocala para ver se está a temperatura corporal máis ou menos. Mesturamos o mel ou o sirope de ágave ou o de arce ou o azucre co leite tépedo.
- Derretemos a manteiga no micro.
- Pomos nun recipiente amplo a fariña, o fermento e mesturámolas. No inverno debemos pór todo o sobre de fermento, pero no verán chega con menos, algo máis da metade, uns 3 gr.
- Incorporamos o leite ao recipiente coa fariña, mesturamos un pouco, pode ser coa man ou cunha culler de madeira. Só nos falta engadir o sal e a manteiga. Mesturamos ben todos os ingredientes ata que sexa unha masa. Pegarase un pouco ás mans. Deixámolo no recipiente tapado cun pano por espazo de dez minutos.
- A partir de aquí é cando empeza o proceso de amasado. Poida que esta parte sexa a máis complicada, complicada para quen nunca amasou, pero tampouco é difícil. Imos por partes: Engraxamos as mans e a superficie na que amasaremos, cun pouco de aceite e amasamos durante dez ou quince segundos, é dobrar a masa sobre si mesma, presionar un pouco e darlle un cuarto de volta, dobrala sobre se mesma, presionar e cuarto de volta (isto unhas 10-12 veces). Faise unha bóla e vólvese a depositar no recipiente, tápase cun pano e déixase repousar 10 minutos. Este procedemento repítese tres veces máis, en total son 4. Desde o primeiro amasado xa conseguimos ter unha masa auténtica.
- Para facilitar a comprensión deste proceso de amasado porei uns vídeos, así vese o fácil que é. Neste primeiro vídeo o amasador non ten moita pericia, o cal demostra que non é necesario ser un amasador experto. Realmente non usa a técnica correctamente. No 2º vídeo si.



En castellano
Preparación
- En primer lugar decir que las masas fermentadas dependen de la temperatura ambiente, esto es, en verano necesitamos menos tiempo, están listas antes y también necesitamos menos levadura. También es necesario tener en cuenta que en el proceso de fermentación la masa debe estar en un lugar en el que no haya cambios de temperatura, ni corrientes de aire, un buen lugar puede ser el horno apagado o un armario, también es buena técnica cubrir el recipiente en una bolsa de plástico.
- Calentamos la leche en el micro, solo quitarle el frío de la nevera, unos 30 segundos, podemos tocarla para ver si está a temperatura corporal más o menos. Mezclamos la miel o el sirope de ágave o el de arce o el azúcar con la leche templada.
- Derretimos la mantequilla en el micro.
- Ponemos en un recipiente amplio la harina, la levadura y las mezclamos. En invierno debemos poner todo el sobre de levadura, pero en verano llega con menos, algo más de la mitad, unos 3 gr.
- Incorporamos la leche al recipiente con la harina, mezclamos un poco, puede ser con la mano o con una cuchara de madera. Solo nos falta añadir la sal y la mantequilla. mezclamos bien todos los ingredientes hasta que sea una masa. Se pegará un poco a las manos. Lo dejamos en el recipiente tapado con un paño por espacio de diez minutos.
-  A partir de aquí es cuando empieza el proceso de amasado. Puede que esta parte sea la más complicada, complicada para quien nunca amasó, pero tampoco es difícil. Vamos por partes: Engrasamos las manos y la superficie en la que amasaremos, con un poco de aceite y amasamos durante diez o quince segundos, es doblar la masa sobre si misma, presionar un poco y darle un cuarto de vuelta, doblarla sobre si misma, presionar y cuarto de vuelta (esto unas 10-12 veces). Se hace una bola y se vuelve a depositar en el recipiente, se tapa con un paño y se deja reposar 10 minutos. Este procedimiento se repite tres veces más, en total son 4. Desde el primer amasado ya conseguimos tener una masa auténtica.
- Para facilitar la comprensión de este proceso de amasado pondré unos vídeos, así se ve lo fácil que es. En este primer vídeo el amasador no tiene mucha pericia, lo cual demuestra que no es necesario ser un amasador experto. Realmente no usa la técnica correctamente. En el 2º vídeo sí.
 

 
 - Este reportaje es interesante verlo entero porque es muy instructivo. En la página de David de Jorge, Robin food, se puede ver entero.



- Unha vez amasado, deixamos repousar a masa por espazo de media hora, ou algo máis, tapada con un pano. A masa aumentará o seu volume o dobre ou ata máis, deixámola ata que dobre o volume. No verán pode ser media hora ou 45 minutos, pero no inverno pode necesitar unha hora ou hora e media.
- Cando vexamos que dobrou o volume, desgasificamos a masa, desgasificar a masa é quitarlle o gas que colleu durante a fermentación. Estiramos a masa coas man en forma de rectángulo sobre a superficie de traballo. Dobramos as partes superior e inferior do rectángulo cara ao centro, é dicir, a parte superior vaise ao centro da masa e a inferior tamén (quedan enfrontadas). Presionamos ben os dous lados (é coma se fose a columna vertebral da masa). E volvemos dobrar pola metade, unindo ben. Facemos rodar un pouco a masa pola superficie de traballo. Quédanos un bolo alargado.

Paso a paso del proceso de formado del pan.


- Cubrimos un molde rectangular con papel de fornear ou o engraxamos e enfariñamos un pouco. Introducimos a masa e presionámola un pouco para adaptala ao molde. O molde que uso é de 30x12 e ten 8 cm de profundidade.
- Deixámola fermentar, tapado cun pano, durante unha hora aproximadamente. A medida é que a masa duplique o volume. Depende da temperatura ambiente será máis ou menos tempo.
- Prequecemos o forno a 210º e introducimos o pan, deixámolo a esa temperatura durante 10 minutos, baixamos a temperatura a 180º e deixámolo durante media hora máis. O pan terá un ton dourado, se vemos que se queima demasiado cóbrese con papel de prata.
- Un truco para saber se está cocido é darlle uns golpiños e que soe a oco. Cada forno é un mundo e en cada un necesita un tempo diferente. Nun estará en 40 minutos e noutro necesitará 50 e outro menos. Debemos coñecer como funciona o noso forno.
- Na receita orixinal pinta a masa con leite antes de metelo no forno, pero eu non o fago. O que si fago é derreter un pouco de manteiga e xusto ao sacalo do forno píntoo coa manteiga derretida, queda delicioso.



En castellano
- Una vez amasado, dejamos reposar la masa, tapada por un paño, por espacio de media hora, o algo más. La masa aumentará su volumen el doble o incluso más, la dejamos hasta que doble el volumen. En verano puede ser media hora o 45 minutos, pero en invierno puede necesitar una hora u hora y media.
- Cuando veamos que ha doblado el volumen, desgasificamos la masa, desgasificar la masa es quitarle el gas que ha cogido durante la fermentación. Estiramos la masa con las mano en forma de rectángulo sobre la superficie de trabajo. Doblamos las partes superior e inferior del rectángulo hacia el centro, es decir, la parte superior se va al centro de la masa y la inferior también (quedan enfrentadas). Presionamos bien los dos lados (es como si fuera la columna vertebral de la masa). Y volvemos a doblar por la mitad, uniendo bien. Hacemos rodar un poco la masa por la superficie de trabajo. Nos queda un bollo alargado.
- Cubrimos un molde rectangular con papel de hornear o lo engrasamos y enharinamos un poco. Introducimos la masa y la presionamos un poco para adaptarla al molde. El molde que uso es de 30x12 y 8 cm de profundidad.
- La dejamos fermentar, tapado con un paño, durante una hora aproximadamente. La medida es que la masa duplique el volumen. Depende de la temperatura ambiente será más o menos tiempo.
- Precalentamos el horno a 210º e introducimos el pan, lo dejamos a esa temperatura durante 10 minutos, bajamos la temperatura a 180º y lo dejamos durante media hora más. El pan tendrá un tono dorado, si vemos que se quema demasiado se cubre con papel de plata.
- Un truco para saber si está cocido es darle unos golpecitos y que suene a hueco. Cada horno es un mundo y en cada uno necesita un tiempo diferente. En uno estará en 40 minutos y en otro necesitará 50 y otro menos. Debemos conocer como funciona nuestro horno.
- En la receta original pinta la masa con leche antes de meterlo en el horno, pero yo no lo hago. Lo que si hago es derretir un poco de mantequilla y justo al sacarlo del horno lo pinto con la mantequilla derretida, queda delicioso.

BILBAÍNOS. BISCOITOS RÁPIDOS

$
0
0
Estes biscoitiños son unha auténtica delicia, e o mellor de todo, facilísimos e fanse moi rápido. Unha visita inesperada?? Nada na casa?? Mentres pos a cafetera e se fai o café, preparas os biscoitos e presentas o café acompañado de luxo. Iso si, a cociña sen recoller, eh? Para tanto non dá a rapidez.
Vinos de casualidade en Cocinando con amor, como son tan sinxelos non custa nada porse a facelos e probar. O malo é que tampouco custa nada repetilos moitas veces.
En castellano
Estos bizcochitos son una auténtica delicia, y lo mejor de todo, facilísimos y se hacen muy rápido. Una visita inesperada?? Nada en casa?? Mientras pones la cafetera y se hace el café, preparas los bizcochos y presentas el café acompañado de lujo. Eso si, la cocina sin recoger, eh? Para tanto no da la rapidez.
Los vi de casualidad en Cocinando con amor, como son tan sencillos no cuesta nada ponerse a hacerlos y probar. Lo malo es que tampoco cuesta nada repetirlos muchas veces.
 
 
 
 
Ingredientes
450 g de fariña
250 ml de leite
125 ml de aceite
Un chisco de sal
Ralladura de limón
200 g de azucre
1 sobre de fermento royal
Un ovo para pintar e azucar para espolvorear.

En castellano
Ingredientes
450 g de harina
250 ml de leche
125 ml de aceite
Una pizca de sal
Ralladura de limón
200 g de azúcar
1 sobre de levadura royal
Un huevo para pintar y azucar para espolvorear.
 
 
 
 
Elaboración
- Mesturar todos o ingredientes nun bol, quedará unha masa bastante pastosa.
- Introdúcese a masa nunha manga pasteleira sen a boquilla ou nunha bolsa de plástico á que lle cortamos un extremo.
- Dispoñer a masa, formando os biscoitos, na bandexa do forno cuberta con papel de fornear, débese deixar separación entre eles porque crecen.
- Pintar con ovo e espolvorear de azucre.
- Hornear uns 25 m. a 180 graos ou ata que estean dourados.
 


En castellano
Elaboración
- Mezclar todos los ingredientes en un bol, quedará una masa bastante pastosa.
- Se introduce la masa en una manga pastelera sin la boquilla o en una bolsa de plástico a la que le cortamos un extremos.
- Disponer la masa, para formar los bizcochos, sobre la bandeja del horno cubierta con papel de hornear, se debe dejar separación entre ellos porque crecen.
- Pintar con huevo y espolvorear de azúcar.
- Hornear unos 25 m. a 180 grados o hasta que estén dorados.

 

HOJALDRE RELLENO DE MACROLEPIOTA PROCERA, JAMÓN Y ROQUEFORT

$
0
0
Ás veces chegan ás nosas mans agasallos inesperados que nos alegran o día e que nos fan ver que é moi agradable estar rodeada de xente fantástica para poder compartir porque compartindo gáñase. Este é o caso do ingrediente principal desta receita, os cogomelos, un agasallo inesperado e moi agradable, por isto debo dar moitas grazas a quen as merece, a quen entende disto de cogomelos, membros da Asociación Micolóxica "SENDEIRIÑA" de Negreira.
Pois ben, cando me vin cos cogomelos en cuestión nas miñas mans pensei como podería preparalas, o agasallador deume varias suxestións, dirixido por quen sabe preparalas ben, todas elas moi tentadoras. Así e todo puxen a cabeza a funcionar, o primeiro que pensei foi combinalos con xamón, logo pensei que un pouco de queixo non lles estaría mal e por último acordoume a masa follada que tiña no conxelador que me sobrara de cando fixen os hoxaldres con cebola caramelizada e queixo brie. Unha vez pensado todo isto acordeime que, xa fai un tempo, a miña querida Natalia de Cocino y disfruto publicara unha receita na que había parte destes ingredientes, e non era parte, eran todos, como son as cousas, eh? Vaia memoria que teño cando quero e cando algo me gusta ou me interesa, a receita ten data de decembro do 2009, case tres anos e aínda a tiña na memoria.  Total, unha vez que atopei a súa receita vexo que o queixo que ela usaba era queixo azul, ao principio intimidoume un pouco porque eu ao queixo azul téñolle moito respeto, está ben, pero na súa xusta medida, non é o meu queixo preferido. Atrevinme con el e podo dicir que foi todo un acerto. Agora entendo por qué se quedou esta receita gravada na miña memoria, porque tiña que probala, unha delicia altamente recomendable.


En castellano
A veces llegan a nuestras manos regalos inesperados que nos alegran el día y que nos hacen ver que es muy agradable estar rodeada de gente fantástica para poder compartir porque compartiendo se gana. Este es el caso del ingrediente principal de esta receta, las setas, un regalo inesperado y muy agradable, por esto debo dar muchas gracias a quien las merece, a quien entiende de esto de setas, miembros de La Asociación Micológica "SENDEIRIÑA" de Negreira.
Pues bien, cuando me vi con las setas en cuestión en mis manos pensé como podría prepararlas, el agasajador me dio varias sugerencias, dirigido por quien sabe prepararlas bien, todas ellas muy tentadoras. De todas formas puse la cabeza a funcionar, lo primero que pensé fue combinarlas con jamón, luego pensé que un poco de queso no les estaría mal y por último me acordé del hojaldre que tenía en el congelador sobrante de cuando hice los hojaldres con cebolla caramelizada y queso brie. Una vez pensado todo esto me acordé que, ya hace un tiempo, mi querida Natalia de Cocino y disfruto había publicado una receta en la que había parte de estos ingredientes, y no era parte, eran todos, como son las cosas, eh? Vaya memoria que tengo cuando quiero y cuando algo me gusta o me interesa, la receta tiene fecha de diciembre del 2009, casi tres años y aún la tenía en la memoria. Total, una vez que encontré su receta veo que el queso que ella usaba era queso azul, al principio me intimidó un poco porque yo al queso azul le tengo mucho respeto, está bien, pero en su justa medida, no es mi queso preferido. Me atreví con él y puedo decir que fue todo un acierto. Ahora entiendo por qué se quedó esta receta grabada en mi memoria, porque tenía que probarla, una delicia altamente recomendable.



Ingredientes (non poño cantidades porque non as sei, fun facendo co que tiña)
Cogomelos (neste caso era macrolepiota procera tamén chamada zarrota ou choupín)
2 dentes de allo
Aceite de oliva
Xamón serrano en taquiños, era unha loncha gordiña de medio centímetro (tamén lle puxen un pouco de restos de polo)
Nata líquida (2-3 culleradas)
Queixo roquefort (uns 50 g)
sal
Masa follada
1 ovo para pintar
En castellano
Ingredientes (no pongo cantidades porque no las sé, fui haciendo con lo que tenía)
Setas (en este caso eran macrolepiota procera también llamada zarrota o choupín)
2 dientes de ajo
Aceite de oliva
Jamón serrano en taquitos, era una loncha gordita de medio centímetro (también le puse un poco de restos de pollo)
Nata líquida (2-3 cucharadas)
Queso roquefort (unos 50 g)
sal
Hojaldre
1 huevo para pintar


Preparación
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva e douramos nel os dentes de allo.
- Engadimos as setas picadas e deixamos que se fagan. Soltarán moita auga. Introducimos o xamón e dámoslle unhas voltas, se é necesario engádese sal.
- Retiramos da tixola cunha escumadeira. Para que solte a auga pódese poñer o prato, ao que se retiran, un pouco inclinado.
- Deixamos que a auga da tixola se consuma un pouco e engadimos un par de culleradas de nata e un pouco de queixo. Ligamos a salsa e engadimos as setas co xamón (neste punto engadinlle un pouco de restos de polo ao forno). Mesturamos ben .
-  Estiramos a masa follada, podemos facelo da forma que máis nos guste ou que nos sexa máis cómodo. Podemos facelo como se fora unha empanada. Masa, dispoñer o recheo e cubrir con masa, selando ben os bordos e facéndolle algún burato na parte superior. Nesta ocasión optei por facelo en forma de trenza, para elo dividimos, de maneira imaxinaria, o rectángulo de masa en tres partes iguais, dispomos o recheo na parte central e facemos uns cortes oblícuos nos laterais que imos cruzando encima do recheo. Pintamos con ovo batido.
- Depositamos a trenza nunha bandexa de forno forrada con papel de fornear.
- Metemos no forno prequecido a 200º por espazo de media hora, ou hasta que vexamos que está dourado.




En castellano
Preparación
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva y doramos en él los dientes de ajo.
- Añadimos las setas en trocitos  y dejamos que se hagan. Soltarán mucha agua. Introducimos el jamón y le damos unas vueltas, si es necesario se añade sal.
- Retiramos de la sartén con una espumadera. Para que suelte el agua se puede poner el plato,  al que se retiran, un poco inclinado.
- Dejamos que el agua de la sartén se consuma un poco y añadimos un par de cucharadas de nata y un poco de queso. Ligamos la salsa y añadimos las setas con el jamón (en este punto le añadí un poco de restos de pollo al horno). Mezclamos bien. Retiramos del fuego.
- Estiramos el hojaldre, podemos hacerlo de la forma que más nos guste o que nos sea más cómodo. Podemos hacerlo como si fuera una empanada. Masa, disponer el relleno y cubrir con masa, sellando bien los bordes y haciéndole algún agujero en la parte superior. En esta ocasión opté por hacerlo en forma de trenza, para ello dividimos, de manera imaginaria, el rectángulo de masa en tres partes iguales, disponemos el relleno en la parte central y hacemos unos cortes oblícuos en los laterales que vamos cruzando encima del relleno. Pintamos con huevo batido.
- Depositamos la trenza en una bandeja de horno forrada con papel de hornear.
- Metemos en el horno precalentado a 200º por espacio de media hora, o hasta que veamos que está dorado.

BOLAS DE PATACA CON INTERIOR DE CANTHARELLUS

$
0
0
Non acostumo a cociñar cogomelos, non porque non me gusten que si me gustan, pero non adoito compralas a non ser os champiñóns e non sei dicir o por que. Aínda que ultimamente teño a sorte de que me surten a domicilio e o que non fixen nunca, pois nunha semana xa van dúas receitas de cogomelos.
Son os pais dun compañeiro os que van ao monte a collelas e eu degústoas. Son moi afeccionados á micoloxía, pertencen á Asociación Micolóxica Sendeiriña de Negreira. Como a mamá sabe que eu a isto de cociñar non lle fago noxos pois faimas chegar e eu encantada discurrindo receitas ricas. Non me cansarei de darlles as grazas, miles de grazas familia.
Quería facer algo diferente e pensando, pensando ocorréuseme isto, para saírse un pouco do tradicional. A min gustoume moito, non é unha receita sinxela, dado que ten as súas voltas, mánchase bastante, aínda así vale a pena.


En castellano
No acostumbro a cocinar setas, no porque no me gusten que sí me gustan, pero no suelo comprarlas a no ser los champiñones y no sé decir el por qué. Aunque últimamente tengo la suerte de que me surten a domicilio y lo que no he hecho nunca, pues en una semana ya van dos recetas de setas.
Son  los padres de un compañero los que van al monte a cogerlas y yo las degusto. Son muy aficionados a la micología, pertenecen a la Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira. Como la mamá sabe que yo a esto de cocinar no le hago ascos pues me las hace llegar y yo encantada discurriendo recetitas ricas. No me cansaré de darles las gracias, miles de gracias familia.
Quería hacer algo diferente y pensando, pensando se me ocurrió esto, para salirse un poco de lo tradicional. A mi me ha gustado muchísimo, no es una receta sencilla, dado que tiene sus vueltas, se mancha bastante, aún así vale la pena.
 
 
 

Ingredientes
Cogomelos (neste caso cantharellus) (non sei a cantidade cada un que lle poña a gusto, non son necesarias demasiadas para estas cantidades)
3 rebandas de touciño entrefebrado afumado
medio pemento verde ou vermello
unha cebola pequena
1 dente de allo
3 patacas grandes
25 gr de manteiga
Un anaquiño de queixo (neste caso era de Arzúa Ulloa, pode ser calquera queixo cremoso) (opcional)
Dous ovos e pan relado para rebozar
Aceite e sal

En castellano
Ingredientes 
Setas (en este caso cantharellus) (no sé la cantidad cada uno que le ponga a gusto, no son necesarias demasiadas para estas cantidades)
3 lonchas de bacon ahumado
medio pimiento verde o rojo
una cebolla pequeña
1 diente de ajo
3 patatas grandes
25 gr de mantequilla
Un trocito de queso (en este caso era de Arzúa Ulloa, puede ser cualquier queso cremoso) (opcional)
Dos huevos y pan rallado para rebozar
Aceite y sal
 
 
 
 
 
 Elaboración
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, cando estea quente torramos o touciño entrefebrado cortado moi fino (outra opción tamén pode ser xamón ou chourizo)
- Pochamos a cebola e o allo cordado moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando.
- Por último introducimos os cantharellus cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, podemos salgar se o cremos conveniente. Soltan moita auga. Cando vexamos que están feitos, retirámolos a un prato cunha escumadeira. Se inclinamos un pouco o prato escorrerase toda a auga.
- Cocemos as patacas en auga con sal. Unha vez cocidas esmagámolas cun garfo e mesturámolas coa manteiga.
- Nun anaco de filme estendemos un pouco do puré de pataca, colocamos na parte central os cantharellus e poñémoslle enriba un anaquiño de queixo (ao min gústame todo máis con queixo, non podo evitalo)
- Se collemos as puntas do anaco de filme subimos o puré e axúdanos a que se faga a bóla e se cubra todo o recheo co puré. A continuación coas mans dámoslle forma.
- Pasamos, con coidado a bóla, por pan relado, polo ovo batido e por último con pan relado.
- Frítense en abundante aceite de oliva quente.
 
 
 
 
En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una sarten con aceite de oliva, cuando esté caliente tostamos el beicon cortado muy fino (otra opción también puede ser jamón o chorizo)
- Pochamos la cebolla y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos los cantharellus cortados en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, podemos salar si lo creemos conveniente. Sueltan mucha agua. Cuando veamos que están hechos, los retiramos a un plato con una espumadera. Si inclinamos un poco el plato se escurrirá toda el agua.
- Cocemos las patatas en agua con sal. Una vez cocidas las aplastamos con un tenedor y las mezclamos con la mantequilla.
- En un trozo de film extendemos un poco del puré de patata, colocamos en la parte central los cantharellus y le ponemos encima un trocito de queso (a mi me gusta todo más con queso, no puedo evitarlo)
- Si cogemos las puntas del trozo de film subimos el puré y ayudanos a que se haga la bola y se cubra todo el relleno con el puré. A continuación con las manos le damos forma.
- Pasamos, con cuidado la bola, por pan rallado, por el huevo batido y por último con pan rallado.
- Se fríen en abundante aceite de oliva caliente.
 
 
 
 
 
 

GALLETAS BRANCO E NEGRO

$
0
0
Estas galletas son desas receitas que tes en pendentes e que che apetece moito facer porque están moi vistas na rede, pero que vas pospondo e tampouco sabes a razón. Ao velas en tantos blogs diste que teñen que estar boas porque tanta xente non pode estar equivocada.Fixen a comprobación e é a mesma receita en todos sitios, por iso non vou pór ningún referente, se pomos nun buscador "galletas branco e negro" podemos comprobar que a receita repítese.
Unha vez que as probei explícome a razón da súa popularidade, non pasan indiferentes, son unhas galletas diferentes na súa textura, na súa forma e por encima están deliciosas. O que me gustaría saber é quen inventou tal delicia.
En castellano
Estas galletas son de esas recetas que tienes en pendientes y que te apetece mucho hacer porque están muy vistas en la red, pero que vas posponiendo y tampoco sabes la razón. Al verlas en tantos blogs te dices que tienen que estar buenas porque tanta gente no puede estar equivocada. He hecho la comprobación y es la misma receta en todos sitios, por eso no voy a poner ningún referente, si ponemos en un buscador "galletas blanco y negro" podemos comprobar que la receta se repite.
Una vez que las he probado me explico la razón de su popularidad, no pasan indiferentes, son unas galletas diferentes en su textura, en su forma y por encima están deliciosas. Lo que me gustaría saber es quien inventó tal delicia.
 
 
 
Ingredientes
250 g de chocolate negro
60 gr de manteiga
100 g de azucre
2 ovos
200 g de fariña
1 cullerada de royal
1 chisco de sal
Azucre glass para rebozar
En castellano
Ingredientes
250 g de chocolate negro
60 gr de mantequilla
100 g de azúcar
2 huevos
200 g de harina
1 cucharada de royal
1 pizca de sal
Azúcar glass para rebozar
 
 
 
Elaboración
- Fundimos o chocolate coa manteiga no micro. Mirámolo con frecuencia para que o chocolate non se queime, cada 30 sg aproximadamente
- Batemos os ovos co azucre ata que branquee a mestura.
- Engadimos aos ovos o chocolate fundido coa manteiga e mesturamos ben.
- Para rematar, incorporamos a fariña tamizada, o royal e o sal. Mesturamos ben.
- Unha vez feita a masa metémola na neveira por espazo dunha hora, máis ou menos.
- Sacamos a masa da neveira e facemos boliñas coas mans. Coidado que se pega un pouco. Se nas mans pomos un pouco de azucre glass xa non se pegará. Rebozamos xenerosamente as bolitas no azucre e ímolas depositando nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear. Deben poñerse un pouco separadas porque se chafan e medran bastante.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante 15 minutos (ou algo menos). Non debemos pasarnos de tempo para que queden tenras por dentro. Póñoas na parte central do forno e os últimos 3-4 minutos súboas un nivel (isto é o que debo facer no meu forno, cada forno funciona dun xeito diferente)
 
 

En castellano
Elaboración
- Fundimos el chocolate con la mantequilla en el micro. Lo miramos con frecuencia para que el chocolate no se queme, cada 30 sg aprximadamente
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que blanquee la mezcla.
- Añadimos a los huevos el chocolate fundido con la mantequilla y mezclamos bien.
- Por último, incorporamos la harina tamizada, el royal y la sal. Mezclamos bien.
- Una vez hecha la masa la metemos en la nevera por espacio de una hora, más o menos.
- Sacamos la masa de la nevera y hacemos bolitas con las manos. Cuidado que se pega un poco. Si en las manos ponemos un poco de azúcar glass ya no se pegará. Rebozamos generosamente las bolitas en el azúcar y las vamos depositando en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Deben ponerse separadas porque tienden a espandirse y crecen bastante.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante 15 minutos (o algo menos, unos 12-13). No debemos pasarnos de tiempo para que queden tiernas por dentro. Las pongo en la parte central del horno y los últimos 3-4 minutos las subo un nivel (esto  es lo que funciona en mi horno, cada horno tiene sus peculiaridades)



ÑOQUIS (OU GNOCCHIS) DE CABAZA CON SALSA DE BOLETUS

$
0
0
ÑOQUIS (O GNOCCHIS) DE CALABAZA CON SALSA DE BOLETUS
Unha receita de outono 100%, cabaza, boletus, elaboración e a gozar dunha comida suculenta e que sae do cotián, polo menos para min. Chegaron ás miñas mans uns boletus de tres clases diferentes (erythropus, edulis e badio) e ocorréuseme facer salsa para poder conxelala e ir gozando destes deliciosos cogomelos en varias ocasións.
Teño que dar as grazas de novo ás mesmas persoas que me proporcionaron as cantharellus e as macrolepiotas, o que estou aprendendo e todo sen pór un pé no monte. Ademais de aprender gozo dunhas deliciosas comidas e descubro novos sabores que me están resultando moi agradables.
Nunca antes fixera ñoquis e tiña moita curiosidade, que mellor oportunidade para poder combinalos cos boletus. Mirei moitas receitas e é relativamente fácil, aínda que non é rápido, ten un proceso no que se necesita tempo e paciencia. A min abúrreme un pouco, aínda que seguro que a algunhas persoas pareceralles entretido. Desde logo non son para facer un día de présas. Para a próxima farei menos cantidade porque saen moitos, tiven que conxelar.


 
En castellano
Una receta de otoño 100%, calabaza, boletus, elaboración y a disfrutar de una comida suculenta y que sale de lo cotidiano, al menos para mi. Llegaron a mis manos unos boletus de tres clases diferentes (erythropus, edulis y badio)  y se me ocurrió hacer salsa para poder congelarla e ir disfrutando de estas deliciosas setas en varias ocasiones.
Tengo que dar las gracias de nuevo a las mismas personas que me proporcionaron las cantharellus y las macrolepiotas, lo que estoy aprendiendo y todo sin poner un pie en el monte. Además de aprender disfruto de unas deliciosas comidas y descubro nuevos sabores que me están resultando muy agradables.
Nunca antes había hecho ñoquis y tenía mucha curiosidad, que mejor oportunidad para poder combinarlos con los boletus. Miré muchas recetas y es relativamente fácil, aunque no es rápido, tiene un proceso en el que se necesita tiempo y paciencia. A mi me aburre un poco, aunque seguro que a algunas personas les parecerá entretenido. Desde luego no son para hacer un día de prisas. Para la próxima haré menos cantidad porque salen muchos, he tenido que congelar.

 
 
Ingredientes
Para a salsa de boletus
350 g de boletus (erythropus, edulis e badio)
2 allos porros
2 dentes de allo
1 pemento italiano
2 culleradas de coñac
200 ml de nata para cociñar.
sal e pementa.
Para os ñoquis
800 g de cabaza sen a pel (logo de cocela pesaba 444 g)
Fariña, necesitei uns 500 g, empecei con 300 g
1 ovo
Unha culleradiña de sal
En castellano
Ingredientes
Para la salsa de boletus
350 g de boletus (erythropus, edulis y badio)
2 puerros
2 dientes de ajo
1 pimiento italiano
2 cucharadas de coñac
200 ml de nata para cocinar.
sal y pimienta.
Para los ñoquis
800 g de calabaza sin la piel (después de cocerla pesaba 444 g)
Harina, he necesitado unos 500 g, empecé con 300 g
1 huevo
Una cucharadita de sal

 
 
Elaboración da salsa de boletus
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, rustrimos o allo porro e o allo cordados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando estea dourado incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos (tamén o piquei na picadora). Deixamos que vaia abrandando.
- Para rematar introducimos os boletus cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo un pouco, salgamos e engadios a pementa ao noso gusto.
- Engadimos un bo chorro de coñac e deixamos que se consuma un pouco.
- Para rematar incorporamos ao conxunto a nata e integrámola ben.
- Xa podemos consumilo así, acompañado do que queiramos. Eu fíxeno acompañando a uns espaguetes e estaba delicioso.
- Se queremos facer salsa pasámolo pola batedora ata que quede moi fino. Se a queremos máis diluída con engadir un pouco de caldo (de polo, tenreira, verduras) ou un pouco de leite, listo (eu non o fixen)
- Esta salsa é ideal para acompañar carnes.


 
En castellano
Elaboración de la salsa de boletus
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva, pochamos el puerro y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando esté dorado incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños (también lo piqué en la picadora). Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos los boletus cortados en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo un poco, salamos.
- Añadimos un buen chorro de coñac y dejamos que se consuma un poco.
- Por último incorporamos al conjunto la nata y la integramos bien.
-Ya podemos consumirlo así acompañado de lo que queramos. Yo lo hice acompañando a unos espaguetis y estaba delicioso.
- Si queremos hacer salsa lo pasamos por la batidora hasta que quede muy fino. Si la queremos más diluída con añadir un poco de caldo (de pollo, ternera, verduras) o un poco de leche, listo (yo no lo hice)
- Esta salsa es ideal para acompañar carnes.

 
 
Elaboración dos ñoquis
Logo desta experiencia faría a metade das cantidades, saen moitos, poden dar unhas 10 racións e resulta un pouco pesado formar todos os ñoquis.
- Cocemos ou asamos a cabaza ata que estea tenra. Facemos puré e escurrémola un pouco. A cabaza solta moita auga. Deixamola escorrendo e que vaia enfriando.
- Mesturamos a cabaza, a fariña e o ovo e amasamos. A min fíxome falta moita fariña, a masa non collía corpo con 300 g, e fun engadindo ata que a masa foi manexable, aínda que sempre me quedou pegañenta, para manexala necesitei ter a superfie de traballo e as mans enfariñadas, decidín non engadir máis fariña, parecíame demasiada.
- Collemos porcións de masa e facemos unha tira deslizándoa, coas palmas das mans, sobre a superficie de traballo enfariñada. Cortamos en anacos pequenos e se queremos dámoslle forma, tamén  podemos deixalos así. Debemos de ter coidado e enfariñalos ben porque se non pegaranse.
- Repetimos a operación ata acabar a totalidade da masa. Para darlle as fendeduras típicas usei un garfo, deslizando o anaquiño de masa polos dentes do garfo (teño que confesar que só o fixen cos da foto).
- Unha vez formados os ñoquis, introducímolos en auga fervendo con sal. Iranse ao fondo, cando suban á superfie retirámolos.
- Mesturamos os ñoquis coa salsa de boletus. Espolvoreamos cun pouco de albahaca e xa temos unha comida de luxo.
- Como me sobraron moitos ñoquis decidín conxelalos. Segundo me dixo Patt de Cocinando para Lola, conxelan moi ben e cócense directamente sen desconxelar.
 

 
En castellano
Elaboración de los ñoquis
Después de esta experiencia haría la mitad de las cantidades, salen muchos, pueden dar unas 10 raciones y resulta un poco pesado formar todos los ñoquis.
- Cocemos o asamos la calabaza hasta que esté tierna. Hacemos puré y la escurrimos un poco. La calabaza suelta mucha agua. Dejamos que se enfríe mientras escurre.
- Mezclamos la calabaza, la harina y el huevo y amasamos.  A mi me hizo falta mucha harina, la masa no cogiá cuerpo con 300 g, y fui añadiendo hasta que la masa fue manejable, aunque siempre me quedó pegajosa, para manejarla necesité tener la superfie de trabajo y las manos enharinadas, decidí no añadir más harina, me parecía demasiada.
- Cogemos porciones de masa y hacemos una tira deslizándola, con las palmas de las manos, sobre la superficie de trabajo enharinada. Cortamos en trozos pequeños y si queremos le damos forma,  podemos dejarlos así. Debemos de tener cuidado y enharinarlos bien porque si no es así se pegarán unos aotros.
- Repetimos la operación hasta terminar la totalidad de la masa. Para darle las hendiduras típicas usé un tenedor, deslizando el trocito de masa por los dientes del tenedor (tengo que confesar que solo lo hice con los de la foto).
- Una vez formados los ñoquis, los introducimos en agua hirviendo con sal. Se irán al fondo, cuando suban a la superfie los retiramos.
- Mezclamos los ñoquis con la salsa de boletus. Espolvoreamos con un poco de albahaca y ya tenenos una comida de lujo.
- Como me sobraron muchos ñoquis decidí congelarlos. Según me dijo Patt de Cocinando para Lola, congelan muy bien y se cuecen directamente sin descongelar.

 


S´MORES PIE OU TORTA DE CHOCOLATE E NUBES

$
0
0
Recoñezo que esta torta é unha americanada, non son moito de sucumbir a elas, pero é unha americanada deliciosa (sen desprezar nada do que veña de América, que todo debe ser bo porque cada vez invádenos máis a súa repostería). Resultoume tan curiosa a mestura que non me puiden resistir. Nunca antes a vira e resulta que é unha mestura moi común, galleta, chocolate e nubes. O peor de todo é que estou descubrindo páxinas americanas que van ser un perigo porque se me antolla todo o que vexo. Quero facer todas esas tortas rebosantes de calorías.
En canto a vin pensei automaticamente na miña compañeira Patricia, que lle encanta o chocolate e é unha tola das nubes. Púxenme ao choio e fíxenlla, aínda que ela compartiuna con todos así houbo varias opinións, gustou a quen a probou, entre eles algúns quitarían as nubes. Ten que haber gustos para todo, non?
Encántame facer cousas para os demais, compartilas e verlles a cara de felicidade e que me digan que lles gusta. Sempre din que lles gusta, ás veces creo que non é certo, pero todos son amables e exprésano así. Ás veces penso que todo isto non é un acto de xenerosidade pola miña banda senón unha forma de alimentar o meu ego. Fágoo por eles ou é para vangloriarme??? Todos necesitamos recoñecemento e cada un búscao naquilo que cre que pode obtelo. Estou facendo unha autocrítica, unha reflexión sobre algo que en principio parece xenerosidade, pero realmente éo? Non vou ser tan dura comigo mesma, aínda que algo de certo nesta reflxión si que hai, á fin e ao cabo os demais tamén saen, en certo xeito, beneficiados, non?
 

 
En castellano
Reconozco que esta tarta es una americanada, no soy mucho de sucumbir a ellas, pero es una americanada deliciosa (sin despreciar nada de lo que venga de América, que todo debe ser bueno porque cada vez nos invade más su repostería). Me resultó tan curiosa la mezcla que no me pude resistir. Nunca antes lo había visto y resulta que es una mezcla de lo más común, galleta, chocolate y nubes. Lo peor de todo es que estoy descubriendo páginas americanas que van a ser un peligro porque se me antoja todo lo que veo. Quiero hacer todas esas tartas rebosantes de calorías.
En cuanto la vi pensé automáticamente en mi compañera Patricia, que le encanta el chocolate y es una loca de las nubes. Me puse manos a la obra y se la hice, aunque ella la compartió con todos así hubo varias opiniones, gustó a quien la probó, entre ellos algunos le quitarían las nubes. Tiene que haber gustos para todo, no?
Me encanta hacer cosas para los demás, compartirlas y verles la cara de felicidad y que me digan que les gusta. Siempre dicen que les gusta, a veces creo que no es cierto, pero todos son amables y lo expresan así. A veces pienso que todo esto no es un acto de generosidad por mi parte sino una forma de alimentar mi ego. Lo hago por ellos o es para vanagloriarme??? Todos necesitamos reconocimiento y cada uno lo busca en aquello que cree que puede obtenerlo. Estoy haciendo una autocrítica, una reflexión sobre algo que en principio parece generosidad, pero realmente lo es? No voy a ser tan dura conmigo misma, aunque algo de cierto en esta reflxión si que hay, al fin y al cabo los demás también salen, en cierto modo, beneficiados, no?
 
 
 
 
Ingredientes
Para a base
200 g de galletas digestive (medio paquete)
100 g de manteiga derretida
Para o recheo
250 g de chocolate negro para sobremesas
300 ml de nata
100 ml de leite (a miña era desnatada, se é enteira menos proporción de nata e máis de leite)
2 culleradas de azucre
2 ovos
Nubes (no meu pobo é difícil atopalas brancas, atopei da marca haribo que ten mesturadas brancas e rosas, non me chegaron as brancas e tiven que completar coas rosas)
En castellano
Ingredientes
Para la base
200 g de galletas digestive (medio paquete)
100 g de mantequilla derretida
Para el relleno
250 g de chocolate negro para postres
300 ml de nata
100 ml de leche (la mía era desnatada, si es entera menos proporción de nata y más de leche)
2 cucharadas de azúcar
2 huevos
Nubes (en mi pueblo es difícil encontrarlas blancas, he encontrado de la marca haribo que tiene mezcladas blancas y rosas, no me llegaron las blancas y tuve que completar con las rosas)
 
 
 
Elaboración
- Moemos as galletas (fágoo sempre na picadora)
- Derretemos a manteiga.
- Mesturamos todo ata que a galleta absorba toda a manteiga e cubrimos un molde, base e paredes. O molde que usei é desmontable, de 24 cm.
- Introducimos o molde cuberto coa galleta na neveira mentres imos facendo o recheo.
- Para o recheo: Quentamos o leite e a nata ata ferver, retiramos do lume e introducimos o chocolate.
- Mesturamos ata que o chocolate estea totalmente derretido.
- Engadimos o azucre e mesturamos.
- Batemos os dous ovos e incorporámolos á mestura. Debemos remover constantemente para que non se callen os ovos. No meu caso cando incorporei os ovos a mestura de chocolate xa estaba case fría.
- Sacamos a base de galleta da neveira e introducimos o líquido. Forneamos durante media hora en forno prequecido a 180º. O tempo de forneado e a temperatura é estimativo, cada forno ten os seus tempos. A torta estará feita cando vexamos que a parte superior está callada.
- Ao sacar a torta do forno acendemos o grill e deixamos que se vaia quentando mentres cubrimos a superficie da torta coas nubes.
- Volvemos meter a torta no forno para que se doure. Moito coidado porque o grill é perigoso, se nos pasamos 10 segundos a nosa torta pode ser un desastre e queimarse totalmente. As nubes vanse derretendo e vanse dourando, cando vexamos que están douradas sacamos a torta. Non pasa nada se abrimos o forno cada pouco para comprobar o dourado, é máis eu case teño a porta aberta para vixiar ben.
 
 
 

En castellano
Elaboración
- Molemos las galletas (lo hago siempre en la picadora)
- Derretimos la mantequilla.
- Mezclamos todo hasta que la galleta absorba toda la mantequilla y cubrimos un molde, base y paredes. El molde que he usado es desmontable y de 24 cm.
- Introducimos el molde cubierto con la galleta en la nevera mientras vamos haciendo el relleno.
- Para el relleno: Calentamos la leche y la nata hasta hervir, retiramos del fuego e introducimos el chocolate.
- Mezclamos hasta que el chocolate esté totalmente derretido.
- Añadimos el azúcar y mezclamos.
- Batimos los dos huevos y los incorporamos a la mezcla. Debemos remover constantemente para que no se cuajen los huevos. En mi caso cuando incorporé los huevos la mezcla de chocolate ya estaba casi fría.
- Sacamos la base de galleta de la nevera e introducimos el líquido. Horneamos durante media hora en horno precalentado a 180º. El tiempo de horneado y la temperatura es estimativo, cada horno tiene sus tiempos. La tarta estará hecha cuando veamos que la parte superior está cuajada.
- Al sacar la tarta del horno encendemos el grill y dejamos que se vaya calentando mientras cubrimos la superficie de la tarta con las nubes.
- Volvemos a meter la tarta en el horno para que se dore. Mucho cuidado porque el grill es peligroso, si nos pasamos 10 segundos nuestra tarta puede ser un desastre y quemarse totalmente. Las nubes se van derritiendo y se van dorando, cuando veamos que están doradas sacamos la tarta. No pasa nada si abrimos el horno cada poco para comprobar el dorado, es más yo casi tengo la puerta abierta para vigilar bien.
 
 
 También la he visto en gimme some oven y en pastry affair
 
 

CROQUETAS DE SETAS, ALBAHACA Y CAMEMBERT

$
0
0
 Encántanme as croquetas, de calquera cousa. Nun principio  parecíame estragar os cogomelos facendo croquetas, despois pensei que era unha boa forma de facer que durasen máis. Foi un acerto porque a pesar de que me gustan as croquetas, estas levan a palma, que ricas, de feito xa as volvín a repetir.
Parece que publicada unha receita de croquetas é unha bobada publicar máis porque a bechamel faise sempre igual. Pois non, sempre probo como mellorar a masa e creo que o conseguín, saen moi cremosas, deliciosas.
Os cogomelos, nunca pensei que ía aprender tanto, non sei como agradecer tanta xenerosidade, xa son varias as receitas que publiquei e varias as distintas variedades que probei xa, e todo sen saír da casa. Moitas grazas a Carmen por entender tanto, por ir recollelas ao monte e por acordarse de min e a Óscar por ser un transportista estupendo e porque se non fose por el na de na.
 
 
 
En castellano
Me encantan las croquetas, de cualquier cosa. En un principio me parecía estropear las setas haciendo croquetas, después pensé que era una buena forma de hacer que duraran más. Fue un acierto porque a pesar de que me gustan las croquetas, éstas se llevan la palma, que ricas, de hecho ya las he vuelto a repetir.
Parece que publicada una receta de croquetas es una tontería publicar más porque la bechamel se hace siempre igual. Pues no, siempre pruebo como mejorar la masa y creo que lo he conseguido, salen muy cremosas, deliciosas.
Las setas, nunca pensé que iba a aprender tanto, no sé como agradecer tanta generosidad, ya son varias las recetas que he publicado y varias las distintas variedades que he probado ya, y todo sin salir de casa. Muchas gracias a Carmen por entender tanto, por ir a recogerlas al monte y por acordarse de mi y a Óscar por ser un transportista estupendo y porque si no fuera por él na de na.
 
Las setas empleadas, Hydnum repandum (lengua de vaca)

 
Ingredientes
300 g de cogomelos, neste caso Hydnum repandum (lengua de vaca)
1 cebola
2 dentes de allo
Un anaquiño de pemento
6 follas de albahaca
sal
Para a bechamel
120 g de manteiga
130 g de fariña
200 ml de nata
400 ml de leite (poño desnatada)
50 g de queixo camembert
sal, noz moscada e pementa.
Para o rebozado
4 ovos
Pan rilado
1 culleradiña de levadura Royal
Aceite para fritir.
En castellano
Ingredientes
300 g de setas, en este caso Hydnum repandum (lengua de vaca)
1 cebolla
2 dientes de ajo
un trocito de pimiento verde
6 hojas de albahaca
sal
Para la bechamel
120 grs de mantequilla
130 grs de harina
200 ml de nata
400 ml de leche (pongo desnatada)
50 g de queso camembert
sal, noz moscada y pimienta
Para el rebozado
4 huevos
Pan rallado
1 cucharadita de levadura Royal
Aceite para freír.


 
Elaboración
 - Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, cando estea quente pochamos a cebola e o allo cordados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando.
- Para rematar introducimos os cogomelos cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, salgamos. Deixámolo ata que se consuma a auga dos cogomelos. Esta especie non solta tanta auga como outras, tamén podemos escorrerlle a auga se consideramos que xa éstán feitas.
- Picamos moi finiña a albahaca e incorporámoslla dándolle unhas voltas.
- Elaboración da bechamel: métese a manteiga ó lume nun cazo ata que se derreta.
- Engádese a fariña e reméxese ben cunhas variñas ata que estea ben integrado e non haxa grumos. Deixámolo un pouco (2-3 minutos), sempre remexendo, para que se coza a fariña. Con calor media.
- Quentamos o leite no micro uns catro minutos.
- Engadimos o leite e remexemos constantemente. Eu sempre poño o leite morno porque así seguro que non me quedan grumos. Primeiro introduzo a metade do leite e logo cando vexo que vai espesando vou introducindo o resto ata conseguir a textura e espeso desexado, neste caso, das croquetas, ten que ser espesiña.
- Case ao final, cando xa temos a bechamel lista, engadimos o sal, a pementa e a noz moscada. Dámoslle unhas voltas e incorporamos o queixo ata que se funda coa bechamel. Sempre lle poño queixo á bechamel, aínda que só sexan tres lonchas de queixo fundente de sandwich.
- Apagamos o lume e engadimos os cogomelos e dámoslle unhas voltas para que quede ben repartido pola bechamel.
- Estendemos a bechamel nunha bandexa para que enfríe. Pódeselle pasar por encima un pouco de manteiga para que non críe tona ou cubrila con un filme.


 
- Unha vez fría procedemos a moldear as croquetas. Eu poño tres pratos un con pan rilado, outro cos ovos batidos e outro con pan rilado. Facilita un pouco o traballo poñer a bechamel nunha manga pasteleira e facer uns rulos longos encima do 1º prato con pan rilado,  rebozámolos no pan, cortamos as croquetas, logo pasámolas por ovo e por último por pan rilado, deste xeito fáiselle unha cuberta moi cruxente e resistente.
- No ovo batido poñémoslle unha culleradiña de levadura Royal, esto tamén contribúe ó efecto da cuberta mencionado antes.
- Frítense en abundante aceite quente.



 
En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva, cuando esté caliente pochamos la cebolla y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos las setas cortadas en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, salamos. Lo dejamos hasta que se consuma el agua de las setas. Esta especie no suelta tanta agua como otras, también podemos escurrirle el agua si consideramos que ya éstán hechas.
- Picamos muy finita la albahaca y se la incorporamos dándole unas vueltas.


 
- Para la bechamel: se pone la mantequilla al fuego en uno cazo hasta que se derrita.
- Se añade la harina y se bate bien con unas varillas hasta que esté bien integrado y no haya grumos. Lo dejamos un poco (2-3 minutos), siempre batiendo, para que se cueza la harina. Con calor medio alto.
- Calentamos la leche con la nata en el micro unos cuatro minutos.
- Añadimos la leche con la nata y batimos constantemente. Yo siempre pongo la leche tibia porque así seguro que no me quedan grumos. Primero introduzco la mitad de la leche y luego cuando veo que va espesando voy introduciendo el resto hasta conseguir la textura y espesor deseado, en este caso, de las croquetas, tiene que ser espesita.
- Casi al final, cuando ya tenemos la bechamel lista, añadimos la sal, la nuez moscada y la pimienta. Le damos unas vueltas e incorporamos el queso hasta que se funda con la bechamel. Yo siempre le pngo queso a la buechamel, aunque sea tres lonchas de queso fundente para sandwiches.
- Apagamos el fuego y añadimos las setas y le damos unas vueltas para que quede bien repartido por la bechamel.
- Extendemos la bechamel en una bandeja para que enfríe. Se le puede pasar por encima un poco de mantequilla para que no crie costra o un cubrirla con film.
- Una vez fría procedemos a moldear las croquetas. Yo pongo tres platos, uno con pan rallado, otro con los huevos batidos y otro con pan rallado. Facilita un poco el trabajo poner la bechamel en una manga pastelera y hacer unos rulos largos encima del priemer plato con pan rallado,  los rebozamos en el pan, cortamos las croquetas, luego las pasamos por huevo y por último por pan rallado, de este modo se le hace una cubierta muy crujiente y resistente.
- En el huevo batido le ponemos una cucharadita de levadura Royal, esto también contribuye al efecto de la cubierta mencionado antes.
- Se fríen en abundante aceite caliente.

BISCOITO DE IOGUR SABOR LIMÓN

$
0
0
BIZCOCHO DE YOGUR SABOR LIMÓN
Pois si, un simple biscoito de iogur. Quen non fixo algunha vez o biscoito de iogur? Creo que todo o mundo (ou case) probou a facelo e seguro que é o máis socorrido en caso de necesidade de algo doce. É simple, é do máis simple e con todo delicioso. Con esta receita básica todos facemos as nosas variacións, cada un seguro que ten o seu toque que o fai particular. Eu xa probei moitas variantes, substituír o iogur por queixo crema, por nata, con ambos, con chocolate, con noces... Este tipo de biscoito é o que uso para facer tortas con recheos e queda perfecto. Esta vez a variante foi o limón e é un delicado bocado con sabor a limón do máis delicioso. Hai miles de receitas pola rede deste tipo de biscoito, pero faltaba a miña.
En castellano
Pues sí, un simple bizcocho de yogur. Quien no hizo alguna vez el bizcocho de yogur? Creo que todo el mundo (o casi) ha probado a hacerlo y seguro que es lo más socorrido en caso de necesidad de algo dulce. Es simple, es de lo más simple y sin embargo delicioso. Con esta receta básica todos hacemos nuestras variaciones, cada uno seguro que tiene su toque que lo hace particular. Yo ya he probado muchas variantes, sustituír el yogur por queso crema, por nata, con ambos. con chocolate, con nueces... Este tipo de bizcocho es el que uso para hacer tartas con rellenos y queda perfecto. Esta vez la variante ha sido el limón y es un delicado bocado con sabor a limón de lo más delicioso. Hay miles de recetas por la red de este bizcocho, pero faltaba la mía.



Ingredientes
1 iogur de limón, o vaso usarase como medida
2 medidas de azucre
1 medida de aceite de xirasol
3 ovos
Raspadura de limón
4-5 culleradas de zume de limón
2 1/2 medidas de fariña
1 medida de améndoa moída
2 sobres dobres de gasificante (dous morados e dous brancos de hacendado) ou un sobre de royal
En castellano
Ingredientes
1 yogur de limón, el vaso se usará como medida
2 medidas de azúcar
1 medida de aceite de girasol
3 huevos
Ralladura de limón
4-5 cucharadas de zumo de limón
2 1/2 medidas de harina
1 medida de almendra molida
2 sobres dobles de gasificante (dos morados y dos blancos de hacendado) o un sobre de royal



Realización
- Baleiramos o iogur nun bol, engadimos o azucre e mesturamos. Incorporar o aceite, remover.
- Cando teñamos unha mestura homoxénea engadimos o ovos un a un mesturando ben.
- Incorporamos a raspadura, o zume e para rematar a fariña, a améndoa e os gasificantes ou o royal. Engadimos cada medida por separado, cando a primeira medida de fariña estea ben integrada engadimos a seguinte ata rematar con todo.
- Introdúcese no molde elixido cuberto con papel de fornear ou untado con manteiga e espolvoreado con fariña.
- Só queda metelo en forno prequecido a 180º durante 45 minutos (el tiempo y la temperatura son orientativos, cada horano tiene sus peculiaridades.)



En castellano
Realización
- Vaciamos el yogur en un bol, añadimos el azúcar y mezclamos. Incorporar el aceite, remover.
- Cuando tengamos una mezcla homogénea añadimos lo huevos uno a uno mezclando bien.
- Incorporamos la ralladura, el zumo y por último la harina,  la almendra y los gasificantes o el royal. Añadimos cada medida por separado, cuando la primera medida de harina esté bien integrada añadimos la siguiente.
- Se introduce en el molde elegido cubierto con papel de honear o untado con mantequilla y espolvoreado con harina. 
- Solo queda meterlo en horno precalentado a 180º durante 45 minutos (el tiempo y la temperatura son orientativos, cada horno tiene sus peculiaridades.)
 
 

PANDORLATO

$
0
0
Cociñas a lume de biqueira, fornos a lume de biqueira, as casas cheiran a comida, a comida rica preparada con todo o agarimo do mundo.
Na miña casa o que máis funciona é o forno, sempre saen cheiros do forno aínda que non sexa Nadal. Encántanme os pans doces de todo tipo e este que presento foi velo e poñerme a facelo, pareceume fácil e que tiña que estar moi rico.
É imprescindible ter algunha maquiniña que nos axude ou na súa falta un bo brazo (que non sei eu como quedaría ese brazo).
Teño que darlle as grazas a José Manuel de Asopaipas por este descubrimento.
En castellano
Cocinas a tope, hornos a tope, las casas huelen a comida, a comida rica preparada con todo el cariño del mundo.
En mi casa lo que más funciona es el horno, siempre salen olores del horno aunque no sea Navidad. Me encantan los panes dulces de todo tipo y este que presento fue verlo y ponerme a hacerlo, me pareció fácil y que tenía que estar muy rico. Es imprescindible tener alguna maquinita que nos ayude o en su defecto un buen brazo (que no sé yo como quedaría ese brazo).
Tengo que darle las gracias a José Manuel de Asopaipas por este descubrimiento.


 
Ingredientes:
Para o fermento:
70 gramos de fariña
80 gramos de leite
1sobre de levadura seca, marca maizena (ou 8 g de levadura fresca)
1 culleradiña de mel
Para a masa final:
210 gramos de harina (eu necesitei máis, uns 50 g máis)
90 gramos de azucre
180 gramos de ovos (uns 3 ovos medianos)
110 gramos de manteiga a temperatura ambiente
5 gramos de sal
Raiadura dunha laranxa
2 culleradas de licor de cointreau
Para a terminación:
Unha clara un pouco batida, eu pinteino con ovo enteiro ou con leite
Un puñado de almendras (as miñas laminadas)
Azucre cunhas pingas de auga ou de cointreau
En castellano
Ingredientes:
Para el fermento:
70 gramos de harina
80 gramos de leche
1sobre de levadura seca, marca maizena (o 8 g de levadura fresca)
1 cucharadita de miel
Para la masa final:
210 gramos de harina (yo he necesitado más, unos 50 g más)
90 gramos de azúcar
180 gramos de huevos (unos 3 huevos medianos)
110 gramos de mantequilla a temperatura ambiente
5 gramos de sal
Ralladura de una naranja
2 cucharadas de licor de cointreau
Para la terminación:
Una clara un poco batida, yo lo pinté con huevo entero o con leche
Un puñado de almendras (las mías laminadas)
Azúcar con unas gotas de agua o de cointreau



Elaboración
- O primeiro é organizarse. Na receita orixinal recomenda deixar a masa na neveira toda a noite, se o facémos así, preparamos o fermento a iso das 8 ou 9 da tarde-noite. Eu probei así e sen meter a masa na neveira. Si non metemos a masa na neveira, podemos empezar pola mañá, si o facemos pola tarde nunca máis tarde das 2 ou 3 da tarde.
- Preparamos o fermento, mesturamos ben os ingredientes, tapamos o bol con papel filme e deixamos sobre unha hora ata que dobre o seu volume. Neste momento sacamos a manteiga da nevera.
Para facer a masa:
- Incorporamos ao fermento o resto da fariña e un ovo e mesturamos ben. Con isto fórmase unha masa moi compacta e pouco manexable, moi dura. Esta parte eu fíxena a man, o que pasa é que cando se incorporan o resto dos ingredientes custa moito conseguir que se integren ben e custa moito desfacer os grumos que se forman, polo tanto recomendo que non se poña toda a harina.
- Seguimos incorporando o resto dos ovos, parte da harina que deixamos, o sal, o licor e o azucre. Todo isto aos poucos e axudados dalgunha amasadora, no meu caso unha batidora de dúas varillas cos accesorios amasadores (unhas varillas retortas). É imposible manexar a masa coas mans.
- Para finalizar engadimos a manteiga a temperatura ambiente. É importante que o amasado se prolongue durante bastante tempo ata que quede todo moi ben incorporado. O amasado é longo, moi longo, no meu caso probablemente estivese unha hora, repousando para que non se requentara demasiado a batidora. Si úsase outro tipo de amasadora non se prolongará tanto. Debemos amasar hasta que consigamos que se vaia separando das paredes do recipiente.
- É ao final cando lle engadimos un pouco máis de fariña, no meu caso foron uns 50 gramos. A masa debe de quedar suave e aterciopelada. A súa textura é máis ben como de biscoito, é unha masa branda.



- Deixamos fermentar aproximadamente outra hora máis. Tapamos con filme e deixamos no frigorífico toda a noite ata o día seguinte. Sacamos ao día seguinte, enfariñamos a superficie de traballo e depositamos a masa e intentamos levala cara ao centro, coas mans enfariñadas. Collemos a bóla de masa e introducímola no molde (isto só é posible se a  deixamos na neveira dado que a masa está máis dura por efecto do enfriamento da manteiga, se non se mete na neveira pasaremos a masa ao molde cunha espátula). Eu probei a non deixar a masa na neveira e logo desa hora (ou hora e media, debemos deixar que dobre o seu volume) fermentando xa a introducín no molde, queda ben.
- Como non teño moldes de panettone usei un molde de biscoito forrado con papel de fornear, o papel debe sobresaír da superficie do molde, polo menos o dobre da altura do molde. O molde que usei é de 18 cm de diámetro e 7 de profundidade.
- Introducimos no molde e imos deixar fementar ata que aumente moito o seu volume, no meu caso ata que chegou ao bordo do molde, unhas tres horas aproximadamente, debemos ter en conta a temperatura das nosas casas, sempre poño o recipiente no forno coa luz acesa. E cubrimos cun filme.
- Prequecemos o forno a 180 graos e antes de introducir pintamos coa clara batida (eu pinteino con ovo batido ou con leite) e espolvoreamos con abundante azucre que mollamos cunhas pingas de auga (no meu caso de countreau) e colocamos almendras por encima con coidado.
- Forneamos durante 45 minutos (na receita orixinal di 30 minutos), aínda que si é importante ir observando por se se doura demasiado pronto, entón debemos colocar por encima papel de aluminio para que non se doure demasiado.
- Unha vez pasado o tempo comprobamos cunha agulla e si sae seca damos por rematada a cocción, deixando arrefriar antes de consumir (si somos capaces).



En castellano
Elaboración
- Lo primero es organizarse. En la receta original recomienda dejar la masa en la nevera toda la noche, si lo hacemos así, preparamos el prefermento a eso de las 8 o 9 de la tarde-noche. Yo he probado así y sin meter la masa en la nevera. Si no metemos la masa en la nevera, podemos empezar por la mañana, si lo hacemos por la tarde nunca más tarde de las 2 o 3 de la tarde.
- Preparamos el fermento, mezclamos bien los ingredientes, tapamos el bol con papel film y dejamos sobre una hora hasta que haya doblado su volumen. En este momento sacamos la mantequilla de la nevera.
Para hacer la masa:
- Incorporamos al prefermento el resto de la harina y un huevo y mezclamos bien. Con esto se forma una masa muy compacta y poco manejable, muy dura. Esta parte yo la hice a mano, lo que pasa es que cuando se incorporan el resto de los ingredientes cuesta mucho conseguir que se integren bien, por lo tanto recomiendo que no se ponga toda la harina.
- Seguimos incorporando el resto de los huevos, parte de la harina que hemos dejado, la sal, el licor y el azúcar. Todo esto poco a poco y ayudados de alguna amasadora, en mi caso una batidora de dos varillas con los accesorios amasadores (unas varillas retorcidas). Es imposible manejar la masa con las manos.
- Para finalizar añadimos la mantequilla a temperatura ambiente. Es importante que el amasado se produzca durante bastante tiempo hasta que quede todo muy bien incorporado. El amasado es largo, muy largo, en mi caso probablemente estuviera una hora, reposando para que no se recalentara demasiado la batidora. Si se usa otro tipo de amasadora no se prolongará tanto.
- Es al final cuando le añadimos un poco más de harina, en mi caso fueron unos 50 gramos. La masa debe de quedar suave y aterciopelada. Su textura es más bien como de bizcocho, es una masa blanda. 
- Dejamos fermentar aproximadamente otra hora más. Tapamos con film y dejamos en el frigorífico toda la noche hasta el día siguiente. Sacamos al día siguiente, enharinamos la superficie de trabajo y deposistamos la masa e intentamos llevarla hacia el centro, con las manos enharinadas. Cogemos la bola de masa y la introducimos en el molde (esto solo es posible si se ha dejado en la nevera dado que la masa está más dura por efecto del enfriamiento de la mantequilla, si no se mete en la nevera pasaremos la masa al molde con una espátula). Yo he probado a no dejar la masa en la nevera y después de esa hora (u hora y media, debemos dejar que doble su volumen) fermentando ya la introduje en el molde, queda bien.
- Como no tengo moldes de panettone usé un molde de bizcocho forrado con papel de hornear, el papel debe sobresalir de la superficie del molde, por lo menos el doble de la altura del molde. El molde que he usado es de 18 cm de diámetro y 7 de profundidad
- Introducimos en el molde y vamos a dejar fementar hasta que aumente mucho su volumen, en mi caso hasta que llegó al borde del molde, unas tres horas aproximadamente, debemos tener en cuenta la temperatura de nuestras casas, siempre pongo el recipiente en el horno con la luz encendida. Y cubrimos con un film.


 
- Precalentamos el horno a 180 grados y antes de introducir pintamos con la clara batida (yo lo he pintado con huevo batido o con leche) y espolvoreamos con abundante azúcar que hemos mojado con unas gotas de agua (en mi caso de countreau) y colocamos almendras por encima con cuidado.
- Horneamos durante 45 minutos (en la receta original dice 30 minutos), aunque si es importante ir observando por si se nos dora demasiado pronto, entonces debemos colocar por encima papel de aluminio para que no se dore demasiado.
- Una vez pasado el tiempo comprobamos con una aguja y si sale seca damos por terminado la cocción, dejando enfriar antes de consumir (si somos capaces).

PASTEL DE GRELOS E COGUMELOS DE CARMEN

$
0
0
PASTEL DE GRELOS Y SETAS (RECETA DE CARMEN)

Carmen é unha seguidora deste blogue e nai dun compañeiro, ademais de ser a que me fai chegar os cogumelos, todos os cogumelos que levo probado este ano. Pois ben, pola primaveira enviome esta receita, en canto a lin souben que a tiña que probar e que me ía gustar. Estaba esperando ansiosa a tempada de grelos. O outro día meu pai deume uns cantos grelos que tiña na horta e inmediatamente pensei neste pastel que non  me saía da cabeza. Ademais Carmen fíxome chegar unhas lepista nuda (ou pé azul) e unín todo. En principio o pastel non leva cogumelos, pero xa que os tiña na casa e ela mesma mos proporcionara pensei que sería boa idea xuntar todo e así conseguir un nutritivo pastel. A receita orixinal leva máis cantidade de todo, eu fíxeno pequeniño, poñerei entre paréntese as cantidades da receita orixinal.
E só me queda volver a dar as grazas por tanta xenerosidade, graciñas Carmen, mágoa de non estar máis preto que o íamos pasar pipa.
En castellano
Carmen es una seguidora de este blog y madre de un compañero, además de ser la que me hace llegar las setas, todas las setas que llevo probado este año. Pues bien, en la primaveira pasada me envió esta receta, en cuanto la leí supe que la tenía que probar y que me iba a gustar. Estaba esperando ansiosa  la temporada de grelos. El otro día mi padre me dio unos cuantos grelos que tenía en la huerta y ya pensé en este pastel que no me salía de la cabeza. Además Carmen me hizo llegar unas lepista nuda (o pie azul) y uní todo. En principio el pastel no lleva setas, pero ya que las tenía en la casa y ella misma me los había proporcionado pensé que sería buena idea juntar todo y así conseguir un nutritivo pastel. La receta original lleva más cantidad de todo, yo lo hice pequeñito, pondré entre paréntese las cantidades de la receta original. Y sólo me queda volver a dar las gracias por tanta generosidad, graciñas Carmen, lástima de no estar más cerca que lo íbamos a pasar pipa.


 
Ingredientes (poño entre paréntese as cantidades da receita orixinal)
350 g de cogumelos (neste caso lepista nuda ou pé azul)
350 g de grelos (1 kg)
230 g de patacas (500 g)
1 cebola
2 dentes de allo
30 ml de leite
15 g de manteiga
Chourizo ou beicon. Cantidade a gusto. Eu puxen unha loncha gordiña de baicon cortada en taquiños.
2 ovos
aceite de oliva
pan raiado
sal e pementa
En castellano
Ingredientes (pongo entre paréntese las cantidades de la receta original)
350 g de setas (en este caso lepista nuda o pie azul)
350 g de grelos (1 kg)
230 g de patatas (500 g)
1 cebolla
2 dientes de ajo
30 ml de leche
15 g de mantequilla
Chorizo o beicon. Cantidad a gusto. Yo puse una loncha gordita de baicon cortada en taquitos.
2 huevos
aceite de oliva
pan rallado
sal y pimienta


 
Preparación
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, cando estea quente pochamos a cebola e o allo cordados moi finos (eu fágoo na picadora). Engadimos o baicon para que se vaia torrando.
- Cando a cebola estea dourada incorporamos os cogomelos cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, salpementamos. Deixámolo ata que se consuma a auga dos cogomelos.
- Mentres tanto imos cocendo os grelos e as patacas, por separado.
- Cando os grelos estean cocidos escorrémolles ben a agua e incorporámolos á tixola onde temos os cogumelos. Dámolle unhas voltas de tal xeito que se vaia consumindo a auga.
- Coas patacas cocidas preparamos un puré. Esmagámolas, ben nun pasapuré ou cun garfo, eu fíxeno cun garfo porque eran poucas. Incorporámoslle a manteiga e o leite e mesturamos ben.
- Mesturamos o puré de pataca co anterior (cogumelos e grelos) e engadimos sal e pementa se o cremos necesario.
- Retiramos do lume e engadimos dous ovos batidos.
- Engraxamos un molde e cubrimolo con pan raiado. Introducimos a mestura nel.
- Metemos no forno prequecido a 180º por espazo de media hora, hasta que vexamos que se forma unha costra na superficie.
- Pódese acompañar de salsa de tomate ou maionesa.



En castellano
Preparación
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva, cuando esté caliente pochamos la cebolla y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora). Añadimos el baicon para que se vaya dorando.
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos las setas cortadas en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, salpimentamos. Lo dejamos hasta que se consuma el agua de las setas.
- Mientras tanto vamos cociendo los grelos y las patatas, por separado.
- Cuando los grelos estén cocidos le escurrimos bien el  agua y los incorporamos a la sartén donde tenemos las setas. Le damos unas vueltas de tal manera que se vaya consumiendo el agua.
- Con las patatas cocidas preparamos un puré. Las aplastamos, bien en un pasapuré o con un tenedor, yo lo hice con un tenedor porque eran pocas. Le incorporamos la mantequilla y la leche y mezclamos bien.
- Mezclamos el puré de patata con el anterior (setas y grelos) y añadimos sal y pemienta si lo creemos necesario.
- Retiramos del fuego y añadimos dos huevos batidos.
- Engrasamos un molde y lo cubrimos con pan rallado. Introducimos la mezcla en él.
- Metemos en el horno precalentado a 180º por espacio de media hora, hasta que veamos que se ha formado una costra en la superficie.
- Se puede acompañar de salsa de tomate o mayonesa.

lepista nuda o pie azul
 


ROSCÓN EXPRESS

$
0
0

Chegou a última fase do Nadal e non podía faltar o roscón. Teño varios publicados, pero sempre experimento moito con este tipo de masas. Creo que ás veces nos complicamos demasiado querendo acadar uns resultados xeniais, pero hai métodos máis sinxelos cos que se conseguen moi bos resultados. Complicámonos con prefermentos, masas nai, etc, todo iso conleva moito traballo e, sobre todo, tempo. Parece que para facer un roscón se ten que parar o mundo. Pois para solucionar todas esas complicacións traio esta proposta, algo máis rápida e teño que confesar que moi rica. Seguro que moita xente, experta nisto das masas, se bota as mans á cabeza, pero eu creo que se pode facer unha boa e rica masa dun xeito sinxelo, senón tamén parece que isto está vetado, que só é para expertos. Pois non, só hai que perderlle o medo que é ben sinxelo. Logo xa se collerán manías, xa se probará con masa nai, con prefermento, con dous levedados, con tres, co que queiramos, pero primeiro hai que perderlle o respeto.
Con esta receita sae un roscón riquísimo. Pode ser que eu teña un padal pouco evolucionado e que me sirva calquera cousa, non sei, pero sinceramente, non atopo a diferenza entre este e outros que fixen, diría máis, creo que me gustou máis este ca outros. Coas cantidades que indico sae un roscón pequeniño, moi xeitoso. Se queremos un roscón máis cumprido só temos que dobrar as cantidades.
 

En castellano
Llegó la última fase de la Navidad y no podía faltar el roscón. Tengo varios publicados, pero siempre experimento mucho con este tipo de masas. Creo que a veces nos complicamos demasiado queriendo conseguir unos resultados geniales, pero hay métodos más sencillos con los que se consiguen muy buenos resultados. Nos complicamos con prefermentos, masas madre, etc, todo eso conlleva mucho trabajo y, sobre todo, tiempo. Parece que para hacer un roscón se tiene que parar el mundo. Pues para solucionar todas esas complicacións traigo esta propuesta, algo más rápida y tengo que confesar que muy rica. Seguro que mucha gente, experta en masas, se echa las manos a la cabeza, pero yo creo que se puede hacer una buena y rica masa de una manera sencilla, sino también parece que esto está vetado, que sólo es para expertos. Pues no, sólo hay que perderle el miedo que es bien sencillo. Luego ya se cogerán manías, ya se probará con masa madre, con prefermento, con dos levados, con tres, con lo que queramos, pero primero hay que perderle el respeto.
Con esta receta sale un roscón riquísimo. Puede ser que yo tenga un paladar poco evolucionado y que me sirva cualquier cosa, no sé, pero sinceramente, no encuentro la diferencia entre éste y otros que hice, diría más, creo que me gustó más éste que otros. Con las cantidades que indico sale un roscón pequeñito. Si queremos un roscón más cumplido sólo tenemos que doblar las cantidades.



 
 
Ingredientes
300 grs de fariña de forza
1 ovo deixando para pintar (só un pouco manchando o fondo do prato)
50 grs de azucre
1 sobre de levadura de panadeiro en po (da marca maizena)
100 ml de leite morno
50 grs de manteiga
1 culleradiña de auga de azahar
2 culleradas de zume de laranxa ou algo máis
1 culleradiña de esencia de vainilla
1 culleradiña de esencia de limón
1 cullerada de mel
1 culleradiña de sal
A raiadura dunha laranxa e dun limón



 

En castellano
Ingredientes
300 grs de harina de fuerza
1 huevo dejando para pintar (sólo un poco manchando el fondo del plato)
50 grs de azúcar
1 sobre de levadura de panadeiro en polvo (de la marca maizena)
100 ml de leche tibia
50 grs de mantequilla
1 cucharadita de agua de azahar
2 cucharadas de zumo de naranja
1 cucharadita de esencia de vainilla
1 cucharadita de esencia de limón
1 cucharada de miel
1 cucharadita de sal
La ralladura de una naranja y de un limón



Elaboración
-Sacar a manteiga da neveira, troceala e deixala a temperatura ambiente, unha horiña antes de comezar. Ou metela no micro uns segundos en función desconxelar.
- Amornar o leite (quítarlle o frío de neveira, 20 sg no micro) e desfacer nel a cullerada de mel.
- Mesturar a fariña coa levadura. Incorporar a manteiga e mesturala coa fariña, fregando con dedos hasta que se incorpore totalmente (esto adopteino do método Bertinete resúltame máis cómodo que incorporala ó final, non sei se é mellor ou peor, pero desde que o fago as masas quédanme moi ben). A continuación engadimos o azucre, o sal, as raiaduras de limón e de laranxa, mesturamos.
- Por último incorporamos o ovo batido (non o poñemos todo, deixamos un pouquiño no fondo do prato que despois mesturaremos cun pouco de leite e utilizarémolo para pintar o roscón), as esencias e o leite morno con mel, amalgamamos un pouco. Mesturar todo ata conseguir una masa homoxénea, queda unha masa branda, pero non pegañenta. Neste momento podemos deixar que a masa repouse un pouco, uns 10 minutos (se queremos, se se deixa repousar conseguimos que a masa vaia collendo algo de "corpo" por si mesma e así é máis agradable traballala)

En estas dos imágenes vemos como está la masa justo cuando están todos los ingredientes unidos y como queda después del amasado
- Pasamos ó mármore e amasamos ata conseguir unha masa elástica. Amasei normal e amasado francés, deille un repouso no medio, de 10 minutos, e seguín amasando ata estar ben amasadiña, elástica. Necesita un bo amasado, mínimo 10 minutos, penso que é mellor que sexan entre 15 e 20 minutos, se facemos un repouso no medio resúltanos menos pesado. O secreto dunha boa masa sempre é un bo amasado. Poño uns vídeos  de la cocina de Babette para que resulte máis doado comprender o procedemento de amasado.
 
 
 




Amasado francés (2ª parte) from La cocina de Babette on Vimeo.

- Deixar repousar 30 minutos (como mínimo, pode ser unha hora) tapada cun pano. Darlle forma e deixala repousar dúas horas no forno (coa luz encendida).- Antes de meter ao forno pintámolo co ovo batido que deixamos, ao que lle engadimos unha cullerada de leite. E decorámolo ao noso gusto, con froitas, améndoas e con azucre. O azucre poñémolo húmido cunhas pingas de agua, de algunha esencia, licor, zume, tamén lle podemos poñer raiadura de laranxa ou limón.
- Fornear 23 minutos en forno prequecido a 180º.
 
En castellano
Elaboración
-Sacar la mantequilla de la nevera, trocearla y dejarla a temperatura ambiente, una horita antes de comenzar. O meterla en el micro unos segundos en función descongelar.
- Calentar la leche (quitarle el frío de nevera, 20 sg en el micro) y deshacer en él la cucharada de miel.
- Mezclar la harina con la levadura. Incorporar la mantequilla y mezclarla con la harina, frotando con dedos hasta que se incorpore totalmente (esto lo adopté del método Bertinet y me resulta más cómodo que incorporarla al final, no sé si es mejor o peor, pero desde que lo hago las masas me quedan muy bien). A continuación añadimos el azúcar, la sal, las railladuras de limón y de naranja, mezclamos.
- Por último, incorporamos el huevo batido (no lo ponemos todo, dejamos un pouquito en el fondo del plato que después mezclaremos con un poco de leche y lo utilizaremos para pintar el roscón), las esencias y la leche tibia con miel, amalgamamos un poco. Mezclar todo hasta conseguir una masa homogénea, queda una masa blanda, pero no pegajosa. En este momento podemos dejar que la masa repose un poco, unos 10 minutos (si queremos, si se deja reposar conseguimos que la masa vaya cogiendo algo de "cuerpo" por sí misma y así es más agradable trabajarla)
- Pasamos al mármol y amasamos hasta conseguir una masa elástica. Amasé normal y amasado francés, le di un reposo en medio, de 10 minutos, y seguí amasando hasta estar bien amasadita, elástica. Necesita un bueno amasado, mínimo 10 minutos, pienso que es mejor que sean entre 15 y 20 minutos, si hacemos un reposo en medio nos resulta menos pesado. El secreto de una buena masa siempre es un bueno amasado. Pongo unos vídeos para que resulte más fácil comprender el procedimiento de amasado.
- Dejar reposar 30 minutos (como mínimo, puede ser una hora) tapada con un paño. Darle forma y dejarla reposar dos horas en el horno (con la luz encendida). Debe duplicar su volumen.



Antes y después del horno

- Antes de meter al horno lo pintamos con el huevo batido que dejamos, al que le añadimos una cucharada de leche. Y lo decoramos a nuestro gusto, con frutas, almendras y con azúcar. El azúcar lo humedecemos con unas gotas de agua, de alguna esencia, licor, zumo, también le podemos poner ralladura de naranja o limón.
- Hornear 23 minutos en horno precalentado a 180º. (como siempre digo, esto es lo que funciona en mi horno, cada uno debe saber como funciona el suyo). Si se tuesta demasiado por arriba le ponemos un papel de plata.



 En este vídeo se puede ver como se forma un roscón. Aunque la masa del vídeo es mucho más blanda, la de este roscón, no necesita tanta harina para el formado (de hecho yo no utilizo)
 
 

ORELLAS

$
0
0
De festa en festa e tiro porque me toca. Do roscón ás orellas, do Nadal ao Carnaval.
Tiña preparada outra entrada, pero esta debía ser publicada. O Entroido, non é Entroido sen orellas e esta é a primeira vez que as fago e saíron perfectas, xusto como á min me gustan, xa que logo hai que consevar a receita.
Fíxenas nunha ocasión cando era adolescente, porque sempre fun atrevida nisto de meter as mans na masa e unha tarde, soa, púxenme ao choio, non recordo moi ben o resultado, do que si estou segura é de que se comeron.
Sempre as fai a miña nai e nunca temos a receita definitiva porque ela faio todo a ollo e non se acorda dun ano para outro. A base é sempre unha receita do libro "Cocina gallega" de Álvaro Cunqueiro, pero ela modifica ao seu gusto. O ano pasado tomamos nota, pero para darlle a receita á miña compañeira Patricia que ma pediu, e resulta que este ano tiven que chamala para que ma dixese. Partindo das cantidades aproximadas, reducinas un pouco e fun tomando boa nota de todo, quedou a masa perfecta.
Unha das cousas que máis me gusta da elaboración deste doce é o ritual, alguén amasa e estira e outra persoa frite e espolvorea o azucre. Sempre fun a frixidora, nesta ocasión, fun estiradora, frixidora, azucradora, todo. É un pouco complicado facer todo o proceso unha persoa soa, pero organizándose é posible, aínda que, debo confesar, que perde parte do encanto e resulta un pouco pesado. Son as consecuencias de encapricharme en querer facelas eu e probar como me quedaban. O resultado foi máis que satisfactorio.
 
 

En castellano
De fiesta en fiesta y tiro porque me toca. Del roscón a las orejas, de la Navidad al Carnaval.
Tenía preparada otra entrada, pero esta debía ser publicada. El Carnaval, no es Carnaval sin orejas y esta es la primera vez que las hago y han salido perfectas, justo como a mi me gustan, por tanto hay que consevar la receta.
Las hice en una ocasión cuando era adolescente, porque siempre fui atrevida en esto de meter las manos en la masa y una tarde, sola, me puse manos a la obra, no recuerdo muy bien el resultado, de lo que si estoy segura es de que se comieron.
Siempre las hace mi madre y nunca tenemos la receta definitiva porque ella lo hace todo a ojo y no se acuerda de un año para otro. La base es siempre una receta del libro "Cocina gallega" de Álvaro Cunqueiro, pero ella modifica a su gusto. El año pasado tomamos nota, pero para darle la receta a mi compañera Patricia que me la pidió, y resulta que este año tuve que llamarla para que me la dijera. Partiendo de las cantidades aproximadas, las reduje un poco y fui tomando buena nota de todo, quedó la masa perfecta.
Una de las cosas que más me gusta de la elaboración de este dulce es el ritual, alguien amasa y estira y otra persona fríe y espolvorea el azúcar. Siempre fui la freidora, en esta ocasión, he sido estiradora, freidora, azucaradora, todo. Es un poco complicado hacer todo el proceso una persona sola, pero organizándose es posible, aunque, debo confesar, que pierde parte del encanto y resulta un poco pesado. Son las consecuencias de encapricharme en querer hacerlas yo y probar como me quedaban. El resultado ha sido más que satisfactorio.
 
 
 
Ingredientes (poñerei entre paréntesis as cantidades da receita que adoita facer a miña nai)
100 ml de anís (un vaso de nocilla de anís)
75 ml de leite (medio vaso de nocilla de leite)
75 ml de auga (medio vaso de nocilla de auga)
1 ovo grande, sobre 70 g (3 ovos)
70 g de manteiga derretida (medio taco de mantequilla, uns 125-130 g)
A raiadura dun limón
Media culleradiña de sal
560 g de fariña de repostaría, para máis datos a do eroski  (fariña a que admita ata que non se pegue, uns 850-900 g)
Aceite suave para fritir, de xirasol ou de oliva suave.
 
 

En castellano
Ingredientes (pondré entre paréntesis las cantidades de la receta que suele hacer mi madre)
100 ml de anís (un vaso de nocilla de anís)
75 ml de leche (medio vaso de nocilla de leche)
75 ml de agua (medio vaso de nocilla de agua)
1 huevo grande, sobre 70 g (3 huevos)
70 g de mantequilla derretida (medio taco de mantequilla, unos 125-130 g)
La ralladura de un limón
Media cucharadita de sal
560 g de harina de repostería, para más datos la del eroski (harina la que admita hasta que no se pegue, unos 850-900 g)
Aceite suave para freír, de girasol o de oliva suave.
 
 
 
Elaboración
- Nesta ocasión usei a panificadora para amasar, fíxenlle dous amasados. Primeiro introdúcense os líquidos e o sal e por encima a fariña.
- No caso de que amasemos a man, poñemos a fariña co sal nun recipiente amplo e incorporamos os líquidos, amasamos ata conseguir unha masa elástica. Penso que se debe amasar moito, cando máis elástica sexa a masa mellor estirará. A miña nai introduce unha pel de limón na masa e amasa ata que a expulsa. A masa debe ser brandiña, pero que non se pegue.
- Deixamos repousar a masa durante un tempo, non menos de media hora.
- Poñemos unha tixola con abudante aceite ao lume. Non debemos deixar que se quente demasiado, baixar o calor antes de que burbullee, no meu caso mantiven a inducción en 6. e o máximo é 9. Nun hornillo máis pequeno que o diámetro da tixola.
- Cortamos pequenas porcións de masa, do tamaño dunha noz, aproximadamente. E estirámolas o máis finas posible. É importante que a superficie de traballo estea sempre un pouco engraxada, así como o rodelo e as mans.
- Introducimos a masa da orella con coidado na tixola, deixamos que se doure un pouco e dámoslle a volta.
- Pasamos a orella a unha a fonte cuberta con papel de cociña e  espolvoreamolas con azucre.
- Eu ía facendo dunha en unha, mentres unha se douraba, estiraba a outra. Cando lle daba a volta poñíalle o azucre á anterior. No meu caso podo estirar xusto á beira da tixola e é moi cómodo.
- Na metade do proceso é importante depurar o aceite porque se vai requeimando, e tamén requeima as orellas, e debemos limpalo. Retiramos o aceite a un recipiente coándoo para retirarlle posibles impurezas. Limpamos con papel de cociña a tixola e reenchémola de novo con aceite novo e co que retiramos antes ao que lle quitamos as impurezas. E volvemos empezar.

 

 
 
En castellano
Elaboración
- En esta ocasión he usado la panificadora para amasar, le hice dos amasados. Primero se introducen los líquidos y por último la harina.
- En caso de que amasemos a mano, ponemos la harina con la sal en un recipiente amplio e incorporamos los líquidos, amasamos hasta conseguir una masa elástica. Pienso que se debe amasar mucho, cuando más elástica sea la masa mejor estirará. Mi madre introduce una piel de limón en la masa y amasa hasta que la expulsa. La masa debe quedar blandita, pero que no se pegue.
- Dejamos reposar la masa durante un tiempo, no menos de media hora.
- Ponemos una sartén con abudante aceite al fuego. No debemos dejar que se caliente demasiado, bajar el calor antes de que burbujee, en mi caso mantuve la inducción en 6. y el máximo es 9. En un hornillo más pequeño que el diámetro de la sartén.
- Cortamos pequeñas porciones de masa, del tamaño de una nuez, aproximadamente. Y las estiramos lo más finas posible. Es importante que la superficie de trabajo esté siempre un poco engrasada, así como el rodillo y las manos.
- Introducimos la masa de la oreja con cuidado en la sartén, dejamos que se dore un poco y le damos la vuelta.
- Pasamos la oreja a una fuente cubierta con papel de cocina y las espolvoreamos de azúcar.
- Yo iba haciendo de una en una, mientras una se doraba, estiraba la otra. Cuando le daba la vuelta le ponía el azúcar a la anterior. En mi caso puedo estirar justo al lado de la sartén y es muy cómodo.
- A la mitad del proceso, es importante depurar el aceite porque se va requemando, y por tanto requema las orejas, y debemos limpiarlo. Retiramos el aceite a un recipiente colándolo para retirarle posibles impurezas. Limpiamos con papel de cocina la sartén y la rellenamos de nuevo. Y volvemos a empezar.
 
 
 
 

ROSQUIÑAS DE LEITE

$
0
0
ROSQUILLAS DE LECHE
Esta receita é desas suxestións que che fai alguén que comparte contigo a afección pola cociña. Cris insitiu moito en que as probase, que eran moi fáciles de facer, deumas a probar e non mentía con respecto ao resultado. Ela sacou a receita dunha vella revista e está totalmente enganchada a estas rosquillas, a verdade, non me estraña porque están moi ricas e non é necesario ter ingredientes raros, nin é necesario dispoñer de moito tempo, son perfectas para quedar ben nunha merenda, eu xa o fixen en varias ocasións.
Aínda tardei en sucumbir malia que Cris me tentaba, sabía que si empezaba a facelas xa non as faría só unha vez e así pasou. É probalas e pasar a formar parte das primeiras ideas en caso de ter ganas de algo doce ou en caso de querer agasallar a alguén.
Agora só me queda dicir: grazas Cris por esta estupenda receita.





En castellano
Esta receta es de esas sugerencias que te hace alguien que comparte contigo la afición por la cocina.  Cris insitió mucho en que las probara, que eran muy fáciles de hacer, me las dio a probar y no mentía con respecto al resultado. Ella sacó la receta de una vieja revista y está totalmente enganchada a estas rosquillas, la verdad, no me extraña porque están muy ricas y no es necesario tener ingredientes raros, ni es necesario disponer de mucho tiempo, son perfectas para quedar bien en una merienda, yo ya lo he hecho en varias ocasiones.
Todavía tardé en sucumbir a pesar de que Cris me tentaba, sabía que si empezaba a hacerlas ya no las haría solo una vez y así pasó. Es probarlas y pasar a formar parte de las primeras ideas en caso de tener ganas de algo dulce o en caso de querer agasajar a alguien.
Ahora solo me queda decir: gracias Cris por esta estupenda receta.


 
Ingredientes
400 g de fariña
Un vaso de leite morna (dos de nocilla, faltándolle un dedo para o bordo)
75 g de azucre
Unha pizca de sal
60 g de manteiga derretida
Un sobre de levadura de panadería en po da marca maizena
Un ovo batido
Aceite para fritir. Debe ser un aceite suave, de xirasol vai ben.
Para o almíbar
50 g de manteiga derretida
3 culleradas de auga morna
100 g de azucre glass
En castellano
Ingredientes
400 g de harina
Un vaso de leche templada (de los de nocilla, faltándole un dedo para el borde)
75 g de azúcar
 Una pizca de sal
60 g de mantequilla derretida
Un sobre de levadura en polvo de la marca maizena
Un huevo batido
Aceite para freír. Debe ser un aceite suave, de girasol va bien.
Para el almíbar
50 g de mantequilla derretida
3 cucharadas de agua templada
100 g de azúcar glass



Elaboración
- Poñemos a fariña nun recipiente e agregámoslle a levadura e o azucre, mesturamos cunha culler de madeira ou unha lingua de silicona.
- Facemos un oco no centro da fariña e incorporamos o líquidos: leite morna, o ovo batido, a manteiga derretida e o sal.
- Mesturamos todo cunha lingua de silicona ata que queden perfectamente integrados todos o ingredientes. Non é necesario amasar, só unir. Queda unha masa bastante pegallenta.
- Espolvoreamos un pouco de fariña para facilitarnos manexar a masa e facemos unha bóla coa masa (isto xa podemos facelo coas mans). Poñémola nun recipiente e deixámola repousar tapada por espazo dunha hora aproximadamente, ata que creza un pouco, non fai falta que duplique o volume.
- Procedemos a facer as rosquillas: engraxamos as mans cun pouco de aceite, collemos porcións de masa do tamaño dunha noz, aproximadamente, facemos unha bóla e introducimos un dedo no centro para facerlle o buraco da rosquilla. Dámoslle a forma de rosquilla deslizando a masa entre os dedos.
- Imos depositando as rosquillas nunha bandexa de forno forrada con papel de fornear. Unha vez que lle deamos forma a todas as rosquillas tapámolas cun pano e deixamos que aumenten o seu tamaño nun lugar resgardado de correntes durante unha hora, dentro do forno apagado é un bo sitio, podemos acender a luz do forno para que teñan un pouco máis de calor e fermenten antes.
- Unha vez fermenten pasamos a fritilas en abundante aceite. O aceite debe ser suave, podemos usar de xirasol ou un específico para fritir. O aceite non debe estar demasiado quente, porque se dourarían moi pronto. Debe estar quente, pero o xusto.
- Ímolas dourando por ambos lados. Vemos como inflan un pouco. Estarán listas cando estean douradas, fanse moi pronto.

- Ímolas retirando a unha fonte con papel absorvente.
- Cando estean todas fritas preparamos o almíbar: derretimos a manteiga e agregámoslle un pouco de auga e o azucre, mesturamos ben.
- Bañamos as rosquillas no almíbar. Esta cantidade de almíbar queda bastante xusta, podemos facer un pouco máis ou ben aproveitar o que van soltando as que xa temos listas. Isto é, se retiramos as que xa temos con almíbar, quedará no fondo da fonte resto de almíbar, con ese resto mollamos outras e quedan perfectamente. Ás veces o que tamén fago é poñer unha rosquilla que acabo de bañar encima doutra que non ten almíbar, así xa lle vai escorrendo encima e unha parte xa queda bañada. É unha forma de aproveitar ben todo o almíbar.
- Outra opción é preparar un baño de chocolate: fundimos uns 200 g de chocolate, mesturámolo con 25 g de mantequilla e 50 ml de nata, bañamos as rosquillas, deixamos que arrefríe o chocolate e é unha opción deliciosa.



En castellano
Elaboración
- Ponemos la harina en un cuenco y le agregamos la levadura y el azúcar, mezclamos con una cuchara de madera o una lengua de silicona.
- Hacemos un hueco en el centro de la harina e incorporamos lo líquidos: leche templada, el huevo batido, la mantequilla derretida y la sal.
- Mezclamos todo con una lengua de silicona hasta que queden perfectamente integrados todos lo ingredientes. No es necesario amasar, solo unir. Queda una masa bastante pegajosa.
- Espolvoreamos un poco de harina para facilitarnos manejar la masa y hacemos una bola con la masa (esto ya podemos hacerlo con las manos). La ponemos en un recipiente y la dejamos reposar tapada por espacio de una hora aproximadamente, hasta que crezca un poco, no hace falta que duplique el volumen.
- Procedemos a hacer las rosquillas: engrasamos las manos con un poco de aceite, cogemos porciones de masa del tamaño de una nuez, aproximadamente, hacemos una bola  e introducimos un dedo en el centro para hacerle el agujero de la rosquilla. Le damos la forma de rosquilla deslizando la masa entre los dedos. 
- Vamos depositando las rosquillas en una bandeja de horno forrada con papel de hornear. Una vez que le demos forma a todas las rosquillas las tapamos con un paño y dejamos que aumenten su tamaño en un lugar resguardado de corrientes durante una hora, dentro del horno apagado es un buen sitio, podemos encender la luz del horno para que tengan un poco más de calor y fermenten antes.
- Una vez hayan fermentado pasamos a freírlas en abundante aceite. El aceite debe ser suave, podemos usar de girasol o uno específico para freír. El aceite no debe estar demasiado caliente, porque se nos dorarían muy pronto. Debe estar caliente, pero lo justo.
Las vamos dorando por ambos lados. Vemos como inflan un poco. Estarán listas cuando estén doradas, se hacen muy pronto.
- Las vamos retirando a una fuente con papel absorvente.
- Cuando estén todas fritas preparamos el almíbar: derretimos la mantequilla y le agregamos un poco de agua y el azúcar.
- Bañamos las rosquillas en el almíbar. Esta cantidad de almíbar queda bastante justa, podemos hacer un poco más o bien aprovechar el que van soltando las que ya tenemos listas. Esto es, si retiramos las que ya tenemos con almíbar, quedará en el fondo de la fuente resto de almíbar, con ese resto mojamos otras y quedan perfectamente. A veces lo que también hago es poner una rosquilla que acabo de bañar encima de otra que no tiene almíbar, así ya le va escurriendo encima y una parte ya queda bañada. Es una forma de aprovechar bien todo el almíbar.
- Otra opción es preparar un baño de chocolate: fundimos unos 200 g de chocolate, lo mezclamos con 25 g de mantequilla y 50 ml de nata, bañamos las rosquillas, dejamos que enfríe el chocolate y es una opción deliciosa.
 

FLORES DE PAN RECHEAS DE DOCE DE CIDRA

$
0
0
FLORES DE  PAN RELLENAS DE CABELLO DE ÁNGEL
 Non sei como, nin que buscaba, o caso é que acabei no blog de Hilmar con estas floriñas diante dos meus ollos, non puiden resistirme, que mellor xeito de celebrar a chegada da primavera. Eu non podía celebrala de mellor xeito, unha adicta á fariña, á masa, celébrao todo con masa, como é lóxico, calquera ocasión é boa para poñerse mans á masa. Así, fixen a miña versión sen pensalo moito.
Debo confesar que facer as flores non é sinxelo, a masa pégase un pouco e non obedece como debería. Necesitamos paciencia. Tamén debo confesar que non me quedaron do todo mal logo da loita que tiven con elas. Iso si, ben, ben, unha, a que se ve nas fotos, como non.
Ademais usei tang zhong. Que que é iso?? Pois unha mestura de auga e fariña que removemos a lume suave ata obter unha crema ou pasta similar ás natillas. É unha técnica oriental empregada nos pans que fai que o pan estea fresco por máis tempo e que a miga sexa máis esponxosa.
 

 

En castellano
No sé como, ni que buscaba, el caso es que acabé en el blog de Hilmar con estas florecillas delante de mis ojos, no puede resistirme, que mejor manera de celebrar la llegada de la primavera. Yo no podía celebrala de mejor manera, una adicta a la harina, a la masa, lo celebra todo con masa, como es lógico, cualquier ocasión es buena para ponerse manos a la masa. Así he hecho mi versión sin pensarlo mucho.
Debo confesar que hacer las flores no es sencillo, la masa se pega un poco y no obedece como debería. Necesitamos paciencia. También debo confesar que no me quedaron del todo mal después de la lucha que tuve con ellas. Eso si, bien, bien, una, la que se ve en las fotos, como no.
Además usé tang zhong. Que qué es eso?? Pues una mezcla de agua y harina que removemos a fuego suave hasta obtener una crema o pasta similar a las natillas. Es una técnica oriental empleada en los panes que hace que el pan esté fresco por más tiempo y que la miga sea más esponjosa.
 
 
 
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. fariña de forza
125 grs. auga
Masa
400 grs. fariña de forza
60 grs. azucre
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en po (de maizena, son 6 g)
1 ovo
100 grs. leite morno
Todo o tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
50 grs. manteiga a temperatura ambiente
Para o recheo e a decoración
Doce de cidra (Cabelo de anxo )
Un ovo batido.
Sementes de mapoula
En castellano
Ingredientes:
Tang zhong
25 grs. harina de fuerza
125 grs. agua
Masa
400 grs. harina de fuerza
60  grs. azúcar
6 grs. sal
1 sobre de levadura de panadería en polvo (de maizena, son 6 g)
1 huevo
100 grs. leche tibia
Todo el tang zhong a temperatura ambiente (son sobre 120 g)
50 grs. mantequilla a temperatura ambiente
Para  el relleno y la decoración
Cabello de ángel
Un huevo batido.
Semillas de amapola
 
 

Elaboración
Tang zhong
- Nun cazo, mesturar a auga e a fariña cunhas varillas, cociñar a lume medio-baixo ata que se volva unha pasta suave, cunha textura similar ás natillas. No meu caso poño o lume en 5 de 9 e vou baixando ata 4. Din que espesa cando alcanza os 65º, eu non teño termómetro, non é necesario, só hai que vixiar a mestura e remover contínuamente.
- Sacar do lume, cubrir cun filme de plástico tocando o tang zhong, isto é para que cando se arrefríe non se forme costra. Deixarse arrefriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.

Masa
- Neste caso usei a panificadora. Introdúcense primeiro os líquidos: leite, todo o tang zhong, o ovo, o sal, o azucre e para rematar a fariña e a levadura. Cando se forma a masa incorporamos a manteiga branda. Eu doulle dous amasados. Cando termina o primeiro, apago a panificadora e volvo acendela. Cando remata quito a masa da cubeta, boleo e déixoa fermentado nun recipiente lixeiramente enfariñado.
- Deixamos fermentar por espazo dunha ou dúas horas, dependendo da temperatura ambiente, ata que a masa duplique o seu volume. Nalgunhas ocasións meto a masa na neveira durante toda a noite.
- Si non temos panificadora: poñemos a fariña coa levadura e o azucre nun recipiente amplo, mesturamos; incorporamos, o leite, o tang zhong e o ovo e o sal. Amasamos, cando estean unidos os ingredientes pasamos á encimera e amasamos.
- En canto colla textura de masa incorporamos a manteiga a temperatura ambiente e seguimos amasando. A manteiga tamén a podemos incorporar ao principio, é dicir, coa fariña, frotando cos dedos a manteiga coa fariña ata que estea totalmente incorporada, despois engádense o resto dos ingredientes.
- Unha vez fermentada a masa, enfariñamos lixeiramente a superficie de traballo, dividímola en porcións duns 60 g e facemos bólas. Deixamos repousar as bólas uns 15 minutos e procedemos a facer as flores.
 
 
 

- Para facer as flores seguimos os pasos das imaxes:
1º - Estiramos a bóla de masa.
2º - Colocamos no centro o cabelo de anxo.
3º - Encerramos coa masa o cabelo.
4º - Esmagamos a bóla para que se reparta o cabelo polo interior da bóla.
5º - Practicamos catro cortes, sen chegar ao centro, nos catro cuartos do círculo (ás 12, ás 3, ás 6 e ás 9).
6º - Cada cuarto divídese en dous.
7º - Viramos 90º cada unha das dúas partes dos cuartos, un cara á dereita e outro cara á esquerda.
8º - Unimos as dúas metades pola parte inferior.
9º - Esmagamos un pouco a flor.
- Dispoñemos as flores nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear.
- Tapamos e deixamos fermentar ata que dupliquen o volume.
- Pintamos con ovo batido e poñemos no centro as sementes de mapoula.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante uns 20 minutos.

 

 
 
En castellano
Elaboración
Tang zhong
- En un cazo, mezclar el agua y la harina con unas varillas,  cocinar a fuego medio-bajo hasta que se vuelva una pasta suave, con una textura similar a las natillas. En mi caso pongo el fuego en 5 de 9 y voy bajando hasta 4. Dicen que espesa cuando alcanza los 65º, yo no tengo termómetro, no es necesario, solo hay que vigilar la mezcla y remover contínuamente.
- Sacar del fuego, cubrir con un film de plástico de forma que toque el tang zhong, esto es para que cuando se enfríe no se forme costra. Se dejar enfriar.
- Utilizar a temperatura ambiente.
 
 
 
Masa
- En este caso he usado la panificadora. Se introducen primero los líquidos: leche, todo el tang zhong, el huevo, la sal, el azúcar y por último la harina y la levadura. Cuando se forma la masa incorporamos la mantequilla blanda. Yo le doy dos amasados. Cuando termina el primero, apago la panificadora y vuelvo a encenderla. Cuando acaba quito la masa de la cubeta, boleo y la dejo fermentado en un recipiente ligeramente enharinado.
- Dejamos fermentar por espacio de una o dos horas, dependiendo de la temperatura ambiente, hasta que la masa duplique su volumen. En algunas ocasiones meto la masa en la nevera durante toda la noche.
- Si no tenemos panificadora: ponemos la harina con la levadura y el azúcar en un recipiente amplio, mezclamos; incorporamos, la leche, el tang zhong y el huevo y la sal. Amasamos, cuando estén unidos los ingredientes pasamos a la encimera y amasamos.
- En cuanto coja textura de masa incorporamos la mantequilla a temperatura ambiente y seguimos amasando. La mantequilla también la podemos incorporar al principio, es decir, con la harina, frotando con los dedos la mantequilla con la harina hasta que esté totalmente incorporada, después se añaden el resto de los ingredientes.
- Una vez fermentada la masa, enharinamos ligeramente la superficie de trabajo, la dividimos en porciones de unos 60 g y hacemos bolas. Dejamos reposar las bolas unos 15 minutos y procedemos a hacer las flores.
- Para hacer las flores seguimos los pasos de las imágenes:
1º - Estiramos la bola de masa.
2º - Colocamos en el centro el cabello de ángel.
3º - Encerramos con la masa el cabello.
4º - Aplastamos la bola para que se reparta el cabello por el interior de la bola.
5º - Practicamos cuatro cortes, sin llegar al centro, en los catro cuartos del círculo (a las 12, a las 3, a las 6 y a las 9).
6º - Cada cuarto se divide en dos.
7º - Giramos 90º cada una de las dos partes de los cuartos, uno hacia la derecha y otro hacia la izquierda.
8º - Unimos las dos mitades por la parte inferior.
9º - Aplastamos un poco  la flor.
- Disponemos las flores en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear.
- Tapamos y dejamos fermentar hasta que dupliquen el volumen.
- Pintamos con huevo batido y ponemos en el centro las semillas de amapola.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante unos 20 minutos.



PALMEIRIÑAS DE MASA FOLLADA

$
0
0

PALMERITAS DE HOJALDRE
Esta é unha entrada sinxela, mooooi sinxela, ata ridícula. Masa follada, azucre, unhas dobleces e ao forno. Xa está, xa se acabou a receita. Ou poida que nin sequera sexa unha receita. Con todo, tiña moitas ganas de publicala fai moito tempo, fai tempo que tiña ganas de facer as palmeritas coa miña propia masa follada, pero resulta que a masa follada sempre se fai para outra cousa e nunca queda para as palmeiriñas. Nesta ocasión é masa follada que fixen de máis, que acabou no conxelador e días libres son os culpables de que por fin fixese as miñas tan ansiadas palmeiriñas.
Probablemente a dificultade estea en facer a nosa propia masa follada. Xa fai un tempo que non a compro, desde o meu punto de vista é sinxelo e rápido, só hai que perderlle o medo e facela unha vez despois xa non se compra nunca máis.
O sabor das palmeiriñas é incrible, direi que todo o que fago coa masa follada caseira ten un sabor incrible, aí o deixo. Recoñezo que, ademais da dificultade que poida ter facer a masa follada, manexala é máis dífícil que a que se compra, é máis delicado, temos que ter moito coidado de que non colla temperatura, de que se manteña sempre fría. Si, son dificultades engadidas, pero unha vez que se lle colle o truco vai rodado.
Vou volver a poñer o proceso da masa follada, xa o puxen en dúas ocasións, pero é bo ir recordándoo de cando en vez.



En castellano
 Esta es una entrada sencilla, muuuy sencilla, incluso ridícula. Masa de hojaldre, azúcar, unas dobleces y al horno. Ya está, ya se acabó la receta. O puede que ni siquiera sea una receta. Con todo, tenía muchas ganas de publicarla hace mucho tiempo, hace tiempo que tenía ganas de hacer las palmeritas con mi propio hojaldre, pero resulta que el hojaldre siempre se hace para otra cosa y nunca queda para las palmeritas. En esta ocasión y hojaldre que hice de más, que acabó en el congelador y días libres son los culpables de que por fin hiciera mis tan ansiadas palmeritas.
Probablemente la dificultad esté en hacer nuestro propio hojaldre. Ya hace un tiempo que no lo compro, desde mi punto de vista es sencillo y rápido, solo hai que perderle el miedo y hacerlo una vez después ya no se compra nunca más.
El sabor de las palmeritas es increíble, diré que todo lo que hago con el hojaldre casero tiene un sabor increíble, ahí lo dejo. Reconozco que, además de la dificultad que pueda tener hacer el hojaldre, manejalo es más dífícil que el que se compra, es más delicado, tenemos que tener mucho cuidado de que no coja temperatura, de que se mantenga siempre frío. Sí, son dificultades añadidas, pero una vez que se le coge el truco va rodado.
Voy a volver a poner el proceso del hojaldre, ya lo puse en dos ocasiones, pero es bueno ir recordándolo de vez en cuando.



 
MASA FOLLADA. HOJALDRE
Ingredientes
600 grs de fariña de repostería
300 ml de auga do tempo
1 cullerediña de sal
70 grs de manteiga derretida e fría
350 grs de manteiga fría, en bloque (usei president), para o hoxaldrado
En castellano
Ingredientes
600 gr de harina de repostería
300 ml de agua del tiempo
1 cucharadita de sal
70 grs de mantequilla fundida y fría
350 grs de mantequilla en bloque para hacer el hojaldrado (usé president)

Elaboración
Pór a fariña na mesa de traballo ou nun recipiente amplo. Facer un oco no centro. Meter no oco a auga, o sal e a manteiga fundida. Incorporar cara a dentro a fariña aos poucos ata formar unha bóla. Non traballar demasiado. A esta masa chámaselle plastón
É moi fácil só temos que unir os ingredientes, cando vexamos que forma masa xa está, non temos que matarnos a amasar.
En castellano
Elaboración
Poner la harina en la mesa de trabajo o en un recipiente amplio. Hacer un hueco en el centro. Meter en el hueco el agua, la sal y la mantequilla fundida. Incorporar hacia dentro la harina poco a poco hasta formar una bola. No trabajar demasiado. A esta masa se le llama plastón
Es muy fácil solo tenemos que unir los ingredientes, cuando veamos que forma masa ya está, no tenemos que matarnos a amasar.



1. Facémoslle unha cruz profunda co coitelo e metémola na neveira por espazo dunha hora ou máis (non hai présa, adáptase aos nosos horarios)
2. Enfariñamos a superficie de traballo. Estiramos cada unha das partes da cruz e así facemos unha cruz coa masa, deixando a parte central máis avultada, na que colocaremos a manteiga.
En castellano
1. Le hacemos una cruz profunda con el cuchillo y la metemos en la nevera por espacio de una hora o más (no hay prisa, se adapta a nuestros horarios)
2. Enharinamos la superficie de trabajo. Estiramos cada una de las partes de la cruz y así hacemos una cruz con la masa, dejando la parte central más abultada, en la que colocaremos la mantequilla.

3. Colocamos a manteiga na parte central avultada e procedemos a encerrala coa masa: 1º, lado dereito, 2º lado esquerdo,3º abaixo (máis próximo a nós) e 4º arriba. Resumindo: Dereita-esquerda-abaixo-arriba. Apertamos ben a masa e estiramos. O estiramento é primeiro con golpes de rodete e logo estirar de arriba cara abaixo, tamén nos podemos axudar de golpes, pero sempre de arriba cara abaixo.

En castellano
3. Colocamos la mantequilla en la parte central abultada y procedemos a encerrarla con la masa: 1º, lado derecho, 2º lado izquierdo, 3º abajo (más próximo a nosotros) y 4º arriba. Resumiendo: Derecha-izquierda-abajo-arriba. Apretamos bien la masa y estiramos. El estiramiento es primero con golpes de rodillo y luego estirar de arriba hacia abajo, también nos podemos ayudar de golpes, pero siempre de arriba hacia abajo.


4. Unha vez estirada procedemos a facer as dobreces: Dobramos o terzo superior sobre a masa e a continuación o terzo inferior encima do que xa está dobrado.
5. Viramos 90º cara á nosa dereita

En castellano
4. Una vez estirada procedemos a hacer las dobleces: Doblamos el tercio superior sobre la masa y a continuación el tercio inferior encima del que ya está doblado.
5. Giramos 90º hacia nuestra derecha




6. Estiramos de novo e procedemos como antes: Dobrar terzo superior- inferior-xiro 90º cara á dereita.
7. Envolvemos en filme e metemos na neveira como mínimo unha hora, pode ser máis (adáptase aos nosos horarios). Cando o sacamos da neveira colocar a masa coa abertura da doblez sempre cara á dereita. Sempre enfariñamos a superficie de traballo. Se saen burbullas estoupámolas cun alfinete e apertamos ben a masa.
8. Repetimos a operación descrita nas fotografías anteriores (os dous cadros) (estirar-dobrar-xiro-estirar-dobrar-neveira) dúas veces máis. En total son tres veces e seis voltas. Se vemos que se nos abranda a manteiga metemos na neveira entre cada volta.
9. Eu na quinta volta, é dicir, cando estiro a masa por 5ª vez, antes de facer o último dobrado, corto a masa en dúas e procedo por separado a facer o último dobrado. Logo, estiro a masa e fago o que necesite e así non teño tanta cantidade de masa xunta e é máis cómodo traballar con ela. O outro anaco pódese conxelar.
En castellano
6. Estiramos de nuevo y procedemos como antes: Doblar tercio superior- inferior-giro 90º hacia la derecha.
7. Envolvemos en film y metemos en la nevera como mínimo una hora, puede ser más (se adapta a nuestros horarios). Cuando lo sacamos de la nevera colocar la masa con la abertura de la doblez siempre hacia la derecha. Siempre enharinamos la superficie de trabajo. Si salen burbujas de aire, las explotamos con un alfiler y apretamos bien la masa.
8. Repetimos la operación decrita en las fotografías anteriores (los dos cuadros) (estirar-doblar-giro-estirar-doblar-nevera) dos veces más. En total son tres veces y seis vueltas. Si vemos que se nos ablanda la mantequilla la metemos en la nevera entre cada vuelta.
9. Yo en la quinta vuelta, es decir, cuando estiro la masa por 5ª vez, antes de hacer el último doblado, corto la masa en dos y procedo por separado a hacer el último doblado. Luego, estiro la masa y hago lo que necesite y así no tengo tanta cantidad de masa junta y es más cómodo trabajar con ella. El otro trozo se puede congelar.
 
 
 
 PROCESO DE CONXELADO
Isto non sei se se fai así ou non, no meu caso dáme bo resultado, por iso paréceme importante contalo.
Á hora de conxelalo fágoo en láminas finas. Estiro a masa e envólvoa en filme, dobrándoa. Igual que as dobleces que lle damos cando o facemos, pero que a masa non se toque, é dicir no medio das dobleces está o filme.
Podemos metelo nunha bolsa de conxelar, eu non o fago, envólvoo noutro filme.
Introducímolo no congelador , de maneira que non se deforme.

Para deconxelar. Sacámolo con 3-4 horas de antelación e metémolo na neveira. Logo dese tempo estará perfecto para usar.
 
 
 
En castellano
PROCESO DE CONGELADO
Esto no sé si se hace así o no, en mi caso me da buen resultado, por eso me parece importante contarlo.
A la hora de congelarlo lo hago en láminas finas. Estiro el hojaldre y lo envuelvo en film, doblándolo. Igual que las dobleces que le damos cuando lo hacemos, pero que la masa no se toque, es decir en medio de las dobleces está el film.
Podemos meterlo en una bolsa de congelar, yo no lo hago, lo envuelvo en otro film.
Lo introducimos en el congelador , de manera que no se deforme.
Para decongelar. Lo sacamos con 3-4 horas de antelación y lo metemos en la nevera. Después de ese tiempo estará perfecto para usar.

 
 
AS PALMEIRIÑAS
Necesitamos
Unha lámina de masa follada, si é caseiro mellor . Debe ser un rectángulo que sexa, polo menos, o dobre de longo que de ancho.
azucre
Como se fan
- Estiramos a masa e, si é casero, seguramente necesitamos recortala un pouco para que quede un rectángulo perfecto.
- Dispoñemos azucre por toda a masa e pasámoslle o rodelo para que se integre na masa.
- Dobramos a masa, axudámonos do filme ou do papel que teñen os comprados, cada extremo cara ao centro, de tal forma que os os extremos queden enfrontados no centro (mirar o vídeo que nos facilita a comprensión).
- Volvemos a esparcir azucre e volvemos pasar o rodelo. Volvemos a dobrar os extremos cara o centro.
- Xa só queda unir as dúas metades e dispoñer o azucre por ambos lados, axudámonos do filme ou o papel para presionar o azucre.
- Neste momento, se a masa follada é caseira necesita ir á nevera durante media hora ou ao conxelador durante 10 minutos, así endurecerase a masa e facilitaranos porder cortala.
- Cortamos en porcións dun cm aproximadamente e dispoñémolas nunha bandexa cuberta con papel de forno.
- Esmagamos as palmeritas cun coitelo ou cunha culler.
- Acendemos o forno a 220º e mentres se quenta metemos a fonte coas palmeiriñas na neveira.
- Forneámolas durante uns 15-17 minutos, aos 10 minutos dámoslle a volta para que se douren polos dous lados.
- Cando as vexamos douradiñas retirámolas.
 
 

En castellano
LAS PALMERITAS
Necesitamos
Una lámina de hojaldre, si es casero mejor. Debe ser un rectángulo que sea, por lo menos, el doble de largo que de ancho.
azúcar
Como se hacen
- Estiramos la masa de hojaldre y, si es casero, seguramente necesitamos recortarla un poco para que quede un rectángulo perfecto.
- Disponemos azúcar por toda la masa y le pasamos el rodillo para que se integre en la masa.
- Doblamos la masa, nos ayudamos del film o del papel que tienen los comprados, cada extremo hacia el centro, de tal forma que los los extremos queden enfrentados en el centro (mirar el vídeo que nos facilita la comprensión).
- Volvemos a esparcir azúcar y volvemos a pasar el rodillo. y volvemos a doblar los extremos hacia el centro.
- Ya solo queda unir las dos mitades y disponer el azúcar por ambos lados, nos ayudamos del film o el papel para presionar el azúcar.
- En este momento, si el hojaldre es casero necesita ir a la nevera durante media hora o al congelador durante 10 minutos, así se endurecerá la masa y nos facilitará porder cortarla.
- Cortamos en porciones de un cm aproximadamente y las disponemos en una bandeja cubierta con papel de horno.
- Aplastamos las palmeritas con un cuchillo o con una cuchara.
- Encendemos el horno a 220º y mientras se calienta metemos la fuente de horno con las palmeritas en la nevera.
- Las horneamos durante unos 15-17 minutos, a los 10 minutos le damos la vuelta para que se doren por los dos lados.
 
 
Viewing all 60 articles
Browse latest View live